Депресија

Ova ke mi e prv post .
Bez gajle zenski, ke dojdat i ubavi denovi. Za se si ima vreme vo zivotot.
I jas znam deka ne e lesno, no se ke bide! Ne treba za nisto brzanje, iako i jas samata sum mnogu brza, i sakam da mi se slucuvaat rabotite zabrzano i taka kako sto sum zamislila. No domasniot esap, ne izleguva i na pazar. Zatoa i jas sum bila vo vid na depresija eden period... no pominuva... Mozebi ne bese tipicna depresija, mracna i zatvorena, no bese moja, tajna, polna so bezvolie, solzi, nemoknost...
Glava gore, bidete svoi, odete po svojot pat, koj moze da odi gore dole, no bitno e ona sto na krajot ve ceka...

 

Za mene svetot bese sovrsen. Imav se sto edna mlada devojka bi posakala, pari, sreka, no pred se ljubov.Go imav najdobriot decko sto sekoja devojka bi go sonuvala. Bese se super!!!! Si pominuvavme najubavo, bevme vo Venecija, Verona....tamu za prv pat doznav deka navistina me saka i deka jas navistina go sakam.
No na se ima kraj...tie denovi posle odmorot pominuvavme niz PEKOL!!! Go izvestija deka treba da odi vo Avganistan. Od togas ni traga ni glas od nego.Samo kolku pati sum goltala apcinja, samo kolku veni sum iskinala. Svetot bez nego ne e svet, zivotot moj bez nego ne e zivot . Dolgo vreme si mislev da zaminam od ovaj svet zatoa sto ne bi mozala da ja izdrzam ovaa bolka. Se vlecevme so majka mi po psihiatrii i tie bas nisto ne pomagaat samo parite da ti gi zemat. Primav terapii i so vremeto bolkata ivcezna.
Sega uste sum tazna no ne za toa tuku zatoa sto najubavite godini od mojot zivot gi pominav so terapii.Sega svetot za mene e malku poinakov... sega sum vo vrska, zapoznav edno momce, bevme na odmor zaedno na istoto mesto kade sto bev so moeto bivso momce. Na toa mesto resiv da go zakopam minatoto...

 

Za mene se bese prekrasno imav sreka pari i ljubov.Imav pameten decko kako sto go sonuvaat site devojki.Resivme zaedno da odime na odmor tesko bese da se odlucime kade no toj postapi pravilno i popusti mi rece ke odime tamu kade sto sakas ti da odime zosto mene ne mi e vazno kade sum tuku vazno mi e da bidam so tebe jas se nasmevnav i rekov ke odime vo Firenca pristignavme tamu bese kako son nedelata koja ja pominav zaedno so mojot sakan bese preubava togas vo tie prekrasni veceri i momenti svativ kolku go sakam mojot decko.Se si ima kraj pa taka i zavrsi naseto patuvanje vednas po toa decko mi bese zvikan za da odi Avganistan tie denovi ni bea pekol.Pojde bev mnogu tazna se dopisuvavme po internet toa zavrsi pocnavme so telefonski razgovori koj se pomalku gi imase togas svativ deka nemoze vaka odednas i telefonskite razgovori gi nemase poveke.Ostanaa samos sekavanjata tie slatki sekavanja.Pocnuv da custvuvam taga osamenost setiv deka nesto ne e vo red piev apcinja sekakvi znam kako e da se bide depresivna samo kolku pati veni sum probuvala da secam kolku li samo apcinja sum piela za da pomine taa osamenst i taga.So roditelite se vlecevme po psihijatrii no i tie samo kolku da zemaat pari prepisuvaa apcinja pa piev so tekot na vremeto pominuvase i tagata svesna bev deka poveke vaka ne moze da propagam.Prodolziv da se kacuvam nagore sto bese mnogu tesko no so podrska uspeav sega imam eden dobar decko koj se odnesuva odlicno ponekogas se potsetuvam na predhodnot no tie momenti ne bi gi sakala da gi imam sakam da izceznat so niv i tagata. i so nego resivme da odime na odmor slucajno ili ne resivme da odime vo Firenca na istoto toa mesto kade sto bev pred nekolku godini tamu resiv da gi zakopam sekavanjata na predhodniot decko nego. Pak bev tazna no zatoa sto gi pominav najubavite godini od mojt zivot so terapii no sega mislam deka e mnogu podobro bi sakala taka i da ostane... zatoa bi sakala na site depresivni devojki da im kazam da ne se prepustaat na tagata zatoa sto samo ke si se unistat i taka ke ostanat napravete cekor napred cekor kon podobro.

 

јас исто како и другите мислам дека мојот проблем е најголем и незнам во која категорија би го ставила ....дали во страв или во нервоза или мозеби во некоја друга тема .Kако и да е јас имам проблем и сите совети се добродојдени .значи се почна од обична тахикардија од пред многу години,а тука се појави и стравот и се тоа ми се измеша и јас станав хипохондрик.Hа сето ова кога ке му додадес и лечење на стерелитет и правење на три инвитра и јас комплетно се изгубив,и секоја помисла кога би била бремена мене ми поцнуваат филмовите како ке го носам тоа дете леле ако ме фати тахикардија ако ми се слоши со ке правам тука почнуваат грчевите во желудникот и ми доага да се убијам ...а тоа го цекам малтене 10 години ,и самата помисла дека нема да можам да се оправам и да се смирам за да забременам ме убива . првата грешка ми беше што не побарав стручна помош ама си викам ај период е ама не било така . иначе имам прекрасен брак и сопруг сто ме разбира и немаме некој поголеми проблеми што би можела да го наведам како причина за ова ситуација во која се наогам .Kако би мозела да го надминам ова или мозеби некоја препорака за добар психијар.поздрав

 

Многу искрено и отворено го кажа ова...
верувам дека депресијата е еден минлив период кадешто ние самите треба да си помогнеме...Не верувам дека апчиња,болници и слични работи ќе можат да помогнат,ако сам не се освестиш нема лек...

:arrow: Кај мене дома еден период владееше хаос,јас како тинејџерка неможев да ги поднесам секојдневните кавги на моите родители...Одсекогаш сум се занимавала со спорт,и јас таму се пронајдов.Не дозволив домашните проблеми да влијаат на мене...кога одев на тренинг трчав колку што можев побрзо и побрзо...
Сега се е во ред дома владее хармонија,а тогашните проблеми се минато...
Депресијата се лечи само треба да си трпелив...п.с. и јас сега сум професионална спортистка

 

Што да ви кажам јас во поголема депресија никогаш не сум била, за никаде сум со дечко ми бевме заедно пет ипол години, се скаравме, повеќе не сме заедно и мислам дека никогаш нема ни да бидеме, врската не ни бесе розева но сепак бевме заедно премногу го сакав и сеуште го сакам но зосто, како да продолжам понатаму толку нервози толку понижувања немам сила повеќе понатаму да продолжам што и да правам ме потсетува на времето поминато заедно на нашите заеднички моменти иако не заслужува ниту еден момент да помислам на него како да се вратам во нормала, како да продолжам со жвотот, мојот живот повеќе нема смисла, немам за што да живеам, каде и да се завртам околу мене сите се среќни сите имаат некој а јас сум сама, постојано плачам постојано сум дома мн ретко излегувам не сакам ништо да правам ништо не ми е интересно. Целата оваа депресија ја поминувам сама немам на кој да му кажам колку ми е тешко и колку амо сакам да сме заедно и после се, од што сум цело време депресивна единствено нешто што ми е интересно е да читам книги и тоа затоа што се задлабочувам во книгата и затоа што во тој момент се соживувам со ликовите и мислам дека сум во др време, како да продолжам понатаму незнам ни сама каде да заминам што да направам ке полудам, мислам дека секој ден сум се поблуску до смртта и дека се повеќе сваќам дека ќе останам сама....

 

Sarice..skoro sekoj vtor pominuval niz vakva faza vo zivotot,kaj nekogo traelo pokratko kaj nekogo podolgo..nema mnogu sto da se kazuva..vremeto e lekot za sekoja bolka.Taka da so vreme ke se zajaknes i nema da razmisluvas tolku crno.Ti si mlada,izleguvaj so drugarki ete na kafe,navecer ne mora cesto ama moras da si dobivas volja za zivot.Ako sega ne se iznazivees koga??A toj ne e edinstveniot!Ke dojde uste eden,pa uste eden..itn.Ke se zaljubis ti pak i toa uste poiskreno i posilno. Veruvaj,a sega uzivaj ne misli mnogu sto poveke druzi se pa i zapoznavaj novi lugje bidi otvorena za komunikacija..taka ke si ja vratis voljata.Flertuvaj i so dr decki..naogjaj simpatii.Sigurno nekoj za brzo vreme ke ti prijde..Ajde so vreme ke pomine ova..pa koga ke ti tekne na ovoj period,ke si smees i cudis.Ama toa e, zivotot nosi in losi i dobro periodi. Misli na toa deka ima i polosi raboti. Pa pisi koga ke ima nesto novo :up:

 

Јуле77 фала ти на подршката се надевам дека ке се разведрам што поскоро, а кога ќе излезам од депресијата која понекогаш премногу ме совладува сигурно дека ќе се пофалам

 

Најдобар лек за депресија е еден цел ден да преседиш на нет и да пронајдеш некоја личност која што лично не ја познаваш и да и се отвориш, да и раскажеш се, ама буквално се... верувајте дека успева и дека има позитивн резултати. Јас минатата година поминав многу тежок период, ми се случија многу нешта одеднаш и паднав во голема депресија, цел месец не сакав да гледам луѓе, не сакав со никој да разговарам се затворив во соба и така ми поминуваа деновите. После извесно време, речиси месец случајно седнав пред ПЦ и играв една игра на нет.... Не планирано, спонтано се случи да се запознаам со еден дечко и почнавме некој банален разговор, но почнаа да ни се сврзуваат мислењата, почнавме да го продлабочуваме разговорот и дојдовме до тој степен да јас полека почнувам да му се искажувам. Разговаравме од 22часот до 6 сабајлето... Горе доле, му раскажав речиси се и во тој момент се чувствував како да се препородив, не ми беше битно што ќе мисли тој за мене, како ќе ме сфати, си реков не го знам, а можеби и никогаш нема да го запознаам, зошто да не му се искажам... така почна се и тоа пријателство трае до ден денес, го сакам како брат, тој мене како сестра, случајно се пронајдовме и сега не би го заменила за ништо за светов, од денот кога го запознав, престанав да пишувам дневник, тој е мојот дневник и го знае секој детал од мојот живот. Затоа пробајте, можеби ќе делува и кај вас. Поздрав и среќно

 

11 проклети месеци бев во депресија(бар за тие сум свесна)...минував низ тежок,болен,страшен период,барајки се себе се изгубив...се случуваше живот околу мене, а јас стоев во место,се осекав мизерно,тажно,осамено,страшно,мислев дека за џабе го дишам воздухот,почнав да се уништувам,буквално,и физички и психички,дигнав рака врз себе и тоа сеуште ме боли,немав желба за живот,ја изгубив смислата на постоењето..полека згаснував,а никој не приметуваше,бев премногу мала а на мене влијаеа толку големи проблеми...
ја прочитав будењето на офелија-чуствата почнав да ги пренесувам на лист харија, а не да се самоповредувам нормално некогаш подлегнував на емоциите ама и тоа беше дел од моето заздравување...памтам моите најблиски ја најдоа и книгата и текстовите...и што-мислеа дека се глупирам,дека драматизирам...не знам со сигурност ни јас што мислеа али знам дека проблемот не го сфатија сериозно,заобиколија и оставија да помине...и помина,до душа со многу листови хартија и потрошени пенкала ама помина. еве ме жива,здрава,силна... се радувам на секој поглед што ке го добијам од кутрето мое што верно ме чека секогаш кога се враќам дома,на секој телефонски повик и понуда за топол нес од моите мили пријатели и пријателки,со милост се нервирам на шегите на брат ми,го обожавам оној мирис на самошто направени жу-жу од страна на мајка ми,гушкањето на татко ми,мирисот на искосената трева...едноставно повторно се вратив во живот,повторно го засакав и ја најдов причината за да го живеам...

 

jas imam eden golem problem ngou mi e tesko nikoj ne saka da me islusa i da saka nekoj nema da me svane pa resiv tuka da vi napisam malce da si a olesnam dusata. imav decko podolgo vreme bevme zaedno okolu godina ipol moze bi ne e mnogu no jas se naviknav na nego celo vreme bevme zaedno go sakav i go sakam so celo moe srce on ete se desi imal toj uste edna zenska i taa ostana trudna i pred 10 dena dojde decko mi kaj mene da sme pravele muab i muab zavrsi so izvini srce mora da raskinime ke se zenam so nea. mi padna cel svet vrz mene 10 dena samo placam i lezam nemam jadeno nitu ednas ama ni usta ne mi se otvara mislam deka vo sekoj moment dusata ce me napusti neznam sto da pravam i need a help

 

of srce..ne znam sto da ti kazam za da te utesi..razbiram kako ti e toa ti e sok.. ke ti bide taka nekoe vreme ama ti ke mora da si davas sila i da zivees za sebe pred se..mlada si i znaj ne e toj ni prv ni posleden..eve vaka misli,stom toj pokraj tebe imal i druga i ete ja ostavil bremena znaci te lazel i kriel i so toa tvojata doverba ja izgubil..znaci toj NE E VREDEN ti za nego da patis..ednostavno misli na toa kakov gad ispadnal so tebe i veruvaj ke ti stane odbiven i taka polesno ke ja prebrodis ovaa kriza..a za drugoto ke se pogrizi vremeto...izleguvaj,druzi se..zapoznavaj novi momcinja..ako sakas i ako imas rodnini ili prijateli vo nekoe dr mesto odi na malku vreme da smenis sredina..veruvaj nemu nema da mu osatne se vaka ke mu se vrati od dr strana sto taka ja izigral tvojata ljubov i doverba..kako ke minuva vremeto ke se naviknes na ovaa situacija i posle nekoe vreme koga ke bides srekna pokraj drug koj te zasluzuva ke se cudis i smees na ova iskustvo..ajde hrabri se i napred samo..pa pisi kako se osekas

 

zarem toj zasluzil eden den ti da bides depresivna i tazna,a ne pa deset??ne zasluzil niti sekunda od tvoeto vreme bilo vo placenje bilo vo radost,vo tvoite najubavi godini! vsusnost kazi mi za sto imas ti da taguvas?za toa sto ne si poveke so nekoj dvolicen,besramen dibek sto ne znae nisto da ceni i pocituva. tesko i na devojkata so koja ke se zeme. ti veruvaj mi imas samo pricina za radost sto si osoznala so kakov covek si imala rabota,i ova treba da go sfatis kako povod da si popretpazliva sleden pat i sekako da si uzivas vo godinite i toa sto ti go nosat

 

Kako za utexa neka ti posluzi ova sto go pisuvam .Vo nikoj slucaj depresivnosta ne e resenie bidi srecna sto si slobodna tvojot decko bil edno ne odgovorno sustestvo koe ne te zasluzuva .Mladosta e zivot a zivotot e pred tebe.... izlezi prosetaj i zaboravi go.Seto ova ce ti izgleda smesno za nekoe vreme koga ce ja najdes vistinskata ljubov koja znae da te ceni .

 

А бе срце! Знам дека е тешко, мислам не дека сум била во иста ситуација , но сепак сочувствувам со тебе. Знам дека сега сите ние изгледаме како опсерватори кои од страна се обидуваат да те утешат. Вистината е дека никој не може да ти помогне освен ТИ самата. Далеку е од лесно, знам, но да паѓаш во депресија е уште потешко и полошо за тебе. Сум била во депресија знам како е. Така ништо не решаваш. Само ти поминува еден дел од животот кој верувај никогаш нема да си го вратиш и ќе ти помине залудно. Дај си малку време, не викам не, мораш да си оставиш еден период на тажење ипак умрела една љубов. Но биди свесна и не запаѓај во посериозни состојби, затоа што психичкото здравје мора да го чуваме дури повеќе и од физичкото, затоа што сите болести доаѓаат од главата. Немој да си го уништиш животот за некој кој не те заслужува ама воопшто. Верувај и него не му е лесно, тој ќе си се носи со својата „казна“. Тој ќе стане татко и семеен човек, додека ТИ го имаш целото време на светов за уживање и живеење. Среќа и љубов пак ќе те огреат и тоа набрзо, немој да се секираш. Ти испраќам многу позитивна енергија и многу позитивни мисли и верувај се ќе мине како во сон. Те поздравувам.

 

Fala nogu devojki navistina prekrasno razmisluvate i jas da bev taa so davala soveti bi go napisala istoto. inaku utre planiram da si odam doma (posto sega sum u sk ovde studiram) u ce bidam nekoe vreme so domasnite a i sestra mi pokraj mene znae kako treba se nadevam deka za nekoa den se ke bide podobro pozdrav do site vas backiii

 

depresijata e strasno nesto..pred neceli 3 godni raskinav podolga vrska po koja sto bivsiot bukvalno ne me ostavi na mir 6 meseci. postojano zvonenje doma, pritisok od nego, od moite da se smiram od site..bev do tolku sto pomisluvav da se samoubijam samo da se spasam od dolgiteeeeee razgovori vo koi jas bev zlo sto rusi nesto prekrasno. vo celiot toj haos pobarav uteha vo druga vrska samo da se spasam od volsebniot krug. naloso e sto so toa napraviv uste postrasna greska. ovaa nedela posle celi 2 godini konecno resiv da stavam kraj na se. da se sredam samata i da se pronjadam, zosto se cuvstvuvam izgubena vo zivotot. i pak istoto...go cuvstuvam srceto kako mi udira vo grloto, se potam koga ke vidam deka telefonot mi zvoni, osobeno koga ke vidam deka nadvor paga nok jas se preplasuvam do smrt. deka pak ke sleduvaat dolgite noki vo koj ke bidam na osudencka klupa sega me maci i griza na sovest za decko mi deka znam deka go povrediv i deka strada poradi mene..totalno fijasko...se cuvstvuvam kako da vo beskraen lavirint bez nikakov izlez.. osameno,osuduvano, bez nikakva nadeza za podobro
do sega se cuvav vo mene no od skoro sum na forumov, mislam deka e dobar pocetok barem da gi ostavam vaka mislite.

 

dali si imala cuvstva vo dvete vrski za dvajcata?zosto se slucilo toa da prekines dva pati dolgi vrski?dali te ispolnuvale?zosto da te osuduvaat..ako toa e tvoja odluka?zosto si vletala tek taka vo druga dolga vrska?...odgovori si na prasanjava i ke pronajdes koi se pricinite zosto taka pravis i posle se cuvstvuvas izgubeno kako sto kaza..

 

jule 77 veruvaj tokmu ovie zosto zosto i me izmacuvaat mene nikogas ne sum sakala nekoj da poredam a sega okolu mene gledam deka gi razocarav site me boli dusata so sum pricina za tolku nemir..cela sum preplasena od idninata,dusva mi e sobrana od bolka ne sakam da se cuvstvuvam poveke vaka, (

 

znaci zaklucokot e deka e pricinata za toa sto se slucuva vo tebe..se osekas nekako neispolneta,nesrekna,verojatno i vo vrskite ne bile problem deckovcite tuku ednostavno ne si znaela kako da se pocuvstvuvas zadovolna i ispolneta...ima nesto mozes i da porazgovaras so nekogo..nekoj psiholog..i dobro e sega da si slobodna za da se pronajdes sebe i sto e toa sto ke te ispolni i ke te nauci da pocuvstvuvas zadovolstvo..a tie okolu tebe probaj da ne gi slusas mnogu..mozebi i toa ti smeta sto si dozvolila da ti se nametnuvaat so svoi mislenja i stavovi..i toa ti stvara nervoza i pritisok...ova i jas go imav i imam ponekogas ama so vreme nauciv da ignoriram..nema sto drugite da mi nametnuvaat mislenja..jas dovolno znam sto mi treba mene..