@danielahani1 Може да ти се врти од што ти е низок притисокот. Консултирај си се со гинекологот, со оглед на тоа дека си бремена. Кажи му дека имаш вртоглавици и низок притисок, не оставај да си се среди тоа самото од себе. Не знам каков ти е проблемот, каков страв имаш (извини, не сум те запратила во темава), ама сподели и со сопругот, разговарај, малку и тој нека те бодри, нека ти помогне. Не мораш сама да поминуваш низ тоа.
Jas imav strav mnogu edvaj mi pomina dodeka da se najde lekot..bev 4 god zatvorena doma so paniki i site siptomi sto moze od ovoj vid na psiha da se oseti.potoa so lekovi sto mi odgovaaraat i pre dobra psihijatrijka so mnogu soveti i dvizejnje jas se vrativ vo normala....Sega posto jas nemav deca 10 god..ostanav po prv pat bremena...sega sum tri nedeli,sto uste e mnogu presno...a veke jas sum preplavena so strav,i osekam sekakvi reakcii na teloto,dali od mnogu misli sega,kako ke bide kako ke raste kako ke izdrzam da go nosam..neznam no mnogu prasajna i mnogu strav...Ako nekoj od vas imal iskustvo so stav vo bremenost ve molam za sovet kako go brebodivte ova? Blahodaram.
И јас сум во брак веќе 2 месеци и ги имам овие стравови како ќе останам бремена,како ќе го носам,родам,гледам.....искуства????
Тргниги мислите, почни да се радуваш, колку луѓе се би дале да се на твое место. Тоа што го носиш во тебе нека те прави најсреќна, најисполнета, тоа ќе те води низ животот, тоа ќе ти биде смислата за живот. А тоа што ти се врти можи да е од притисокот, ништо страшно или пак можи железото да ти е слабо, затоа редовни контроли и се ке биди ок.
Еве некое време размислувам да пишам и тешко беше да се одлучам, минувам низ тежок период и незнам со кој да разговарам.Несакам да тоа да биде мајка ми бидејќи има доволно проблеми па и јас дополнително да ја загрижувам, па затоа се решив да пишам на форумов, искрено незнам што ми се случува па затоа барам совет од вас. Веќе подолг период некаде 7-8 месеци приметувам како сум многу сменета, цело време како да имам грутка на срцето,како нешто постојано да ме потиснува , на моменти дури неможам да се издишам од толку мака. Повеќе немам желба за ништо, буквално за ништо,сакам само да лежам и да спијам. Комуникацијата со народ ми е многу тешка не можам да зборувам ниту пак да се концентрирам и некој да слушам, веќе многу слабо паметам, една работа по 100пати ми ја кажуваат а јас пак не паметам. Главата постојано имам црни мисли, дури си измислувам работи незнаете во ако хаос ми се мислите. Постојано за се се критикувам самата себеси ,колку сум безвредна, глупава,неспособна итн. се повеќе се мразам. Повеќе ништо не ме весели односно јас не чувствувам ништо друго освен тага и нервоза. Многу сум нервозна, се ми смета, глупави ситници пример како некој јаде, што прави и кога се изнервирам а тоа е многу често чувствувам како вријам внатре, и желудникот почнува да ме боли. Исто да не заборавам постојано стравувам како некој и нешто ќе изгубам, пример дека дечкоми ќе ми раскине и во такви моменти ме фаќа паника, почнува телото да ми трепери, ладна пот ме облива и исто силни болки во желудникот. Знам дека не сум добра во објаснувањето, но еве незнам дали се работи за депресија, незнам дали да посетам психијатар, свесна сум за мојта ситуација а сепак јас неможам да си помогнам,понекогаш неколку дена е подобро но на крај се се враќа на истото. Ви благодарам
Poseti psihijatar moj sovet ne cekaj da minat meseci i da navlezes uste poveke,sto pobrzo pobaras pomos mnogu polesno ke ti e...inaku kolku da ti olesni..znaj deka nikogas nisto nema loso da ti se sluci,istoto sum go minala,daj malku pozitiva i od samata sebe,no sekako mora da posetis lekar,veruvaj mi se ke ti pimine site tie cuvstva vo teloto ,a pred se ne im davaj znacejnje mnogu,se e do psihata...samo reci si NISTO NE MI E...
Ne e depresija pretpostavuvam.Treba da najdes nekoe hobi ili nesto interesno sto ti e vo zivotot.Doteruvaj se,zabavuvajse,pravi ona sto tebe ti e interesno.Napravi dobri delaZaboravi ja negativnosta...
Девојки ги читав постовите погоре и гледам дека не сум сама. Постојано ми се јавува тоа чувство на празнина и неуспех. Немам желба за ништо ги занемарувам и секојдневните обврски. Ноќе неможам да заспијам и повеќето ноќи ги поминувам во плачење. Пред други се трудам да бидам во ред ама нервозата по малце ме издава. Неможам да зборувам со никого едноставно се кочам кога сакам да го кажам на некого проблемот. Размислувам дали да посетам психијатар ако има некоја што сака да разговара слободно нека ми пише
Kako prvo na sekogo ne se kazuva ova,posto sekoj i nemozi da go svati ova,ako imas nekoj sto se osekas sigurno sto imas doverba spodeli go da ti olesni..eve i ovde...
Тоа се секундарните симптоми, главните се чувство на тага, меланхолија, немотивираност, социјална изолираност, деградација на самите себеси, отсуство на самодоверба и сл.
Кога човек ги чувствува тие работи (јас што ги набројав), дали треба да посети психијатар или може ако е доволно силен, мотивиран за да ги победи овие чувства, да се справи сам?
Тие ти што ги набори се комплементарни симптоми на скоро секоја болест така да ако долго време ги имаш тие симптоми најдобро би било да посетиш доктор.
Не, ги немам долго овие симптоми. Вака се чувствувам од неделата, значи 4 дена и на моменти ми е подобро, на моменти пак ми е мачно. Мислам дека е обичен вирус, плус имам проблеми со синусите и пијам капсули што за мојот организам се тешки и мислам затоа срцето ми работи побрзо. А тука го поставив прашањето бидејќи моите дома, кога почнав да повраќам, се пожалив на мачнини и гадење, ми рекоа, цитирам: Ова ти е психички.......не разбирам што сакаа да кажат. инаку само несоницата ми трае малку подолго, може неколку недели.
Изгледа дојде време и јас да се искажам на темава Две три години е веќе вака, буквално пропаѓам, проблем врз проблем. Осамена сум премногу, немам со кој да излезам да прошетам, кафе да се напијам. затворена сум дома постојано, другарките која со дечкото, која се спремна ќе заминува надвор од државата, две мажени во друг град ги немам видено скоро 2 години. Порано бев волонтер, се дружев со другите волонтери ама и тие заминаа која на студии, која по работа и од тоа ништо не остана. Активно барам работа веќе 2-3 години ама и тоа претешко оди. Пробав да заминам надвор од државата и тоа не ми успеа. Здраствените проблеми не сакам ни да ги спомнам, тие ме докрајчуваат. За 1 месец ослабната сум 5 кг. скоро и да не јадам ништо постојано имам црни мисли во главата, како ништо не ми од рака, како секој план ми пропаѓа. Едноствано изгубена сум, немам воља а ниту сила за ништо. Премногу сум нервозна, се ми смета, вријам од внатре, само сакам да сум во тишина. Единствено нешто што ме расположува, што ме размрдува, што ме смирува, што прави да се смеам од срце, што ми внесува позитива е дечко ми, ама и тој е далеку со него сум потполно друга личност, нема место за црни мисли, немам време за плачење, немам време да размислувам за ништо. Ми треба промена, размислувам од каде да почнам, ама не наоѓам решение, сите врати се затворени Не можам веќе вака.
Епа вака цела година сум на некоја диета последни 2 месеци само на сирова исхрана ии си постигнав килажа што си ја сакам но последен месец сум само на сокови за да сум во форма секогаш иако и пред тоа не бев дебела ...ии сега поради некои женски проблеми бев на др и ми рекоа дека ќе морам д апочнам со јадење иии сега јадааам и после секое јадење се нервираам плачаам незнаам што д аправам мислам дека во рок од месец дена качив 5кг и покрај тоа што не јадам толку само сирење вклучив повеќе и месо по малку пилешко нооо мн ми влијае на психа се сум под стрес оваа на анорексија подсеќа но неможам повеќе некоој совет ? фала ви однапред
А ти знаеш ли дека со таа сирова исхрана како што ја нарекуваш може само да си го разболиш организмот и после џабе ти е се. Како што велиш и самата не си дебела, не се опседнувај пилешко месо е убаво да се јаде, немораш да јадиш леб и благо ама можеш да јадиш од се друго во умерени количини. Почни да вежбаш нешто, кога тренираш ем јадеш ем трошиш а организмот задоволен а ти ќе се чуствуваш поисполнета и посреќна. И на крај да ти кажам лично мене девојки слаби како даска ич не ми се допаѓаат. Уживај и не се замарај.
Pocni so novo i ubavo utro,za pocetok so nasmevka na lice i edno ubavo utrinsko kafe so domasnite.nikoj nisto nema da te prasa bidejci i tie se zagrizeni.ubav ZBOR i SRDECNA NASMEVKA I ZELEZNI VRATI OTVARA!SRECNO
