Оди на психијатар обавезно, и кажи сè точно како се чувствуваш и сè што ти се случува за да може да ти даде адекватен совет и терапија бидејќи тоа е целта, никој не може да ти помогне ако го излажеш за вистинскиот проблем. Не земај ништо на своја рака.
Здраво, се до 4 година гимназија бев одлична ученичка, се запишав на ФИНКИ без никакво претходно знаење од програмирање, уште од почеток не ми се допадна, колу и да се обидував и да учев ништо не одеше, успеав само 1 предмет да положам и тоа најлесниот... и сега одлучив да се отпишам дека видов тоа не е за мене...но сето оваа ми дава преголем стрес, се чуствувам како да не ќе можам ниту еден факултет да завршам, постојсно сум во депресија и плачам, ме прави да се чуствувам неспособна само дека не положив појќе предмети и покрај тоа што цело време учев
Тргни ги тие мисли, пробај смирено да направиш план околу тоа што би сакала понатаму, што сакаш да учиш и што те исполнува. Така размислуваш поради стресот, сè ќе се среди, само позитивно и убаво размисли што ќе одбереш.
Добро, ете, си направила погрешен избор и си се запишала на факултет што не те привлекува и покрај сите твои напори не постигнуваш резултати. Немој да си толку строга кон себе заради тоа. Ова искуство колку и да е за тебе негативно, сепак не е безвредно, и од него треба да извлечеш поука, но не таква како што си пишала - дека си неспособна. Еве јас иако лично не те познавам, од напишаното сфатив дека ти сакаш да учиш, амбициозна си, многу упорна, трудољубива, не се предеваш лесно и се бориш до крај. Имаш се што ти треба значи за успех, но само треба да го смениш курсот по кој пловиш . Тоа е поуката што треба да ја извлечеш од ова непријатно искуство, а не дека не те бива за ништо. Ако не беа лошите случки во животот, немаше да ги препознаеме ниту добрите. Се одлучиш ли да го напуштиш факултетот и да се запишеш на друг, не го гледај тоа како неуспех и немој однапред да се плашиш дека и на тој факултет ќе доживееш неуспех. Нема поголемо себе-саботирање од стравот да не згрешиме. Заради него не ни почнуваме, туку заглавуваме во место. Биди храбра и понатака и избери друг правец. Можеби би избрала нешто во што си била добра во минатото и што имаш желба да го учиш. Не е ни ова толку невообичаено, јас знам неколку луѓе што го имаат преживеано истото и сменија друг факултет кој потоа без проблем си го завршија. Непријатното искуство со првиот факултет остана запаметено како еден чекор кон себе-осознавање. Мое лично мислење е дека вакви ситуации би биле поретки да имаше професионална ориентација која би ја спроведувал училишниот психолог во основното и средното образование, ама...
Денес ми препишаа Елицеа и Хелекс за депресија и анксиозност, ама се изначитав за нус појавите и се извадив од памет... Плус, за недела дена ми е роденден, и се прашувам дали ќе бидам способна да го прославам ко што треба, да функционирам нормално тој ден. Терапијата ми е половина Елицеа наутро првите 6 дена, а од седмиот ден по едно исто наутро. А Хелексот три пати дневно, 1/2 наутро и поручек и еден пред спиење. Некој искуство со овие лекови, можни нус појави, каков е периодот на прилагодување, колку време трае и после колку време се забележува подобрување.. Ви благодарам.
Podobruvanjeto kaj sekoj e razlicno elicea jas pijam od juli mesec I nemam nikakvi nesakani efekti samo na pocetokot malku ze zgolemija simp na depresijata posle se sredi se
Елицеата од колку милиграми ја пиеш? Јас имам лошо искуство со елицеата, ми ги препишаа есенва. Пиев една недела па ги прекинав ама докторката ми рече не требало па да ги продолжам и ја послушав ама немав никакво подобрување и докторката ми препорача да посетам психотерапија ако не ја пијам веќе елицеата и после неколку сеанси детален разговор со психолог дојдовеме до заклучок што ме мачи(имав еден испит не положен и се нервирав премногу). Ми помогна да не се потресувам многу за тоа и само со разговор се осеќав подобро. Сега сум многу подобро, гледам да сум повеќе зафатена со обврски и опкружена со луѓе кои ми мислат добро. Секогаш ако ми треба можам да разговарам со психологот ама сега за сега немам потреба. Ама ти пробај ја терапијата може да ти помогне, а ако не делува консултирај се со твојот доктор обавезно.
После една недела ги прекинав ама докторката ми рече да ги продолжам и ја послушав но не ми беа ефикасни и ми препорача дека може не ми требаат да разговарам со психолог, а ти колку време ги пиеш? Подобро ти е? Од мое искуство треба да откриеш што те нервира и да не се нервираш, не може вечно лекови да се пијат.
Здраво на сите. Првпат пишувам за она што сметам дека ми претставува голем проблем во животот, а патем и со никого немам разговарано на оваа тема затоа што мислам дека од никого и не би била сфатена сериозно, но навистина се чувствувам многу лошо и мислам дека сум во тешка депресија и анксиозна, ништо не ме прави среќна постојано сум нервозна и незадоволна и мислам дека неможам ништо да направам за да го сменам тоа бидејќи СЕ ПЛАШАМ, се плашам од лугето, од околината се плашам да почнам да работам бидејќи се плашам дека никој нема да ме сака и дека нема да бидам прифатена навистина се чувствувам беспомошно , не сум била на психијатар и не пијам никакви лекарства, би било убаво доколку некој сподели со мене ако се наога во слична ситуација и како се справува со истата. поздрав
Здраво. Од ова што го објаснуваш ми звучи како да си повеќе несигурна, исфрустрирана или со нарушена самодоверба и/или доверба во луѓето. Депресијата се карактеризира со многу тажно расположение и афект кој ги обојува сите мисли, искуства и секојдневието и кое го преплавува човекот. А за длабока депресија освен тоа што трае подолг период можни се и самоубиствени идеи и други потешки симптоми како што се халуцинациите. Ако немаш такви симптоми тогаш не е тешка депресија во прашање. Според напишаново имав впечаток дека кај тебе преовладува страв а не тагата. Незнам која е целата слика за твојата состојба но дали е можно да си само разочарана од минатите искуства? Мора да идентификуваш прво за што станува тука збор, за каков проблем за да знаеш како да го решиш.
Мислам дека не секоја форма на депресија се карактеризира со самоубиствени идеи, самиот факт што се чувствувам несреќно веќе подолг период неможам да се средам психички мислите ме убиваат, ниската самодоверба ми е секако на високо ниво и разочараноста во лугето, се сведува на тоа дека сум депресивна и анксиозна, или барем така јас си ја проценив мојата состојба (едноставно така се чувствувам - депресивно), поздрав
Да, точно, во право си, немора да има такви идеи. Јас тоа го спомнав како симптом за потешките видови депресија. Фала Богу што немаш такви идеи . Општото чуство значи е во прашање, а тоа може да се подобри и да прејде од негативни кон позитивни мисли и емоции. Конечно ние сме господари на самите себе. Што се однесува до социјалниот живот, мора да прифатиш дека има и многу други луѓе кои се осеќаат несигурно или немаат самодоверба за да пријдат или за да се запознаат. Кога знаеш дека и на другиот му е незгодно да почне нешто, полесно е да пријдеш прв. За почеток излези со некој познаник или пријател (ти викни некого прва ако треба) и биди со оваа мисла - дека другите се исто толку уплашени од луѓето како тебе и исто сакаат да се претстават во најдобро светло пред другите. За почеток само биди отворена за запознавање и за слушање на другиот. Познаникот/пријателот некогаш може ќе те запознае случајно со свој познаник/пријател. Муабет малку, ќе видиш каков е и може ќе налеташ некогаш на некоја нова симпатија, или пријател/ка. И да не се изроди ништо позначајно од контактот битно не се затвораш дома, туку запознаваш нови луѓе, шириш познанства а тоа неможе да ти штети. Бар ако ништо друго секој нареден пат ќе ти е полесно излегувањето и ќе стекнуваш искуства и самодоверба. Не форсирај ништо, нека си течат работите како што си течат, без да имаш огромни очекувања, чекор по чекор.. И мене ме фати меланхолија и зимава ми личеше предолга, не ми се одеше никаде. Денес со сила се натерав на прошетка во природа со блиските и до последно се мислев дали да не одам. Ама се натерав и отидов. Ред муабет, додека се раздвижував и расположението ми се подобри и добив воља да планирам и правам деновиве нешто вон секојдневната рутина.. Да седев дома ќе бев само поуморна, понервозна и поисфрустирана, не па да имам воља да правам после нешто.. Некогаш надворешната промена (во постапките) предизвикува внатрешна промена (во мислите и чувствата)
Е од кај ова? Многу познато е дека side effect на повеќето антидепресиви е тоа, покачување на тежина.
Koga se pijat antidepresivite si porelaksiran i te tera na jadenje, toa e pricinata za zdebeluvanje. Ako ne sakas da se popravis, vodi go normalniot rezim na ishrana kako i do togas
