devojki dali ima nekoj ovde so koj bi mozela da porazgovaram a sto go pominala istoto sto i jas...pisete mi ve molam
Draga Paulina,go imas istiot problem so mene,i jas raskinav pred 5 meseci,samo sto mojata depresija e pomalku izrazena no imam visoka temperatura i ne se cuvstvuvam dobro nesto vo gradi me stega.Pisi mi vo lp ako sakas,ke porazgovarame
Сигурно ти е многу тешко, но ќе помине и ќе успееш. Не се навраќај на спомените, не мисли на минатото туку гледај напред кон иднината. Што и да ти кажеме сите девојки на форумов, најглавното можеш да го направиш ти. Ништо не си изгубила. Ти си сигурно една прекрасна девојка која треба да ужива во животот и да се стреми кон победи. Запамти дека СИ ЖИВА, значи ти имаш жанса да живееш. Здрава, права, паметна, посветена девојка и верувам дека МНОГУ мажи би биле среќни да те имаат. На светов има многу полоши работи. Замисли како им е на луѓето што имаат рак или друга тешка болест, што им е одбројано времето на живеење, замисли како им е на инвалидите, што неможат да излезат да се прошетаат, да трчаат, ДА ЧЕКОРАТ... Замисли како им е на оние РОДЕНИ со психичка болест, ментално заостанати што цел живот се зависни од други, немаат жанси во животот толку колку што имаш ти... Замисли оние луѓе што биле здрави и прави, што имале несреќа, сообраќајка, се повредиле и сега целиот живот ќе имаат последица... Кога имам некој проблем размислувам вака, баш вака. Колку посериозни работи има во животот. На колку луѓе им е потешко од мене. Љубовта е психичка работа. Најди други работи со кои ќе се преокупираш и само така ќе ги отргнеш мислите што те мачат. Ќе го заборавиш. Само треба време. А за тоа време не тагувај. Биди силна, иако е тешко. Прочитај книга, МОЌТА НА ПОТСВЕСТА можеш и друга позитивно психолошка. Не дозволувај сеќавањата да те убијат. Сети се дека вистинскиот принц те чека таму некаде. Ќе го најдеш кога најмалку очекуваш. Секој од нас има сродна душа некаде. Некогаш мислиме дека сме ја нашле ама всушност сме погрешиле. Не се секирај и биди храбра само, ништо друго. Не ти требаат никакви апчиња само ти треба позитивно размислување. А кога ќе ти текне на него, биди ЛУТА и само сеќавај се на ЛОШИТЕ РАБОТИ ШТО ГИ НАПРАВИЛ. И помири се и речи си дека така требало да биде и дека е подобро вака за тебе. Не ја знам целата твоја приказна, но сигурно си скршена. Сум имала ваква ситуација, нешто слично. Многу е тешко, и не си единствена девојка што ти се случило нешто вакво. Да се прекине со некој што си сметала дека ти е животен сопаник. МНОГУ УБАВИ РАБОТИ ТРЕБА ДА ЗАВРШАТ, ЗА ДА ДОЈДАТ УШТЕ ПОУБАВИ! поздравче и се надевам дека ти помогнав со мојов совет и мислење!
Не можам да поверувам дека пак ми се случува истото. Повторно ниска самодоверба.Повторно чувствувам како никој да не е заинтересиран за мене.Се гледа дека сум одбивна за машките .Досадна,монотона.. Не знам како да се исправам повторно на нозе,да ја вратам самодовербата да продолжам со крената глава. Премногу сум разочарана,очајна за љубов. Доколку има некојa која знае како би ми помогнала би ми било од помош.
И за Паулина, И ЗАДАНИЕЛА И ЗА СИТЕ ВАС МИЛИ МОИ ДА НЕ ВЕ НАБРОЈУВАМ, да не фати многу место, сакам да ви кажам едно мое искуство кое ми се чини дека е многу болно. Јас се разведов од човекот што го сакав и имам ќеркичка. Свекрвата победи со своето зло и не раздели. тој почна да пие, да не се враќа по цели вечери итн.Дадов тужба за развод и се разведов, а го сакав. Мислев ќе му дојде паметот и ќе се смириме.ТОГАШ НАСТАПИ НАЈТЕШКИОТ ПЕРИОД ВО МОЈОТ ЖИВОТ, ОСТАНАВ САМА ВО НАЈУБАВИТЕ ГОДИНИ, САМА СЛАВЕВ НОВА ГОДИНА ЗАТВОРЕНА ВО ЧЕТИРИ ЅИДА и плачев, плачевч плачев. Не можев да поднесувам да видам маж. жена и дете на улица.И да не ве замарам многу. Никаков совет од никого не ми помогна. Но ОСПОД Е ГОЛЕМ, МИ ПРАТИ ЕДНА РАЗВЕДЕНА ПРИЈАТЕЛКА, КОЈА СЛУЧАЈНО ЈА СРЕТНАВ НА АВТОБУСКА, ПОЧНАВМЕ ЗАЕДНО ДА ИЗЛЕГУВАМЕ, сретнав нови луге и нова љубов, со кој бев две години и со кој доживеав прекрасни нешта. Во тоа време дојде бившиот и ме молеше да се смириме, но знаете, беше доцна и го одбив. После извесно време ја оставив новата љубов, но не осетив болка туку едноставно како да ми беше лек за самодоверба, бев благодарна што проживеав со него прекрасни работи и толку. не сакав да му го земам времето бидејќи беше 12 години постар од мене и сакав да бидам фер. Животот продолжи понатаму, не беше розов, секогаш тркалото се врти - доаѓаат депресии, па радости, се менуваат сонцето и дождот, Господ праќа секогаш нови шанси но и нови искушенија и од нив стануваме посилни. Применете го советот од ПОРТОКАЛОВА, вреди многу, а таа книга е волшебна, ќе видите. вАЖНО Е ДА СИ ГИ КАЖУВАМЕ МАКИТЕ ЗАЕДНО НА ОВОЈ ФОРУМ, ДА СИ ПОМАГАМЕ. ајде сите вие што си ја кажавте маката дајте совет ако некој друг би ви ја кажал истата мака што би го посоветувале, каков зрак на надеж вие би му дале. СИТЕ НИЕ СМЕ МНОГУ СЛИЧНИ И АЈДЕ ДА БИДЕМЕ ПОСИЛНИ, ДА СИ СЕ ИСКАЖЕМЕ, ДА СИ ПОМОГНЕМЕ, ДА СЕ ИСПЛАЧЕМЕ, ДА СИ БИДЕМЕ ПОДДРШКА
Dobro utro devojki...vi blagodaram mnogu za ubavite zborovi,no mene sepak mnogu mi e tesko,sekoj den se potesko.Znam deka ima mnogu poteski situacii od mojava ama sega mi se cini kako svetot vrz glava da mi se rusi
здраво девојки .. се плашам да не паднам пак во депресија морам да кажам дека јас бев цели 4 години во депресија се започна кога ние се преселивме во скопје заради бизнисот на татко ми ... Како почеток све беше убаво барем мене така ми се чинило . Татко ми започна добар биснис но полека се одалечи од нас, доаѓаше дома касно, пијан и нешто сумливо се однесуваше па решивме со мајка ми да дознаеме зошто така .Тој се гледаше со други жени помлади идеше навечер по кафеани со нив парите све со нив ги трошеше а ние дома 3 месеци без струја , леб . Тој доаѓаше дома во 4 сабалје викаше не можевме да спиеме долго време , ке донесеше дома секакви другари и полека почна све да падне , животот за мене немаше смисла ја гледав мајка ми како плаче не можев со ништо да ја утешам ни збор не можев да кажам не зборев со никого , не јадев со денови се затворив во 4 зида , потоа на 14 години почнав да работам ама така не иде секогаш татко ми полека немаше работа немаше пари и немаше никој покрај него и се врати кај нас но јас не можам сеуште да го гледам како порано не ми дава душата после се што ни направи Ама ете времето лета со мајка ми заедно миневме све . сега сум заедно со еден дечко веке 1 месец се каравме оти тој ме провоцира за други девојки и ми вика имаш ли убави комшики јас му викам не поубави комшии имам тој е изнервира јас се шалев тој сега е на одмор во недела се враќа кога зборивме последен пат ми викаше кога ке се вратам имаме да разговариме ние .. са плашам да не ме откачи другите феминки ми дадоа совет да му пишам порака јас да го откачам ама не можам го сакам тој е првиот човек после 4 години што зборувам и прв дечко ... ако ме откачи не знам како ке ми бидее ...
Не се наоѓам во состојба да давам убаво промислен совет, но пораката од tuanche баш ме чепна. Душичке, баш ми е жал поради тоа што си ги доживеала сите тие лудости, стварно многу ми е криво што си морала да го гледаш тоа, но моето сочувство не верувам дека ќе ти донесе некое добро. Затоа си реков дека може мојот одговор ќе донесе, како и мојот добронамерен наивен совет. Јас мислам дека полошо ќе си направиш на себе ако продолжиш да излегуваш со тој човек кој, според она што си го напишала, не води многу сметка за тебе. Е сега, зошто сакаш толку очајно да бидеш со некој кој е толку невнимателен кон тебе. Иако не знам што се се крие во вашиот однос, но сепак ако мислиш дека не е доволно посветен и дека не се грижи доволно за тебе, тогаш зошто ти би сакала да останеш со него. Знам дека осаменоста е тешка, и дека во некои мигови е подобро да бидеш со било кого отколку со никого, но внимавај добро во тие ситуации затоа што не можеш да се ослонуваш на било кого, не можеш да очекуваш било кој да ти биде искрен и посветен пријател. Моето лаичко мислење е дека тој човек не е добар за тебе. Бил на одмор без тебе, барал од тебе да му зборуваш за нови згодни девојчиња, иако е последното можеби зезанција, но и твојот коментар бил кажан на шала, и тоа со поголема смисла за хумор. Се на се, мислам дека не смееш да се грижиш толку за твојот дечко, дечковците доаѓаат и проаѓаат, не се секирај за тоа, во врската треба да се ужива, ако не се ужива тогаш нешто не е во ред со неа и можеби треба да се прекине, врската со луѓето, или пријателите, треба да ни го разубави денот, а не да ни го упропасти. Би те советувала и понатаму, затоа што мислам дека повеќе ти е потребно да си разговараш со некого, отколку некој да ти даде совет. Не знам дали ти добредојде овој коментар, се надевам дека не го напишав бадијала, но, искрено, и јас многу сакам да разговарам со луѓе кои си имаат какви-такви потешкотии од кои им е тешко да се решат. Мене ми е мило што ја пишав оваа порака, и тоа во момент кога едни бедотии само што ми се струполија на глава. Изгледа подобро од тоа да се жалиш на некого за твоите несреќи е само ако се обидеш да му помогнеш на некој кој е со сопствени проблеми. Luvena има право, тука сме за да си помогнеме едни на други и тоа е единствената корист од ова поплакување. Затоа те молам не се измачувај себеси, било со самосожалување кон минатото или со слепо прифаќање на сегашноста, затоа што ти секогаш можеш да го направиш она што е најдобро за тебе, треба само да имаш повеќе храброст и повеќе да си веруваш. Навистина би ти препорачала да не се грижиш толку и да не очајуваш, ќе видиш - верувам дека и сама ќе си го речеш на себе истото кога ќе бидеш постара.
ина како прво фала многу што најде време да ми пишуваш , многу го ценам тоа све што си напишала .. Јас значи ова е прв пат на некого што му имам кажувано за проблемите на моето сејмество оти кога ни почна проблемите јас се одалечив од сите имав чуство дека сите знаат за тоа што татко ми го прави и ми беше срам, ми беше срам да ги гледам луѓето во лице , бев многу осамена, плачев но никогаш пред мајка ми пред неа секогаш бев најсилната оти мајка ми тогаш се разболе од срцето а татко ми се шеташе од едно кафе на друго тогаш почнав и на школо да не идам оти работев по два смени и мојата смена и на мајка ми оти та не можеше ... Не знам и јас зошто многу правам за овој човек можеби е затоа долго време не сум се чуствувала вака за некого и прв дечко ми е , кога сме заедно многу убаво си поминуваме се смеам постојано можеби претерувам јас можеби сака да разговараме зе тоа што му реков да не речам пак не знам ... тој се враќа во недела па ке ви пишам што ке се случи ...
душичке многу ми е жал за тоа што ти се случило,што си поминала низ таков период што ниедно дете не треба никогаш да помине...јас донекаде те сваќам кога бев помала поминував низ донекаде сличен период,утвари неможам да го споредам со твојов случај..татко ми не работеше,работеше приватно и после работа си одеше со колеги по кафани,или се коцкаа и половина и повеке од тоа што го заработуваше го трошеше,а ние дома со мајка ми и брат ми што се вбика трпевме за леб,па и кога ке се поднапие се му беше рамно,не се грижеше за ништо..се беше на грб на мајка ми ..мајка ми не работеше никаде,ја гледав нон стоп дома,како плаче додека работи по кујна мислејќи дека јас не ја гледам,срцето ми се кинеше гледајќи ја така .. еден ден решив јас да преземам нешто,неможев веке така да издржам,и ние растевме ни требаа пари,нормално како прво за јадење,за школување..во школо бевме едни од најдобрите ученици..со мн тешкотии успевав во тоа..оти плачев по цели ноќи и тајно во ноќта одев до мајка ми да слушнам дали дише се плашев мн да не и се случи нешто оти има проблеми со притисокот ..и ти закажував една вечер се врати татко ми и јас почнав да разговарам со него...тој се зачуди од се тоа што му реков јас..мн зборови го погодија ..сема излезе надвор на тераса,јас си легнав се осекав олеснето,му кажав се што сакав....се смени малку,најде државна работа,работи сеуште...јас завршив матура,дојдов во италија да студирам,со нивна поддршка секако..еден период ја гледав мајка ми плачела оти како што ја познавам јас никој не ја познава а не ми кажува ништо,го прашав брат ми тој ми раскажа се...дека татко ми нон стоп разговара со некоја зена,се крие од мајка ми ..телефонот не го вади од џеп и такви работи ,го викам на скајп една вечер и почнувам муабет и овој избега...после неколку обиди неуспешни да разговарам со него .. една вечер додека зборев со мајка и и реков да земе да го привави во полиција,дека неможи веке така,оти ситуацијата стана сериозна а татко ми слушаше се оти беше во кујна,само дојде и ми рече дека не сум здрава и си излезе...и така и направи мајка ми ...беше на разговор..работите се средени....но сега пак јас си имам проблем..веке две години сум во италија/студирам тука, со дечко ми живеам,го знае и мајка ми него..но како поминува времето моите се повеке и повеке се оддалечуваат од мене,на почетокот ме бараа секој ден,сеа во 10 дена еднаш и тоа јас ако ги побарам...не ми даваат пари за ништо,се е на грб на родителите од дечко ми...едноставно не ме сакаат ко порано,се прават за брат ми ...јас договорив да полагам за кола пред да земам овде лична карта оти после нема да можам во мк и наеднаш морало брат ми да полага а две години е помал од мене ..попуштив..сакав да си одам за велигден татко ми само ми рече абе седи таму,оти пари да трошиш,ме повреди мн со тоа и не појдов..на мајка ми и беше сеедно,не рече ништо,баш ништо...ова треае со месеци,на почетокот плачев,се нервирав,си го запоставив факултетот,не одев на предавања,не праев ништо,ме болеше и ме боли сеуште што така се одалечија,кога и да прашам зошто не ме бараат тие секогаш се вадат дека имаат работа,,ајде да речам преку ден,ама навечер? сеа и реков на мајка ми дека ова лето нема да си идам во македонија и таа само ми рече ЕПА ДОБРО јас останав шокирана од нејзината ладнокрвност,незнам што да правам,мајка ми е сменета 10000 посто,не беше таква таа..јас бев нејзината мазичка,бевме мн блиски,не свакам зошто такаа..ги повикав да дојдат тука..ајде мајка ми неможела оти брат ми е матурант па затоа (изговор си најде) а на брат ми му реков да дојде во јули,слободни сме,ке шетаме,ке одиме на море и тој нејке да дојде,му реков јас ке ти платам карта ..не ме ни рецнаа....неможете да замислите колку грдо се осекам,колкава празнина осекам,ми недостигаат мн ..ама тие не ме сакаат веке,се гледа..после мн обиди да дознаам што е следуваше - се си е во ред јас незнам што неисправно гледаш ти..не беше и е залудно..поминав месеци со плачење...веќе доста е ..јас си го упропастив мојот живот,а на нив не им е гајле...поминаа две години точни откако сум овде ни еден пат не ме прашале како сум,како ми е овде,дали добро се однесуваат родителите на дечко ми со мене ...фала му на господ добри луге се тие,ме сакаат...ама сепак...тажна сум овде,приморана да живеам со родителите да дечко ми ... не сум срекна од оваа гледна точка,не дека ми е лошо ама тоа е да не должам..инаку имам прекрасна личност покрај мене - дечко ми ,ми дава огромна ма огромна поддршка,да не беше тој јас ке полудев досега. И уште нешто да ти докажам срцка,како што рече девојка ва над мене,тој дечко не се грижи мн за тебе,внимавај и јас кога сум осамена и тажна,барам утеха,внимание..разбирам како ти е ..ама штом тој се налутил што си му рекла дека имаш поубави комшии,што е една глупост..а па да не збориме за нешто посериозно..мајка ти мора да е предобра личност штом му дозволила нататко ми да се врати,нормално дека нема да можеш да го гледаш ко порано,не се секирај за тоа иако ти е татко тој не ве заслужува веке,тебе ти ги уништил најубавите години,мајка ти ја разболел..со кои очи сега дошол пак..гледај си го твојот живот,заврши школо ако имаш можност,грижи се за мајка ти...а за машки не се секирај срце,доагаат и одат..знам дека ти е прв и ти е убаво,ако те сака тој ке гледа да те задржи да не те изгуби..ако ти треба муабет било кога,тука сум,можеш да ми пишеш порака ...ти посакувам се најубаво
Додека читав плачев оти знам низ се што си минала знам како си се чуствувала ... Мајка ми е ангел и ништо од тоа што ни се случило не го заслуживме барем не мајка ми , но во животот секогаш добрите луѓе се најповредени и патат. Но дури сега стватив дека стварно све се враќа во животот барем на татко ми едно по едно му се враќа но тоа на мене да ви кажувам не ми пружи задоволство дека тој сега пати оти кога јас требаше да се шетам со другарките, да уживам во средно да имам убави спомени со нив јас бев на работа по 2 смени , после од трета смена на работа сабале во школо и мислејки дали имаме денеска нешто за јадење .. многу тешки времиња Н.КЕТУ не знам што да те советувам оти не ја знам причината зошто твоите да се одалечуваат од тебе, мислам никоја мајка не сака да се одалечи од своето дете .. Дали ја имаш прашувано да не крије нешто што не ти кажуваа некој проблем или такво нешто .. А ако таа сама така сака да не зборува со тебе знам дека е најтешката работа на свет ама немој да бидеш тажна гледај си го својот живот се надевам дека дечко ти те цени и те подржуваа .. А јас тебе кога би можела и лично би ти се забалгодарувала оти многу подобро се чуствувам што конечно си кажувам све што имам во срцето и што има луѓе како вас делат време да ми враќат, да ја делете својата мака и да ми дадете толку убави совети .. Знаеш како дишам како да сум негде во планина , дишам толку лесно
dali ti se slucuva deka nemas vojla za nisto deka ti e prazna duzata mnogu grdo custvo mene toa mi se slucuva neznam so da pravam
Danijela5 приушти си се без колебање самата самодоверба ќе си дојде,а очајна за љубов никогаш немој да бидеш кога не се надеваш таа доаѓа,
Veke 3 meseci pijam asentra i ima malo podobruvanje, no seuste mi se javuvaat stravovi osobeno povrzani so bilo kakva fizicka bolka i togas(najcesto) ja povrzuvam so srcevo zaboluvanje, izliv i sl. Pa pocnuva panika i gusenje, se potam prekumerno i imam vnatresen tremor i cuvstvo na usporeno bienje na srceto ili preskoknuvanja. Pred 10 dena bev na pregled vo kardioloska ustanova no fala bogu se e ok. Se prasuvam togas zasto pri najmal bodez vo gradite ili nervoza jas stravuvam za svojot zivot i cekam da mi se sluci najloso? Ima li kraj...? Pozdrav Pipa[mod-kirilica:9zdb3em0][/mod-kirilica:9zdb3em0]
^ А дали се имаш консултирано со лекар во врска со асентрата? Три месеци и не е така краток период, би требало да има позначителни резултати од лекот. И не знам дали знаеш, дека по прекинување на дозата, односно со самото прекинување на асентрата, можно е некој период да се појават симптоми како вртоглавица, срцебиење, страв кон одредени работи .. Се' е минливо, не се секирај. Ти посакувам секое добро, се надевам дека успешно ќе го пребродиш овој период.
blagodaram Anabela, pa lekar i mi gi prepisa Asentra, prvo vo kombinacija so 1/2 Demetrin i Bedoxin, sega sum na Asentra samo, znaci napredok ima no ne e celosen. Lekarot mi veli deka se e do mene i da ne sum tolku osetliva, ama ajde...
off ne samo toa...tuku eden kup drugi neubavi raboti...osamena sum,samo lezam,go sakam nego i go posakuvam a go nemam....srcevo mi se kine od bolka...e mozam da disam,se gusam,srcevo mi lupa,se tresam ,ne spijam
И јас го имам истото чувство.Немам волја за ништо,осеќам огромна празнина во мене.Секакви мисли ми пролетувале низ глава.Навистина незнам што да правам
