Дали успешна кариера влијае лошо на семејниот живот?

^
Е па тоа е тоа, ти имаш добар провајдер, На Битер државата и ги финансира децата, па што сега ќе трчате кариери, напредок, ти реков ми рече. Исто и во Мк, ако има некоја сопруг кој добро заработува а таа треба да работи за некоја минимална плата пример, зошто да не си ги изгледа децата како треба па после да си работи колку да не седи дома. Но ако збориме за љубов кон работата, желба за напредок, вистинска амбиција и стремеж кон кариера, тогаш не ти е гајле ни колку заработува сопругот, ни колку би ти плаќала државата или дали би ти дала 2 или три години породилно, ти тие години нема да ги земеш. Ќе оставиш дете по градинки или жени и ќе си бркаш кариера затоа што кариера не трпи долги породилни отсуства, боледувања и слично.
Секое семејство си е различно, дали некоја ќе се крие под поимот домаќинка затоа што не и се работи или друга под кариеристка оти не и се седи дома, тоа си е индивидуално. Семејството може да трпи или да биде задоволно и во двата случаи, баланс мал е потребен, а децата се привикнуваат на се па вашиот начин на живот го прифаќаат и им станува сосем нормален. Можат да се чудат и мислат дека вашата фамилија трпи само оние кои живеат живот сосема спротивен од вашиот.

 

Зошто темава не се поставува од друга страна - дали мажот да ја одбере кариерата или чувањето на семејството?
Зошто да гледаме како да живееме во патријархално општество, па мајката мора да седи дома и да чека мажот да донесе јадење? Зошто таа да не носи јадење, а тој да ги чува децата? Зошто ако жената сака да се изрази и на професионален план да не може заради децата, а мажот да може? Заради полот? Дали ние жените свесно се лишуваме од општествен живот, кариера, друштво, за да имаме добро семејство, а мажите не?
Сепак, тоа е друга тема. Тоа што не се цениме доволно,е наш проблем.

Но, ако мојот сопруг да заработува по 2-3 000 евра месечно, секако дека нема да дадам отказ и да квакнам дома да раѓам и чувам деца, оти ете, тој носи пари. Во ред, породилно отсуство ке користам, иако тоа ке влијае во голема мера на работата, две деца, тоа се 18 месеци не бидување во тек со промените во професијата, но, можат да се надокнадат. Секако дека ке се вратам на работа и ке го однесам детето во местото што се вика градинка.

Секако дека жената без амбиции да се надградува себеси, без да има и друг живот освен мажот и децата и трач муабетот на депилација, без да се обиде на својот живот да му даде и друга димензија, освен родив и чувам дете, не е комплетна жена. Секако и дека не е добар пример за мајка. Дали јас како мајка, која ке се откаже од својот живот за да му биде 24/7 на располагање на детето го учам нешто со мојата постапка? Дали го учам дека кога ке сака да има семејство и деца ке треба да се откаже од многу работи? Дали ако детето ме гледа како единствена грижа ми е дали јадело, носи маица и ѕиври и дали напишало домашно, немам ништо попаметно, ќе ме цени доволно? Дали со тоа што чекам од маж ми да ми донесе пари и јадење, и покажувам на ќерка ми дека и нејзиниот маж треба да носи, а таа да чека на готово? Дали на син ми му кажувам дека жените не се способни, или дека можеби не се доволно вредни да бидат како мажите? Дали им покажувам дека џабе е образованието, џабе е трудот во училиштето, кога на жената местото и е дома, ако мажот носи доволно пари? Дали на ќерка ми ке и кажам, најди богат маж за да не работиш? Дали тоа значи дека ако сакаш да не работиш, не е убаво да работиш?

Со оддалечувањето од професијата, од работата, од општествените случувања, од дружбите, од секојдневната комуникација со светот (освен ФБ како начин на комуникација на новите макји) се сведува животот на мажот и детето. Тоа не е здрав живот, барем не во денешно време.

Јас не би сакала моето дете утре да рече - мајка ми е домаќинка, не работи ништо, нема професија, цел живот готвеше манџи и салати, 24/7 беше дома за мене, а татко ми е човек кој работеше дење ноќе за да ме одгледа, и пак наоѓаше време за еден фудбал зад зграда.

Детето треба некогаш да е само, да е во градинка, во школо, со баба му, на улица треба да падне, да се изгребе, да натепа некој, да го натепаат, да помогне, да се снајде, да испржи јајца со шеќер и кафе со сол, а не готованче од мали години дека мама е тука и она за се ке му помага, оти друга работа нема во животот.

Од друга страна, пак, мајките се плашат дека нема да бидат тука кга ќе му требаат на детето, па оттука ке бидат и лоши мајки. Ке се прашуваат дали се доволно добри мајки бидејќи на работа живци кинат со некој проект, а детето дома јаде вчерашен помфрит со мајонез. И дека еден ден детето ке им рече - па ти никогаш не беше дома.

Не е лоша мајката која нема секој ден да прави виртуозни дела во кујната и совршено ке ја обари брокулата. Лоша е онаа која нема да дозволи детето да порасне во самостоен човек да се снајде секаде во животот.

Одете на работа, бидете и таму успешни и дома. Ако добро се организирате, секаде ке сте успешни. Жално е да ја оставите кариерата за да бидете домаќинка, исто како што е жално да го оставите детето за кариерата. Вистинска жена ке направи баланс и ке успее и во двете работи.

Инаку, колку за забелешка - кога се спремав за натпревар по математика, мајка ми по телефон ми помагаше додека вежбав дома. И освоив прво место Не мораше отказ да си даде за децата да и бидат паметни. Ама затоа од неа научив дека морам да работам за да имам и да дадам. Не да чекам од друг.

 

A zenicki,momicki..mazot da cuva deca,nie da bereme drva...glupa mi e komparacijava ama vakvo nesto nemozam da zamislam.
Ne deka toa ke me napravi losa mama pa da se cuvam od toj epitet.
Mazot moze da mi pomaga,da
go pricuvaa ete da receme saat dva,ama ne bi si dozvolila nemu da mu e toa prioritet.
Majka e majka,da se razbereme...tato nema da go podoi i slicno.
Ne sakam tolku isfeminiziran maz a bogami ni jas sakam da sum mama so bicepsi.

 

А бе нема такви што чинат и што не чинат во зависност од нивниот работен статус. Туку едноставно не` има различни меѓу жените. Има жени коишто едноставно не се гледаат во таква улога: да одат на работа, да придонесуваат, да трчаат по семинари, деловно да се усовршуваат.

Што се однесува да злоупотребувањето на улогата што се спомна, многу добра поента. Некои да, го злоупотребуваат “домаќинството“ како изговор за безделничење... како што има и жени коишто ја “злоупотребуваат“ нивната работа како изговор за домаќинството коешто всушност не им се води ама ич. Значи такви коишто бараат изговори постојат секако, улогите и начините на манифестација се разликуваат.

А за фалење и кукање, пак... ако некоја решила да кука и да се фали, ќе го прави тоа, а сега дали ќе рече „не` скршија од работа“ или „се убив од работа низ дома“ зависи од нејзината улога којашто автоматски не и` ја дава таа особина. Што и не мора да е некоја сериозна особина, туку повремена потреба да си се издуваш.

Но, има жени коишто се искрени кон самите себе, приземјени и постапуваат онака како што се чувствуваат најпродуктивно. Некои тоа го гледаат во домашната работа. Значи имав таква познаничка. А бе да ти е мерак да и` отидеш дома. Не од типот на она дека ја сум детективот што барал прашинка, туку од аспект на самиот однос кон домот и кон оние коишто живеат во него. Во таа улога жената целосно се внесуваше и поинаку да требало да функционира не би било исто. Со тоа што седи дома, таа не придонесува ништо помалку од вработениот член во семејството, на пример. Ова зборувам, под услов да е искрено внесена во таа работа. И тоа е придонес. И тоа сериозен придонес. Доколку се пристапи одговорно кон истата. И нејзиното е работа. Може да се заработува и од видот на обврски коишто таа ги врши во домот: готвење, чистење, чување деца...

Важно е човек да се познава себеси доволно за да знае дека одлуката што ќе ја донесе ќе влијае најпродуктивно можно на семејниот живот. И домаќинките и вработените жени со домаќинство на скратено време може да бидат совесни и одговорни сопруги и мајки.

Значи себепознавање е клучната работа.

 

Со дужна почит ама детето е дете и на таткото колку што е на мајката.Детето е приоритет и на двајцата родители пошто ја барем колку што знам за да се создаде дете потребни се двајца а не само мајка. Таткото не е дадилка ниту баба или дедо па да го почува саат-два во денот. Има многу татковци односно мажи кои и готват и знаат машина за перење да пуштат ,и да испаглаат кошули па тоа не ги прави "исфеминизирани".До човекот е дали дома мајка му го научила да чека на готовс од сопругата после работа мезе и ракија или дали треба да засука ракав и со гордост да заврши по некоја работа по дома. Чинот нема да му падне ако еднаш неделно пушти правосмукалка или избрише прашина и тоа нема да го направи помалце маж од останатите него напротив. Детето е поприврзано за мајката се додека дои и зависи од нејзе пошто нормално мајка природа така не распоредила ама многу глупо е да се каже мажот може да се позанимава со него на саат-два со него. Ама тоа е нашиот балкански менталитет од кој нема спас. Нема рамноправност.Татко на дете и пелена мења,и храна во уста става,и го бања исто како и мајката. И тој има 2 раце и тој има љубов и грижа спрема сопственото дете како и мајката.

Може нема да одам во планина да цепам дрва,или во рудник да копам ама за останатата работа од која мускули на раце не се прават (мислам компарацијава ) сум комплетно способна да ја обавувам без да се кријам зад изговори како наведените. Ама треба да се сака и да се има желба,а како што кажав повекето ја немаат истата.

 

Во 21 век тешко дека едно семејство може да се издржува со една плата, еден приход.
Зборувам не само за Македонија, за секаде низ низ светотот, или барем таму каде што сум била јас и со тие луѓе и семејства што сум зборувала. Не станува збор за исклучоците, бизнисмените и побогатиот процент од населението кој не е повеќе од 10 посто у секоја држава.
И тука не зборуваме за кариера, туку за заработувачка. Просечна или често пак испод просечна.
Под кариера и јас не подразбирам работење на декс џоб цел живот со минимлани обрски и претежно аминистративна работа. Кариера од типот на останување прекувремено често за корист на работата, не само заз унапредувањето на личната позиција, туку за команијата. Има кај нас такви жени и јас лично им се дивам. Тешко е да и семејството се запостаува ама не значи тоа дека се забаталува. Туку поголем дел од денот се поминува на работа или се работи. Не за плата, за амбмиции. Добро парите секогаш добро доаѓаат ама не се во прв план тие.

Дали е изговор да с ебиде домаќинка денес или е нужна потреба, не знам, нека кажат тие што се и што избрале да останат дома и да се грижат за децата и ја напуштиле работата/карерата сеедно. Не ги ни оправудам нит осудувам, сами си знаат.

Лично не би го направила тоа, би работела додека можам и додека нозете и мозкот ме служат. И после пензионирање. Не само за пари и приходи би работела од љубов кон професијата.
Имам цврсти амбиции за тоа што сакам да бидам, уште од 5 години и не би се откажала од нив. Тоа не значи деке ќе успеам на највисоко ниво, ама и да останам на некое средно ниво не би се откажала од нив за да бидам дома со деца и семејство.
Што не значи дека не може да се имаат и двете, Треба многу баланси и многу жртви само, не само од жената или од мажот туку од двајцата. Се работи за брак, состевен од двајца.
Кога се сака нешто мислам дека се се може, ако има хармонија и разбирање од партнерите.

 

Super Girl so svoi 36 dosega bev i maz i zena.No koga ke zatreba da bidam majka se nadevam deka do odredena nivna vozrast jas ke bidam majkata.
Roditelstvoto ne se sostoi samo od cuvanje na decata namesto dadilka.
Ako mi gi imas procitano i drugite postovi nemase mozebi pogresno da se razbereme.
Od svojata rabota,kariera,kako i da ja nareceme nema da se otkazam,na smetka na deca vadenje za neodenje na rabota nema nikogas da opravduvam.
Pomos i podrska od mazot sekogas ke baram,fala bogu ja imam,no vo mojot dom sakam da znae koj e mazot a koj zenata.Komparacijata bese naglaseno deka e od krajnost vo krajnost otidena.

 

^ Се додека го има она - Во мојот дом се знае кој е маж а кој жена , ке имаме неспособни мажи кои не знаат јајца да испржат и жени кои подалеку од "мезе и ракија" нема да знаат.

 

Кариера значи да бидете најдобри во својата професија, а не да се определите за истата. Кариера подразбира да сте најдобри на факултет во просек, најдобри во извршувањето на работните обврски или да создадете нова теорија во вашата професија, односно да сте најдобра докторка од сите докторки, најдобар адвокат од сите адвокати.
Кариера не е исто што и одење по 8 часа на работа - дејност со која се обезбедува егзистенција.

Тоа што имате медиокритетски просек на додипломски или постдипломски или такви резултати на работа не ве прави истакнат претставник на вашата професија, напротив ве прави просечен човек што балансира меѓу егзистенција и семејство. Тоа не е кариера.


Инаку постојат жени што не одат на работа, туку извршуваат работни задачи од дома. Дали истите се класифицираат како вуду домаќинки?

 

Во нашиот јазик интересно е тоа што зборовите домаќин и домаќинка инкорпорираат различен вид на улоги. Додека пак, кога бев на почетоците со германскиов јазик си имаше лекција со занимања и имаше слика за домаќинка (die Hausfrau) слика којашто би ни` асоцирала на домаќинка и нам.

Меѓутоа, имаше и der Hausmann, oдносно, најверојатно, домаќин . Aма домаќинот на сликата во учебникот работеше многу слични работи како неговата колешка, со метла во едната, а кутлача во другата рака шо се вика. Kaj нас тоа не се вика домаќин, најчесто папучар се вика. Така што, секој со своја перцепција на нештата. И културолошки и историски и социјални и економски... многу фактори имаат замешано прсти во одредување на дефиницијата за тоа дали е нешто нечија работа.

 

Skraja da e na nikoj ne vi posakuvam mazi koi vi gi cuvaat decata vo period na doenje oti ostanale bez rabota ili oti ne im se raboti.Za da edna zena nemoze posle raganje i stvaranje sama svoj dom nad glava da zasluzi edno trudnicko boleduvanje.Pred da i se vrati povtorno na svojata kariera koja uspeala da ja zastane na noze pred da zabremeni.
Skraja da e na zena bez megusebna apsolutna tolerancija so mazot.
Voopsto nema nikogas da me navredi ismevanjeto na smetka na mojata resenost da go prezemam majcinstvoto i da ja zadrzam zenstvenosta pokraj maz koj cel zivot go barav.Maz koj znae koga treba da bide superioren bez pritoa da me navredi i uskrati moite zelbi a pritoa da go ceni mojot trud i se sto sum postignala so nego.

 

Бракот/врската може да трпи доколку успешната кариера на едниот партнер ја загрозува другата страна. Односно, ако другата страна се жртвувала за сметка на напредок на партнерот а при тоа имала очекувања кои не и/му биле исполнети, возвратени, па се раѓа незадоволство од сопствената позиција. А кога едниот партнер е незадоволен, врската/бракот нема да бидат среќни на долга релација бидејќи незадоволството на едната страна ке има импликации врз целокупниот брак, освен се разбира ако другата страна е задоволна со актуелната положба.

 

Koga makedonskite mazi fakaad domasna rabota?
Koga nadvor e -30C, nikoj ziv ne vika na gosti, vremeto e ladno za renoviranje.......
E togas stanuvaat gotvaci, se mesaat po kuka, duri poarno gotvat od nas.
Jas nemam gajle so toa. Kujnata mu e prepustena, se razbira posle gotvenjeto da si iscisti.
Zatoa jas ja sakam zimata, prekrasno godisno vreme. Namesto da trae 8meseci moze da prodolzi i cela godina.

 

Ima mazi makedonci koj rabotat po doma, bukvalno se. Zavisi toa od domasnoto vospituvanje. Vo slucajov na mm, edniot roditel ne e makedonec, nemalo excuse, moralo od mali noze da se raboti i zatoa raboti mnogu od domsnite obrski (ama ne se).
Bruka za mene sto moeto dete ne go nauciv ili vospitav da raboti po doma. Stalno vikam sto da pravam go rodiv so dve levi race.
Greota e samo Balkanot da go obvinuvame za se. Eve ne sum na Balkan i pak ne ja isterav rabotata kako treba.

 

Toogood ic da ne se obvinuvas
za ova.Sto nemozela mama zena ke go douci.
Koga bev pomlada so drug vo vrska nemozev da mu se iznaraduvam na bivsiot koga bese naucen i se da raboti niz doma.Taman potporasnavme,dojde vreme da treba sami smetki da plakame abe ostavi go cel den doma se ke napravi tip top ama na rabota ne ni se odi.Za nekoi raboti tele se uci ne vol.
Zatoa pak se odluciv na nekoj sto mu e prioritet rabotata okolu grizenjeto na domot vo celina.Domasnite raboti popoleka sam gi nauci.
Znaci ni ima merilo ni ima pravilo.Se zavisi koj za sto ke se odluci deka mu e prioritet vo zivotot.

 

Сте отишле од крајност во крајност. Не значи дека ако некоја седи дома, постојано трачари, гледа турски серии, е исфрустрирана жена зашто не успеала во животот (според трети лица), а децата ќе станат непродуктивни и неамбициозни дебили кои само ќе дремат дома. Ниту пак значи дека ако некоја има успешна кариера, домот и' е налик на депонија, не знае да зготви ни еден обичен грав, а децата се препуштени сами на себе. Апсолутно се' е индивидуално. Се' зависи од личноста и партнерот со која таа личност е во брак.

Прво мора да се разграничи што всушност претставува кариера. Повеќето имаме амбиции за кариера ама колку е тоа возможно и колку навистина сме способни за истото. Искрено, повеќето од луѓето често знаат да се преценат. Секој денеска се смета за човек со кариера, што мене лично ми е смешно. Реално, во Македонија колку жени имаат вистинска кариера? Кариера е всушност начин на живот, кариера значи да си незаменлив на твоето работно место, кариера значи да посветиш повеќе од половина од својот живот, кариера значи 24 часа посветеност, кариера значи голем придонес во општеството, многу признанија, кариера значи доброволно откажување од многу, многу желби, потреби итн. Барем јас ова го подразбирам под поимот кариера. Така што, да не се преценуваме.

Според мене, 100% посветеност на две работи истовремено е невозможна. Колку и да правиме математики, колку и да збориме, колку и да се убедуваме дека со добра организација се' може да се постигне, џабе е. Нешто, мора да трпи. Е сега, што ќе трпи, што ќе ни биде приоритет во животот е на нас самите. Што и да се одбере, не е погрешно. Се додека оној што бира е среќен и вистински го сака тоа нема погрешна одлука.

И, во секој пост читам индиректно, затскриено навредување или омаловажување кон другата страна. Едниве биле затуцани домаќинки, другиве биле кариеристки. Мислам, секој со својот избор. Се' додека се сите среќни, задоволни и си имаат разбирање, нема што ние да осудуваме.

Лично јас би се обидела да го постигнам тоа што го имам зацртано (колку што се може во Македонија), се додека не основам семејство. Кога ќе основам семејство, тоа ќе биде мојот главен приоритет. Дека дома ќе седам, тоа нема шанси, ќе работам се додека здравјето ме служи, ама и дека секој месец ќе отсуствувам од дома за да одам на службени патувања и семинари само за да напредувам во кариерата, додека дома детето ми проодело, а јас не сум ги видела неговите први чекори, уште повеќе нема шанси. Некои работи за мене немаат цена.

 

Devojce e, rodeno so dve levi race.
Tamu kade ke otide kuka ke pozlati.
Zatoa moram da ja pofalam, po pozitivna i dobroreciva, amin. Tka si gi vrsi site raboti.
Vo zivot mi nema receno Ne, se trudi za se ama pust talent.

 

Се е индивидуално,зависи од личноста.

Ако зборуваме за обично вработување(за што не се однесува темата), секој има право на избор.

Ќе седи дома или ќе работи. Има луѓе кои сакаат да работат,но не можат да најдат работа,барем не онаква каква им одговара,но со време упорноста ќе се исплати и ќе најдат. Но, познавам и луѓе кои едноставно не сакаат да одат на работа. Ги кренале сите четири во вис и чекаат друг да им обезбеди средства за егзистенција. Имам еден таков во поблиското семејство и колку и да звучи грдо можам само да му го дадам епитетот ''морон''.

Секој што е вработен ќе биде отсутен од дома најмалку 9 часа во денот,но потоа останува време да се завршат и останатите обврски,околу домот,децата и сопругот.

Не мора да значи ако жената седи дома дека целата куќа и е тип-топ средена,децата подмирени и мажот среќен. Не значи дека во таква заедница се функционира како подмачкано. Постојат жени кои не обрнуваат внимание на хигиената во домот,мрзливи се,по цел ден се пред телевизор и на кафиња и можат да живеат во дом кој наликува на ''кочина''. Сум го видела ова...Постојат жени кои се невработени и поради тоа се несреќни и исфрустрирани и го пренесуваат своето незадоволство на останатите членови во семејството. Но,постојат и оние другите кои се посветиле на домот и се функционира совршено.

Од друга страна не е точно дека на една вработена жена и мајка,домот и е депонија, децата и се невоспитани,мажот исфрустриран.Постојат жени кои успешно ги балансираат сите работи.Можеби крадат дел од времето кое би си го посветиле само себе си, но со добра организација успеваат се да завршат.

Основното нешто кое ни го обезбедува вработувањето се средствата за егзистенција,но постојат и многу други значајни работи како чувството дека придонесуваме финансиски во домот, дека сме општествено корисни,нови пријателства,нови размислувања, проширување на погледите .....

Мислам дека секој треба да се вработи, да се стреми да се унапредува и усовршува. Секој има право на тоа.
Семејството е најважно,но тоа е заедница во која секој треба да ја задржи својата индивидуалност и да ги задоволува своите потреби. Во моментот кога стануваме родители,се откажуваме од некои работи( подолго спиење,вечерни доцни излегувања, исполнување на некои свои ситни задоволства) во интерес на детето. Но,не смееме да се откажеме од себе и своите стремежи. Децата растат,животот се менува. Во почетокот кога децата се мали потребни сме им, но како растат започуваат да го живеат својот живот, да ги остваруваат своите соништа и тогаш ќе сватиме колку сме згрешиле,но може да биде доцна за промени.

Може да се посветиме само на домот,децата и сопругот (и убаво е ), за сметка на тоа да ја запоставиме својата ''кариера'' ,но еден ден може да се случи децата да си заминат од земјата во потрага по својата среќа или ќе си заминат и ќе си формираат свое семејство, сопругот може да не биде со нас од било која причина, а ние што со нас ??? Тогаш ќе сватиме дека требало да се реализираме и на професионален план,да ја задржиме својата индивидуалност, да правиме нешто само за себе.....

Дали мислите дека тоа што често сум отсутна и по 10-12 часа во денот, патувам и одам на семинари( и покрај бурните реакции на детето), а сум самохрана мајка,ме прави лош родител??? Не, јас сум среќна бидејќи сум вработена,имам можност на неколку дена да ја напуштам земјава и не сакам да се обвинувам. Јас правам за моето дете се што прават и мајките кои не се вработени. Шетам, разговарам,читаме книги, гледаме филмови, готвам се што ќе посака, ги вршам набавките на време, одам на родителски,спремам за прослави, брзам за да ја однесам и донесам некаде.... Но,не смеам да се заборавам и себе си... Мојот живот.... Ако немам свој живот и се врзам само за домот и детето после извесно време нема да добијам орден за добар родител, туку ќе бидам терет кој засекогаш ќе го носи на грбот..... Не сакам моето дете да се прашува... Ех што прави мајка ми сега дома сама по 24 часа.... Сакам да знае дека секој од нас има свој живот, дека јас ги правам нештата кои ме прават среќна,дека сум исполнета на професионален план,а преку неа и нејзините успеси и на семеен план. И кога ќе се пензионирам,би сакала повторно да бидам ангажирана со некоја работна обврска надвор од домот дури и без финасиски надоместок.

Ако зборуваме за вистински успешна кариера (на што мислам дека се однесува темата), за мене тоа значи 24 часовна посветеност на работата, да бидеш незаменлив на работното место, постојано звонење на мобилниот, без разлика на околностите да мора да си достапен на телефон 24 часа во денот, прекинување на семеен годишен одмор или да не можеш да одиш со семејството на летување или зимување, кога си дома да размислуваш, да одлучуваш и да се посветуваш на работата, тогаш кариерата може да се одрази негативно и на тебе и на семејството. Тоа се работни места кои бараат откажување од приватноста. Не е едноставно да си премиер/ка,министер/ка, менаџер/ка во голема компанија или банка.... Постојат професии кои бараат да се откажеш од многу работи и може лошо да влијаат на семејниот живот,всушност може да се случи истиот воопшто да го немаш. Во вакви ситуации доколку другиот партнер нема разбирање и не те поддржува( без разлика маж или жена) не ретко се случува бракот да се растури, а децата да чувствуваат недостиг на доволно внимание од родителот. Но,ако децата се повозрасни кога родителот ќе достигне вистински успешна кариера , а напредувањето во кариерата се одвивало постепено, можеби тие ќе се гордеат со него и неговите успеси. Ќе го почитуваат и ќе сакаат да одат по неговите стапки.
Како и за се друго во животот и по однос на ова прашање не постои еден универзален одговор.