Дали некогаш сте сакале да се сетите на нешто, а не сте можеле?

Да.И тоа многу често.Поготово ако не се концентрирам убаво некогаш одма заборавам.

 

Ова нема врска со темава но да прашам. Дали некому му се случило нешто слично?

Ми се случи настан што (мислам дека) го доживеав, но потоа од многу размислување за тоа всушност и не бев сигурна дали навистина се случи. Вака повеќе пати, знам дека изгледа лудо но..
Дали ви се случило нешто слично?

 

да и секогаш тоа што ми треба најмногy

 

deja vu

 

Не е баш Дежа Ву, тоа ти е некои моменти коа ти се случуват да ти изгледаат како веќе познати како нешто веќе доживеано. Ова е различно од тоа...

 

Да мене ми се случило и мислев дека сум едниствена и луда. Мозок е чудна и страшна работа. Исто ми се има случено да излажам за еден настан дека се случил и толку многу да верувам во тоа и после 1-2 години не знам дали навистина се случило или не...

 

Ми се случува понекогаш да не можам да се сетам на нешто но по некое време ми текнува. Мислам дека тоа е сосема нормално, покрај толку многу информации природно е на некоја од нив да заборавам.

 

Многу често ми се случувало. На пример кога и да одам некаде по 100 пати проверувам дали сум ја заклучил вратата. Некогаш не можам да се сетам што сум сакал да направам и така стојам во место и се мислам што беше тоа , како што велат србите: Не знам дал сам пошо ил сам дошо. Сакав да се надоврзам на муабетот на членовите во врска со состојбата на умот објаснета погоре. Мене ми се има случено да се убедувам самиот себе дека тоа што ми се случило во моментот, го имам доживеано и претходно во минатото. Тогаш сум целиот збунет и се случува да се прашувам што не е во ред со мене. И не е еднаш милион пати ми се случило.

 

Да и тоа многу често

 

Тоа веројатно му се има секому слуцено да сака да се сети на нешто или не некоја личност но во моментот не му текнува. Јас повеќе би сакал да можам да не се сеќавам на одредени случки или личности кои во мене будат негативни емоции, но за жал во мојов случај тоа не е можно.
Имам доста работи во животот кои би сакал да ги заборава.

 

Да. Имаше период кога се памтев, ама веќе почнав да заборавам.

 

Не би можела да се пожалам дека оваа ситуација се случува често кај мене, меѓутоа сметам дека е сосема нормално...

Да сакаш да се сетиш на нешто, а притоа да не можеш, повеќето луѓе го нарекуваат заборавање и сметаат дека истото настанува поради т.н. Теорија на неупотреба, односно дека спонтано во тек на времето се врши губење на физиолошките промени (траги) што биле воспоставени при учење на некоја информација. Ако она кое порано сме го знаеле не се обновува, во тек на времето само по себе ќе се заборави.

Вака размислуваат мнозинството, меѓутоа јас сметам дека заборавањето како поим не постои и дека сите податоци остануваат трајно забележани во меморијата. Тоа што не може да се сетиме на некој податок, е само доказ дека не знаеме како и каде низ меморијата да го бараме.

 

Ми се случува понекогаш , да заборавам , и кога ќе почнам со муцање : " Аббеее како се викашее ова , на врв на јазикот ми е името " ... И тука некој ќе ме потсети , и така .

 

Ехее... дали?
Некој ден, глата ќе си ја заборам негде.

 

Особено за време на испити.

 

Да скоро на еден другар му вртам на тел, еј брат ти вртам да те прашам за... За....

 

Се согласувам со ова. Иначе многу пати ми се има случено да се сетам на некоја ситница, а некоја битна работа да сум ја заборавила. Нормално е според мене.

 

во моментот може да заборавам и се нервирам од тоа

 

Уф, често, и тоа едноставни секојдневни работи.
А ако нешто е битно иам техники за меморирање па тука се