Дереализација/Деперсонализација

Rabota sto ke mi plati kirija i smetki i hrana? Plus faktot deka sum samohrana majka - samo ke gi navedi mazite da mislat deka ke im '' dadam'', pa ke si napravam problemi so mazi koi izdavaat stanovi. Kako bilo, veke se naviknav. Nekogas samo navecer mi se vrakaat fleshback inserti, ama mn slabo se sekavam. Ima nekoj gore koj se zapisuva i se ke naplati. A jas ke bidam vo prv red da go gledam toa.

 

toa stho imash flashbacks e PTSD, itso i narabotite sto slabo se sekvash teloto Si se shtiti zatoa stho ne se oseka bezbedno, stvarno mi e zal barem najdi psihotepravt da rabotish so nekogo.

 

Vo Makedonija dobar psihoterapevt nema, sve to ke te isslusa - ke ti go zgolemi problemot - i so toa veke si mu stanal postojan klient. Nikoj nejki da gi pomozi, oti taka gubi klient. Sam ako ne si pomozis - nikoj. Ke si poplacis i ke ti pomini. Fala ti za grizata, ama veke se naviknav na molk. Ako prozboram - ke me naprat nesalam, nemam dokazi, site ke lazat deka ne bilo taka. Lagata togas stanuva vistina. A koja sum jas sama protiv site sto se uste zivi? Site ke izlazat.

 

Мене повторно ми се врати деновиве како резултат на апстиненцијата од седативи.
А ми почна пролетта после претрпена траума. Да, мозокот на тој начин ве штити од дополнителни трауми и ви го "отапува" чувството за вас самите, и колку ова и да изгледа како најголемиот кошмар, не е така.
Мојата деперсонализација ја чувствувам како вистинската јас со своето чувство за себе и својот идентитет е заклучена во некој фолдер од мозокот и како да сум посматрач на сите останати глупости кои ми доаѓаат во глава и многу лесно може да поверувате дека сте новите вие сега, ШТО НИКАКО НЕ Е ТОЧНО!
Добро е што сте свесни макар онака само рационално кои сте биле порано и уште сте истите, само деперсонализацијата го отапува вашиот сенс за себе, али поминува и ќе помине.
Сѐ изгледа како во сон во кој може да имате сосема спротивни улоги од она што навистина сте, но кога ќе се разбудите знаете дека било сон и се враќате при себе, а сега тоа е невозможно. Вие сте опсерватор и секоја улога, секое мрачно сценарио ви се причинува реално.

Дури и сопствениот одраз во огледалото е чуден, како да не сте вие.
Не е ништо страшно ви тврдам, ќе помине.
Треба време, многу поддршка од блиските, добар психолог што ретко го има во Македонија.
Ви препорачувам, Магнезиум, Неуробион б3, б6, б12 ги има витамините.
Чај од маточина за спиење и трпение.
Сѐ поминува.
Едно утро ќе се разбудиме повторно ние вистинските. ❤️

 

Ова прв пат ми се случи пред три години на 31 декември. Траеше само еден ден, утредента си бев како порано. Кога ја чекавме 2021 со другарките на 31 декември се случи повторно истото, само што сега нема престането.. вака се чуствувам 24/7 од тој ден. На почетокот ми беше чудно и страшно но некако се навикнав на неа, се додека на една журка не добив паничен напад па потоа и во училиштето. Симптомите веднаш ми се влошија па веќе 6 месеци неможам ни да излегувам со друштво, ми треба некој како подршка за било каде да одам. Не бев способна да одам на училиште без да се враќам на пола пат назад. Мислам дека до ова стигнав пореди големиот стрес со домашните проблеми и траумите кои сум ги претрпела. Имаше влијание и пандемијата на мојата состојба. Вака не би посакала да се чуствува ни мојот непријател.. ова е навистина страшно искуство кое ми го попречува нормалното функционирање. Се чуствувам како странец на самата себе, се ми е предалеку иако сум овде,сега присутна. На моменти е толку многу што мислам дека ќе исчезнам онака рандом. Сега паничам за најмала ситница. Неможам во училиштето да станам о да одговарам без да си ги направам рацете полни со рани од гребење. Лесно е некои да кажат ,, Ама ајде не ја мисли тплку,земи шетај повеќе, тргни ги тие мисли''.. да имаше било каква шанса да се сменам самата себе би го направила тоа веднаш. И начинот на кој размислувам и се гледам. Излегувањето надвор е товар за мене исто како и одењето на училиште( пред некој да помисли дека сум мрзлива или слично, далеку од тоа.. одлична сум и дури најдобра во класот). Во понеделник ќе посетам психолог па доколку нешто се смени навистина ќе сум пресреќна. Само знам дека би дала се за да можам да се почуствувам реално повторно, па дури и тоа да биде на 1 или 2 минути

 

Здраво,
Еден совет од некој што го има ова 3 и пол години 24/7, психолог или психотерапија обавезно, видов дека се имаш одлучено, не очекувај дека од прва ќе те разберат, веројатно според годините ќе целат на анксиозност, гледај според разговорот дали ќе ти одговара, повеќе препорачувам приватен од искуство, али нормално како ти ќе видиш. Кај тебе е нагласен симптомот за бегство, затоа и не си можела да седиш на часови. Нешто за смирување би можела да пиеш кога ти е голем стрес, пр.бедоксин за почеток дека си малолетна (најдобро е да си прашаш доктор). Вежби за длабоко дишење, медитации за смирување, мелатонин за спиење, јас практикувам и workout дома ми дава енергија...

 

Многу ми е жал што го минуваш ова, но не си сама, земај мелатонин и по потреба бензодијазепини, од по 0,25 мг..и побарај разговор со некој психолог. Ќе помине се и ке бидеш добро.

 

Најверојатно кај тебе е предизвикано од анксиозност. Дереализацијата е еден од симптомите. Треба да сфатиш зошто прво ти се јавила оваа состојба, што ја причинува и да се работи на причината. Човек што не го почувствувал ова, не може ни да го разбере, ниту пак да му помогне на некој што му се манифестира оваа состојба. Се надевам дека психијатарот ќе ти помогне.
Ова видео мислам дека го имам ставено некаде. Ќе ти помогне да разбереш зошто ти се случува, тоа што ти се случува моментално.

 

Здраво, пијам б6 секое сабајле од септември. Со спиењето немам проблем фала богу, само кога треба да одам на училиште станувам пред алармот 1 час. И медитации имам пробано не ми помогнаа баш но ќе пробам пак, благодарам

 

Го изгледав сега и ќе ги испробам техниките што човеков ги наведе. Ти благодарам

 

Zdravo fala vi sto spodelivte isksuva na temava. Dokolku ste imale dobro iskustvo psihotperavet za ovoj problem od MK ve molam spodelete moze i vo poraka.

 

Како сте денес ? Јас не најдобро, долго работам со психотерапевт , но сеуште не сум 100% без симптоми, би ми годел разговор со некој што минува низ истово.

 

Dali ke moze da spodelite kaj koj psihotepravt odite i kako ste zadavoln i za ovoj problem?

 

Па не знам , искрено, ми помогна многу но сеуште не сум 100%

 

pa realn treba vreme ama verua mdeka bez psihoterpija poteshko

 

Да без психотерапија нема ефект, јас не пијам медикаменти, така што оставам и на времето.

 

https://neocortex.mk/?page_id=22

Лично јас сум кај Ивана , но за кого и да се одлучите се надевам нема да погрешите.
Разговорот многу ќе ви помогне,дополнително јога,медитација,вежби..барем во мојот случај помага.
Секое добро

 

Fala sto spodeli <3

 

Прв пат ја гледам темава и има многу коментари. Кога ќе можам ќе прочитам се. Но ме интересираше според описот дали е исто со психоза? Или се различни состојби?

 

Исто ми беше и мене. Не знаев што зборам. Но се сеќавам дека сум зборела само не знам што. И измислувам некои сценарија во главата што можеби сум ги кажала и се јадам. Изгледа некој тежок случај сум