Пробај да ја најдеш причината, можеби премногу се оптоваруваш, и сл. Пробај да се опуштиш преку дружење прошетки во природа, некое хоби, да помагаш на некој што е немоќен, такви работи.. Поздрав и не се грижи премногу.
@korisnichka сето тоа што ми го изброја верувај ми е пробано буквално се али ништо од тоа не ме исполнува и кога ке излезам едвај доседувам сакам што побрзо дома само сама кревет спиење ништо друго и не е ден два да речеш ај јас сум веке еден месец ваква Стварно незнам више сто да направам со себеси
постависи цел во животот ,па немора во зивотот во месецот еве да речиме ,еве на пример вежбај фитнес везбај танц ,јога ке видиш дека подобро ке бидеш на крајот од месецот ,другиот месец уште подобра ке почниш да се чудиш како тоа ти се смени животот на подобро ,но сето ова нема да се деси преку ноќ ,треба да ја земеш работата во свои раце ,биди креатор на својот живот и својата среќа ,никој неможи да не доведи во оваа состојба освен самите ние ,ти си креатор ти можеш да ја сменис оваа состојба верувај во себе верувај...
Moj najdobronameren sovet e da si posetis doktor. Jas godina dena bev vo takva sostojba, nadevjaki se ke pomine, deka e faza, ke bidam silna, ke izdrzam....no stanuvase se poloso i poloso....na kraj vo februar otidov na doktor i covekot mi dade terapija, so razgovor so nego sega sum drug covek. Povtrono mi se vrati voljata, imam zelba da izlegubam, mi se vrati intersot...a bev katastrofa. Ti posakuvam se najdobro
Не знам како да и помогнам на една пријателка. Мажена со две деца, се омажи од љубов, бар таа го сакаше, и мислам дека и од дома и вршеа притисок да се омажи (да не остани стара мома Добро, се супер им беше во врска, но откако се зедоа, тој се сменил 100%. Веќе имаат две деца, таа барем работи, излегува барем. Но кога ќе се врати дома, никој не ја прашува како е, дали и е добро, како си помина на работа. Сопругот си руча со мајка му и татко му, кога влегува пријателката дома никој не и вели дојди седни со нас, буквално како да не постои. А да не зборувам за подршката од дома и (седи и кјути и велат) Ако треба да се оди негд ена гости, мајкиниот син ја прашува мајката а не сопругата. пријателкава паѓа во депресија, тажна е се повеќе и повеќе........... ме исплаши муабетот кога ми рече, повеќе не ми се живее вака.Се трудам да и советувам дека има 2 деца, да им се посвети нив. Да излегува на кафе со децата, со колешките. Не мора со сопругот, ако тој оди со другарите не ја поканува, ти земи ги децата и излези.
Jas da sum na nejzino mesto ke se razvedam ,poarno sama nego da se nerviram sekoj den ,toa ne e lubov voopsto
Немам сила од кревет да станам, ни за да јадам ни ништо. Деновиве ми е пекол, преку глава ми е. Што правите кога ви е најтешко?
И јас и велев, ни прва ни последна со две деца. Но нема поддршка од нејзините родители, традицонални, комунистичкото. Трпи ќерко, мажена си Бог да чува си викам, ако родителот не дава охрабрување и поддршка кој?
Нема ништо чудно во ова, жално но вистинито. Секаде постојат исклучоци и секоја чест на истите. Им се восхитувам на родители кои си го бранат своето чедо, заштитуваат и подржуваат. Ама голем дел од родителите се такви како што наведе погоре. Знам многу примери, сега да не навлегувам во детали каде што ќерката е тепана, малтретирана, понижувана а родителите не реагираат никако, демек маж и е и мора да си го трпи. Да си го гледам детето разочарано, несреќно или пак тепано или малтрерано секој ден и уште да викам трпи мажена си, не знам какви луѓе се тоа, таквите за мене ниту се луѓе ниту се родители.
Треба ПОДИТНО да седне сериозно да разговара со сопругот и неговите. Секоја и чест на нервите да живее вака како дух, ама стварно нема смисла да седи во брак каде што е незабележана од семејството. "Мажот" убаво би било да оди на советување или да си ја ожени мајка си. И фактот што има деца не ја спречува да побара развод доколку тој си продолжи по свое, на децата ништо нема да им фали. Мислам дека никој не би сакал да порасне во средина каде жената што го родила е запоставена и игнорирана.
Здраво феминки, Иначе и јас сум в депресија на моите 20 години.....причината како што претходно имаа наведено дел од членови е следната : се збирало се и се прелејала чашата.....така и кај мене е... Претходно исто така бев т.е пред 6 години и кога почнав средно нова средина ново друштво и се спасив. Но сега пак се поврати депресијата в поголема мерка...причините се тоа што немам никаква подршка морална нит од родители нит од пријатели , сите за себе си гледаат т.е егоисти се . Јас сум оставена на самата себе си .Бев исто така и на психијатар и бадијала ...тогаш го добив најголемото понижување јас и кажувам што ми е таа се исмејават и се одкажав .На фах попуштив максимално никогаш толкав пад немам доживеено . Едноставно немам нит мотивација нит волја, спасот го пронаоѓам в темна просторија и само спиење.....Додека бев позитивна сите се вртеја околу мене но кога постанав негативка и некомуникативна сите се тргаат или само по потреба те бараат ако имаат некоја корист да извлечат од мене.... Толку мн сакам да шетам да излезам некаде ама едноставно како нешто да ме држи в место и не ме пушта мислам на лоши работи.....би сакала да добијам мислење и поука која би ми била од полза за да се поправам и да се вратам в нормала бидејќи повеќе ни јас себеси не се препознавам која сум и за што сум на овој свет....
Велком то реалити, ова ти е една добра фаза од животот каде ќе сватиш дека треба повеќе време да си посветиш на тебе и да си ги гледаш твоите приоритети. Со тек на годините сваќаш дека луѓето веќе не ги интересира судбината и состојбата на другите. Секој за себе си гледа па ќе почнеш и ти така. За почеток отвори си ја малку душата и почни да се дружиш со пријатели пријателки без ништо да очекуваш од нив. И мене ми се случило сто пати да се разочарам и да ме фати депресија се додека не ги сменив очекувањана од околината. Гледај зближи се со родителите, отвори им се нив покажи им дека ти требаат, а за другите исто ти се фаќа. И најбитно од се ти е да се социјализираш и почни да излегуваш. Батали тоа дали некој си гледа само за себе, гледај си и ти ете излегувај за твоја душа.
Кој излез да го побара кога е згмечена и потценета од сите?! Кога нема право на глас и е осудена да молчи?! Кога нејзината сопствена фамилија ја отфрлила што се очекува од другите, од туѓите?! Кога потсвесно си избркан и непочитуван од своите е тешко. Најпрво фамилијата е таа што ја јача и ја охрабрува за живот а потоа сите други. Жално, многу жално. Тоа е Македонија каде што без работа и со две мали деца на еден грб е премногу, нит може да мрдне за своја пара нит пак една просечна плата е доволна за 3јца. Да имала работа, да имала поткрепа најважно и каде да оди да дигне самодоверба и да се спаси ама во овој случај кој и како ќе и помогне ако и сопствената фамилија не сака. Чаре мора да биде храбра и силна да бара некаде и во некого, нешто што ќе ја извлече од ситуацијата.
Здраво женски. Нова сум на форумов и се зачленив со цел да побарам помош и мислење за мојот проблем. Значи вака..имам дечко. Не сме долго време во врска 6-7 месеци, ама врската ни е ептен сериозна. Од запознавање со родители, роднини...значи се. Скоро секој ден сум кај него дома, а и тој кај мене. Знам дека ме сака и тоа го покажува на секој можен начин, а и со самото тоа што секој ден е со мене. Во последно време ме фаќа паника ако видам дека седи на фб, се ми се чини дека пишува со други (а и телефонот му го проверувам нон стоп) , ако не се видиме еден ден побеснувам. Се расправам...што и да каже го толкувам на погрешен начин и одма се карам. Ми се чини дека не ме сака или евентуално ќе престане да ме сака. На глава му се качив и пак ме трпи. Некогаш дури се расправаме само ќути и ништо не ми кажува. Вели му препукнало да ми објаснува и докажува секој ден дека ме сака. Дека ако продолжам вака ќе ми раскине...Не дека не ме сака туку дека не може да го издржи притисокот што му го вршам. Се плашам дека ќе го изгубам. Само му наоѓам маани за да почнам да се карам со него. Ве молам за помош. Ако продолжам вака ќе збудалам. Само на него мислам и по цел ден ги толкувам зборовите кои ги рекол. Што да направам за да го надминам овој проблем? Да си помогнам и себе си, а и на нашата врска.
Штoм си свеснa зa прoблемoт,тoгaш мoжеш и дa си пoмoгнеш САМА,престaни дa прaвиш тoa штo прaвиш,aкo тoј престaне дa те сaкa немa ти сo збoрење дa ги спречиш,a сo твoјве пoстaпки сaмo нa тoa мoжеш дa гo нaтерaш.Штoм те сaкa,уживaј штo се зaмaрaш безпoтребнo
Па ќе ти раскини ако се понашаш така со него нормално не мислам дека ќе те трпи и јас му раскинав на дечко ми заради притисокот шо ми го праеше секој ден. Немаш другарки? Излегвај малце со нив не само со него ќе му здосадиш нормално, вежбај, дружи се со други олабај малце.
