Дали вие сметате дека во една врска треба да има некој кој ќе биде главен?Некој кој ќе го одредува текот на врската? Моето мислење е дека за да успее една врска партнерите треба да бидат еднакви меѓу себе.Меѓутоа сакав да го слушнам и вашето и затоа ја отворив оваа тема. Ако има ваква слободно канта
Не гледам апсолутно никаква потреба од доминантност. Текот на врската го одредуваат двајца, затоа и се вика пар. Со заеднички план стигнувате до заедничката цел. Договор и слога. Ако некој упорно се наметнува и е control freak, другиот ќе се чувствува како да е безгласна буква и како да нема право на збор, на избор или некакво мислење во врска со одредена тема. Сведок сум на многу вакви случаи каде што едниот ја „води“ цела врска, другиот молчи, трпи и се покорува, па најверојатно затоа и таков став имам. Буквално ќе го видиш овој другиот како се губи себеси во врската. Нема право на свое мислење туку животот му го диктира некој друг. Кога едната страна цело време сака да биде слушната, но не и да сослуша, најдобро да ја поштеди другата страна од измачување бидејќи најдобро ќе функционира кога е сам/а. Како што си мисли, така ќе прави без да прашува за дозвола, согласност или мислење.
Една од причините поради која заврши мојата последна врска беше ова. Јас бев таа што прва ја доведував врската на нови левели, што постојано иницирав работи а да бидам таа подоминантна личност што ги носи тие одлуки не е нешто што ме исполнува во врска. Јас сум повеќе за еднаквост. Но, ние сме различни луѓе и на некои луѓе им се допаѓаат различните динамики и добро функционираат со одредени улоги во врската. Секако, факт е дека и двете личности треба да се трудат и да придонесуваат во врската, но на некои им се допаѓа тоа некој да одлучува за поголем дел од работите, некои сакаат поинаку. Се зависи до тебе и партнерот и вашите карактери и желби.
Според мене никој не треба да се праве паметен да биде шеф у врската, Треба да се има договор меѓу себе. Посебно под ова потпаѓаат девојките да има некој што ке и наредува и сметат дека то а е заштитничко и љубов. Ама јас не потпаѓам под тоа.
Јас сум сретнала многу случаи каде што некоја девојка чека од партнерот да одреди дали тие се во врска или не се и мене тоа воопшто не ми се допаѓа.Немам многу машки пријатели и затоа не сум слушнала вакво нешто од нив.Меѓутоа сметам дека текот на врската треба да го одредат двајцата а не сега едниот ќе седи дома и ќе си мисли што се.
Сум сретнала врски и каде што жената е подоминантна во врската. Во секој случај не сум за никаква доминација, туку обострано одлучување за текот на работите. При доминација на едниот партнер се следат целите и ставовите на таа личност само, изоставувајќи ги тие на другиот партнер. Во овие случаи е до карактерот на партнерите, дали тие дозволуваат да бидат подоминантни или едноставно едниот партнер сака другиот да им води се, во превод да не се замараат или "како ти ќе кажеш така ќе биде, само биди до мене". Нормално треба да се има емпатичност и да се види дали и двајцата се океј со текот на работите, во никој случај едниот да надвладее и да не ги земе во предвид ставовите на другиот партнер.
Некој некогаш ми има речено: Ако само ти одлучуваш, биди си сама со себе во врска. Тоа е тоа. Има две страни за и двете да „се даваат себеси“ подеднакво. Не може само едниот да ги води конците и да биде шеф. Врска е за заеднички компромиси и разбирање а не за власт над другиот и потиснување на неговата личност. Во врска, никој не поседува никого, туку заедно, а како засебни индивидуи со свое јас, одат низ животот и си го даваат еден на друг она што им треба за да успеат, за да станат подобри, поуспешни, посилни, за да ги остварат своите соништа и да бидат среќни. Здрава врска е таа. Не чини она Ќе биде по мое или никако, не чини ниту она вечно Нека биде ти како ќе одлучиш. Ама кој како си сака. Ја не би да биде некој сенка, туку индивидуа со став.
Не ми се допаѓаат ваков тип врски кај што се одлучува само еден човек, без разлика дали дечкото или девојката. Сакам рамноправност и компромиси, човек со кој и ќе дискутирам и ќе имам некогаш различни ставови за одредени теми или што и да е, а не како безгласна буква да е.
Не знам како некои од вас сакаат да доминираат во врска. Не знам како од вас некои и сакаат да бидат доминирани, да бидат безгласни букви, без свој став, без свое цврсто мислење. Ако сакам некој што ќе трчка по мене и ќе ме слуша, ќе си земам милениче. Сакам некој кој ќе стои до мене, еднакво, со сопствени ставови и убедувања, спремен да поднесе, но и да даде критика, да охрабри, окуражи, да е тука за време на успеси, да подаде рака кога ќе паднете. Да биде пред се пријател, потоа партнер. Според мене една врска се темели на три работи: 1. Љубов 2. Доверба 3. Компромис Еден од овие три темели да откаже, врската ќе се сруши како кула од карти.
Рамноправност, еднакво право на глас и баланс. Ако едниот во нешто е подоминантен од другиот во ред, другиот можеби е подоминантен во нешто друго. Во тоа е суштината на рамноправноста, да се усогласат двете страни и да се најдат некаде на средина, каде взаемно ќе се надополнуваат, разбираат и почитуваат. Важно е секој да има свое мислење и став и да не стравува да ги искаже истите пред партнерот.
Не знам зашто мора да има таканаречена доминантност од една страна во врската.Никогаш не би била во една таква,поради фактот што едната страна секогаш би патела.Ако веќе и двајцата го сакаме тоа,да се впуштиме во врска,треба да биде рамномерно.Исто не мислам дека машкото е тој што треба да одреди или пак да го чекам да ме праша дали сум за врска,и јас би го направила тој чекор.Инаку убава тема
Не, не би требало. Но доколку партнерите не работат врз себе, својот личен психолошки саморазвој (на пр. преку психотерапија) партернката/партенрот со посилен карактер ќе тендира кон доминација, макар несвесно.
Всушност во секоја врска која е здрава треба да има рамноправност. Не би било пожелно да се тежнее кон една страна бидејки последиците би биле фатални.врската би требало да е како вага малку една малку друга страна или како танго. Раката да ти биди цврста но не да те турка. Нозете да се во контакт но не да се ограничуваат меѓусебно а ниту да си пречат во движењето.
Тоа е договор на партнерите. Има луѓе шо им одговара да се подчинети и некој да им го бере целото гајле...
Јас сметам дека треба да е рамноправно,ако веќе едниот партнер доминира тоа е токсична врска. И двата партнери треба да се еднакви а за здрава врска не е потребно само љубов туку и обостран компромис и доверба.
Удеалната врска е помеѓу двајца кои се рамноправни. Никој не е еднаков, така да сметам дека во секоја врска едниот од партнерите е до некој степен подоминантен и води. Не значи дека истиот партнер е доминантен на секое поле, туку во одредени. Пример мене не ми пречи кога мојот партнер планира одмори, ресорани, заеднички финансии, напротив знам дека тој е подобар во тоа од мене (се разбира тука има рамноправна дискусија) и не го сметам за подчинетост.
Само рамноправност. Нити сакам да доминирам нити да ми доминира.И онака не трпам машко да ми кажува што да правам или да ми одредува некои работи. Само баланс и рамноправност.
Зависи каков тип на жена или маж си. Доминантност не значи да бидеш заложник на некој, тоа е веќе токсичност и бара стручна помош. Доминантност како во секс, на пример мене ми се допаѓа и сакам такви мажи. Некој пат јас ќе доминирам и така во круг.
Доминантност само во секс, но не секогаш... Во врска треба да бидеме исти, заеднички цели=заеднички успех
