Тие настани може да се причина за депресија од времиња кога ни тој сам не се сеќава на нив, значи докажано е дека негативни искуства како бебиња или тодлери, ствараат психолошки проблеми во возрасна доба. Пак ќе речам, јас не сум видела некој без стручна помош да надмине депресија особено подлабок степен, единствено што ми текнува е да вежба јога, медитација, да се фокусира на шетање во природа, витамини да зема, здрава храна, да прави активности кои го релаксираат, ама ако не се бараат корените на депресијата може да има релапси, кога ќе се открие причината и ќе се работи на причината, нема да се повторува, а овие ми се чини се за моментално олеснување на симптоми, а за вистинско искоренување само разрешување на причините, а тоа без психотерапија, не знам како поинаку.
Какво е ова прашање, да го прашала дали мислел за нејзе дека е бездушна? Баш тоа му треба на човек со депресија, набивање чувства на вина. Од кај во ваѓате зборовиве некогаш. Затоа разговор само со стручно лице. Они се обучени кои зборови треба да ги користат, кои не треба, што да се каже во секој момент. Ние не можеме да знаеме колку и да сакаме да помогнеме.
Ја би одела и му викам еве заедно ќе одиме ама не бе, неќе и неќе. Отворено му викам се секирам за него, па ќе рече дека претерувам и дека нема потреба да си правам сцени и да се плашам, дури накај шега ќе фати да го тера муабетот. Е некогаш знае да рече нешто од типот на - и да ми се случи нешто, не ме мисли ти мене.... Дури пробува да ме оддалечи од него за да не се грижам толку. И ај тоа...ама никогаш ми се нема онака длабоко доверено, долго да збори што го мачи. Еднаш ми вели неќел да изгледа слабак пред мене. Барем со мене да збори, ама ни тоа...
Ама со користење на збор како "бездушна" нема сигурно да го натера. Тој во моментов треба за своите чувства да се грижи, а не да мисли и другите како се осеќаат. И впрочем никако не можеш и не мораш да го тераш некого да направи нешто ако не сака. Можеш да се обидуваш, ама одлуката на крај пак зависи од него.
Мислев не да го прашуваш него. Сама да одиш чисто за себе. Очигледно си во тешка ситуација, може ќе ти помогне. После од твојот пример може сам ќе се предомисли.
Па океј да, би идела ама башка му понудив и да идеме и заедно. Ама џабе. Тоа шо реков, неќел да се осеќа слаб ако некој треба да го теши или да му помага.
@Tan4ence за да се излечи депресија или барем да се држи под контрола потребна е психотерапија. Да се види коренот на проблемот кој можи да е ради актуелен проблем ( пр. токсични пријатели, лоша работна средина, проблеми дома) или ради проблем настанат во развојни фази или детска траума ( пр. насилство во домот). Коренот мора да се најди и да се работи на него. Со вежби, со разговор, со "домашни" задачи. Цел процес е. Е сега кај некои депресивни луѓе потребна е и медикаментозна терапија. Таму каде што е потребна, првото без второто не можи. Ти твоето го напрај, директно да го насочиш кон терапија. Сега можиш само индиректно. Можиш да најдиш стручна книга за депресија, сам да ги познај знаците. Или филм. Оди и самата на терапија и сподели искуства од процесот. Кажи му дека нема тешење на терапија. Разговор е. Јас сум многу против книги за самопомош ама дури суптилно сугерираш за терапија, ќе му треба нешто да го крепи повремено. А книги за самопомош само моментално даваат чувство на сигурност и ништо подлабоко. Исто така не му предлагај да одите заедно зошто така ќе толкува дека сепак треба да се отвори пред тебе, а можи да не е спремен за то. Тргни сама без да му речиш да оди и тој. Кажи му дека ти е да ти олесни, а не дека ти е лошо. Дека на терапија можи да се оди и за разговор и дека не мора да има некој проблем за да се оди. Нека види каков ефект има на тебе. Сподели дека нема тешење и како прај да се осеќаш. Процес е, треба да е изложен на ова за да ги увиди придобивките. Има сега и онлајн вебинари за справување со стрес/ анксиозност/ депресија/ живот во време на корона, и можите да учествувате тука заедно. Или прво ти па да се охрабри и тој потака. Често се пропратени со вежби за смирување и градат позитивна клима за терапија. Има голема разлика од разговор со познат и непознат. Особено ако тој непознат не смеј да зуцни ништо за тебе. Со познати сме обично стегнати: не знајме каква слика има за нас и каква слика сака да одржи за себе, не знајме како тој некој ќе реагира, не знајме дали ќе кажи на некој или како ќе не перцепира. Со непознат - ова не е важно. Или никогаш нема да го видиш или во случај на терапевтот - не смеј да зуцни за тебе. Исто ко да не си бил во иста просторија со терапевтот.
Не се дијагностицирајте сами, ни па луѓето околу вас. И никако на своја рака не зимајте антидепресиви. Доколку на некој му е потребен разговор, слободно пишете ми. Но ако чувствувате такви симптоми одете на психијатар. Нема ништо страшно, ни па срамно. А за луѓето околу вас што ги чувствувате депресивни вие нема да ги излечите. Бидете само поддршка и до нив во текот на нивната терапија.
За тоа дека не може да се надмине без терапија и лекарства се сложувам, но не и дека никој не се раѓа депресивен. Депресијата во некои случаи е и наследна болест и најчесто е без никаква причина. Тоа со депресија после траума е пост трауматски стрес дисордер, а депресивно растројство е сосема друго.
МОРА да има причина. Не може туку така да се појави. Без разлика на генетиката, депресија не мора да се развие по дифолт кај лицата со такви предиспозиции. Но, кога ќе настане експресија и на други фактори, како општо незадоволство, трауми, стрес, тага, тогаш ,,благодарение" на генетиката, може да се манифестира во форма на депресија. Да речеме, некој има предиспозиции и е среќен, задоволен, весел, се му е под конец. Зошто би бил депресивен?! Така сакале гените? Тригерот е најглавната алка.
Mene mi pomognaa antidepresivite od iskustvo vi zboram 80 posto od mojata bolest, iako nemav kojznae kolku podrska od roditelite vo ovaa bitka, sepak ja vodev i vodam sama. Jas ne bi vi preporacala nekoj se da ima da ve tesi i tapka po ramo zemete si ja kniskata i odite na doktor, pijte lekovi redovno, vezbajte go mozokot da reagira razlicno sto reagiral koga bil depresiven, utre ako vi pocinat roditelite ako tse bile nauceni se so podrska ke vi bide uste potesko, sami ste vo ovaa bitka kolku i da ne se slozuvate so ova.
Добро језда сама претпоставив дека е депресија али некои конкретни знаци особено ме исплашија и дури и да не е баш баш депресија, дефинитивно не е наивно и не треба да се игнорира.
Воопшто не треба да игнорираш, доколку осетиш промена во однесувањето на некој близок. Единствен начин на кој можеш да му помогнеш е преку разговор. Зашто знам дека побрзо тебе би ти си отворил, отколку да посети стручен. Излезете малку на прошетка во природа. Се има покажано многу корисно да си надвор од бучавата и брзината во градот. До Маврово, Водно, Попова Шапка... Доколку не сака да се отвори не го притискај само одбивна ќе му станеш, само речи му дека ќе си тука кога ќе е спремен да зборува.
Имам константна лутина во мене , незадоволство некое без посебна причина ..... тазе породена и толку неубаво се чуствувам во своја кожа неможам да опишам со зборови , се чуствувам осамено и нерасположена сум цело време , а либидото ми е на максимум .... незнам дали ме тресе постпородилна депресија,а некако симптомите не ми се такви ? да барам помош со време или само период и хормони се ?
Што порано и поубаво. Ние нема да знаеме дали е ништо или нешто, ама стручен сигурно ќе знае. Чим имаш можност оди. Најдоброто и за тебе и за бебчето. Среќни Празници, Христос се роди. Посакувам се најдобро
Треба да ми дојде и денес цел ден имам немир во мене, ми се плаче без причина се осеќам цел ден депресивно
