Душевна или физичка болка

Физичката болка боли појако, но се заборава, за разлика од душевната...

 

Најлоша е душевната болка што предизвикува и физичка...

 

Секако дека повеќе боли душевната болка. Физичката болка со тек на време ќе помине, ама душевната болка не поминува. Најболно нешто е да загубиш родител или дете. Загубата не се надоместува.

 

Физичката болка е минлива
Душевната засекогаш останува...

 

Тој што мисли дека физичката повеке боли,не ја осетил вистински душевната.
И никогаш да не ја осети.
И при душевната болка во секој дел од телото боли.

 

физичка болка трпам многу ама душевна воопшто.Ако имам душевна болка ќе ја претворам во физичка,ќе збеснам.

 

Потполно исто

 

Душевната дефинитивно е потешка

 

Никој не доживеал толку голема физичка болка за да кажува дека душевната е потешка или повеќе боли, или обратното дека физичката е потешка од душевната. Секој индивидуално си доживеал одреден вид на болка со одредена тежина и таа си ја кажува дека е потешка и поголема. Сепак сметам дека душевната може да ја контролираме, се е до психата, за разлика од физичката која кога боли навистина боли.

 

Овие две болки се заемно поврзани... Не ретко, физичката болка со себе носи и душевна болка. А физичката болка ќе боли во моментот, еве нека биде денес и утре, ама како и да е ќе помине. Додека душевната останува како некоја лузна која може да ја носиш со денови, месеци, па и години.
Пример, ако некој што ми е драг ми удри шамар, повеќе ќе ме боли навредата на мојата личност, неговата постапка отколку физичката болка што ќе помине за неколку минути. А тоа што оставило траг во мојата душа, сигурно ќе го помнам повеќе.

Секако, сето ова не важи кога те боли заб, јазик, уво или некое слично незгодно место.

 

Душа како што знае да боли,ништо не боли. :/

 

Душа апсолутно. Преку неа живееме...

 

го делам уште истото мислење
секогаш бирам физичка болка пред душевна
мада можам више и двете да ги издржам мислам

 

Душевната е потешка.Физичката многу полесно се лечи.

 

Се согласувам со ова. Исто мислам. Мојата душевна болка понекогаш ми е неиздржлива, што кога ми е многу тешко почнува и срце и гради да ме болат. После тоа 3 дена ништо не може да ме смири.

 

поврзани се
ако страда душата, ќе почне и телото

 

Тоа да.
Почнувам да паничам пред испити(уште и додатен стрес ако имам ау страшно).
Па, почнувам да се тресам, па глава ме фаќа.Па, ми се сјебува дишењето.

 

Кога ме има некој ептен повредено воопшто не зборам и станувам многу бледа.

 

Ако главата ти е во ред и душата на место, сметам дека многу физички болки можат да се издржат.
Ако првото не е во ред, физичкото здравје не ми помага апсолутно ништо, напротив ми страда.
Старите секогаш велеа, " Боже чувај ни го умот", со тоа мислеа и на душата, едноставно психички да сме добри и имаме мир.
За мене е најбитно.