Љубовта метаморфозира. Од физичка привлечност, романса, страст, разочарување, стабилност, доверба, врзување.. и избледува. Така и болката.
Ako e bas ona vistinska ljubov ne se gubi ,se gubi onaa koja mislime deka e ljubov...pred se dokolku partnerot ili partnetkata navistina se sakaat ,ne bi pravele sekakvi gluposti koi ke ja raznisaat vrskata..Bi imale strav da ne se izgubat eden so drug...se drugo od ljubov paga vo voda...
Нема никогаш да останам во брак или врска каде се губи љубовта, поточно ако нема труд од другата страна да се обновува постојано. Кај мене не постои honeymoon фаза во врска, ја сакам почетната страст, возбуда, романса до крајот на животот. И сметам дека може да се негува се тоа, плус љубовта да станува подлабока.
Почетната возбуда е производ на хормонален статус, кој трае од прилика 3 години. Тешко мене, сега на 44, ако се (позитивно) се испотресувам од возбуда секој пат кога ќе го видам. Срцето ќе ми откажи. Љубовта не се губи, се трансформира.
Се согласувам дека се навикнуваш на присуството на партнерот и љубовта е "мирна" повеќето од времето - но, сакам да ја негувам на начин што ќе имаме договор секоја недела барем еднаш да излеземе на дејт, да наоѓаме нови работи за правење, патувања. Особено како некој што можеби нема да има деца, без страст и возбудливост ќе умрам. Тоа чувство на заљубени тинејџери може да се постигне во секој момент, нема да е константно, ама верувам дека такви ситни и кратки моменти што предизвикуваат чувство како што било на почетокот, многу значат.
Убава замисла. И јас сакав така некако, мислев ќе може. Не бре.. На газ не можеме и двајцата да си седнеме, за што ? За некои 200-300 евра плус да заработиме. Имаме и дете, ама најмалку го гледаме. Слободните денови од работа не ни се поклопуваат, не можеме ни на дејт ни на патување. Ако се погодиме слободни во исти денови гледаме да се организираме, да средиме хаосот дома, да одиме да завршиме насобрани обврски и евентуално да одмориме и спиеме неколку часа повеќе. Пред неколку дена баш за тоа зборувавме. Почина наш близок, млад човек, и демек се свестивме, абе што правиме, дете не си гледаме за пари да заработиме, ние се запоставуваме, трчаме само обврски, работа, демек за со парите да можеме да купиме/правиме нешто, уствари пак ништо на крај, ги инвестираме и чекаме од инвестициите нешто да излезе, па кога ќе дочекаме нешто трето ќе излезе. Некој магичен круг.. Ама тоа таа вечер беше муабетот, за три дена си продолжуваш пак по старо и забораваш дека животот е краток и пк продолжуваш да занемаруваш, оти така сме научени.. Така што на темава: Не се губи, ама се става често во втор/трет план. Мислев дека моите родители имаат убав брак. Како и сите нормални имаа проблеми, се рссправаа, ама ништо драматично. Имаме чувство дека се губи љубовта затоа што други нешта ја засенуваат. Соочувањето со реалноста си го прави своето. Како тинејџери без обврски, работа и проблеми се е супер, си има посветеност, ама потоа кога доаѓа реалноста и проблемите некои други работи стануваат приоритет.
Здраво.Јас верував во љубов и тоа мислев дека нема врска со пари, така е најискрено.Сакам еден совет од вас.Во брак сум 26 год, кај мене живееме , последниве годи и многу се дете нервоџен.Неколку пати со убаво пфобувам да разговарам и последниот пат ми рече дека така се однесува затоа што не ме сака веќе и не ме почитува . Прво ми беше шок.По два дена му реков зашто седи со мене ако е така, вика заради децата ( изговор)И децата ми викаат да се разведам, не се веќе деца.Сега рече бара стан ќе си оди.Што би направиле ако некој така ви каже.А 20 год имавже супер брак.
@bube * Јас лично мислам дека господинот најверојатно има друга жена во неговиот живот. Многу често кога се виновни, имаат испади, па на тој начин те прави да се чувствуваш виновно за ништо. За да утре ти мислиш дека си крива за крајот. Едноставно бидејќи е кукавица, па не сака да си признае. Исто, откако ќе се осигураат со втората, одлучуваат да се разведат. И да не е така, тој веќе одлучил. Згора, отворено ти кажал. Верувам дека е огромен шок, но и ти заслужуваш да живееш убаво. Имаш поддршка од децата и верувам дека ќе успееш да "застанеш на нозе". Ако сметаш дека ова му е само моментална фаза и ако сакаш, пробај уште еднаш да разговараш. Но, сепак и биди си реална и искрена сама со себе. Не задржувај никој што не сака да биде задржан.
Ne e bitno dali ima druga Ili ne vo ovoj slucaj.Toj ne te saka kako sto samiot rekol I ne go zadrzuvaj.So sila ubavina nema. Sega ti e Shok no ke se svestis.Edinstveno ne dozvoluvaj da potpadnes pod emocii I da te finansiski izmanipulira.Za toa najmnogu da se grizis za da polesno ti bide so decata.Drugoto ako edniot e reshen I tie zborovi gi izgovori, ne treba drugiot da si go gubi zivotot so nego. Bidi srekna sto si se ratisala od neljubov I nesakanje.
Ако некој не ме сака и сака да си оди од мене, ќе му ја отворам вратата слободно да си оди. Тоа е самопочит. Подобро да си оди и да прави што сака отколку да сте под ист покрив а да не се поднесувате. Штом имате доволно возрасни деца да разберат, притоа и да те поддржат, полесно е.
Он не сака да си оди , јас му реков: Не сакам да живеам со некој што не ме сака. Сега збори сум го бркала. Фала за пдговорот, ми значи ❤
Ако де, бркај го. Ако не те сака и почитува, што сака нека збори. Нормално дека на крај ќе гледа да изврти ситуација ти да си крива. Штом децата те поддржуваат и разбираат, немаш пречки.
