А околу несоницата, ќе ми требаат повеќе информации. Ако седиш до касно на лаптоп, нејќам ни да разговарам Дури и во текот на денот избегнувај да седиш долго пред екран, барем дур ти се врати сонот. Можеби ако имаш болка во синусите, па тоа ти смета на раат да си заспиеш, не знам, има повеќе причини за несоница.
Има различни видови на депресии.Ако не преземиш нешто под хитно големи се шансите да западниш во депресија.Според мене еве шо можиш да преземиш: -почни да вежбаш ќе се измориш и побрзо ќе заспијаш -поминувај повеќе време со другарки не мора само на кафе да одите има доста др места по дома ,в парк -започни со решавање на сите проблеми ......
Инспиративни мисли кои ќе ви помогнат во борбата со депресијата Една од најтешките психолошки состојби е депресијата. Но, тоа не значи дека нема начин да се справите со неа. Понекогаш доволна е само мала модификација на ставот за веднаш да забележите промена во вашите чувства. Токму затоа погледнете ги овие инспиративни мисли кои ќе ви помогнат да се изборите со депресијата и да се вратите на вистинскиот пат во вашиот живот… „Потребна е долготрајна посветеност за да се изборите со депресијата. Јас ја направив таа посветеност за мое добро, но и за доброто на оние кои ме сакаат.“ – Сузан Полис Шутс „Откако ќе ја изберете надежта, сè е можно.“ – Кристофер Рив „Бисерот е прекрасно нешто кое настанува од повреден живот. Тоа е солзата која настанува од повредата на школката. Богатството на нашето постоење во овој свет е исто така создадено од повреден живот. Доколку не сме биле повредени, немаше да можеме да создадеме бисер.“ – Стефан Хоелер „Карактерот не може да се развие во леснотија и тишина. Душата може да биде зајакната, амбицијата инспирирана и успехот постигнат само преку искуство на обиди и страдања.“ – Хелен Келер „Позитивниот став ви овозможува да имате моќ врз вашите околности наместо тие околности да имаат моќ врз вас.“ – Џојс Мејер „Човекот е наклонет кон броење на своите проблеми, но тој не ги брои своите радости. Доколку ги брои онака како што треба, тогаш тој ќе сфати дека секоја личност има доволно среќа во својот живот.“ – Фјодор Достоевски „Кога само би можеле да почувствувате колку сте важни за животот на оние кои сте ги запознале; колку важни можете да бидете за луѓето кои можеби никогаш не сте ги ни сонувале. Постои нешто од вас кое останува кај секоја личност што некогаш сте ја запознале.“ – Фред Роџерс „Она што гасеницата го нарекува крајот на светот, господарот го нарекува пеперутка.“ – Ричард Бах „Одржувајте се зафатени доколку сакате да ја избегнете депресијата. За мене, неактивноста е непријателот.“ – Мет Лукас „Понекогаш вашата среќа е изворот на вашите насмевки, но понекогаш и вашата насмевка може да биде извор на вашата среќа.“ - Тик Нјат Хан „Можеби мора да ја запознаеш темнината за да можеш да почнеш да ја цениш светлината.“ – Маделин Ленгли „Добриот хумор е тоник за умот и телото. Тој е најдобриот противотров за анксиозноста и депресијата. Тој е алатка за бизнис. Тој ги привлекува и задржува пријателите. Тој ги осветлува човековите тешкотии. Тој ве води кон патот на смиреноста и задоволството.“ – Гринвил Клеисер „Ѕвонете со оние ѕвона кои сè уште можат да ѕвонат. Заборавете на совршената опција. Постои пукнатина, пукнатина во сè. Токму тоа е начинот на кој светлината влегува внатре.“ - Ленард Коен „Постојат многу, многу подобри нешта пред нас од оние кои сме ги оставиле зад себе.“ – Ц. С. Луис „Најголемиот степен на внатрешна смиреност доаѓа од развојот на љубовта и сочувството. Колку повеќе се грижиме за среќата на другите, толку ќе биде поголемо нашето чувство за добросостојба.“ – Тензин Гиатсо
Бев во депресија и на крајот заклучив дека е тоа болест која не може потполно да се излечи и надмине. Сеуште ми доаѓаат кризни моменти.
Искрено ова е жалосно, две години пијам лекарства и добро делуваат но промените на времето ги осеќам и тогаш ми се јавуваат симптоми на анкс и депресија. Се е ок добро функционирам, да не речам беспрекорно, единствено што ме измачува што ќе се случи кога ќе останам бремена и кога ќе ја прекинам терапијата, не пијам голема доза 5мг елицеа, но сепак си е антидепресив кој се пие долго. Ќе ве замолам ако има некој искуство со бременост и имал проблем со депресија да сподели, да ме охрабри... Позз
7 месеци и не, откажав секаков вид на апчиња, гледам со позитивни луѓе околу мене, позитивни мисли, и волја за подобро утре да се изборам со депресијата/анксиозноста кога доаѓаат таквите моменти на паника или депресија знам некогаш да се напијам бедоксинче но секогаш пијам по пола таблетка иако порано без зависна од нив
Можеби твојата депресија била поблага за среќа, јас мислев дека ќе завршам во психијатриска, потонав целосно, ја изгубив желбата за живот... Но лекарствата и желбата за нормален живот ме вратија во нормала, сега постојано сум во контакт со психијатар и сум добра фала му на Господ но никако не смесм на своја рака да ја прекинам терапијата
и мојата депресија беше тешка до тој степен што помислив и на одземање на животот... но сфатив дека додека се плашам од тоа да не ми се деси нешто и тагувам за работи кои не се битни, кои поминале, и работи после кои ќе дојдат уште поубави моменти ги губам убавите години од животот... не дека пак неам страв или не дека и ден денеска не тагувам но не им давам толку значење и полека се намалуваат затоа што ниден психијатар а ни апче неможе да ни помогне колку што можеме самите ние
Браво!!! Многу позитивно размислување кое треба почесто да се споделува на форумиве со цел да им се даде до знаење на сите оние кои се во тешка ситуација и мислат дека не постои излез...
само бидете опкружени со позитивни личности девојки, и своето внимание посветете го на други работи, постојано бидете зафатени и се ќе е подбро
Дојде време и јас да се искажам на темава Во последно време се повеќе пропаѓам , нема ден а да немам некој проблем. Се чуствувам како најосамената личност на планетава. Немам ни со кој да прошетам , ни да излезам на кафе ништо , постојано сум сама дома. Другарките дел се по други градови, некои се мажени со некои ми се прекинати контактите, Единствено со кого успевам да прошетам е дечко ми кога не е работа . Бев волонтер до пред некое време па се дружев со останатите волонтери но откако заврши тоа сите си заземаа своја страна. Одев на факултет ама пред скоро време магистрирав па скоро сите колеги со кои се дружев си се вратија во своите градови. Барам работа ама и тоа не оди , на некои интервјуа кои што бев ми рекоа дека не одговарам на работните места затоа што сум многу квалификувана, па сега сум принудена да ја кријам магистратурата. Немам волја за ништо нервозна сум , целата вријам ништо не ми оди од рака. Нема на кого да кажам ни да се пожалам . Ме фаќаат моменти кога неможам да издржам кога плачам , плачам да ми олесни . Мислам дека ќе полудам , одвреме навреме се смирувам со некој диазепам и дали е обичен ден или викенд мене секој ден ми е исто . Вака повеќе неможам.
@irina.007 Да се исплаче човек не е лошо. Не мора да има некој посебен повод за да се исплачеш. Пушти некој романтичен филм плачи додека трае филмот. Ќе се олеснеш. Емоциите, посебно тагата не се создадени за да седат внатре во душата. Затоа ти е така. Осаменоста е многу тешка работа. Тоа што си повеќе од квалификувана за некои работи е супер. Нека ти биде поттик, а не да ја криеш. Треба да бидеш горда на она што си го имаш стекнато! Дијазепамот има еден супер ефект, но откако ќе престане дејството (посебно ако пиеш почесто, се ствара зависност) прави да ти е уште полошо. Ете од каде ти доаѓаат тие идеи за полуденост. Инаку направи еден убав распоред. Направи промена кај себе, надворешен изглед, па дури и да е смена на боја за коса или оди на фризер за да ја скратиш малку косата. Промената макар и мала секогаш има позитивен ефект. И не се откажувај за работа, барај секој ден. Сите имаме моменти кога не ни оди ништо ама баш ништо од рака, ама никогаш не трае тоа долго. Занимавај се со нешто, хоби некое. Ќе видиш како ќе ти лета времето
Ирина, девојко неможеш да размислуваш така. Зарем мислеш дека сите со факс и магистратура работа ги чека?! Сите знаеме во македонија до каде ни е државата и колку може да ни пружи и покрај факс а не пак магистратура За жал тое е реалноста, немање на работа за младите, не си единствена тоа го знаеш, реалноста на младите во државава е да заврашат да полнат тоа џебовите да ветуваат и после никој никаде нема. Во таа каша и суровост спагаат многу млади... Пробувај, биди упорна можеби еден ден ке се исплати, не се откажувај, и не очекувај премногу како тоа веднаш да најдеш работа, се во свое време, ке ти се отвори прилика је најдеш работа, не очајувај. Околу другарки и друштво да ти кажам дека сите се околу свои обврски да така на малку повозрасни години другарството не е баш така како што е било потано, ако до толку немаш никој, пробај со некои блиски роднини плус минус твоја генерација да испиеш едно кафе или да се прошеташ или пак со некој комшивки, повикај ги на кафе, еве сега сме сите социјализирани пиши, покани преку фб некоја поранешна школска или пријателка, од кај знаеш, треба да пробаш, ако си кутеш никој од дома не те бара, зборот ми е потруди се ако треба и повеке. Супер штом имаш дечко, не си сама го имаш него, претпоставивам излагате, шетате се дружите па покани на кафе некоја девојка од другар на дечкоти. Јас сметам дека за се има решение само малку труд и трпение се треба. Поздрав.
Jas sum veke dva ipol meseci bez nikakva volja, samo spijam i ne sum zainteresirana za nisto, osekam nekoj strav i nemir vo sebe od momentot koga mi stigna ponuda da igram rakomet vo druga zemja, a veke imam igrano 6 meseci vo Turcija no bevme 3 makedonki, se isplasiv od faktot deka ke bidam sama i deka nema da bidam prifatena bidejki ne znam jazik, ne znam dali i ova e vistinskata pricina bidejki imav i druga ponuda kade ne otidov sama, a osekav nemir i se vrativ za 5 dena, potoa slednata ponuda ja prifativ bidejki mojot decko zamina vo Germanija da raboti i jas vikam ke probam da go nadminam stravot otidov vo Turcija i ne uspeav da izdrzam ni dva dena se vrativ. Sega i doma koga sum osekam nemir i ne znam dali da prifatam druga ponuda se poveke sum isplasena, ne znam ni dali sakam da igram rakomet sve mi e izmesano, nemam zelba za nisto ni da se sredam ni da izlezam sega i decko mi koga ne e tuka uste poveke se osekam osameno, cela sum isklucena samo razmisluvam dali da igram rakomet poveke ili ne, kako da si go resam stravot megutoa do odgovor ne doagam. Ve molam pomagajte veke ne se izdrzuva
Период на лоши промени и избркани неподносливи моменти сите имаат. Претпоставувам дека си се разочарала многу бидејки партнерот ти заминал во друга држава и таа промена те погодила и незнаеш да се справиш со истата. Чуствуваш премногу страв кај и да појдеш и така тонеш неосетно во животот. Појди си на психолог и пробај да си помогнеш, бидејки не е фер да загубиш толку претходни победи и успешност, пробај да го совладаш стравот во тебе и да испловиш на површината. Грев ќе е да фрлиш толку труд и надоградба поради овој менлив период. Не треба да ги сваќаш така животните проблеми да се затвориш и да се откажеш од се, треба да бидеш силна и да ги пребродиш овие проблеми кои те кочат и да се стремеш кон успехот. Немој се узалуд да фрлиш во вода, партнерот отишол по подобар живот за вас двајца, стисни заби и издржи го тоа а во меѓувреме работи и за својот успех. Седни и размисли, многу размислувај бидејки не си единствена во ваква ситуација и знам дека ако се потрудиш ќе успееш, немој да се откажуваш од успехот и да фрлиш се во вода, оди и надогради се оти од седење дома аир нема.
Fala ti na sovetot veke imam zakazano za na psihijatar na 31. Ne znam veke sto da napravam odev i po bajacki ama djabe. Razmisluvam celo vreme ama djabe 2 meseci razmisluvam i ne me interesira nisto osven toa da si go resam problemot ama nikako da uspeam resenie da najdam. Momentalno imam ponuda za amaterski klub ne znam dali da prifatam se plasam mnogu.
Јас мислам дека страдам од депресија. Веќе подолго време немам воља за ништо. Не можам ниту да плачам ниту да се расправам со некој. Само си се затварам во соба. Седам и ми е страв да излезам надвор. Не сакам со никој да зборам. Како жив мртовец сум. Седам така 24/7 помеѓу 4 ѕида без воља за живот. Ја изгубив и вербата. Се ми се чини невозможно дури и да живеам нормален живот. Имам толку многу работи да кажам ама немам сила. Едноставно се повлекувам бидејки знам дека нема кој да ме слушне. Се ближи и 1 септ а мене ми е страв. Знам не сум мало дете вака да се однесувам, уште малку средно ќе завршам ама мене ми е страв да излезам надвор. Порано имав многу амбиции, многу учев, а сега се плашам. Не ми е проблем учењето (иако признавам дека се си мислам дека не би можела) , ама соочувањто со сите луѓе и се тоа толку страшно ми изгледа. Не сакам да гледам никој. Буквално немам воља за ништо...
Штом си закажала оди и поразговарај, но запомни дека и покрај дадената терапија и докторот прво и ти сама во главата треба да си дадеш поттик за било што . Аматиел девојче веќе те забележав дека имаш проблем со самата тебе и неможеш да го инсконтролираш затоа би ти препорачала да си посетиш што е можно побрзо психолог бидејки твојот проблем со стравот од надворешниот свет е еднаквост на анксиозност затоа помогни си побрзо за самата себе, не се затворај во 4 ѕида и не тони уште од млади години по дома. Така само ќе се доупропастиш.
