Она: незнам, не сум сигурна, се плашам Ја: епа незнам што да ти кажам, тоа е, ваљда љубовта е страшна понекогаш Она: сакам да намалиме, да бидеме другари некое време Ја: извини ама јас не можам така. Не можам да ти бидам другар коа знам дека иаме чувства Она: ама многу ми значиш, не сакам да те загубам од мојот живот Ја: не сакам ни ја да те загубам, ама не можам ни да се повредувам секој ден одново и одново Она: значи ништо? Ја: како ќе кажеш ти, така. Јас те сакам, што и да одлучиш ќе те поддржам. Само другари не, или се, макар и ептен полека, или ништо. Она: добро. Толку е. Ќе ми фалиш. Ја: и ти мене. Ако некогаш се предомислиш најди ме. Она: тогаш ова е збогум. Жал ми е, те сакам. Ја: и јас тебе, чао... После два дена Она: Ало. Добро утро. Стана? Ја: Да, кажи?! (Збунето) Она: Абе не можев цело време те мислам, сакав да ти го слушнам гласот. Заборави се што кажав...
Ептен интересна тема, морав да се зачленам за да го поттикнам пишувањето на нови дијалози. Штета што јас немам дијалог кој засекогаш ќе го памтам.
