Не сум во брак но сум во врска веќе 5год.и од првиот ден мислам дека врската ни е цврста и стабилна па затоа и јас му верувам нему и тој мене дури и повеќе од доволно. Заедно решаваме проблеми и мои и негови, тука е секогаш кога ми е тешко и јас сум секогаш тука за него, значи безусловно сме поврзани и сме заедно нормално за да го доградиме она што сме го почнале, се знае да се зацврсти со брак, а ДОВЕРБАТА е клучот за двајца вљубени. Доколку се нема доверба еден кон друг,врската кога - тогаш ќе се прекине.
Бев во долга врска и сега веќе некое време сум во брак (т.е сеуште верени).За верување сега му вреувам,за понатаму не можам да кажам
Јас сум во брак 26 години.....Без причина настана голем проблем лани...лјубомора на стари години или машки климакс....јас баратам компјутер а тој поима нема,па мисли којзнае со кој се допишувам(внимавајте,ком.може и проблеми да видонесе)....Од секогаш имав доверба во него бидејќи не дозволи да дознаам никогаш за неговите врски уште од времето кога бевме дечко и девојка,а одевме 5 години.....Сега користам компјутер само на работа,дома никако,несакам да имам проблеми на моја возраст кога очекуваме децата да си ги удомиме....Сеусте му верувам само што љубовта кон него ми се намали поради една тешка увреда од негова страна .....ми ја повреди честа која ја пазев и негував од својата 17 година ......Беше густо ама заради децата се смири ситуацијата......сега се е во ред......Мора да има во животот и такви моменти за да ни биде поинтересно......Сепак му верувам и од мене има преголема слобода.....
Во брак сме неколку месеци, но предходно имавме заеднички живот 4 години.Му верувам , сметам дека бракот треба да се темели на љубов, толеранција и доверба.Довербата е извор на мирот и хамонијата во едно семејство.Се додека е така може да функционира добро.
Ние сме во брак скоро 3 години, да ме изневерува, тоа никако за тоа му верувам, но да споделам некоја тајна со него нема шанси, онда не би било тоа тајна затоа што тој не чува тајни. На никого не верувам како што си верувам на себе.
Ах многу ми е жал но мислам дека твојот сопруг тебе те навредил со тоа што се посомневал во една банална работа ! ако не е едуциран за ком . зошто вие со децата не се обидовте да го подучите ?!?! ете мојот сопруг никогаш не ми префрлил за користење на ком. иако јас претходно на еден друг форум бев со години и дури контактирав таму со многу форумџии од двата пола .Мојот сопруг дури и подршка ми даваше да се дружам со сите кога бев во можност. Ете и ние сме 18 год. во брак мислам дека сме на слична возрас со вас ! Ако сопругот те сака и беспрекорно ти верува и се почитувате меѓу себе и не се изневерувате во секаква смисла на зборот НЕГОВИОТ СОМНЕЖ Е НАВРЕДА !
Јас сеуште го немам начекано да ме излаже или такво нешто не викам дека му верувам дали од страв или незнам што секој пат го проверувам и секој пат очекувам некоја глупост која самата си ја создавам во главава.Имам искуство со еден дечко кој што одев видов се и што треба и што не треба па ми остана тоа како поука дека во маж не треба да се верува.
во овие 8 год и 4 месеци не сум имала причина да се посомневам во мм.едноставно сме многу блиски,како другари сме и за се и сешто разговараме отворено.од утре па натаму неможам да гарантирам,ама сега за сега да,му верувам нај искрено а и тој мене јас мислам дека е обратно,на пијанството не се размислува многу и се кажува вистината,а на нервоза мислам дека само навредува и не е вистина тоа што го зборува Mодератор:Не испраќајте две мислења едно по друго, користете го копчето редактирај.
Доверба-многу тешко се стекнува,а за час се губи.Тешко е кога нема доверба меѓу брачните другари. Еднаш ќе се изгориш,а потоа ќе дуваш и во матеница. Еее,бабичката моја покојна,кога стануваше збор за доверба само едно знаеше да каже: „Јас во мојот газ немам 100%доверба-незнам кога ќе прдне и ќе ме посрамоти,а не пак во некој друг да имам 100% доверба“ Така да верувајте си еден на друг,ама секогаш нека има и малку резерва,барем по некои прашања.
не сум во брак,скоро ке стапам во брак.. на вереникот не му верувам а не му ни неверувам,онака сум си на средина златна средина
Довербата е онолку колку е потребна понекогаш кога ќе речеш или сториш нешто ќе се зачудиш како јас го можев ова,тотална доверба кон никого тоа ми е еден вид на штит за себеси
Наскоро ќе започне и нашата “брачна идила“. Во однос на довербата, можам да кажам ДА, му верувам, меѓутоа онаа резерва секогаш постои и ќе постои. Не сакам целосно да се оддадам , а потоа да бидам разочарана. Така помаку очекувам, а се што ќе добијам повеќе ќе биде + и добредојдено.
Не се замарам многу. Ако има нешто самото ќе искочи или јас многу лесно и брзо ќе осетам, така што нит му проверувам нешто нит размислувам на тема „му верувам-не му верувам“.
Во брак сум веќе неколку години и му верувам на сопругот онолку колку што треба за да не бидам некоја стално сомничава и исфрустрирана жена и самата да не се живцирам за без потреба. Не мал број пати ја има оправдано мојата доверба во него, но сепак, јас сум личност која се надева на најдоброто а го очекува најлошото, така што, целосно и безрезервно никому не можам да верувам.
Едното око на другото не му верува па еден на друг чопвек. Не дека не му верувам воопшто туку на денешницава на никој не му се верува 100% па макар ти бил сопруг , убаво ја кријам мојата недоверба кон него со оглед на тоа што не се јавувам по 100 пати да прашам каде е , не го следам (чувај боже) ..... додуша многу пати ми докажал дека треба да му верувам (последно што направи е тетоважата со моето име) но..... јас ни му верувам ниту се сомневам чиста работа
во брак сум веќе 4 години. не сум љубоморна и сомничава сопруга, ниту пак е маж ми. имаме голема меѓусебна доверба.
jас на моиве очи не им верувам не пак на маж ми хаххахаххаха зафканцијата на страна му верувам но никогаш 100% до крај секогаш гледам на работите со некоја доза на резерва незнам може не треба така ама несакам да верувам до крај за после да испаднам разочарана
Лаги, Големи,знајни и незнајни.Колку само го трујат срцето.Умот и онака е затруен.Верување во сопствените лаги.Кој ли го може сето тоа.Луѓе кои не се загрижени,без чуства на емпатија или било што што е подалеку од нивната егоцентричност. Знам таков човек,го познавам,го делам животот со него. Со сила,закани и ниски удари,кои не се вредни за спомнување,си го брише обарзот. А почна уште на самиот почеток.Зошто не видов тогаш?Гледав ,а не сакав да видам.Сега се повеќе се прашувам самата себеси,дали почнав да верувам и јас во нив.
