Што мислите за емпатијата? => Емпатија е капацитетот да се препознаат до одреден степен, да се споделуваат чувствата (како што се тагата или среќата), кои се доживуваат од друга личност обдарена со чувства. Некој можеби ќе треба да има одредена количина на емпатијата пред тие да бидат во можност да се чувствуваат сожалување. Дали мислите дека можеби поседувате емпатија?
Не би рекла дека поседувам емпатија.Тоа е особина која е поврзана со нашата емотивна природа.Познавајќи се себе си далеку сум од можноста да споделам моменти односно да сочувствувам со другите.
Јас можам многу да сочувстувам со луѓето и до некаде и не ја сакам оваа карактеристика ... Мислам често идам на еден сајт каде слушам проблеми на луѓе и со тоа соживување со нивните проблеми неможам да ислушам повеќе од 2-3 во ден зошто после имам силни психосоматски болки зошто сум се соживеала со нивниот проблем ... *sighs*
Па,се сочувствувам со другите,но не секогаш,најмногу сочувствувам ако слушнам некој да има ист проблем како мојот,тогаш многу убаво знам како се чувствува и ми паѓа тешко.
Да поседувам емпатија и воопшто не можам да ги разберам луѓето што сакаат да повредат други луѓе јас едноставно сакам сите да бидат среќни ( и не ми е гајле дали некој мисли дека живеам во бајка или не ) инаку и не живеам во бајка знам каква е реалноста и не е добра.
До некаде да, до некаде и не. За ептен блиски премногу , ама за поддалечни гледам да е на миниму. Некако се поставував себично ,заради мое здравје. Си викам ја да сум утре на нивно место , да не ми се тресат ко ја нив. Гледам да го доведам во граница на нормала ,шкоди на здравје деф !
Од психолошки аспект, емпатијата претставува искуство каде имаш можност да ја разбереш состојбата на друга личност преку неговата перспектива. Се замислуваме како би ни било во негови чевли и го чувствуваме она што и личноста го чувствува. Јас главно се сложувам со психологот Мартин Хофман кој тврди дека секоја личност е вродена со капацитетот да чувствува емпатија но дури и во ова тврдење постојат одредени недостатоци. На пример, кај психопатијата, некои психопати се во можност да ги детектираат емоциите на другите со таква теорија на умот и да имитираат и да се грижат и за пријателите на убедлив начин, често во обид да ги искористат другите. Додека некои психопати можат да го откријат она што другите го чувствуваат, тие не доживуваат никакви емоции или реципрочни симпатии. Или емпатијата за некои може да се сфати и како чувствување на задоволство кога некој друг страда, односно со други зборови, станува збор за злорадост и садизам. Од мое лично искуство, често гледам за себе и не се замарам многу со туѓи проблеми. Наместо тоа, се фокусирам на моите проблеми. Од ова можам да кажам дека и не поседувам некој способност за емпатија ...
Емпатична личност сум сè повеќе и повеќе, дури и премногу... Се растажувам кога читам за природни непогоди/терористички напади/војни, ме погодува кога ќе слушнам за болни и сиромашни луѓе, за самоубиства, трагедии, дискриминации, физичко и психичко насилство... И колку што сочувствувам за сите овие појави и ценам други луѓе со оваа вредност - емпатија, толку и ме згрозува и ужаснува недостатокот на истата кај други, затоа знам најчесто и да избувнам и да се разочарам во луѓе.
Јас не знам дали сум емпатична личност или пак пречувствителна ама на моменти премногу се соживувам со другите. Порано не ме погодуваа толку некои работи како сега. На пример пред некој ден чекам ред во маркет а пред мене беше едно девојче и цело време беше насмеана. Плати и си замина, пред мене имаше уште во редицата и случајно се загледав во девојчето додека си одеше. Не можеше да оди убаво, малку накривнуваше. Изгледа едната нога и беше подолга од другата и сега јас ја гледам и си мислам загреота. Кој знае како се чувстува. И почувстував некоја внатрешна болка не знам како да опишам точно. Како јас да сум на нејзино место. Не знам зошто се натажив кога девојчето изгледаше толку среќно. Друга случка исто пред некој ден. Бев во аптека и преку стаклото гледам поминува девојка во инвалидска количка. Си помислив кој знае што ли и се случило, толку млада а неподвижна. Потоа влегов во една продавница и како што разгледувам ја гледам девојката пред мене. Купуваше и една од продавачките цело време и помагаше. Едно време ја слушам како кажува сакам и други работи да купам ама немам пари сега ќе се вратам друг ден. Не знам зошто ама ми дојде да заплачам. Потоа неколку часа се чувстував некако чудно. Не ја ни познавам девојката, а притоа се движеше сама со количката (Електрична или како и да се викаат тие на копче) + тоа изгледаше среќно и покрај се. Тогаш зошто сум јас тажна заради неа?? Овие 2 случки ми се најнови. А има вакви мноооогу. Се случува некој понекогаш да кажува како имал некоја несреќа порано, пр. скршена рака, нога или било каква друга несреќа јас не можам да слушам зошто на себе ја чувствувам таа болка иако веќе не постои. И порано ми било жал кога на некој нешто му се случило или му се случува, ама траело тогаш во моментот кога сум го дознала и за неколку минути (или саати ,max денови ) поминувало. Зависи колку ми значела личноста. А сега, за странци буквално за странци што прв пат ги среќавам на улица јас чувстувам болка и тага. И ова воопшто не ми се допаѓа. Не влијае добро на мене не знам како да се ослободам од ова чувство. Понекогаш е толку интензивно тоа соживување што ми доаѓа да плачам.
Емпатија _кога се соживуваме со ситуации или настани кои им се случуваат на другите,дали тага или радост,со еден збор сочувство со другите.Позитивна особина гледано од страна но штетно за оној кој ја поседува,соживувањеето исцрпува и сила и енергија на оној кој ја поседува. Многу е убаво да се најде човек кој ке те ислуша ,полн со сочувство и разбирање,и со кукањето и жалењето сета негативна енергија раскажувачот му ја пренесува на слушателот,кога е свесно,и несвесно кога едноставно се сожалуваме на некоја глетка ,без да ни е тоа наметнато.....како и да е го чувствувам тоа на своја кожа секој ден,работа со луге,секој сака да ја раскаже својата несрекна приказна,своите болки,со тоа му олеснува но при тоа јас се чувствувам како издишан балон и едноставно немам енергија да си ги завршам своите обврски,сум се нашла во ситуЦии да плачам иако раскажувачот е мртов ладен,и после цел ден да ми се врти во мислите приказната,и да барам начин да и помогнам на особата да си го реши проблемот. Многу сакам да сум поинаква но едноставно секој е таков каков е генетски скроен...ама поладните личности подобро поминуваатво животот дефинитивно
Емпатија .. комплицирана тема . Најчесто не сум емпатична освен за луѓето што ми значат а тие може да се избројат на една рака. Никогаш не ми е жал кога ќе слушнам/видам за некоја случка за луѓе кој се во тешка ситуација , едноставно не ме погодува тоа и не можам да глумам доброќа, ќе излажам ако кажам дека ми е жал за бездомници или роми што просат .Пред некој ден ми кажа другар за некој што се самоубил и као му е жал не знам што ,воопшто не осетив ни жал ни ништо. Едноставно не ни верувам дека има луѓе што имаат Ематија мислам дека само глумат а искрена и чиста емпатија тешко.
Па немора да значи дека сите се глумци во животов ..и дека се бездушни. Апсолутно сум емпатична личност и благодарна сум што можам да чувствувам. Секако неможе секој да има емоционална интелегенција тоа е.. меѓутоа сметам дека е човечки да помогнеш и да се сочувствуваш со туѓа емоција и мака!
Едноставно ми е несфатливо и тешко да поверувам дека некоја личност толку се сочувствува со другите а емпатија на моменти не е емпатија . Едноставно не можам да разберам зошто да се сочувствувам со туѓинец? Тешко ми е да разберам едноставно се трудам ама еве не можам да разберам .
Различни луѓе има..ништо чудно. А јас па неможам да ги разберам тие што ништо не чувствуваат.. Да видиш мало детенце, гладно, босо ,и до толку да не ти падне жал да си речеш ту сирото душа па да му подадеш лебче да му купиш нешто оти нели ќе осиромашиш ќе ти падне раката ако му подадеш нешто... Е јас ТИЕ луѓе неможам да ги разберам АМА ич? Се прашувам толку ли се замрзнати и дотолку ли немаат душа?? Амааа тоа е секакви не има
Многу пати сум гледала низ центар голи боси роми и воопшто не ми паднало жал , зошто да ми биде? Не дека немам емоции јас секако дека се сочувствувам понекогаш со моите најблиски ,но едноставно за другите не можам не ме погодуваат теми од самоубиство или глад во светот или сиромаштија или некој такви други слични работи . Едноставно не можам да се сочувствувам но тоа не значи дека сум лоша личност.
