Дали луѓето се менуваат?

Па имаме и константи и променливи. Работата е во тоа што некогаш се случува да имаме погрешна слика и погрешно пресметана вредност на некоја од константите поради тенденции и склоности коишто се трудиме да ги поттиснеме.

 

Па под дејство на стресот како причинител на промената јас не мислам дека кај индивидуата би излегла некоја промена во карактерот на површина која би донела негативни консеквенци во однос на луѓето и околината во која се наоѓа таа личност. Најчесто промените од ваков карактер од примерите јас што ги знам се негативни по самата личност како повлекување во себе, асоцијалност, анксиозност па во екстремни случаи и посегнување по сопствениот живот.

Инаку НЕ, луѓето не се менуваат радикално, во нијанси да. Ние мислиме дека се менуваат со текот на нивното осознавање, но во суштина со самото поминување на времето само ги откриваме сите нивни особини и начинот на кој што реагираат согласно на ситуацијата, а тое нешто за кое треба време да се открие или пак самите на себе не сакаме да си признаеме дека некоја личност од нашето опкружување поседува особина/и која не го прави добар човек, па кога истата/те ескалира во одредена ситуација до праг на нетолераниција велиме - ах, колку се променил/ла.

 

Се менуваат бре, како не.
Од добро на лошо, за обратно, немам искуство.
И те како човек може да се промени. Под било чие влијание. Но, важно е да имаш цврст карактер и да не се промениш, на лошо. На добро е секогаш добро.

 

Мислам дека човек може да се смени ако искрено го посакува тоа,но сепак мислам дека тоа не оди толку лесно.Си знам за мене,толку многу работи сакам да сменам во поглед на карактер,се трудам,но верувајте тешко е.

 

Во онаа логика или теза, каде секој на крајот се променува на подобро и живее среќно до крајот на животот не верувам. Многу мои блиски луѓе ме увериле дека можат да се променат на полошо не на подобро, за жал се повеќе гледам околу мене луѓе кои мислев дека ги знам, а всушност само "бројчано "како години сум ги знаела .

 

Фактот што порано постоеле вистински пријателства, слобода во комуникацијата, не постоела толкава завидливост, имало поголема слога и сочувство, сплотени семејства и силни фамилијарни и пријателски врски, покажува дека во суштина луѓето се промениле ~ за жал на полошо. Можеби тоа е резултат на условите во кои живееме, но денес е права реткост да запознаеш искрен човек. Таквите вредат цело богатство.

 

Мене ми е тотално безвезе онаа изрека дека луѓето носеле маски па дека одеднаш кога ќе се сменат всушност ја ваѓале маската. Не. Луѓето се менуваат под влијание на околината, на луѓето со кои се дружат, на она што им се случува во животот. И тоа е процес кој постојано носи некои промени кај личноста. Не е можно еден човек да остане истиот, да не се промени. И не, не е тоа маска што ја носи. Тоа е искуството низ животот. Бурите низ кои прошол. Солзите што ги исплакал, насмевките што ги развлекол, луѓето што ги сретнал, со кои се соочил. Тоа е она што го менува.

 

Суштината на еден човек тешко дека се менува, за жал се докажа вистинито и она "интересите се менуваат не луѓето", држи место влијанието на околината и друштвото, но не значи дека човек треба да прифати одредени работи или ставови, тука се крши нешто и излегува на површина она "симнување на маски" што реално е, друга лик на истиот човек кој баш и не ни се допаѓа. Во последно време обрнав внимание на форумов и забележав многу горки искуства и разочарувања од луѓето, јас мислев дека се оперирав од разочарувања но, времето покажа не било така, не верував дека несвесно толку сум верувала некому ама како велат дешава се, ќе помине и помина. Ете како луѓето стануваат или барем се претставуваат како нешто поинакво од она што всушност се, кој се изгорел и на јогурт дува и не си дозволува луксуз доверба во секого, можеби некогаш и неоправдано но, потребата да се заштити себе си е посилна.

 

Луѓето во основа не се менуваат. Некој не може да ја смени постапката на останатите, но со сигурност може да ја смени својата постапка. Желбите и самите себе, остануваат за друг пат.

 

Некои само си го покажуваат вистинското лице други се менуваат...

 

Јас мислев луѓето се менуваат, но со тек на годни сфатив дека можеби јас се менувам во однос на нив, на нивните постапки, на нивните реакции

пр. Јас сум воспитана секогаш и секому да речам добар ден, здраво....без разлика дали е на улица, дали ми помогнал или не.... но кога сфатив дека има луѓе кои додека им помогнам ме поздравуваат, а после се прават дека не ме познаваат...па не сум јас будала да ги поздравувам.

Значи јас се менувам а тие си биле такви какви што се

 

Mozhesh da promenish mislenje, osobina ili navika (lesno se sluchuva vo idnina i da im se navratish na starite). No, ona shto si vo sushtina, toa ne se menuva.

 

Мислам дека членката над мене убаво кажа. Јас на пример многу се сменив во поглед на некои особини, навики и размислувања што направи да изгледам како сосема друг човек, како од корен да сум се променила. Но сепак, суштината осанува иста. Останав онаа емотивна девојка која многу често знае да пушти солзи, што се смее на секаква шега, длабоко во себе срамежлива иако се променив во личност која изгледа многу слободна, чувствителна и носталгична.

 

Се менувале од секогаш, и ќе се менуваат. За жал во денешно време се менуваат кон полошо, пошто тоа општеството го бара од нив. На пример некој бил мирен, фин, со сите добар, срамежлив ама видел дека некој друг човек што нема ни грам срам или осет, станал директор, па фино лепо си решава и тој да се смени кон полошо, да не гледа толку за другите, да не биде фин со сите, да не биде добар, мислејќи дека така би успеал да дојде до повисока функција...едноствно се менува од корен, станува полош човек.
А ретко има случај кај што некој би се сменил на подобро...за пример може да се земе ако некој се заљуби, па кога ќе речат љубовта го променила. Бил див, лошо момче, коцкар, пијаница ама се заљубил во некоја фина, премногу добра девојка, па за да не ја изгуби може да се промени кон подобро во име на љубовта.
Ма да овие вторите се многу портеки во денешно време, додека првите ги сретнувам на секој чекор.

 

Човекот најмногу се менува кога ќе го скршат..
Тогаш се учи како се смее додека душата му вришти,плаче,кине на парчиња. Се учи да глуми "среќа". Тогаш разбира кој е навистина "секогаш тука" за него.

 

Не. Исто, ретки се оние што се менуваат. За да се менува човек треба да е свесен дека треба да се менува (на подобро, секако).

 

Карактерот многу тешко се менува, барем од мое искуство. Зборувам и за себе и за другите во моја околина.
Може да се сменат некои навики, или надворешнната ,,обвивка'' што ја покажуваме пред другите. Кога човек останува сам, тогаш ја покажува својата суштина.

 

Се менуваат само ако сакаат или ако е неопходно!

 

Panta Rei- се тече, се се менува така и луѓето, само промената е вечна.

 

Се променуваат. И иако повеќето се променуваат на полошо, сведок сум дека постои промена и на многу подобро, и тоа кај повозрасни луѓе. Затоа, кога некој ќе рече "не е теле Трајко за да се смени, вол е", не можам да поверувам во ова бидејќи сѐ е тоа поради лична волја. Важно е самиот човек да увиде дека му е потребна промена и да цели кон тоа, оти ништо не се случува туку така, без ти да мрднеш со прст.