Душевна или физичка болка

@joy1
За свет без насилство

А за другото само позитивна мисла

 

Физичката болка не е страшна, особено после добар тренинг

А душевната .. според мене за да имаш душевна болка треба да пројде низ умот за да стигне до таму. Ако имаш душевна болка тогаш лекот барај го во умот.

П.С. И во двата вида на болка треба да се контролира умот кое исто така не е лесно

 

Повеќето се согласуваат дека боли повеќе душевната. Јас ќе кажам вака. Болат и двете. Која боли повеќе не би можело точно да се каже но која болка трае подолго јасно е како ден.
Физичката болка го кине телото и поминува. Ќе заборавиме на неа. Душевната ја кине нашата душа и не поминува... кога ќе се потсетиме на физичката болка веќе не ја чувствуваме, но кога ќе се сетиме на душевната, ја чувствуваме одново.
А кога се случуваат истовремено тогаш мислам дека физичката е појака. Еве зошто.
Едно време емо стилот на облека и на живот беше актуелен. Ви текнува на нив нели. Што беше за нив карактеристично? Се повредуваа себеси физички. Зошто? Затоа што физичката болка макар на кратко ги оттргнуваше од душевната. Од искуство ви го кажувам ова. Бев и јас една од нив.

 

Никаква физичка болка не била пострашна од тоа што го имам чувствувано два-трипати пред да заспијам, кога сум останувала сама.

 

И двете болат премногу,на своја кожа сум ги осетила и двете доволно силно...
И сега ако ме праша некој би му одговорила без да размислам дека повеќе боли душевната болка,болат спомените,разделбите,губењето на саканите,губењето на вредните работи,боли и прогонува се она што сме го направиле погрешно,болат пропуштените шанси за среќа,болат ограничувањата,боли вечната војна меѓу срцето и разумот...
Не дека и нема ужасни физички болки,не дека за секоја болка помага медицината,природата или било што,ама кажувам од мој аспект,и мислам дека поимуна би била и натаму на физичката болка одколку на психичката...што знам еве.

 

зависи колку е тешка и едната и другата....има болка и болка,нели?
сепак во едната преовладува јачината на физичката болка и до каде телото може да се носи...а другата е капацитетот на мозокот да се справи со неа .

 

Според мене физичката. Имам осетено и душевна, од смртни случаи, од тоа како е да си без парички во џебот, до разделби со роднини... Сепак повеќе се водам по разумот а не срцето и душевните болки лесно ги лечам. Еве на пример јас загубив член од семејството, секако дека болеше но неможе да се затворам и цел живот да тагувам, што ќе направам со тоа? да го вратам нема сигурно, нема ни ништо подобро да придонесам. А од преголема физичка болка ја имам изгубено и свеста, така да имам осетено што мене ме болело повеќе.

 

Morat nesto da bolit...

 

Убаво кажа, колку телото може да се справи со болката, па ми текна во воените филмови што сум гледала за обучени специјалци кои тренираат да трпаат болка и физичко измачување во случај ако бидат заробени од непријателот..и на крај откако нема да можат физички да го скршат, тогаш применуваат душевни мачења на кои никој неможе да ги издржи.

 

Физичка болка е широк поим, си се удрил, изгорел, си скршил рака, нога, ќе те средат за ден два ќе пиеш лекови ќе си одмараш и чекаш да помине па што побрзо да му ја дувниш некаде на шетање...А ова другото прав здрав а ништо не ти е убаво, никаде не ти се оди, никој не ти се гледа, ништо не може да ти ублажи бол, а не да те излечи...
Бабо кај ти текна темата се изнервирав сега
ама арно го стави твитот погоре Кукла, баш го читав овие денови и се смеев. После к.. ќе те заболи, така и треба.

 

Не ми се нервирај срцка, ќе ми те боли мозочето

 

А онаа душевна болка која е толку силна што почнуваш и физички да ја чувствуваш? Те болат градите и ти се вкочанува целото тело, имаш непријатно чувство во стомакот и не можеш правилно да дишеш? Е таа.

 

имаше еден статус на фб што јас се целосно согласувам со тоа (никој не знае каде се наога душата но сите знаат колку боли) според мене душевната болка нема збор кој што може да се опише боле стега пече жеже гуше душевната болка е најгрозното и најболното чуство кај човек како што боли душата не боли ништо секоја физичка болка е минлива ке боле некој период и поминува а душата боле останува болна секогас кога ке се сетиме на нешто та пак боли и боли како и првиот ден.........

 

Патетично е и да се споредува ДУШЕВНА нормално.Од душевна болка може и телото да ти страда,ќе добиеш психосоматско заболување па тогаш и физичка болка добиваш,а обратно не од физичка болка нема да ти страда душата,колку и да е болна ќе помине плус денес со сите медикаменти,аналгетици.Самата душевна болка ти го јаде и телото и умот,така да банална е споредбата.

 

Дискус хернија..мислев ќе умрам од болка..со денови не мрднав од кревет, ниту можев да се свртам.
Осмици за вадење, пак мислев ќе умрам од болка..
Болка во бубрег, мислев подобро е да се самоубијам бидејќи беше во исто време со кичмава

И кога ќе помислам на сите тие болки, толку ситни биле..небитни
Како што боли душава, ништо не боли.
Сите физички болки собрани во исто време, не болат ни 10% од душевната болка

 

Јас сум за физичка болка од типот неверство, која после преминува во душевна и пак свртува на физичка.

 

секоја си боли различно и не треба да се споредува една со друга

 

Душевна болка дефинитивно, јас ја изгубив мајка ми пред 10 години и сеуште таа рана не ми заздрави не можам да заборавам, можеби и тоа ми е единственото нешто што ми остана од неа, некое сеќавање кое ќе ме потсетува на неа физичката болка е минлива но оваа не знам дали некогаш ќе помине.

 

...физичка болка ?
хм , најчесто се знае местото , се знае зошто , како ќе се одвива и богами како и кога конечно ќе заврши !
...душевна болка?
хм , нејчесто не изненадува наеднаш со различен интензитет, некогаш не знаеме и зошто , не знаеме ниту како ќе се одвива и апсолутно не знаеме дали воопшто ќе се намали и заврши !
...физичката болка зависно од причина и направената штета и од личноста правопропорционално временски ќе трае !
... душевната болка никогаш нема да исчезне ниту со време се додека личноста си го поставува секојдневно прашањата што започнува со ,,ЗОШТО? ,, ( зошто мене да ми се случи , зошто требаше така да биде , зошто отиде , зошто ме изневери , зошто почина , зошто ме мрзи , зошто не ме сака , зошто....итн)
душевната болка може да се ублажи и исчезне кога личноста од зборот ,,ЗОШТО ,, се префрли на зборот ,,ЗАТОА,, ( ме напушти ЗАТОА што така треба да биде , умре ЗАТОА што така му било пишано , ме напушти ЗАТОА што подобро е така ќе дојде подобар ден , ....итн )
односно со еден збор додека не најдеме сами на себе оправдување макар и нереално на душевната болка и ја свртиме од бол кон позитивно ,, после дожд ќе огрее сонце ,, секогаш таа душевна болка ќе биде присутна !

 

Од душевна болка нема потешко.