И јас не сум добро, се обидувам да ги надминам некои проблеми и да ги прифатам како дел од мојот живот но не бива, тешко ми иде, никако да прифатам и да се помирам со тоа, постојано црни мисли и стравови за тоа како ќе биде и што ќе биде. Едноставно им робувам на проблемите !!!!
Сакав сама да поминам низ периодов, да не се искажам јавно, ама не можам веќе. Го знаете оној момент кога еден настан ќе ја прелие чашата и ви доаѓа чувство како повеќе немате смисла за живот. Епа еве веќе недела ипол ме мачи нешто, не знам дали е депресија или не. Се случија некои работи, се откажав од се' , не ме интересира веќе ништо, почнав да се однесувам и чудно(и дома приметија). Се изолирав скоро од сите, навечер тешко заспивам(иначе 5 мин порано ми беа и повеќе од доволни за да заспијам), буквално трена само една случка да ми текне, или не дај боже да ми пререче некој нешто, нервоза ме облева во момент, а за солзите да не зборам за секунда се тука, или да, можам да глеам во една точка и ништо да не мислам. Не знам што ми станува, пред неколу дена излегов со мисла као иди уживај и не мисли на тоа, јас во диско не можев да издржам 30 мин, само ми се враќаа настаните и враќаа, ни чашката вотка не беше тоа, а иначе сум буквално некој што може да седи до сабајле и ништо да не му е. Одвај чекам да останам сама дома и да се исплачам без никој да ме види и да ме праша што ми е. Не знам до кај ќе оди ова вака, ама не можам повеќе зошто од ден на ден ми е се потешко и потешко. Единствем момент на кога се исклучувам од се се' оние саат/ саат ипол кога ќе отидам да се извежбам, но кога ќе се вратам дома буквално се е исто, дури мислам и полошо. Може да ми дадете некој совет што да напраам, зошто секакви мисли ми доаѓаат на ум.
Најди некој фраер или симпатија . Инаку и јас шетам, искачам се дружам и на крај пак има денови кога сакам сама да сум цело време без збор да слушнам од некој. Немаш гајле, ќе ти помине.
биг гирл-мисли позитивно,потрудисе да не мислиш на лоши работи.Животот е пред тебе потрудисе повеке да излегуваш не се затворај дома пошто така ке ти биди полошо,знам како се чуствуваш ми се има случено и мене пред нецела година. Но не дозволив да ме победи,поразговарај со некој близок кажиму како се чуствуваш сигурно ке ти помогнат.
Јас на сите што ја читате темава би се обидела да ви дадам совет. Сите сме поминувале или ќе поминеме низ такви тешки моменти. Најважно од се е веднаш да пробате да разговарате со некој близок. Дали со мајка дали другарка дали братучетка не е важно. Верувајте дека колку толку ќе ви олесни, а личноста спроти вас ќе се обиде да ви даде совет и поддршка. Потоа почнете да гледате поинаку на животот. Животот е убав. Гледајте позитивно на работите. Забавувјте се, излегувајте, дружете се, правете работи што се прават среќни и ич гајле да не ви е за другите. Едноставно не се предавајте. Вие сте млади, убави и полни со живот. Се надевам од срце дека што помалку мислења ќе има на темава. Посебно од млади лица.
Искрено, во последно време ме фаќа некоја депресија. едноставно чуствувам некоја празнина во мене. Не сум задоволна од животот, разочарана сум од многу луѓе, мислев дека сите се добри, и може да им се верува. Пред некој ден направив 17 години, и уште се неам заљубено. Најдолга врска ми била 3 месеци, ама не чуствувам никаква љубов, само допаѓање кон него. Ме фаќа страв дека можеби никогаш нема да се заљубам, омажам, се плашам од тоа што иднината ме чека. Имам секакви прашања во главата. Дали ќе се вработам ? Дали моите родители ќе бидат горди на мене или разочарани? Дали ќе успеам во животот ? Понекогаш сум мн. нервозна, и кога ќе и се издерам на мајка ми, послем ми е мн. криво, ми иде да и се извинам сто пати. Се чуствувам осамено. Како да сакам да отидам некаде, каде што никој не ме знае, да сменам малце средина, барем да имаше некаде каде. Едоставно како да се одалечувам од луѓето, неколку дена ми е супер, но неколку дена сум тажна, размислувам за мн. работи.. Променлива сум и незнам што се случува со мене :/
Ako seuste presno gi custvuvas,da mozes so nekoja motivacija da go nadmines i sama,..no ako prodolzi so posilni i zacesteni takvi reakcii,pobaraj pomos od lekar vobavezno da ne cekas toa da stanuva posilno od tebe..
te molam ne se opteretuvaj,ti ne si debela jadi od se po malku i pomedju hrana pravi rastojanieod3-4 sata .za da ne dojdes do anoreksija upotrebi ne se opteretuvaj okolu kg.nego zastani pred ogledalo i 10pati kazi jas sum zgodna i toa glasno toa e eden vid od psih.tretmani.obidi se nekolku dena i ce vidisrezultati no vo toa i veruvaj srecnoo
Здраво на сите.Јас имам 17год (иначе 3та год средно).Имам постар брат кој е на факултет 4та година.Во последно време дома имаме многу расправии,ништо не е во ред.Јас станав многу нервозна,смачено ми е од се,од се се откажав,немам веке сила да одам понатака.Преку глава ми е од се и не ме интересира ништо.Од друга страна брат ми не е во најдобра здраствена состојба значи и таму има проблеми.Дома постојано се караме.Оценките на училиште ми се катастрофа.Се плашам дали ке се вработам,каков ке биде мојот живот понатака,што би правела кога родителите нема да бидат тука?Едноставно кажано во голема ДЕПРЕСИЈА сум.Бистра сум многу ама за жал ме мрзи да учам.Тешко ми е на душата и едноставно сакам да се извлечам од оваа тешка ситуација во која се наогам,сакам се да биде како порано,да ги поправам оценките и да бидам гордоста на моите родители...секој совет е добредојден)
pocituvaj gi roditelite dodeka se zivi i barem od edna strana neka se gordi ,tvojata idnina e vo tvoi race zavrsi ucilistei isamo napred so site sili,aza bratot dovolno site se grizite,ako e zdr.bolen napravete se sto e vo vasa moznost no postojat ludje sto sakaat da go poremetat i unistat zivot na celoto semejstvo\se baraat nesto\,no ti bidi polna so razbiranje i potpora na tvoite.eden pogled poln so razbiranje mnogu im znaci.bidi silna
Јасно ми е дека сите поминуваме низ тежок период,дека секој си има добри и лоши денови,дека никаде не е совршено.Кај мене е се во ред,семејството најдобро,училиште , но проблемот е во дечкото кој го имаВ.Долго бев со него, 2 години,имам пишувано тука,да зборувам со другарки,неможам нема да ме сфатат,па одлучив тука.Тешко ми е и секој ден се чувствувам се потешко и потешко.Не ми се станува од кревет,ме тера постојано да плачам,чувствителна сум на секакви ситници.Таква сум од мала ама почнува секој ден со поголем и поголем интензитет.Се е поради него.После раскинувањето со него,се се смени.ЈАС СЕ СМЕНИВ.Пробав да бидам со друг после него, издржав 5 месеци и толку.Едноставно неможев повеќе.Бившиот ме има многу разочарано,дали дека јас премногу се надевав,се радував на него, го сакав повеќе и од себе си.Е тука ми е најголемата грешка.Помина веќе година ипол како не сум го видела,имавме контакт но секогаш разговарањето со него ме болеше па одлучив да ставам точка.Тој има девојка, веќе 8-9 месеци.Самиот ми призна.Ми рече ја сакам.Толку од мене.Минатото ме уништува.Чувствувам како да неможам понатаму.Ќе речете нормална ли е оваа, 19 години има, се поминува во животот.Пробав, се потрудив,дадов се од себе.После цели 3 години јас сеуште го сакам како некогаш и тоа ми е криво.Не заслужил,многу ме повреди,лажење и неискреност на секоја страна.Дали дека ми беше прв дечко, дали дека имав какви такви моменти кога се чувствував најсреќна на цел свет.Тој ми беше се.Едноставно не може со зборови да се опише.Мизерна сум со ова, но морав некаде да се искажам.Пробав на секаков начин да продолжам.Но ме убиваат тие безвредни ветувања од негова страна.Денеска после долг период ме побара.Како си ми вика, што има ново, почна да зборува за НАС.Издржав да не заплачам.Бев ладнокрвна.Му иде добро животот,се заљубил,ја чува многу , барем така вика.Со мене му беше прва долга врска.Горе напоменав ми рече има девојка,ми кажуваше дека му е криво за нас, дека многу погрешил,ми се извини.Како со друг човек да зборував.Ми падна жал.Што се можевме да имаме,да можев да го вратам времето.Ме фаќа паника, не см заинтересирана за друг, воошто,другарките ме прашуваат,за него никаде веќе не зборувам.Не знам што да правам со самата себе.Се изгорев.
@awayfromyou секоја загуба е тешка, ти си била 2 години со него и веке сте се навикнале еден на друг, но мораш да сватиш дека дошло крај и дека тоа е завршено и мораш да почнеш од ново. Нема да те осудуваам но ке ти кажам дека не е вредно за ова да запагаш во депресија во никој случај. Јас се разведов со човекот што го сакав највеке, после него единствена утеха ми беше другарка ми, па замисли на 30 години почина од срцев удар и јас почнав да страдам од анкс и депресија. Со години пиев лекови и само се труев а имам 27 години и 7 годишна керка. Од антидепресивите, станав безцуствителна и ништо не допираше до мене, се до еден ден кога реков дека нема да ги пијам и ке се борам сама со себе ради мене и детето. Значи се е минливо само мораш да се помириш со тоа што неможеш мило мое да го промениш. Живото не е нималце лесен, но мораме да живееме и да се бориме. Не знаеш каде ти е среката и кој допрва ке се појави во твојот живот. И мојот бивши сопруг после мене беше со многу девојки, ама сега после 4 години тој се врати кај мене и ме бара да се смириме, но ако ми веруваш тој сега за мене е само странец ништо повеке. Во животот за жал ке доагаме до поголеми загуби од загубата на маж или дечко, затоа живеј си го животот и продолжи напрет.
Секој минува низ проблеми. Тоа што те спушта горе, крени го и заковај го на скалите до успехот. Соочи се со стравовите, нема да можеш вечно да бегаш од нив. Колку повеќе бегаш, толку повеќе стануваат пострашни и ќе те уништат. Сврти им се, застани силно пред нив и ќе видиш како ќе се смалуваат, се' додека не исчезнат. Лошото во животот е добро за луѓето, тоа прави да го гледаме доброто, ништо друго. Цени се' што ти е дадено во животот. When life gives you lemons, make a lemonade.
Нема да излезиш од депресијата во каја си западната ако продолжиш да се жалиш,мислиш дека никој не те разбира,сама си .Знам како ти е и јас сум била во депресија сега е другарка ми западната во депресија во иста сутуација можам да кажам дека сте За почеток направи промена истрижија косата смени стил на облекување,Кога ти е дојдено преку глава од се облечи тренерки и почни да вежбаш многу помага се надевам дека советиве ќе ти помогнат
Период е,ќе помине.Како се во животот така и ова.Тебе и годините ти се,тинејџерка си,хормони.. Имаш уште една година до матура,можеби и тоа некако потсвесно те потиштува. Од лично искуство,совет кој можам да ти го кажам е,не им дозволувај на лошите мисли да те контролираат.Да,знам колку е тешко и дека стварно немаш желба за ништо посебно да правиш.Меѓутоа труди се,колку можеш повеќе излегувај,ротирај луѓе,шири познанства.Најважно е да го правиш тоа тебе што те прави среќна ( или те правело). И секако,физичка активност.Било што,што ќе те измори и ќе ти го покачи нивото на сератонин. НЕ СЕ ЗАТВАРАЈ ВО СЕБЕ.Разговарај за тоа како се чуствуваш со тие во кои имаш доверба и сметаш дека ќе те разберат. И запомни,здравјето пред се.Не гледај оценки.Сигурна сум дека и твоите би имале разбирање.Се ќе се среди на крајот и се се случува со причина.Ваквите работи само не прават посилни во животот
Концентрацијата ми е на 0.Не сум плачела нормално уште од октомври.Можам да бдеам во некоја точка прилично доста време.Немам проблеми дома.Ниту пак здраствени проблеми.Несоница имав едно време ама веќе не.Дали се ова некакви симптоми на депресија?Се надевам дека не.
Вие кои што се ЛЕЧИТЕ од депресија, што пиете лекови и идете на психотерапија, дали ви се случило депресијата да исчезне три-четири месеци, да се осеќате беспрекорно и повторно да се вратат симптомите???
Според мене не е депресија,меѓутоа е нешто.Ете потсвеста ти дава некој знак можеби дека нешто треба да промениш. Верувај,ако имаш депресија ќе знаеш дека имаш.
Аммм, не. Не се. Гледај да правиш паузи меѓу оброци, не јади закуски цело време, и не се прејадувај. Провери си крв дали ти се сите елементи во оптимално присуство. Тоа ќе ти го реши проблемот со мачнините. За несоница, намали на седење пред компјутер, ОСОБЕНО навечер пред спиење, само на кратко, да си провериш мејл или фб на пример, новости и сл. Поминималистички
Сосема нормално и природно е ако имаш некој проблем што те мачи, тоа да ти се одрази и физички. На пример ако си под некој стрес, тогаш може храната да не ти се вари добро, и плус несоницата, ете ти рецепт за мачнините и гадењето. А може и од капсулите за синусите да ти е, види во упатството.
