За себе можам да кажам голем емотивец настани,случки ги доживувам со големи емоци плачам а раците знаат да ми се тресат.Болка,тага,срека,задоволство сето тоа може секој да го прочита на моето лице едноставно ликот ме издава емоциите неможам да ги скријам посилни се од мене.Колку ли знам да сочуствувам со туга несрека веднаш си се ставам себеси во таа ситуација за туѓ проблем можам и цела вечер да останам без спање.Задоволство ми е и кога се радувам на нечија срека исполнето се осекам и тогаш најмногу благослови давам. Филмови,книги,песни докрај ги исплакувам.Со песните се нај соживувам во текстовите си се пронаогам себеси и оди да ме видиш солзи колку сакаш. Емотивноста не си ја гледам како некоја лоша страна.
Премногу сум емотивна, па дури се мразам заради тоа. Недајбоже да видам некој да плаче, јас ќе му правам друштво и да не ја знам причината. Исто не можам да се насмеам ко човек, а да не ми течат солзи и да се расплачам притоа.Секоја лоша работа длабоко ме погодува и си ја носам до детал долго време. Не знам да се налутам на некој, само за да не згрешам, па дури и будала сум што правам така. Тоа е емотивец....
Премногу. Инаку со времето станувам се поголем емотивец и уште поголема плачка. Не дај боже некој да видам да плаче срцето ми станува топка. Кога ќе се потскарам со некој солзите си ги чувствувам во грло. На филмови, песни, книги..Порано плачев и пред луге, едноставно не можев да се контролирам, еднаш плачев и на работа дека ми се јави брат ми дека ми почина кучето. Сега се трудам да не плачам пред луге, не мислам дека лугето кои плачат се слаби луге, напротив. Ама сватив дека многу се ретки лугето кои сочувствуваат со нашите солзи, па повеќе си плачам по дома и на само.
Зависи,имам периоди кога сум многу ладна,не допира ништо внатре до мене,сите ке плачат,јас така ке си седам или можам да расплачам некој без око да ми трепне имам периоди и кога сум емотивна,ама не многу,плачам за фамилијата што ми е далеку,спомени.Hајчесто за овие причини
До пред некоја година бев многу емотивна и се нервирав што сум таква, за се и сешто одма солзите... Сега веќе не сум до толку, научив да се контролирам и сфатив дека не треба толку работите да си ги земам при срце и се да ме погодува.
Многу емотивна, ама се трудам колку што можам да не дозволам другите да го видат тоа. Често знам да се расплачам на филмови, на тажни судбини ситуации од секојдневниот живот што ќе допрат до мене ама гледам тоа да само во домашна атмосфера Некогаш и сама знам да си се исплачам иако нема некоја причина за тоа, едноставно да си олеснам ...
Премногу сум емотивна и дури и тоа понекогаш ми пречи зашто знам да се расплачам и за ситница моите дома веке ме знаат и ми се чудат како можам толку брзо да се расплачам. Пред некои што не ги знам се трудам да се воздржам но понекогаш ни тоа не ми успева.... Што да правам кога сум голема плачка... Па добро понекогаш и тоа си има свои предности некогаш со тоа можам да го добијам тоа што претходно не сум можела
И јас сум многу емотивна, но често се трудам да не ги покажувам моите чувстава бидејќи могу пати сум била повредна, навредна а и покрај тоа што скоро секогаш се што правам го правам со задоволство , не глумам дека сакам но длабоко во себе да не сакам и тоа да го правам од корист. Сум била повредна од роднини, другарки уште од кој не, но затоа сега внимавам многу со кој што правам до каде да одам со блискоста и за моите проблеми/прашања колку и до каде да знаат луѓето.Се трудам да бидам праведна, културна и покрај се со што се случило со некоја личност, секако се додека не се однесува лошо другата личнот со мене, тогаш навистина сум многу лоша, но не можам не знам не можам да бидам лоша, злобна да ги користам луѓето, а ова е една од најголемите причини што многу луѓе ме искористуваат, ме повредуваат ме прават да се чувстувам лошо.Не сакам да правам лошо, да ги повредувам луѓето знам како е, а сепак на крајот јас сум најповредена само заради тоа што сакам да им помагам ама пак како што има една поговорка вели дека кога ќе му се помогне на пријателите тие престануваат да бидат пријатели. многу сум емотивна многу често се чувстувам лошо за ситници колку и да не сум виновна јас за тоа што се случило. Многу пати ми е жал што сум ги покажала чувствата, но изгледа дека сум верувала на лаги,камо среќа само да знаеме што мислат другите луѓе и ова морам да го кажам дека истражувам пред да направам нешто се со цел да не ми е лошо мене и на другите
абе не дека не сум емотивна, но не мозам (или не знам) да го показам тоа.многу ретко плацам, понекогас ги терам солзите да тецат, но тие едноставно не сакаат во некои ситуации другите мислат дека сум нецувствителна лицност, ама ете таква сум
Емотивна сум многу ама тоа си го знам само јас,дури и најблиските другарки за мене имаат мислење дека сум ладна како камен и дека до мене ништо не допира,а јас се си земам при срце и си се гушам во солзи кога сум сама,не е убаво ама ете таква сум,до мене секој збор допира ама не го покажувам тоа(изгледа до хороскопскиот знак ќе да е )
леле и јас сум таква. Кријам се во себе, срцето ми плаче а се правам цврста. незнам зошто но тоа ми преоѓа во навика, не покажувам чуства а всушност јас сум голем слабак..... не сакам да покажувам никакви емоции зошто мислам на многу луѓе им е мило да ме видат расплакана....
Многу сум емотивна.Риби сум во хороскоп и не сакате да сте до мене кога не ми е нешто добро во животот. Плачам до бескрај,нормално не пред секој,али имам другарка и пред неа знам дека можам да се исплачам кога ми е до плачење.А богами,така почесто ми е Плачам и зборам,се дури не се осетам дека ми е малце барем полесно.И не само за плачење,туку и во глобала,јас многу ставам при срце,па мозгам зашто така ,а не овака,па што ќе биде,па што ако не биде...и ред други банални работи кои некогаш и јас сама не ги разбирам и мноогу често ми ствараат главоболки без причина..
МНогу сакам и јас да можам да се отворам пред некој, да се исплачам и да добијам некој добар совет за утеха.... но кога плачам, плачаам само пред сестра ми и таа е риби во хороскоп и мн добро ме разбира.... во други луге немам доверба .... од искуство со некои другарки кога сум и се пожалила ми даваат само лицемерни совети.....
Знам,најчесто е тоа така.Ама ете јас сум таква,ако не се исплачам,никако не ми мине.Знам и да си поплачам и сама,ама добро ми е и кога има кој да ме сослуша(немам брат или сестра)па мора да е другарка.Е сега,ако јас дури плачам таа се радува во себе,нека и е на совест
Јасминче и јас го имам истиот проблем како тебе емотивна сум и за се се нервирам а не треба така и мене ми се има истото случено со најдобрата другарка од средно се дружевме 7 год неразделни не одмори се делевме една кај друга бевме од толку што се сакавме и дечковците ни се здружија мислам дека најубаво сме си поминувале заедно,но лани ми се случи трагедија во семејството и таа навистина беше до мене но во еден момент сестра и нејзина па и она покрај неа почна да ми замерува за некои ситници како од типот демек неможе да се пеглам со нејзината пегла за коса бидејќи јас немав купено и значи не и ја зимав туку кога ке идев кај нејзе ја замолувава таа да ме испегла а се разбира не идев заради тоа и јас си надокнадувава на др начин дали ке купам некои грицки или сок не е битно ама никогаш што викаат не сум останала должна и се аси викам зашто ај молев да ме пегла кога и онака косата ми е права ама ајде ради занимација.Е после тоа не знам како некој и ја напуни главата ми сврте грб и ме остави на цедило и вртев ја молев иако не бев виновна кога е во прашање вистинско другарство јас гордоста ја тргам на страна,но не и таа она беше горда и не сакаше да праиме муабет,а да не зборувам што се ме навреди сестра и нејзина друга да била никогаш не би ја погледнала повеќе.Ве молам феминки драги за некој совет
Емотивност .. Офф, некој да ме гледа последниве месец дена како си седам во собава и си плачам ќе помисли девојкава отишла со паметот. Ми се случуваше во период на месечен циклус порано да сум по емотивна, да се затворам во себе, да не комуницирам, сама да си пуштам солза, но во последно време ме загрижува ситуацијава, некој ако ми повиши тон, ми пререче, чујам песна, ми текне на некоја случка, цуп цуп во соба и цимоли... никогаш не сум го направила тоа пред некој друг па макар и да ми е многу близок, ќе собирам, ќе собирам, ама после ќе си се изнаплачам...за филмови пак да не правиме муабет, кога ќе се погледнам во огледало после филм, бумбар... ми пречи што сум толку емотивна, по некогаш им завидувам на без чувтвителните.
Јас имам чудни емоции, можам да кажам дека премногу ми владее разумот Не покажувам чувства премногу, треба ептен нешто убаво или лошо да ми се случи за да изреагирам бурно . Не покажувам тага пред другите, секогаш сун насмеана, но понекогаш ми се случува да ја покажам лутината
кога треба да се нервирам јас сум ладна како камен,некој ќе рече карпа човек,но тогаш кога не треба сум емотивна (обратен човек сум јас) емотивна сум за страшни и потресни случки но кога јас сум доведена во прашање ниту една стрела лутина нема да ме допре...имам одбрамбена моќ а тоа е мојата тишина и замолчување,како за убави така и за лоши работи...
