Жени домаќинки

Животот на жените би бил совршен доколку и двајцата работат, и плус мажот да праи низ дома се шо праи жената. И двајцата да го праат тоа. И така треба. Ама ние....

 

Кога ги читам постовите на Феминка ја замислувам дека брзо зборува и на повисок тон. Што толку лично сфаќаат луѓето јас не знам, кога ова е форум, не се ни знаеме.

Сега дома имам гостин, пензионер со јака пензија од МВР, и ми кажува дека најевтините домови за стари биле 25.000 денари. Допрва ќе дојде она од запад да треба старите да одат во домови, само што нашиве старци се без пари, а децата нема да се замараат со нив. И не се замараат веќе. А жена ако наследи мизерна пензија од мажот, таа пензија се намалува, ќе биде колку за леб и сол. Ајјј, напнав и јас со муабети за старост, ама реално така е.

 

Opsto zboram brzo
No ne sekad so povisen ton
Ama ako diskutiram sto pati edno isto i povtoruvam edno isto znam da povisam ton. Zatoa nikad ne sum objasnuvala na nekoj za ucenje
Nekoj od prva ili vtora ako ne sfati so kazuvam.. se nerviram
Gi boli poso im go ,,pleskame” zatoa i ne ne sakaat
Bar mene hhahaha
Ama takva sum sto da pravam
Ne e od zloba ili neso. Ne znam drugacije

 

Ништо против жените домаќинки, ама ова и те како може да биде идеална замка за гаслајтинг и потенцијална жртва на семејно насилство. И после моментот кога ќе побараат помош овој тип на жени, ќе слушаат муабети од типот: па што дремеше дома? абе те мрзеше, не ти се работеше. Еве ви ги двојните стандарди во општеството.

 

Тоа да, ама факт е дека можеш да си токсичен и истовремено да го правиш нештото што мислиш дека е најправилно. Во нашата култура за жал многу токсични работи се нормални.

Да ама во САД многу често немаат нормални работни недели по 40 саати туку се оставаат на работа и повеќе живеат таму отколку дома. Додај што не е чудно и 2 саати да патуваат во еден правец. Ништо чудно што trad wife станува популарно бидејќи е реакција на системот, нив им е преку глава. Кај нас фала богу - генерално - не сме до тоа ниво.

 

Леле репликава .
Глупочка сум малку па не сфаќам дека ниту еден живот не е ист.
Така е бравос
Кај ми текнало и смее да дискутираме аа нешто што допира до срцата до многу домаќинки.
Различен животен избор и толку.
Па на форум па.

Така е по дефиниција, потребна е потврда од надвор ,тоа ти како си ја толкуваш не е релевантно.

 

Би сакала да е ова точно ама стварно не е.

Познавам повеќе од доволно мајки или родители што не се ни трудат да се најдобри родители на своите деца. Како за пример, детето не зборува на 3 години, даден и е совет од сите лекари да прават испитувања, и зошто таа "најдобро" знае за детето одбива дека детето има проблем.

Можеби не се прават некои работи малициозно, ама далеку сме од тоа дека родителот секогаш најдобро знае за своето дете. Така немаше да постојат педијатри, детски психолози, воспитувачи, учители и што уште не.
Дека можеби родител сака најдобро за своето дете да, ама дека знае најдобро секогаш не.

Додуша сигурна сум дека има и родители кои не си ги сакаат децата, ако веќе одиме во екстреми.

Многу, многу родители знаеме што психички или физички си ги малтретираат децата, не би рекла дека се трудат да се најдобри родители на своите деца.

Може сум оф топик, ама алергична сум на фразата јас знам најдобро за своето дете, зошто реално не постои ни совршен ни сезнаен човек и родител. И кога објективно ги гледаме работите, а не субјективно, секако дека постојат подобри и полоши одлуки кои можеш да ги донесеш, кои утре би влијаеле на твојот живот и животот на детето, како и на темава, така и општо.

 

Зошто не е релевантно моето толкување кога сум жена и апсолутно не ми е потребна потврда од надвор? Да не испадне се курчам, ама ете јас сум ти еден пример дека не е така како што велиш, што значи не е апсолутна вистина за цело човештво. Не сум ни единствена во тоа.

 

Оти за различни ствари зборите. Косми збори за претпоследната скала од пирамидата, ти за последната.

 

Какви скалила, каква пирамида? Може подобјаснение?

 

Хиерархија на потреби беше спомната

Само што ,да бидеме реални...имањето работа ретко кога стигнува до ниво 4, обично е на ниво 2-задоволување базични потреби.

 

И на темата и на форумот. Затоа реков читајте по форумот, читајте членки и бидете константни со ставовите.

 

Неколку пати спомнав

 

Ако сакате да образложите зашто е лошо за децата мајката да работи, ви треба појак аргумент од доењето. Зашто тука збориме за ич да не работи, не само две години.
А за вториот дел ако мајката одлучила да не работи, таткото и да сака, не може да не работи.
Зашто ако едниот е дома а другиот на работа нема еднаквост во родителството.
И затоа е глупо да речњш па не работи да се посвети на децата. Па двајцата не треба да работат тогаш.

И како што кажав, више ако сака нека не работи.
Ама дојде ли до развод, да не бара поддршка финансиска од децата ако се повозрасни. Барем јас не би издржувала родител во таков случај.

 

Лупам глуп пример, ама што ако една жена има имот од кој зема кирија пример од 2000 - 3000 евра (ок, спратови од зграда може издава )?
Дали тогаш може да седи дома со децата или пак ќе мора да оди на работа?

Многу работи се измешаа. Тука имаме жената работи дека мора (финансиска независност, егзистенција) и жената работи дека сака (чисто за лично задоволство).

Освен тоа темава е многу индивидуална. Нема некое пишано правило што да се прави и како е исправно. Така да јас можам само да зборам за себе. Во ситуацијана горе да имам доволно приходи, апсолутно не би работела.
Ама тоа не значи автоматски дека само ќе дремам дома во 4 ѕида и ќе сум домаќинка. И мислам дека овде е дел од проблемот на темата што е или едно или друго и нема друга реалност.

Спојлер

Друг проблем е што крајно субјективно се дискутира низ теми. Секој само својата ситуација ја гледа и од таму се сфаќа како напад, па има потреба да се оправда изборот или ставот на лично ниво.

Убаво би било секој да може да си ги пронајде интересите и да посвети време на нив. Тие што имаат ептен среќа може и тоа ќе работат, па работата ќе ги исполнува. Ама реалноста, барем кај нас, не е баш така. Зависи од сакање/не сакање на работата, работното време, плата, работни услови.

Во суштина е избор на време/пари врз база на желби и доверба во партнерот, а тоа пак ќе кажам е премногу индивидуално за волку да се генерализира и да се бара некој универзален одговор.

 

Како генерализирам жити се?
Реков дека сите во Скопје не работат ?
Да, во Скопје има што не работат.
Што не ти јасно?
Тоа што ти не познаваш не значи дкеа не постојат.
За истокот не знам.
Не зборам,за југот исто.
Ти си се убедила дека нема такво нешто.
Знаеш колку има во Ск жени на Ит стручњаци што не работат?
Стварно нема потреба да ја разводнуваме расправава има или нема .

 

Косми, ме израсна мајка која не работи за плата, туку има позиција на кариера. Ме израсна мајка со 2 различни факултети, сертификати за јазици, програми итн.
Ме израсна мајка која за оваа држава заработува релативно многу.
Ама исто така покрај сите привилегии што тоа ги носи, нели пример сосема различен од средината во која раснев (повеќето беа да речам потчинети на мажите, иако сите работеа) дека жената еднаква е во домот, татко ми кој работеше, а немаше кариера, еднакво учествуваше во се' во домаќинството.

Ама цена си има тоа, од аспект на дете - се случувало да ја нема кога ми треба. Едноставно да е присутна, физички и ментално.

Како дете им завидував на другарките што поминуваа повеќе време со мајките. Како тинејџерка, се сеќавам како вчера, после школо бев кај другарка една, мајка и' не' пречека нели, сосема различен однос него јас со мајка ми - доаѓаше многу подоцна, уморна, ментално исцрпена. Плачев и не сакав да и' кажам што ми е, нормално

Ај во нејзиниот случај станува збор за сериозно стабилна работа и прилив знаејќи каде живееме, ама толку многу работни места те исцрпуваат ментално, не ти останува сила за дете после. Додека работев во болница знаев дека да имам дете, отказ ќе дадам сигурно. Едвај го издржував едното, а не двете.

Во некои земји е можно да менаџираш таков живот, пример е братучетка ми, стоматолог е, со две многу мали деца. Работи за да излезе од дома, 20 саати неделно поделени на 3 дена. Кај нас такво нешто не постои. За болно дете викаш баби и комшики, не можеш постојано да отсуствуваш. Во државен сектор и има некоја бенефиција за мали деца (односно мајки), приватен нема.

И 99% од работните места во земјава го фрустрораат работникот, маж или жена. Преголеми обврски, токсична клима, за премалку пари. Малумина овде работат затоа што тоа ги исполнува. Работат затоа што мораат. Доаѓаат дома нервозни и лути на животот, каква црна мотивација и пример е тоа? Можеби од аспект на тоа дека долго беше "сам свој газда" не можеш да увидиш колку работникот е третиран како невреден и заменлив, од продавачка до Соња архива, до повисоки и стручни позиции.

Единствено си и сме незаменливи во животот на детето, под претпоставка дека не зависиме од платата наша, паметно е едниот родител (може и таткото) да биде дома првите години.

Не е убаво да нормализираме не баш нормални работи, т.е. не баш убави - на пример дете од 1 година повеќе време да поминува во институција отколку со барем едниот родител.

Во идеални услови, поважно е нашето постоење во животот на детето, остави лични исполнувања. Точно, ама дур сме сами со себе. После приоритетите би требало да се променат, барем додека не научи да зборува.

Во Македонија немаме избор. И деца се по 10 саати во градинка, и баби и комшии ангажираме, оти на позајмица живот живееме.

Во секоја поразвиена земја има поволности за мајките, посебно на мали деца, за кои овде можеме да се тапшаме "абе ако треба за улошки ќе работам" и да сонуваме.

Едит: трендот "домаќинка" како професија е американска креација, не од што уживаат во домаќинување, туку зошто немаат социјално ништо, па на вага ставено едниот да работи и да плаќаат daycare, а немаат платени отсуства, ниту платено трудничко, поефтино им е да остане дома мајката.
Овде 9 месеци се платени, а се бориме за 15, не знам која од вас може 2 неделно бебе да остави во daycare и да оди на работа.

Тоа е екстрем кој па ич не ни треба.

 

Ама оваа пирамида се однесува општо на потребите на човекот, а не само на работа. Односно не може да се добијат сите "скалила" од работата. Што значи треба да се земе сè во обзир, сите полиња во животот.

 

Темата можеше да биде супер и без препукувања, само ако воведот беше на место и без навреди.
Никој не го оспорува влијанието на работа и на финансиската независност врз менталното здравје. Тоа на сите ни е јасно.
Секој има право да не биде генерализиран со омаловажувачки епитети, ако по било кој основ решил да не работи, одреден или подолг период.
Вајда сите што се одлучиле да не работат знаат и си направиле калкулација предходно дали може да си дозволат, што добиваат, а што губат во тој случај.
И овде се напна како којзнае кои кариери да се имаат, па се губат, па стагнираш, па шо ти ја знам. А реалноста е друга. Работа секогаш и секој ќе најде ако сака. Толку е едноставно. И некој ако одлучил на 60 години да смени, ќе смени. Сепак се лежи до карактерот и флексибилноста на личноста.
Една личност, ако си е токсик и исфрустрирана, ќе е таква без разлика дали го постигнала својот максимум на работа, или работи за минимум или пак воопшто не работи.