Не ми кажа мене докторката, читав на интернет, така се информирав. И секој пат ми е исто, пошто неколку пати ги имам прекинато. Па кога ги почнувам на ново, гледам да е во период кога маж е дома, а и кај мајка ми имам одено еднаш, за тие 2-3 недели да бидам со чоек дома. Паники, тахикардии, растревоженост... катастрофа. Ама после тоа, кога ќе почнеа да делуваат, ко некој со гума да ми ги избришал сите симптоми. Затоа и не се противам за медикаменти, откако почувствував која е разликата. Иначе, бев скептик за антидепресивите, посебно ме плашеше тоа што знаев дека можат да предизвикаат суицидални мисли.
Ќе споделам и јас дел од моето искуство може на некого ќе му помогне. Јас имам депресија во комбинација со анксиозност и панични напади. Според психолозите/психијатрите депресијата ми е последица од анксиозноста, зошто од анксиозноста не можам да излегувам од дома, страв ми е да правам голем дел од работи поради една фобија, и тој начин на живот не е нормален, и фала богу телово престанува да ми произведува серотонин. И полека полека запаѓам во депресија. Прв пат бев клинички дијагностицирана на 19 години, постојано плачев, не можев да ги контролирам емоциите, не јадев ништо, не правев ништо, не спиев, немав желба за ништо, буквално без некаква надворешна причина. И ми препишаа антидепресиви. Ги пиев три години, не ми беа баш омилено нешто, сеуште имав депресивни епизоди периодично, меѓутоа анксиозноста и паничните напади беа сведени на минимум и функционирав воглавно нормално. После трите години пиење, добив ептен сила за борење да се справам сама со ситуацијава и своеволно одлучив да се откажам од апчињата, секако со консултација со психијатарот. На одлуката ми влијаеше и фактот што се поправив 20-тина кила од апчињата. Инаку пиев 6 месеци елицеа, од кои ослабев, меѓутоа не ми помагаа, и пиев две и пол години депрозел, од кои ги качив 20-те кила, меѓутоа ме смирија. За откажувањето спомнав во некои од претходните постови во темава, тешко е, меѓутоа постепено намалување и со голема волја се издржува. Година ипол бев без апчиња, ми одеше добро, секако со по некоја депресивна епизодичка, меѓутоа и тоа е нормално со оглед на тоа дека имав смрт во потесното семејство. И беше океј се додека од сосема други здравствени проблеми не останав заглавена дома подолг период, и пак ми се јави анксиозноста овој пат многу посилна со панични напади какви што претходно немав доживеано. Почнав на психотерапија за да не се доведам себеси до депресија, зошто знаев дека ако пак се затворам дома, ќе следи тоа, меѓутоа околностите беа такви што неколку пати завршив во болница, не можев активно да работам на проблемот со анксиозноста и почнав повторно да плачам неконтролирано, да немам желба да станувам од кревет, да не правам ништо, и со одлука од невропсихијатар повторно почнав со антидепресиви. Моментално ја пијам најмалата доза, четвртинка елицеа насабајле, и хелекс навечер. 9 дена ги пијам и веќе забележувам подобрување. А без апчињата се мачев, многу. Имаше нус појави деновиве, меѓутоа ги истрпев. Некогаш едноставно мора да се прифати дека без апчињата не оди, јас самата се противев на нив по втор пат да ги пијам, меѓутоа и без нив не ми одеше и не правев ништо. Од сето ова што го имам поминато, научив многу. Депресијата не се манифестира кај секого исто, некои имаат функционална депресија, некои имаат клиничка како мојата. Не секој може да се третира исто. Кај некого може да се помогне само со психотерапија, кај некого веќе мора со медикаменти. Првиот чекор што треба да се направи е да се побара помош. Не е срамно да се чувствуваш вака, не си слаба личност ако се чувствуваш вака, не си крив ако се чувствуваш вака. Кај психолог со разговор и со психолошки тестови се согледува сериозноста на степенот на ситуацијата, и понатаму се донесува одлука. Кај некои луѓе вежбањето, излегувањето, дружењето, сексот, начинот на исхрана можат да сменат многу. Сето тоа допринесува до лачење на серотонин. Меѓутоа се е тоа индивидуално. И не треба да се чувствуваме лошо ако кај некого помогнало ова, а тебе не ти помага. Затоа апелирам, не давајте вакви совети, можете сосема контра ефект да направите. И тврдам, свесно, дека може да стане подобро во оваа состојба, не е вечно чувство, вреди да се бори, не се откажувајте. Baby steps, ама се стига до целта
Zdravo feminki se izvinuvam za latinicava.Sakam da prasam dali nekoja od vas ima iskustvo na lecenje depresija so primena na hipnoterapija(zamoluvam za preporaki i iskustva dokolku da).
Летаргија, неизвршување на секојдневни обврски, изолација, губење интерес во светот околу вас, не ти е повеќе интересно и тоа што ти било, перзистентни чувства на себеобвинување, тага, разочараност, безизлезност, неадекватност... Животот е црн и нема ни една светла точка.. се' е за џабе... Едит: И чувство на осаменост, суштинска длабока осаменост, иако имаш околу себе луѓе кои те сакаат и ги сакаш
Не поминува ко тага. Секој знае колку време му треба да се ослободи од тагата. Не свесно, ама знаеш колку трае и обично знаеш што ја предизвикува. Ако тагата нема причина и трае невообичаено долг период, не е тага.
Тага е пократок период пример имав лош ден, малер ми е неделава и сл. Депресијата и анкс можат подолго да трајат мора да сепосети стручно лице и доста да се работи на себе и да се има подршка за тоа. Анскиозноста е страв што неможев да сванеш зошто е тој страв некои ги е срав да излезат од дома пример ама со труд се надминува
Devojki sakam da prasam mozebi zvuci glupo prasanjeto vo depresija sum mnogu sum pod stres se naojgam vo teška situacija mi se spie celo vreme spijam nemam vojla za zivot koga šum nadvor dobivav pasivni napadi nejadam nisto a se debeleam možemo li pricinata da e od depresijata stres ?
Треба да се констатираш со доктор. Секако дека може да е до депресија, ама не е лошо тироидната да ја провериш и тироидните хормони. Што и да е, доктор ќе знае најдобро.
Tiroidna zlezda ispitaj ja inace na mene denes mi ja namalija zalasta od edno na pola apce dnevno I kontrola za Eden mesec a elicea ostana isto po edno apce dnevno
Zdravo zenski imam eden problem so ne mozam da izlezam od doma,koga je izlezam da setam odma mi se losi panika me fajka za da se onesvestam odma.matno pred ocite gledam ova mi.se sluci posle porajgaj posle eden mesec ako.ima nekoj vakov problem neka mi kazi pozz
Ахх оваа проклета депресија, нема играње, сериозна болест е. Си го изгубив татко ми, си го одзеде животот зашто не можеше три месеци да се извлече никако Почивај во мир, мој сакан тато Се надевам дека таму горе немаш болки во душата.
Имаш проблем што ти е потиснат во тебе, долго и долго. Исто и емоции имаш потиснати и сето тоа испливува на површина. Ете ја депресијата, анксиозноста. Не се плашиш. Покажи и заби и сила. Имаш МОЌ во себе ОГРОМНА. Секако посета на психолог и психијатар, ако треба и лекарства.
Kako ne sme pomagale? Ne sakase da lezi vo bolnica. Go molevme,ama ne i ne. Samo velese deka go tera na samoubistvo i da si najde mir. Toj odese na psihijatar,ama izgleda terapijata ne mu pomogna poslednite meseci. Dzabe ja primase. Dojde do krajna faza. Jas samo sakav da se iskazam deka depresijata e opasna bolest i drugo povekje ne pisuvam za slucajot so tatko mi.
Да може да се предвиди и спречи самоубиство на друга особа, не би имало ниту едно самоубиство. Нема потреба од набивање кривица.
Не сакав лошо да кажам и мене така ме влечеше се надолу ама ме спасија некако,извини ак кажавв нешто погрешно.
