Дали и колку треба да преземеме одговорност за настаните кои ни се случуваат нам?

Инаку
Надвор од религиозната поставеност на темата, ќе ја коментирам ко да не е.

Според мене текот на настаните и може и не може да го смениме.
Во смисла, може да го промениме нашето лично движење низ настаните, но не и однапред да знаеме ниту да влијаеме на исходот.
Освен за универзално утврдени правила, пр.физичките закони.

Во поглед на секојдневни одлуки, имаме аналитички способности за да предвидиме можен исход и така да донесеме одлука која во еден ваков универзум на безброј можности и случајности не може да биде целосно сигурна.

(Можеме да пресметаме коефициен и веројатност за кој фудбалски тим ќе победи но не можеме со сигурност бидејќи резултатот зависи од многу услови, како на пример индивидуалната подготвеност на играчите.)
Тоа ме води до вториот дел, дека нема предодреденост или судбина туку има судир на одлуки донесени од индивидуите околу мене.
Пример, сите мислиме дека денес сабајле ќе има гужва на Илинденска, па вртиме преку Партизанска и наеднаш сета гужва е таму.

Дали некој ни удрил шлаканица без причина, одговорот е во самото прашање.
Ако не се случуваа настани без причина, немаше да има концепт дека нешто може да се случи без причина (за трпителот на дејството), и немаше да биде поставено прашањето.
Додека за вршителот на дејството, секако има некоја причина бидејќи тој ја контролира раката, не му легнала сама од себе. Така да во најмала рака неговата причина може да биде "затоа што така ми текна/сакав/можев".

Според тоа, ако некој ти се спротистави БЕЗ причина, значи е без причина. Освен ако има причина менталниот склоп на чинителот.
Не постои причина да му наштетиш на други битие без разлика дали емоционално, физички или психички, освен ако чинителот има замислена причина во својата глава.
Зарем би постоела причина сериски убиец да си убие 20 различни луѓе, освен некоја замислена во неговиот ум?

Што се однесува до потсвеста, секако дека има моќ и влијание врз нашиот живот и постапки.

Сугестијата е предлог.
Влијаењето врз другите да постапуваат онака како што ние сакаме е манипулација. Манипулаторот е социопат.

 

Будизмот е начин на свесност, правец на живеење, а никогаш религија

 

Се согласувам со тебе.
Ме немаш разбрано во ниедно мислење.

 

Повеќе зборуваш за предвидување отколку за проценување на настан и делување по истиот. Нема ништо религиозно во темава, сам пробуваш да наметнеш

 

Ај објасни ја разликата

 

Зависи што подразбираш под сугестија. Јас мислам дека и самите си сугерираме кога размислуваме, анализираме, рефлектираме, планираме, со што си влијаеме на нашите настани (до одреден степен).
А секогаш сме под влијание на нешто, дали неодамнешен разговор со некого, книга што сме ја прочитале, музика, филм, религија, филозофија. Нешто/некој постојано ни сугерира.

Не, некои ситуации се вистински безизлезни. Освен ако и смртта се важи за излез, ама не е поентата тоа.

 

За се сме ние одговорни. Некој ќе се налути на тоа затоа што мисли дека не може да е одговорен за лошите работи во животот. Некој ќе се израдува што има моќ да си го смени животот.

 

Ќе ми појасниш да те разберам ако сакаш, те молам?

 

Будизмот не е систем на верувања и обожавања која се должи на лојалноста кон некое натприродно битие. Будизмот не бара слепо верување од своите поддржувачи. Будистите веруваат во Буда (физичка личност) зашто тој го пронашол другиот начин на свесност. Почетната точка на будизмот е расудување и разбирање. Учењето на будизмот се темели на спознавање самиот себеси преку сопствените мисли и чувства.

Зарем ова личи на религија?

Јас лично го негувам зен-будизмот и мојата медитација се базира на тие правила. Ни Р немам од религија во мене нити пак било која религија ја поддржувам.

 

За почеток треба да веруваш во 4ите вистини.
Оф топик, како и да е.

 

Па ако самата си се убедила нешто, или си дозволила некој да те убеди, ваљда можеш и да се разубедиш. Пример, темата убавите луѓе полесно поминуваат во животот. Можеш да се сметаш убав, и да веруваш во тоа, и полесно да поминуваш во животот (што и да е тоа) или да не се сметаш убав, и да го фрлиш убедувањето во кошот ,,предрасуди,, и пак па поминуваш лесно во животот, или што е трета, четврта, петта опција.
Јас уште се обидувам да ја сфатам темава, може и сум ја сфатила а не знам, а може треба Ајнштајн да го читам малку ...ама убедена сум дека сега немам време за тоа

 

Оваа дискусија е ситуација исто како кога одиш на забар, и чекаш да те повикаат, а кога ќе те повикаат уста не ти се отвара зашто знаеш дека ќе те чепнат у живец, али ок...
Еве вака, на кратко за да не одам многу оф топик.
Религијата првично е проблематика на Филозофијата (фило-наука и софија-мудрост) односно наука за мудроста, што дефакто го отвара хоризонтот секој да си ја доживува од индивидуален аспект, во тоа што веруваш е субјективно нели?
Овие аргументи што си ги навел за Будизмот како доказ дека не е религија апсолутно не ти држат вода, затоа што и Христијанството е по Исус нели (Христос па Христијанство) инаку би бил Јудеизам, затоа што не знам колку знаеш дека стариот завет е Јудеистичка света списа.
Како и да е, сите религии нудат свои филозофски догми, и секој верник ќе го напише за својата религија ова што си го напишал ти за Будизмот, пошто нели поентата е начинот на верување, а не храмовите и политиката.
Дури и Зороастризмот се смета за религија.
Е сега, ти како Зен Будист нема што да ти е гајле дали Будизмот е една од најголемите светски религии, ти едноставно си веруваш во тоа што си веруваш и не се обајснуваш Зен си.

 

Премногу долго се задржуваме на нешто што не е тема на разговор. Ова ќе биде последно од мене. Христијанството верува во светото тројство.
Сеуште не сум стасал до степен ЗЕН, затоа можеби сеуште полемизирам.

 

Живееме во релативно лоша средина, треба да сме постојано будни, да не правиме киксови, за да немаме проблеми во иднина. Треба да преземеме одговорност за она што ни се случува, иако не зависи се од нас. Сугестиите не ги прифаќајте. Обично кога некој нешто ви сугерира, свесно и намерно сака да скршнете од вашата примарна цел. Добронамерните сугестии се преретки или ги нема.

 

Од три и пол коментари што сум ти прочитала, краток ти е тебе фитилот за да стигнеш до зен.
Туку, што точно мислеше со Фројдизмот? Што вели тој Фројдизам за да го оправдаме ?

 

Не е поврзана, туку е истата тема, пиша во постот, само што овде дополнително внесува и дополителна "филозофија" и "не/религија" за неговата "теза" , на тамошната "психологија" и "филозофија" за дополнителен маглив мајнд ф*к што направи и овде во оваа тема. И не, темата не ебопшта.
И не, ова нема никаква веза ни со психологија, ни религија, ни филозофија, ни "другата наука" а ова што сте почнале да дискутирате па воопшто. На тоа мислев да ја отворите и прочитате прво дискусијата од другата тема, или ова доле со можност да го прочитате/исперципирате, @Ajronmen што го напиша, пак ќе го цитирам оти ме мрзи да го пишувам. Ама ако се чувствувате препросветлени за ова и може ова да го исперципирате на друг за нас непознат начин можете и така, никој не ви брани. И не, не трола членот никако.
Затоа е најдобро да се отвори нова тема ко што треба за ова што сте почнале да пишувате, зошто на оваа не и е првичната намена тоа.

Oк јас моето си го направив, и успеав да склопам во Сабота во 8сабајле, во мамурно стање колку толку јасен пост без оглед на се, сега останатото си е ваше.

 

Да, должен сум да објаснам зошто се појавуваат баш овие тројца автори во темава, не само Фројд. Не реков дека треба да го/ги оправдаме, туку да донесеме заклучок врз основа на нашите мислења.
Фројдизам - можеби и малку опширно сум го претставил авторот, не мислев на целокупната негова работа иако во некои негови делови го оправдувам. Всушност тој ја разработил каузалноста (а тоа е срцето на темава), односно верува дека зад секоја последица постои причина во секоја смисла, исто така поврзува дека за настаните кои ни се случуваат нам, причината лежи во нас самите. Не можам да ја претставувам целокупната негова работа тука, кој сака и се интересира по оваа тема треба да си ја пронајде литературата за да му биде појасно.
Џ.Марфи ја фаворизира сугестивноста, ја претставува како надреално средство за делување. Ако некој настан што ни се случува зависи од конкретна личност тогаш предвремената реакција на сугестивност може да го промени текот на тој настан (точно или погрешно - треба да процениме со дискусија). И не, нема ништо религиозно како што некој си претставува, да, Марфи ги обработува религиите, но ги претставува на поинаков начин.
Ошо - контроверзен автор, се сложувам. Тој претставува некоја возвишена свесност каде што не мораме да се базираме на никого и на ништо.
Нашето делување е директна причина за нашата последица, но дали и делувањето на другите кои што поврзуваат настан со нас има некаква врска со наша причина? Останува да дискутираме и да процениме.

Ни еден од авторите не го поддржувам во целосното нивно работење, но во одделни делови - да.

 

Мислам дека кога ќе се погледне големата слика, секој најситен и навидум безначаен настан е причинско-последичен и да мислиме дека имаме некакво големо влијание врз настаните околу нас е само заблуда за да имаме чувство на контрола во реалноста што баш и не ја познаваме.

Секое нешто што се случува се случило поради милион фактори што довеле до тој настан, а меѓу кои нашата свесна волја игра улога со можеби 1/4 .

За многу нешта - без разлика добри или лоши - ни се чини дека сме директно заслужни за нив, ама ако почнеме да одиме слој по слој подлабоко ќе видиме дека тоа е уште еден сплет на околности кои нѐ довеле до таа точка.

Да, можеме и мора да имаме одговорност за тоа што го правиме бидејќи сепак во процесот на живеење влијаеме и на другите околу нас - ама сѐ тоа до одреден степен до кој реално имаме моќ.

Моќта на потсвеста и сугестијата ги гледам само како делулу решенија за да некако пронајдеме смисла во животот, што и не е така лошо бидејќи никој не знае што е вистина а што не.

И сѐ е тоа супер сѐ додека не почнеме да забегуваме и да мислиме дека тие во Газа што умираат немале доволно силна мисла или тие што просат на улица не манифестирале доволно за да ја променат својата ситуација.
Имајте граница.

п.с. Ако некој ми удри шлаканица, апсолутно не паѓа 100% од времето вината на другиот. Има една ситуација кога намерно психичко насилство кое трае долг период ќе ја донесе жртвата до работ и во еден момент враќа физички. Ако се случува тоа, одговорноста ќе биде и моја.