Spored mene i dosegasnava literatura iznacitana,vistinskata depresija kako bolest ne se lekuva.Se zalecuva i kako podmukla bolest se vrakja vo tekot na zivotot povekje pati.Zatoa dobar psihilog i psihijatar moze da ti pomognat da zivees normalno i produktivno vo toj meguperiod dodeka ne se pojavi povtorno.Ke naucis mnogu raboti za polesno spravuvanje.Za zal toa e realnosta i treba da ja prifatime kako i sekoja bolest koja ne se lekuva i mora da se kontrolira i koja ke ja nosime dozivotno.
Имам доста читано за тоа и не верувам дека се зголемува, сепак се е до индивидуата. Мене тоа ми помогна, апчињата не ми помагаа воопшто само се осеќав омалаксана, постојано спиев и многу качив на килажа. Лечењето на природен начин секогаш е по ефикасно и подобро отколку труење со апчиња, некогаш и тие апчиња помагаат но треба да се има на ум дека ако апчето едно лечи друго разболува посебно антидепресивите.
Sekako deka ti pomognalo vo tie momenti no od iskustvo kazuvam deka posle prestanokot na konsumacija se vrakja anksioznosta so pojak intenzitet.Izbegavajte gi ovie nacini.I alkoholot vlijae na slicen nacin.Duri poznavam i lugje koi dobile anksioznost i depresija od konsumacijata na tie lesni drogì.
Еве јас веќе не конзумирам па фала Богу не ми се врати ни со послаб ни појак интензитет. Не сум стручњак во оваа област ама мислам дека се зависи и од самата особа
Ne ti se vratila zatoa sto mozebi si se okupirala so drugi zbidnuvanja.Ti se slucile pozitivni raboti vo zivotot koi ti go odrzale nivoto na serotonin.Pretpostsvka moja.Marihuanata ne te izvlekla od sosyojbata nego nekoi drugi zbidnuvanja.
Јас верувам и знам дека тоа ме излечи, а претпоставката ти е лоша бидејќи животот постојано ме тестира колку можам да издржам сега се соочувам со катастрофални животни проблеми и ако е до збиднувањата досега требаше пак да бидам у депресија левел 1000.
Jas sakav da pisam deka ne mora da se samo pozitivni zbidnuvanja nego postojana okupacija na misli i anksioznosta vo vtor plsn....Vo red mila,se nadevam deka e taka kako sto tvrdis.Pozdrav do tebe
Неможам јас со сигурност да ти кажам што е поштетно, а што не, лековите и кај секој различно се манифестираат што е нормално. Елицеа немам користено и незнам баш сега отворив упатство да прочитам и според тоа мислам дека се добри, а хелексот влијаат на нервниот систем брат ми ги пиеше ама на своја рака, и од кога ги прекина му се појави параноја, а претходно не страдаше ни од депресија ни ништо туку така сакаше да ги пие, сакал смирен да биде. Ако ги примаш како терапија примај ги, а на своја рака не бидејќи ако наеднаш ги прекинеш заебано е после.
Почни да практикуваш јога, медитација. Ваљда ќе те смири. И смени го психологот, психијатарот. Оди на второ, трето мислење. Не секогаш хемијата ( апчињата) се лек за се. Со нив добиваш само повремено чувство на смиреност , ти треба да си ги средиш и контролираш мислите.
Не знам дали моево е депресија и дали му е тука местото на постов, но во последно време се чувствувам многу бескорисно, за ништо не ме бива, ништо не ми се прави, по цели денови лежам, умирам од досада, а од друга страна ме мрзи било што да правам. Сите ми се преку глава, се ми е здосадено, не ми се ни излегува со друштво. Ги гледам сите нешто прават, работа, хоби, дечковци/ девојки.. Јас буквално ништо. Работа немам моментално, барам, но не знам ни јас што барам. Сеуште не сум го пронашла она "што ме влече" што би рекле, а и немам надеж дека ќе се појави такво нешто. Имав желба за да работам како мејк ап артист, завршив курс, но ништо не научив, се разочарав, сфатив дека господ не ми дал дарба за тоа.. Дечко немам, имам неколку удварачи, но немам воља ни да излезам да се запознаам.. Сакам да се запишам нешто да вежбам (пилатес, јога) ама немам друштво, сама ми е срам, како што кажав погоре се ме мрзи ...Ми се собраа некои работи, разочарана сум во минатото од многу "другарки" , дечковци, симпатии и едно по едно се влијае на мене, станав безчувствителна, веќе ништо не може ни да ме усреќи ни да ме растажи.. Ладново плус ме убива, мразам зимо. Овој "период" веќе долго време ми трае и се плашам дека се полошо и полошо ми станува. Разговарав и дома, се решив да одам на психолог. Разговарав и таму и докторката ми рече дека ова не било проблем, се ми било до психата и блабла.. Да сум почнела да се занимавам нешто, да си го исполнам времето.. Знам дека е така, но НЕМАМ ЖЕЛБА за ништо да почнам да правам.... Му се случило ли ова на некој? Како да си помогнам?
I toa kako e problem. Depresija e . Treba da najdis podobar psiholog za početok ,kolku tolku da ti go pokaži pravecot ...
