Дереализација/Деперсонализација

So ova se boram sekoj den uzas e , nemozam ni da rabotam zavisam od roditelite , nikoj ne svaka deka patam

 

Нема потешка состојба од ова, дефинитивно.
Колку време ти трае деперсонализацијата и хронична ли ти е?

 

Pa dve tri godini mi trae nemozam da funkcioniram , vezbav firness Edna godina podobro mi bese sega zimava me vezbam pak se povtori

 

Луси, би сакала да ти помогнам но, и јас сум во истата состојба веќе една година.
Се надевам дека зимаш терапија бидејќи таа би требало да ти помогне да се чувствуваш подобро, а ако не тогаш можеби доколку повторно почнеш да вежбаш, медитираш (со цел да ги елиминираш опсесивните мисли), би се намалил проблемот околу функционалноста.

 

Луѓе, мене ме интересира како тоа имате хронична состојба на болеста и неможете да функционирате и да одите на работа, а да пишувате постови...

Јас кога бев три пати во оваа состојба (краткотрајно не подлого од три недели до неколку месеци последниот пат) немав концентрација никаква а камо ли нерви за да седам на комјутер...

Пијам лекови од 2010 значи примам хронична терапија (со пауза од 9 месеци додека бев бремена) и паралелно одам постојано 4 години на психолог (Гешталт терапија) 2 пати месечно и се чувствувам одлично.

Си го живеам животот најнормално, како да никкогаш да не сум имала ваква состојба...

Имам прекрасен сопруг и мојата среќичка мојата ќерка кои си ги сакам најмногу и они мене...

Кај мене беше случајот два пати од убава работа се разболев...стрес може да ти биде и среќни настани во животот како свадба, бебе... бидејќи секогаш живеев во сонот за принцот на белот коњ..и живот послеан со рози...

Најважно за брзо враќање е многу љубов, разбирање и помош од саканите и најблиските, а и многу голема желба да се биде СРЕЌЕН....

 

Jas imam derealizacija vekje 1 mesec, prvite 3 nedeli samo nekolku pati, a eve veke sega, 3-4 dena redovno, celo vreme sum kako iluzija, kako da ne sum jas, se mi e chudno, kako da ne postojam, kako da sum tuka ama se mi e chudno, lugeto mi se chudni, objektite okolu mene mi se chudni, mnogu chudno chustvo i strav me obviva celo vreme... Pocnav i apetit da nemam... 1 sat sum dobar, potoa katastrofa. Eve momentalno sedam na kompjuter i pisuvam a vo pozadina celo vreme podsvesno se prashuvam shto mi e i chustvuvam konstanten strav. Do sega ne sum bil na psihijatar i ne sum primal nikakvi terapii. Imam 2 godini anksioznost i edinstveno shto imam konzumirano e chaj od kantarion, chaj od kamilica i bedoksin. Ve molam za soveti.

Svesen sum za okolinata no percepcijata na koja shto go gledam svetot i okolinata mi se chudni, nikogash ne sum se osekjal vaka.. Od strav i od samata pomisla, mi se gadi Ova vo sporedba so panichnite napadi na anksioznosta e 100 pati postrashno. Nema kade da izbegash od ova

 

Ништо опасно дечки, ја имав и јас пред многу години.Веднаш посетете психијатар, ке ви помогне, ке ви дадат терапија АД и бензо, ама внимателно со бензодиазепините, значи ВНИМАТЕЛНО!!!!
Оваа состојба се надминува многу лесно, верувајте ми знам колку теско се осеќате сега, но сето тоа ќе го надминете, верувајте ми!
Имам прочитано толку стручна литература на оваа и многу слични теми, ако некој сака може да ми пиче лп, сметам дека можам да помогнам многу, но сепак потребна ви е стручна помош.После терапијата, односно после 2 до 3 недели симптомите исчезнуваат(останува само стравот од едно такво мачно искуство, НО КОЛКУ И ДА Е СТРАШНО КОЛКУ И ДА МИСЛИТЕ ДЕКА Е НЕПОДНОСЛИВО, ВО НИКОЈ СЛУЧАЈ НЕМОЈТЕ ДА СЕ ЗАГЛАВИТЕ НА АПЧИЊА ЗА СМИРУВАЊЕ, МАКАР И ПО ЦЕНА ПОДОЛГО ВРЕМЕ ДА ТРАЕ ТОА ЧУВСТВО)ВЕРУВАЈТЕ МИ ЗАТОА ШТО ЈАС СУМ ПАТАЛЕЦ А НЕ ГАТАЛЕЦ ЗА ЖАЛ, И ВЕРУВАЈТЕ ДЕКА ИМА НЕШТО МНОГУ ПОСТРАШНО ОД ДЕПЕРСОНАЛИЗАЦИЈА И ДЕРЕАЛИЗАЦИ И СЕ ВИКА
benzo withdrawal sindrom
Бегајќи ос стравот од анксиознос(во сите нејзини форми, а и деперсонализација е симптом на анксиозност значи СИМПТОМ а не болест)криејки се позади МОЌНОТО ДЕЈСТВО НА АПЧЕТО ЗА СМИРУВАЊЕ, бегаме од самите себе и недај боже да добиете ова што погоре е напишано.Слободно прогуглајте или побарајте на you tube, ке ви биде јасно дека она низ кое сега поминувате е сотојба која малтене сите ние сме ја дозивеале, некој свесно некои не, но хиперсензибилните личности и придаваат ултра значење и се заглавуваат на состојбата малце подолго од вообичаено(јас ја имав 3 месеци, и мислев дека е ужасно тешко, со оглед на тоа што во 2006 година никој ниту збореше јавно, ниту имав со кого да се консултирам, така што морав да се обратам на стручно лице)
Чувајте се,
Поздрав

 

Дечки, преживеав 4 годишна дп\др состојба, следниве 4 години животот ми е хаос но нема поврќе дп\др, но се чувствувам како да сакам да имам и да се вратам назад. Сретнав човек што ми има кажано дека сака пак само да не се соочува пак со реалноста. Здравјето после дп\др е чуден процес. Како да си новодојден на овој свет. Светот пак ти изгледа реален, дури пореален од што може да биде. Се чувствуваш многу поврзано со реалноста и тоа е страшно. Значи кај мене изгледа е во две фази. Од 14 години до 18 тотално губење осет за реалност, а од 18 до 22 тотално враќање назад. Кој трип човече!

Јас би ја дефинирал деперсонализацијата и дереализацијата како смрт на егото. Одеднаш умираш. Се само анализираш, се бараш. Името, презимето, националноста и религијата не ти се доволен опис за себе. Се чувствуваш како странец на Земјата. Непостоечки, се околу тебе е мртво, секој човек, мртов. Живи мртовци насекаде, се плашиш од секој предмет бидејќи го гледаш светот во две димензии. Те мачи звук во главата и обсесивни мисли, тешка паника во градите 24\7 дури кога спиеш, сакаш а неможеш да плачеш.Ти недостига реалноста, таа останува само како мртва меморија. Се е сивило. Твоите раце, нозе и глас, не се твои. 300 симптоми од еднаш. Не веруваш дека ова ти се случува тебе. Се плашиш дека ќе полудиш во секој момент и луѓето ќе дознаат за тоа.

 

Токму така, јас после две години преживеани во оваа состојба ми се врати реалноста но како да немав чувства и воља зa живот.Ако едно помине друго ке те најде и така во круг, изгледа премногу сме талентирани за да бидеме среќни

 

Абсолутно. Намалена животна енергија, волја за живот. А животот не те чека, тој си продолжува со искушенија. Но, ќе надминеме, ќе победиме

 

Јас сум многу варијабилен со оваа состојба. Во текот на денот еден сат ми е топ, па 2 сати ми е прелошо, па 10 минути добар, па 10 минути лош, па 10 минути некои чудни мисли, некои 5-то димензионални мисли ми вртат низ глата, некои мисли ама половични, фактички, само дел од некоја ИКС мисла, која шо најчесто е апстрактна, ми врви низ глата, ме сјебва и си заминва. После неа, 1 сат влегвам во циклус кај шо се надоврзват пасивно други неконтролирани мислички (не е мисла пошто не се оформени мисли туку само како дел од некоја секвенца, непостоечка и апстрактна.). Едноставно се осеќам како никој, никогаш нема да разбере како ми е, свесен сум за моето постоење и за реалноста, ама има моменти во денот ко ќе се осеќам ко да сум влезен во паралелен универзум. А и цело време осеќам константен страв дека во секој момент ќе ме навјанат мислите апстрактни и психоделични. Фак ит.

Не знам ни дали станува збор за дереализација и деперсонализација или пак за некоја друга психичка болест. Не сум пиел до сега никогаш во живото АД.

 

Некој од симптомите се од дп/др. Истото чувство го имам и јас дека никогаш нема да ме разбере, ама ете има некој да не разбере. Т.е јас надминав дп/др ама уште се осеќам како alien малку. Небитно... ако ти треба муабет да правиш со некого, тука сум. Мене состојбата ми е многу подобрена, исчезната што се вика, сега ги страдам само последиците. Пример, пропуштив голем дел од животот, скоро 4 години и кусур и сега малку покажувам не заинтересираност за одредени работи. Едноставно како ептен open-minded.

Имаш ли визуелни ефекти во главата, да гледаш бои и слично?

 

Баш истото и кога трае таа дп/др како да не знаиш кој си се ти е чудно дури но твоитр мисли н3 знаиш дали се твои а кога ке ти пројде се вракаш на себе и наеднш пак те бута некој јак стрес и се така во круг

 

Имам визуелни ефекти за секоја една мисла, се шо ќе кажам со некој си визуелен ефект е или некоја си слика. Некои слики не се ни слики ама слики се, е до толку е работата. хаха. иначе еве ме, подобар сум веќе 2 месеци. Како можам да те исконтактирам?

 

Токму вака се осеќам. Читам и се расплакав колку ме допре. Скроз каки јас да сум го пишала. Не можам вака

 

Дали некој успеа да се извлече од деперсонализација без користење на антидепресиви, т.е само преку други методи на гешталт и сл?

 

Izvinete, ne mozam kirilica

Sega se potsetuvam vo grupava sto sum pisala pred 1 godini. Sega sum mnoooogu mnoooogu podobra! Mi se pojavuvaat ponekogas, si traat i zaminuvaat ama zimam terapija.... veke 2 godini

 

Само што го изгледав филмот Numb (2007)... одличен приказ на деперсонализацијата, супер филм, ви го препорачувам на сите да го изгледате. Еве и линк: https://123movies6.com/watch/numb-2007-online-free.html

 

И јас се соочувам со истово година ипол и можам да кажам пекол е но со работа на себе си поминува би сакала тука да се подржуваме сите кои минуваме низ ова и некои совети од типот што вам ви помага техники и сл.

 

@Anie93 овде има некој постари мислења може ќе ти помогне во информацијата што ја бараш, не е многу активна темава бидејќи сите пишуваат во темата анксиозност кога станува збор за деперсонализација и дереализација па убаво би било кога би знаеле дека постои и оваа тема да се споделуваат искуства конкретно за оваа проблематика.

Едит Сега видов уствари дека имаш пишувно на темава.