Маж ми ќе биде домазет ниту јас ниту тој не се срами од тоа. Кај него нема место, таму живее чичко му исто така со фамилијата, неговите на долниот спрат, брат му горе и тој има само една соба, нема простор да изградиш уште една соба. Не би можела да издржам со толку луѓе, а кај мене куќата е многу голема, моите се на долниот спрат ние горе, имаме вц, ходник, 2 детски соби, спална, кујна, дневна и шпајз, двор голем. Се си го ние средивме спратот како што сакаме, сега за сега тука планираме да живееме додека да отидеме во странство.
Не. Ниту би живеела со неговите, ниту би сакала он со моите. Не од срам или било што, туку заради мир и слобода.
Јас имам другарка, што имаат куќа на два спрата, со одвоени скали. Кога се омажи сестра и она со маж и си го средија горниот спрат и таму си живееа, додека другаркава со мајка и и татко и си беа на долниот. Е сега се омажи и другарка ми, пред свадбата мајка и и татко и си направија една мала куќарка, колку за нив, нешто како гарсоњера, во дворот и им го отстапија долниот спрат на другарка ми. Сега за сега супер си живеат, сите си се одвоени, едни кај други си одат како на гости, со најавување, со договор. Алал да им е. Ама и родителите нејзини не се со затупени сваќања, сеуште се млади, и знаат многу убаво како им било нив, кога се туткале во заедница зошто немале услови. И зетовциве сами на смеење си кажуваат "не прибраа дома". алал да им е, јас живеам со свекор и свекрва, на сличен принцип, они доле на два спрата, ние горе на трет, ама ни сличен не ни е односот.
