Здраво.....Би сакала да прашам дали се стануа зависен од апчиња за смирување бидејки веке подолго време ги земам и ако прескокнам еден ден наредниот ден ме фака паника поцнува да ми се врти да ми се лоши.....и како можам да не ги земам повеке без да имам вакви проблеми?? А овие апчиња почнав да ги конзумирам бидејки имав еден период кога паднав во длабока депресија и сега ми е страв нејкам пак да поминувам низ истото...постојат некои работи кои ден денес се пласам да ги нарравам....Ве молам за совет...поззз
Секако дека се станува зависен. Апчињата кога се консумираат прекумерено се многу штетни и лошо се одразуваат на здравјето. И тоа е еден вид на дрога. Јас имав така навика да пијам секакви апчиња и многу лошо ми се одрази, имав болка и ме стегаше кај градите. Еве, не пијам неколку месеци и тоа избегнувам и апчиња за болка, единствено кога ми е веќе неподнослива болката. А мислам дека апчињата за смирување се уште полоши и повеќе се станува зависен од нив. Престани да ги пиеш, нема да паднеш во депресија. Се е до начинот на кој размислуваш и ако размислуваш попозитивно нема да ти се повтори тој период на депресија. Запамти дека се е во главата, апчињата не помагаат којзнае колку. Колку ќе ти помогнат, стопати повеќе ќе ти одмогнат. А инаку за депресијата, сите сме поминале низ таков период и ќе минуваме. Само што некаде е позадлабочена депресија а некаде само лош период. Еве и јас многу пати сум била во депресија, кога повеќе, кога помалку. А и овој период ми е некако мутав, имав некои проблеми и негативно се одрази тоа на мене. Едноставно, премногу лоши работи се насобраа одеднаш и нормално дека човек ќе загуби воља. Не дека сум буквално во депресија, нон-стоп да плачам, никогаш да не се смеам ама нешто блиску до тоа е. Се надевам дека е само период и дека ќе помине.
Tи благодарам за советот и ке се потрудам да ги оставам бидејки и јас забележувам дека ми сметаат.. Знам како е кога ке бидеш во депресија ама убаво кажа ти дека се е во главата така да само позитивно и мислам дека ке помине се....Само треба да имаме желба и волја и се ке надминеме... поззз се најдоброо
Лилит, фала ти што го напиша ова, ете се пронајдов и ме теши што има луѓе што дале дел со себе да ги разберат депресивните поединци. Ако нешто на ова би додала, тие најбаланите ситници, не сум само ранлива на таквите туку во тие моменти чинам цел мозок го исклучувам, не мислам ни што кажувам ни што правам, само барам излез.. Анализирав вчера, себе си. Една многу паметна личност со која што разговарав ме потсети дека имам само 16 и дека не смеам да дозволам депресијата постојано да ме надвладува. Во право е.. Незнам да кажам од кога ми е точно вака.. кога бев малечка, ех. Сфатив дека лани бев многу посилна и поуверена дека ќе го победам ова во мене, ја имав и мојата сакана другарка покрај мене. Бев силна кога најмногу требаше да бидам, пред половина година, хаосот дома.. 3 месеци ми се чини не мрднав од школото и дома, си го изгубив привремено социјалниот живот. Вредеше, сега сме сите 4ца дома, и тоа ми беше и ми е најважно. Ми треба помош, психијатар нигде овде да се најде.. Ниту пак мислам дека некој ми верува, на тие што им кажав. Не мора.. устата од сега затворена. Ја кажав слабоста која што нон стоп ќе биде злоупотребувана, а јас, ништо јас, не сум битна, така, само ајде смени си не чиниш за ништо, неместо само виц да ми кажат да се насмеам онака од срце. Драматизирам, ќе ми речат. Мојата приказна била како некој лошо осмислен филм.. Скраја да е, да им биде вака. Никому.
јас скоро пола живот и повеќе го поминав во депресија се правев со сила со денови немав станато од кревет и постојано се повторуваше, се до оној момент кога решив да ставам крај на тоа. Колку и да ми е тешко сега ќе помине како се што поминува, едноставно за никој или ништо не вреди да се депресирам
A некој совет за природно да речам ете лечење од депресијава има ? Освен медитација, факт е дека ми помогнала, ама сега немам никакви услови за истата. Барем некакви незнам чаеви било што ...
Luge jas eve nekolku godini se lecam od anksiozno depresivna sostojba, imam pieno 4 godini sekakvi apcinja, za smiruvanje, antidepresivi,imam odeno kade veke ne, na psiholog, neuropsihijatar,psihijatar, nevrolog... Sega ja otkriv gestalt terapijata. ke ja pravam nea vo centarot sega i ovde vo skopje. veruvam mnogu deka ke mi pomogne i deka ke gi ostavam apcinjata zatoa sto toa e psihoterapija i ke mi pomogne da ja resam edna sza sekogas vistinskata pricina za mojata sostojba. sakam da zabrenam i da gi ostavam apcinjata. pa zatoa mnogu se nadevam deka ke mi pomogne
По ова што го прочитав сфатив дека веќе 4 години сум во депресија. Ете примам сега терапија но морам и на психички план да поработам на себе, затоа што без таблетите состојбата ми е премногу опасна (се граничи со обиди за самоубиство)
lbgt probaj psihoterapija,jas ke probam,mnogu se nadevam deka ke mi pomogne,apcinjata samo simtomite fizickite ti gi pomagaat,pravat da isceznat,no onoj psihickiot del ostanuva.eve jas sum od ohrid, no ednas vo mesecot ke odam vo skopje, ke platam 1000 den vo sega i ovde iako imam mnogu finansiski davacki,sepak moram da si pomoganam.depresijata e sostojba koja gi napaga mnogu luge, ne si sama,eve i jas se boram veke 4 godini,tesko e ama ne se predavam, zivotot e pred tebe[mod-kirilica:3084wr2i][/mod-kirilica:3084wr2i]
Драги мои се мислев дали да ви пишам бидејки ни самата не знам што е она што се случува со мене или во мене. Имам напишано во темата тироидна жлезда бидејки мислев дека имам хипертироида но по крвната слика испадна дека се е во ред. И затоа тахикардијата и тресењето на рацете ги препишувам на долготрајниот стрес со кој што живеам. А после тоа почна да ме мачи несоницата. Или нема да можам да заспијам, или ке заспијам но и во двата случаја станувам рано. Затоа се нервирам уште повеќе бидејќи не можам да се одморам, си наоѓам триста маани пред огледало , се гледам а и чувствувам мн грдо. Самодовербата ми е на нула, а најтешко ми е што и дечко ми го преоптоварив со тоа неспиење, кутриот нон-стоп ме прашува дали сум спиела убаво. Плус раздразлива сум посебно дома, живаем во страв дека нешто лошо ке се случи. Го знам изворот на стресот ама за што прво да обратам-дали пак да ја проверам тироидата или пак се работи за депресија! help
refused moe mislenje e deka ti poveke si anksiozna otkolku depresivna.Megutoa spored toa sto go procitav mislam deka taa tvoja anksioznost e vo blaga forma,nisto strasno,da sum na tvoe mesto bi pobarala strucna pomos
Драга Rufesed Сум имала моменти на депресии и стресови. Никогаш не сум се откажала од желбата да живеам нормално. За депресијава што се развиваше внатре во мене решив да не барам помош од никого, пошто мислев дека само јас самата можам да си помогнам во врска со мојот проблем. Само лежев во кревет по цели денови, седев на компјутер, воопшто не излегував со другарки.Едноставно се затворив во себе. Многу размислував околу тоа и се истражував самата себе па открив дека мене ми недостига мотивација и цел во животот. Почнав да одам на фитнес и верувај тоа многу ми помогна. Кога бев слободна трчав по еден час. Се осеќав многу подобро, задоволно. Си поставив една цел во мојот живот, реков дека сакам да го научам добро германскиот и почнав со остварување на мојата цел. Ете сега правам домашен фитнес секој ден, кога сум слободна одам на трчање и секој ден станувам рано и одам на курс по германски. Верувај од никој не побарав помош почнав сама да се мотивирам и да си поставувам цели. Потоа работев со силна мотивација за остварување на моите цели. Немој да дозволиш другите да влијаат на тебе, мораш сама да пробаш да излезеш од таа дупка. Кога ке оствариш една цел постави си друга, потешка. Спортувај и ке видиш како ке се осеќаш по самоуверено. Се надевам дека ти помогнав
Јас имам проблем незнам дали може да се нарече депресија не е битно важно е да најдам спас за воа што ми се случува.Се омажив на млади години бидна грешката што бидна моите напнаа неговиот и мораше да биде но пред да се омажам термини доека закажеме секој ден после школо си идев и плачев дома скришно за да не ја повредам мајка ми пиев апчиња бромозапам и легнував да спијам дојде и денот кога требаше да одам кај момчето отидов греота е да се пожалам многу е добар спрема мене се ми угодува ама јас си набив некој проблем што се омажив рано и тоа е тоа.Ништо не ми по кеиф ако ви се верува некогаш не ни ми се живее сакам да биде како порано неможам некогаш да заспијам од мислите кои ми шетаат низ главата па ке се напијам скришум некое апче за да спијам незнам како да си помогнам самата себеси ако има некој нека каже...................
не знам дали на пoстoв му е тука местoтo,ама не знам вo каква сoстoјба сум јас...значи најсреќна сум ми се спрема свадба за некoлку месеци,чекам станoт да ми среди,рабoтиме и јас и вереникoт,не сакам ништo пoвеќе oд oва...ама вo пoследнo време нештo чуднo ми се случува..се си мислам дека нештo лoшo ќе се случи,дека сум бoлна oд нештo,секакви мисли ми минат низ главата..не знам дали сoстoјбава ми е предизвикана oд тoа штo се ми е какo штo треба,се си викам-мoра да фали нештo,не бива се да oди какo пoдмачканo.штo ли ми е не сакам вака
Асентра и Хелекс ми препишаа за почеток. Ми направија и психолошки тест, според него да видат дали треба уште нешто.
Сум била повеќе пати во депресија од причини што ни најголемиот душман не им посакувам. Првата беше кога почина татко ми кога имав 10 години, тогаш мајка ми ме извлече со својата ведрина и дух,втората на 12 кога почина мајка ми.Значи буквално ништо не ме интересираше,бев ко изгубена ни јадев,ни спиев,ни одев на училиште.Иако бев премногу мала за да сватам што сакам од мојот живот и дека не треба да се затворам во самата себеси,во тие моменти како да ми дојде некоја виша сила која што ме врати во нормала и ме натера да се борам за себе и за својот живот. Размислував сама и си помислив дека моите не би сакале да сум несреќна,туку баш напротив би сакале да продолжам да живеам за нив и да се смеам што повеќе можам сама и да се сакам самата себеси. Откако помина тој период настанаа и проблеми со бившиот дечко,па се затворив во соба со никого не зборував,само доколку морав излегував од соба,со никој не праев муабет и после неколку дена си реков самата себеси стани,сакај се самата себеси,живеј за самата себеси,не вреди да се уништуваш поради некое машко кое што не е ни прво ни последно во твојот живот. Да,имав само 19 години тогаш, но имав и сеуште имам самодоверба во себе дека можам да преминам и преку таа неуспешна врска, но не дозволив да ме уништи. Последната депресија беше пред два месеци кога ме отпуштија од работа не по моја вина и домашните ме обвинија дека јас сум крива,односно не ми веруваа дека друг ми се смеша. Единствениот кој што ми даде поддршка беше сегашниот дечко,кој што по долги разговори со него и убедувања ми докажа дека има за кој да се борам и за што да живеам, за него и нашата иднина и дека ако сакам да успееме морам да застанам на здрави нозе и да го оставам тоа во минатото.Значи целта со ова ми беше девојки,па и момчиња дека не смееме да дозволиме да не потиснат тие чувства на несигурност во самите себеси,да се цениме и почитуваме самите себеси бидејќи никој нема да го направи тоа за нас ако самите не го направиме. Животот не е едноставен, носи еден тон препреки и проблеми кои што ќе не донесат до препреки и заблуди кои што ќе не натераат да се запрашаме кои сме всушност ние,каде сме,што правиме,дали е тоа реалност или сон, не е лесно знам, но мораме да се бориме против тоа и да не дозволиме да не згази,мораме да бидиме посилни од суровоста и депресијата.
