Дали и колку треба да преземеме одговорност за настаните кои ни се случуваат нам?

Аа епа ја нешто погрешно сум разбрала тогаш.
Па така е и творена и поставена ми е зборот.
На која основа е ова што јас го пишувам оф? Темата не е јасна, ни јасно поставена, ни дополнително разработена, уопште, ете барам објаснување за да не бидам оф и да знам како да пристапам и коментирам. И како ова што се пишува е во склад со ова(цитати диле), дали вие читате уопште? Ако е општа, нека биде општа, со филозофии и навлекување други теми до недоглед, ајде кој како ќе си сфати нека пишува, ко и во другите теми ваљда.

 

Пак не се сфаќаме. Да, можам да го демантирам во дискусија и да не се согласуваме, но тоа не ми е поентата уопште. Поентата ми е прво морам да знам јасно што и колку вклучува темата за да знам како да пристапам. Ќе се цитирам да не се повторувам

Тоа што не се согласувам јас со него апсолутно не ми е ни поентата, е во заден план, и ни мења ништо, не знам зошто упорно тоа го гледаш само.

 

По логиката дека шамар си добил затоа што си бил на тоа место, односно си постоел, и затоа сносиш одговорност за настанот, испаѓа дека чоек убиен во војна пример, сноси одговорност што воопшто постоел.

Пошо, да не постоел немало да го убијат...

Иначе во случајов, вина за настанато дејство и одговорност за настанато дејство - се синоними.

Дури и по речник...

 

Причината што е убиен во војна е самата одлука на војникот што прифатил да војува. Ако не прифател таква работа немало да биде на тоа место и немало да биде убиен.

 

Еве во Палестина не се војници, па гине народ.
Еве не мора ни војна да е.
Убиен е на улица.
По твојата логика, крив е шо се родил ко прво, ко второ крив е шо се родил во таа земја...

 

Способноста за проценка може да те спаси од немил настан. За време на војна треба да се пронајде адекватно место за засолнување. Војна е, зошто одлучуваш и покрај се да останеш во сопствениот стан.

 

Dude...

Рече дека ако некој ти мавне шамар, имаш и ти одговорност бидејќи си се нашол таму, во поширока смисла, шо си постоел во моментот, на местото.

Те прашувам ептен просто прашање, ако некој рандом е убиен, дали сноси и тој дел од одговорноста бидејќи постоел...
Пошо ако не постоел, немало да биде убиен?

 

Не е дека немам одговор, ама излишно е да се објаснува едно та исто. Запиши го твојот став, остави и другите да се произнесат, заклучокот ќе се наметне сам. Очигледно ти треба повеќе едукација за да можеш да дискутираш на темава.

 

Четири пати до сега не одговараш на прашања на кои не ти функционира логиката. Сакаш да цитираш, ама неќеш да те цитираат.

Ставот ми е пишан.

Заклучок не може да се донесе бидејќи твоето мислење е твое, и секој си има свое.

Секој може да си дискутира на која тема сака.

Твојата употреба на ad hominem во дискусиите само покажува дека, очигледно, самиот си далеку од реалноста.
Уште подалеку од зенот кој го посакуваш.

 

А ако загине на пат од сопствениот стан до засолништето? Аааа чекај, пак е виновен затоа што одбрал баш во тој момент, да заминел 5 минути порано или подоцна, не би го усмртиле. И така во бесконечност....

 

Леле и тука ли филозофира со тоа што сите сме виновни што постоиме? Така испаѓа по негова логика, да не постоиме ништо нема да ни се случи.

 

Ај војник сам прифатил, па го убиле ок (мада не е така има регрутација и ги собираат од дома и без нивна воља), а бебе што се родило и рецимо фрлаат бомба, граната и гине цела фамилија, нели војна е? Каква причинско последователна ситуација е тоа? Не те убедувам, само те прашувам.

 

Ако некој ни се спротистави без причина, дали и за тоа постои причина? - Причината се тие самите, начинот на нивното гледиште спрема тебе како личност, прв впечаток и останато.
Верувам дека тоа може многу лесно да се промени доколку спротиставувањето се одвива на доличен човечки начин каде што може едната страна да се изјасни која е причината поради која изреагирале така. Ние како луѓе сметам дека индирекно се провоцираме самите себе со самото тоа кога ќе искажеме мислење. Спротиставувањето на зрел начин е еден вид на комуникација која сметам дека е способна и да го прошири знаењето на човекот или пак да ја разбере подобро туѓата гледна точка.
Дали сме одговорни за настанот "некој ни залепил шлаканица" - може ли некој без причина да го направи тоа? - Човек може да стори се без причина, и тоа укажува многу за нивното ментално здравје, карактер и капацитет. Агресивноста без причина е показател дека таа личност имала одредена траума и е навикната бесот да го искажува на тој начин.
Моќта на потсвеста: реалност или утопија? - Реалност.
Дали сугестијата има влијание? Ако да - колку можеме да го промениме некого да прави тоа што сакаме ние? - Во зависност од карактерните особини на едно лице, секој сугестијата не ја прифаќа на ист начин. Доколку тоа лице лично од вас не побара сугестија јас сметам дека не треба ни да се дава, а за оние кои ќе побараат а не можат да ја прифатат е показател дека треба да поработат на себе си. Не можеме да промениме ние никој се додека нема одлука и волја од нивна страна дека нешто тоа е навистина потребно.
Дали ја препознаваме силата да влијаеме на настаните и околностите во нашиот живот? - Ја препознаваме силата но не си веруваме доволно на себе си некогаш дека на некои работи можеме ние самите да ги промениме или достигнеме.

Бар за овие одговорив, многу добра тема и баш сакам кога на овакви теми се споделуваат мислења и подлабоко се дискутираат.

 

Ме натера да ја прегледам цела тема за да ги најдам 4те прашања што не сум ги одговорил. За жал залудно потрошив време. Освен последното твое што ти го одговорив како што ти го одговорив, не најдов ништо друго.

Најверојатно треба да попуштам малку а? Ме трогна ова со бебево. Несвесно е а и невино. Еве да речеме сега дека 90% сме одговорни за настаните. Како што заприметив мислењата тука сепак се различни не се еднолични.

Па темава некако е филозофски-психолошка. Сепак филозофијата постои за да ја разгледуваме, зарем не?

Епа така некако му иде. Неможе ни да кажеме дека не е така.

Фалеше нешто вакво по оваа тема. Добро смислено.

 

Перцепцијата на индивидуите кон погледот на свесноста е различна. Индивидуално ја разбираме секоја сфера на живеењето, а тоа зависи директно-правопропорционално од изборот и степенот на едукација. Никој не може да докаже со тврдење која е точната вистина. Ако јас сум решил да верувам во тоа што верувам, тешко дека некој ќе ме убеди во спротивното. Секој обид да го објаснам моето верување ќе наиде на спротивставеност (што е и нормално) но тоа не значи дека тој што се спротивставува е во право. Можам да го демантирам секое различно мислење од моето и да дадам образложение, но ако свесноста на спротивставениот не го разбира изложувањето ќе биде излишно и само ќе доведе до конфликт предизвикан од различни перцепирања. Сакам да прашам дали вреди да одговарам на секој коментар или подобро да се одбери она вредното за реплика? Можам ли некому да му го всадам моето верување? Дали е вредно да го докажувам моето мислење - не, ете го поставено е, прочитај го, ако не се согласуваш пиши твој став.

И да, не ми е целта во животот да станам зен, затоа што не живеам за цел, моментот е побитен. Јас сум реформирачки настроен да не речам револуционерски. Таква личност не може да постигне свесност на зен. Не знам и кој колку ја разбира таа зен свесност и дали може воопшто да биде постигната од секој. Ви историјата на човештвото можеме да ги изброиме на прсти кој се го постигнал тоа. На прво место Буда, Исус (на некој начин), Мухамед од муслиманството исто така и да не редам други помалку познати, ме разбирате? Не, нема ништо поврзано со религија тука. Овие ја постигнале свесноста на благосостојба, а тие по нив следбениците ствараат религија. Го користат "нивното" за да прават некои списи (библија, куран) со надприродни верувања само поради тоа што не ја разбираат таа свесност и ја перцепираат како натприродна. Да, темелот е зен медитација но ниту еднаш не изразив пристрасност кон зен свесност. Тоа беше ваша претпоставка дека целам на тоа.

 

@Meditant ниеден од тројцата не е релевантен. Животот е многу повеќе од кој и што кажал, се' дури човек не доживее. За тебе може е едно, за мене друго, за трет сосем трето. И тоа е во ред. Никој не може да го види светот (целосно) од моја гледна точка, како што не можам ни јас од твоја.

Од другата страна, треба одговорност да се презема ама не можеш да натераш луѓе кои немаат капацитет да сфатат какво влијание имаат нивните постапки (свесни или несвесни). Многу често забележувам како повеќето се вадат на несвесното. Етиката е најотфрлена како наука. Нешто што треба да е темел ако сакаме солидно општество.

 

Се сложувам. И самиот изјавив дека не се сложувам во целост со авторите, но доста опширно ја разработиле оваа тема, па нека претставува репер за дискутирање. Логиката е изоставена од нивна страна (како што некој тука ги поврзуваше нештата со логика). Многу работи во животот се нелогични ама сепак реални. Така работи законот на природата. Не секоја свесност може да го "свари" тоа. Многу добро кажа - свесно или несвесно го предизвикуваме секој настан. Причината постои во нас, ама не секој сака да си превземе одговорност за поттикнатото, зашто душевно си поопуштен ако не осеќаш одговорност, ама така не се гради здрав карактер. Сите се сложуваме дека моќта на потсвеста е реална, а тоа во комбинација со самосугестијата и способноста за проценка и делување дава резултати во правец на промена на настаните. Ако можеме да ги промениме настаните значи причините за истите се во наши раце.