Сум емотивна но никогаш не покажувам. На моменти тоа и ме нервира бидејки незнам на кој начин да покажам емоции но од друга страна тоа го сметам за една позитивна особина бидејки не сакам никој да ме гледа со солзи во очите ниту пак околината да ја забележи мојата слабост...
Поарно да не пишувам.... Не ми треба ногу да ми дојде до плачење.. Но знам и да се воздржам и да си молчам и потоа тоа си го собирам и плачам во една вечер наеднаш и шо ми е најинтересно кога ке прашат зошто плачам незнам да кажам. Едноставно за се... Налет за моите проблеми ги плачам и другите....
Јас сум плачка...Плачам за се, за луѓе,за животни ,плачам на филмови,плачам некогаш и од будалштилок што би рекла баба ми -ЕМОТИВЕЦ СО ТАПИЈА сум !!!!
jas sum masko sekogas sum silen kako karpa ama placam imam placeno za svetot za lugeto za mene mn malku imam placeno.placenjeto ne e loso nesto ne pederski samo iskazuvanje na custva koj nema placeno srceto mu e kako pepljarnik bez custva.normalno ne placam pred luge i ne placam na vreme placam od maka od postot za silovanjeto maka mi e vo dusata zosto da e taka.oti lugeto se vakvi nekogas.ne e strasno samo custvata gi vadis na povrsina.samo pred dr ne bi placel nikogas.jas imam drugari istoso me imat zaebano so ima vrska 100 pati noz v grb mi klale ama takov e svetot a taa drugarka otkaci ja ti e sovet od mene.imaj pojke samodoverba i sutiraj ja.ne moras da ja trpis ako ti praj loso jas pram taka so tie mene so mi mislat loso direktno v lice tie neka se sramat i neka se plasat [mod-kirilica:b0pic8ph][/mod-kirilica:b0pic8ph]
Секој кој ќе ме сретне и запознае ќе ме доживее како ладнокрва, дигната личност. Мојата другарка лично така ме опишува . Таа моја особина ми претставува само невидлива наметка зад која се кријам за да се заштитам. Често имам задоценти емоции, па знам исцрпно да се исплачам откога ќе ги снема луѓето. Се гушам од солзи, сама во детската, криејќи се плашливо од светот. И најмали ситници мене ме прават ранливо да се кријам и да бидам сама, само со мислите и солзите. Има моменти кога чуствувам како кнедла во грлото и очајно размислувам, размислувам како да се подобрам, како да го решам проблемот се додека не ѓи пуштам солзите. Тогаш ноќта е пред мене за да ме закрие од сите тие погледи, луѓе од суровиот свет
Емотивна сум,но не претерано. Плачам кога некој ќе ме повреди, но не дозволувам тој/таа да го види тоа. Се кријам. Но, затоа пак не останувам пократка во зборови. Таква сум, избувлива. Неможам да ќутам кога знам дека сум во право и некој упорно ме убедува во спротивното. Ама таква е и средината во која се наоѓам, се некои сезнајковци, подлеци, шмизли... Поинаку со нив не може! Не дозволувам некој да ме понижи и да ме прави будала пред сите!!! А да се радувам знам многу. Дури мислам дека повеќе се радувам на туѓа среќа отколку на моја.
Јас емотивна ? И тоа како! Плачам за се живо,дури и за свадби на мои блиски Најчесто плачам за некои времиња кои поминале и во кои сум се чувствувала подобро,така да на мене албум в рака да не ми падне - одма почнувам да рикам На филмови - сачувај боже - ги гледам низ магла од толку плачење .. Исто и книги - една книга од 300 и кусур страни цела ја преплакав .. Плачам и на нечии тажни и среќни судбини,било да се вистински или лажни .. Плачам некогаш и ноќе во креветот - чисто да си ја олекнам душата Ронам крокодилски солзи често - емотивна душа
леее и јас исто како и Buttterfly плачам на се...и на филмови со среќен крај јас пак плачам...исто така кога се преселивме во друг стан(каде што јас бев инициатор за тоа преселување ) секоја вечер после 12 плачев ама со тек на време се навикнав и сега ми е супер само што највероватно пак ке се враќаме во стариот стан и ете пак пробем само што се навикнав пак назат и повторно навикнување брррр
Јас сум премногу емотивна ..... плачам за СЕ . Многу често дури и незнам за што плачам , и кога ме прашуваат не ми веруваат кога им велам дека не ми е ништо .Често знам да гледам филм и цела ноќ да останам будна и да плачам исто и за книги. Слаба страна ми се и старите луѓе , кога ке ги видам слаби безбомошни исто така сиромав народ кој нема пари ни да се прехрани , кога ке видам сирачиња за тоа како никој не ги згрижува, кога ќе слушнам за некои незгоди кои се случуваат во светот. Знам да плачам кога ке слушнам среќни и тажни студбини , кога другите ми ѓи кажуваат проблемите а јас премногу се ставам во нивна улога па плачам и за нив . Секако плачам за сечија смрт без разлика дали го знам или па не го знам човекот(веднаш се ставам во улога на неговите блиски). Но исто така се инспириам и од среќните моменти кога ке се роди некои бебче ,кога ке слушнам за нечија веридба , обавезно плачам на свадби, кога ќе седнам и ке се присеќам на некои моменти од животот и итн.....Емотивноста е нешто што најмногу го мразам кај себе ........
Риби сум во хороскоп, па кажете ми дали сум ЕМОТИВНА... Да, премногу. Плачам и на убави и тажни моменти, некогаш(многу често) и без причина, но едноставно ми помага да се исчистам... И мислам дека тоа ми е предност, затоа што многу им е потешко на луѓето кои сакаат, а не можат да се исплачат!
Дури и премногу емотивна на моменти...плачам на филмови, плачам кога ке се изнервирам, се ме погодува, ранлива сум и раздразлива. Цел живот пробувам да се зајакнам и до некаде има подобрување, сеуште сум емотивна ,но внимавам кога каде и како ги изразувам емоциите
Да. Многу сум емотивна и лесно ранлива. Меѓутоа се случува и да не знам да ги искажам емоциите и се кријам во себе... Во последно време се трудам да ги прикривам чувствата и да изгледам рамнодушна.Така е подобро
Уф, како што сум риба дефинитивно сум емотивна . Често дозволувам (ма тоа просто неможе да се контролира..) емоциите да го извлечат полошото од мене. А што е најчудно, не плачам толку често. Да, тажна сум, несреќна сум, депресивна но тоа почесто се изразува на други начини кај мене. Но, најтешко ми е и незнам зашто највеќе ми се плаче, кога НЕ СМЕАМ и НЕ МОЖАМ. А кога можам да плачам, тогаш и да сакам ниедна солза не ми се спушта по образите. И мене највеќе ме фаќаат бедови ноќе, кога никој нема и кога сум сама. Вака преку ден, полно е со луѓе, и повеќе или помалку ги занемаруваме емоциите што ги чувствуваме, ги забораваме за момент, ги потиснуваме... А кога сите ќе си разотидат а ти ќе останеш сам на крајот од денот, тогаш настапува тагата, носталгијата и меланхолијата.. Уф, најтешко е . А јас, јас најчесто сум тажна кога ТОЈ ќе ме повреди, кога сум проклето разочарана од љубовта и нема никаков начин тоа да се реши. А проблеми со другарки, училишни проблеми, некако ги сметам како работи што брзо и полесно се решаваат. Лоши оценки. Па што? Готово, тоа е веќе направено. Ќе седнеш, ќе научиш, ќе одговараш и тоа е свршена работа.. Другарки. Ќе седнеш, ќе разговараш со неа, ако треба и ќе бидеш упорен, сигурно на крајот ќе ја постигнеш целта. Сигурно дека е така и во љубовта, но за мене тоа е потешко и покомплицирано. Едноставно, има некои работи што не се решаваат. Нормално, како и во љубовта така и во другарството и во другите работи. Но, кога станува збор за љубовта, кога нешто е безнадежно и нерешливо, повеќе ме боли.. А јас сум таков проклет баксуз, па се мене ми се случуваат страшни непријатности во љубовта. Но, евентуално верувам дека се ќе биде подобро. Ах, јас малку си забегав од темава. Ама и се разнежив.. Да, емотивна сум.
Јас сум премногу емотивна личност но никако не го покажувам тоа пред другите , и затоа моите ми викаат дека сум бесчувствителна .. и за најситната работа ми е жал ама се праам како ништо да не е ..Едноставно несакам чувствата пред другите да ги искажувам
Сум емотивна личност. Ама ако сум емотивна не значи дека плачам за се. Едноставно сум лесно ранлива. Затоа мојата слаба страна се обидувам да ја скријам. Ја кријам за да не ме повредат. Многу пати имам кажано на мои блиски дека сум емотивна за да пазат што зборуваат, но тие си го тераат ќејфот и кажуваат и што треба и што не треба. Е... Ама сега Катакомба не е глупава. За мене не кажувам, а коментарите од другите не ги слушам. Вака ми е убаво.
Да многу сум емотивна... И не знам дале е тоа добро, добро има и добро и лошо! добро е сто сум емотивна бидејки уживам во секој прекрасен момент но лошо е кога ме разочараат тие сто во кои се надевам и ми се СЕ во животот... а и многу пати сум рамнодушна и на покажувам многу чуства и мислам така ке е најдобро!!!
И јас многу пати од моите сум наречена бесчувствителна но што да правам.. Емоциите многу пати не сакам да ги покажувам пред другите но кога ми се на врвот едноставно ги пуштам но тоа е многу ретко. Секогаш се трудам да бидам силна.
Ахх.. Јас и мојата емотивност. Премногу сум емотивна.Плачам на филмови,на слики,па понекогаш и на некој тажен пост напишан на фемина... Не се срамам да кажам дека сум плачка,понекогаш и лутка.Плачам кога се карам со некого,плачам кога ми е тешко,кога никој не ме разбира... Но тоа е,знам дека не е добро да сум толку емотивна,но тоа сум јас. Инаку овој период се зачудив и самата себе си како од време на време немам емоции. Дали конечно научив како да не ги покажувам моите чувства или пак сосем ги изгубив.
