Дали ја чувствувате потребата за брак?

me interesira dali i drugi osetile posle 4 meseci vrska potreba da bidat vo brak so taa licnost?

[mod-kirilica:wv9sgr8n][/mod-kirilica:wv9sgr8n]

 

Dali ja osekate potrebata za brak?

Јас понекогаш ја осекам таа потреба, во врска сме 2 ипол години, понекогаш спијам кај и подог период сме цело време заедно и го осекам тоа, но мали сме сеуште јас 18 он 20 но длабоко во мене посакувам да го поминам целиот живот со него , и да не би постоеле оние граници коа треба а коа не, јас во моментов би му станала жена

 

Dali ja osekate potrebata za brak?

Во Лас Вегас имаш и склучување брак по неколку часовно познавање. Па сега види дали е тоа потреба или лудост, глупост итн...
За 4 месеци една личност не може да запознаеш. Но од друга страна има и бракови склучени за краток период којшто одлично опстојуваат.
Мене лично не ми е јасно зашто луѓето брзаат за брак да склучат?!?
Не велам дека треба години и години да чекаат, ама под 1 година врска и веднаш брак ... не ми е јасно. Мислат дека ќе им го украдат дечкото? Мислат дека се толку вљубени да мора да го искористат секој момент?
Тие што се мажат набрзина за мене избрзнуваат во одлуката и не размислуваат реално за бракот, го сваќаат како зафрканција.
Бракот е повеќе од следен чекор во една врска. Не е бракот исто како да купиш меченце за 4 месеци врска.
Ај ќе се земеме а ако не ни иде ќе се разведеме.
Абе ај...

 

После 4 месеци брак - не е добра идеја. Според мене пред да се влезе во брак е потребна не помалку од 1 година врска и не помалку од 1 година заедничко живеење(поради подобро запознавање на навиките, сепак не е толку лесно да се дели животен простор со друга личност). поз.

 

Па кој во љубовен занес не осетил потреба за брак?? Но, кога подобро сум размислила, не фала...Знаете сега како викам, Ако јас во матично ќе потпишам, али јас да си седам кај мама , а он кај мајка му.....сега ме фаќа паника од брак, зошто не ми бегаат тие работи, а љубовта ако ја има, и ако е вистинка, таа секогаш ќе биде тука.

 

Не особено.
Мене тоа парче хартија не ми значи апсолутно ништо.
Можеби ја чувствувам потребата за заедничко живеење. Тоа ДА.
За брак... никаде не ми се брза.
Бракот како институција е преценета работа.

 

Мене некако ми е премногу тоа што велите некои врска + барем една година заедничко живеење... Па не може секоја врска да се тестира и со заедничко живеење... Како прво, не секојпат условите го дозволуваат тоа, како второ, ако така ја тестираме секоја врска подолга од околу една година... ќе треба нон стоп да менуваме место на живеење. Како трето, тестирањето со заедничко живеење некако ми е мене безврска, во смисла на тоа што ако некој доволно го познаваш, и си поминал доволно време со него, а тоа доволно е релативна работа за секој зависно од интензитетот на врската, мислам дека во глобала секој после тоа е свесен дали се гледа во иднина со тој партнер или не. Па нормално е дека во бракот не цветаат секој ден рози, ниеден брак не е таков, освен лажните каде на таков начин се прекриваат одредени недостатоци. Секој брак има падови, убави моменти, нормални работи кои горе доле сите ги поминуваат во животот. Ако познавам некој доволно добро, а сум заедно помалку од една година или пак не сум живеела заедно со него, не значи дека треба да чекам и на тој следен тест за да се одлучам на чекор брак. Што треба дополнително да откријам? Па и ние жените имаме мал милион маани за дел од кои можеби нашите партнери не се сеуште свесни па ок, никој не е идеален и затоа постои компромис и разбирање. Секој си знае длабоко во срцето кога се чувствува спремен а за тоа не мора да се прати никаква временска табела и шема која треба да се исполни.

 

И моите биле заедно мислам во врска кратко време околу три месеци и се зеле.Еве ги ден денес се заедно бракот можам да кажам и при толку разлики меѓу нив им функционира одлично.Ама се сменија многу работи.Повозрасните ќе кажат дека во бракот не цветаат рози...меѓутоа трпение,разбирање до негде и договор го одржуваат, а тоа го има кај повозрасните.Додека сега кај нас помладиве..трпението е намалено,разбирањето е ретко, договор многу малку, секој се става себе на прво место...И затоа браковите се почесто се завршуваат.Се е релативно...дали ќе бидеш кратко време или долго заедно..во брак е поинаку.И како кажа една моја пријателка која е во брак...нема правила но и треба да те послужи среќата.

 

Јас би сакала да бидам во брак со дечко ми, но не сега рано е уште , има време и за тоа . А и прашањево некако индивидуално ми е, бидејќи некои бракови се засноваат на кратки врски некои на долги. Се си зависи од тоа како се чувствуваш ти

 

do sega barem od moe licno iskustvo so edna dolga vrska od 3 i pol godini(makar i sto bese bez vrska) svativ deka brakot e navistina seriozna odluka , i se uste ne sum spremna bas za toa, a i ne sum ja sretnala vistinskata osoba za toa oti moze momceto e so tebe eden pred brak sosema drug vo brak, so maskite nikogas ne se znae i mislam deka e najbro prvo dvojkata da se odluci za zaednicki zivot, pa potoa da se sedne na masa, i da se razgovara za kako i sto da se pravi(ako biva ok, ako ne ... so sorry I wish you luck in your love) , i sekako pred da se stapi vo brak, ne e loso da se napravi eden predbracen dogovor( em volkot sit, em ovcite na broj) hahahah, pa taka e

 

Понекогаш ја чувствувам таа потраба заради годините пред се и заради долгата врска си викам дали ќе имам семејство,дом како другите дали ќе успееме да не биде се ова само вртење во круг ама тоа е само понекогаш кога ќе ме фати мала депресија.

 

Воопшто не.Напротив се повеќе сфаќам дека не сакам брак...

 

ako осетиш потреба за брак.......почекај малку......ќе ти помине

 

Понекад ств осеќам потреба од заеднички живот зашто ми се смачи да чекам да дојде недела да се наспиеме ко луѓе. Некогаш коа останува кај мене на спиење или ја кај него мора да станува за на раб рано. Сме си праеле муабет за брак за деца али рано е

 

Уфф...чуствувам потреба да бидам постојано до него бидејќи сме раздалечени со км еден од друг,а и веќе сме 3 год.во врска,доволно сме возрасни,но си размислувам и како ќе биде,да не не е баш едноставно Пааа,ќе дојде и тој ден ќе видиме

 

Потреба...хммм можеби лош збор.
И јас и дечко ми многупати сме рекле дека би сакале да сме во брак и да имаме бебенце и се. Ама едноставно чекаме некои коцки да си дојдат на своето место. А не ни се мрза,јас сум млада студирам. Но кога и да се случи со душа го чекам, буквално не би се противела тоа да биде и утре што се вели.Едноставно прекрасно функционираме со години наназад,се надевам дека ќе дочекаме оваа наша врска да се круниса со брак.

 

Да ..многу .. неможам повеке да издржам така ..далеку еден од друг .... но имам дадичка чекам да се омажи таа прво после неа јас ..хаха

 

Хм,бракот е една институција во која што треба да се влези со разум и со срце.Дали чувствувам потреба? ПА да со мојот дечко веќе сме разговарале на таа тема и сме на прагот да се вериме и баш тоа ќе ни е чекор до бракот.Од една страна сакам и имам потреба од тоа,но од друга имам потсвесен страв ,се прашувам како ќе биде понатау далеку од мојот град кај него без моите до мене.Ама кај и да сум битно со него ќе сум така да ако кажи ајде сега да летаме в тавче,јас ќе кажам ајде .

 

да и те како не сакаме да бидеме одвоени ни секунда а сепак сме (се гледа дека решение ни е бракот ) едноставно мора , ја незз што чека ми рече дека факултетот морам да го завршам па после уфффф,сака да сум успешна и знае какви можности имам.АМА ЈА САКАМ СЕГА