Жени домаќинки

А зошто ти тоа домаќинка си го сфаќаш како една жена шо само дома седи, чисти, пегла, готви и гледа деца? Не, јас не чистам секој ден, јас не готвам секој ден, јас дури не ни пеглам ама скоро никогаш. И да, секој ден излегувам, на кафе, на гости, имам друштвен живот. Мојот живот е исполнет.
Не значи оти ако си домаќинка и секој ден со крпата во рака ќе бидеш.

 

Темата е општо за домаќинките, а не за твојот живот. 90% од нив, живеат така како што опишав.

 

Па и вие шо работите така живеете, само плус 8 саата на друго место.

 

Па не. Не е исто. Знаеш зошто?
Прво, тие што работат ги искористуваат своите потенцијали, се чувствуваат продуктивно и придонесуваат финанскиски, се социјализираат, напредуваат и учат и други вештини и стекнуваат искуство.

 

Па исто е. Само не сакаш да прифатиш. 8 саата на работа, си идеш, готвиш, чистиш, децата, тамо вамо и паѓаш уморен. Ние домаќинките имаме слободно време во кое се социјализираме, си се посветуваме сами на себе, завршуваме многу обврски например да се носи детето на некој час или доктор, па дури и ние можеме да се надоградуваме со тоа шо имаме време да одиме на некакви часови и да научиме нешто.

 

Немањето работа не е исто со 24/7 дома.
Мислам дека тука е најголемата забуна.
АКО парите не се пресудни, и те како имаш што да правиш со животот, а да не си 24/7 дома.
Тоа за никого не е здраво.

 

Има перална таму нека ја покаже доминацијата не на жената.

Не верувам дека има толку глупа жена што ќе иде со домаќин маж да се е**,поправо ќе остане нее** отколку да троши вода за ваков?Или?

 

Јас лично, ако имам доволно финансии да ми туркаат ветер во грб, би работела само она што јас сакам и она што ме исполнува.

Да отвориш ете свој бизнис, нешто што ќе се трудиш за себеси примарно, нешто што и ако не успее од прва, нема да завршиш на улица. Во редок случај би работела за друг, евентуално ако најдам нешто парт тајм што сакам да го работам. Мора нешто да правам, мозокот знае да ми забушава ако нема нешто да го вергла, ама не би работела ова сега што работам, дефинитивно. Да сум пак апла финансиски обезбедена, за деца би сакала да ги гледам бар првите 3 години, да не мора да ги оставам некому, едноставно да ги гледам дури растат. Успат ете, нешто парт тајм или чисто рекреативно, да ми работи мозок.

Животот кога ти е обезбеден финансиски, ептен ми е крш да си го трошам за рмбање по 9-10 саати за друг и качување кариерни скалила, стресот бонус.

Е сега, многу е битно за како финансиски обезбедени збориме. Ако зависите ко фамилија од плата на еден член, ете во случајов, мажот, тоа во не дај боже ситуации може одма да го снема, сета таа стабилност, развод, смрт итн. Така не би се оставила мирна никад, мора да имаш свој буџет.
Друго е ако поседувате на име на двајца недвижности, бизниси кои не зависат од мажот баш, кои може друг да ги преземе или вие, асети, пасивни приходи ... е тоа е веќе муабет за финансиска стабилност веќе.

Мене идол ми е жената на еден од газдите во фирмата што работам.
Поседуваат неколку куќи по милион што вредат, возилото нејзино е над 200к, порше вози, фирмата утре да им текне да ја продадат или нему да му биде нешто, само со тоа е таа обезбедена за нејзе и за поколение, да не збориме за другиве средства што ги има. И жената идеше парт тајм да подработи нешто, и даваа тук таму нешто неозбилно, па болна беше, ја немаше два месеци без проблем, не ќе се стресира за дали отсуствува. Иде по секакви третмани, си се шета кога ќе и текне, одмори по три, четири годишно. Жениве се отепаа оговарајќи ја во фирмата, глупа била, праела грешки, не знам каква била, неспособна. Ја заболе нејзе што викаме ние обичните смртници, ние рмбаме за нејзе, таа само може да си се смешка, што и реално правеше, пошто и се може.

Така да, јас ако би имала бар пола некогаш од оваа или да ми упали лото да добијам, знам како би си пополнувала време уште од сега. Ама пусто дотогаш мора да се рмба и да се снаоѓа.

 

За тоа имаме здравствено осигурување, иако имаме две плати, си плаќаме и тоа, за не дај боже. Со години веќе, иако скоро не се користи.

Па ако не си спосбна да се омажиш со стабилен човек, тоа кажува и за тебе.

 

Некои луѓе носат розови очила и не ја гледаат реалноста во Македонија. Себереализирање и лична сатисфакција од работа во нашево општество нема кај добри 80% од населението. Ретки се оние што со задоволство трчаат на работа и не им се враќаат назад нозете секое утро. Без разлика на полот. И јас си правев филмови дека ќе бидам вработена жена што со песна ќе оди на работа, реалноста ми е друга.
Не знам да има луѓе кои можат да си го дозволат тој луксуз да не работат овде, во Македонија. Работат дури не цркнат, живи примери имаме околу нас, луѓе 'рмбаат и пензија не дочекуваат, а и онака таа пензија би била мизерна, недоволна за пристоен живот.
Млади умираат, не само од загадување и нездрав начин на живот, умираат од преголем стрес и притисоци на работното место. Па да се праша човек дали вреди да работи оти не им даваш убав пример на децата ако седиш дома, ама па каков пример е тоа да се убиваш од работа и да не можеш сметки да платиш, на одмор да ги однесеш без да се стискаш?! Да работиш за некој што има пари да си купи коли и недвижнини, ама нема пари да им покачи плати на работниците, да ги награди за вложениот труд, да им овозможи да ги искористат сите денови за одмор што законски им следуваат, да можат да земат боледување, дали за себе, дали за дете без да им биде преречено.
Да имаш свое, не е полесно, напротив. Не е полесно штом живееш во држава која цица се' што може да исцица од тебе, да не ти дозволи да ги уживаш плодовите од сопствениот труд. Далеку сме од добро организирано општество каде се цени трудот на работникот. Работниците се двигатели на едно општество, ама тоа се заборава. Па жалби дека нема кој да работи, а не се запрашале дали нудат основни услови за работа и пристојна плата што не е минималец? Не спорам дека има и неработници, ама убиена е желбата и амбицијата кај многумина. И не се чудам зошто некој би одбрал да седи дома, без разлика дали е маж или жена.

Јас лично од работата се осетив затупавено, непродуктивно и деморализирано. Да не зборам колку сум никаква кога ќе си дојдам дома, ништо не ми се прави, не ми се ни станува од кревет. А имам професија што секаде во светот е прилично ценета и добро платена, овде се други приоритетите. Приватен сектор во Македонија е приказна за себе, чест на исклучоци. Која црна себереализација во овие услови.

 

Анат све океј ама пак муабетот доаѓа до тоа зашто само едниот да работи.
Ете да речеме јас ќе си свиркам ќе седам дома домаќинка место да се расправам со газди ама ако партнерот се расправа мислиш многу ќе ми е сеедно?
Јас нема да идам на работа од што можам, он ќе иде од што мора.
Исто и за децата. Океј јас нема да работам за да бидам со децата, ама тогаш и таткото не треба да работи за да биде со нив. Се провлекува ова како избор ама постои огромна нееднаквост и пак на сметка на тој избор имаш примораност.
Малце е невкусно демек седи женче не ќе се стресираш со газди. Ама е маж ти нека се стресира.

 

A ti veruvas 100% na maz deka cel zivot tebe kje te finansira I ke ti ode po gaz? Welcome to reality

Па 90 посто што сме тука не живееме во Македонија

 

Да се јавам во име на домаќинките барем така не нарекуваат. Пред да бидм мајка работев на работно месро каде смените беа 12-15 часа. Социјален живот-0 па така таму и го запознав мм а и мн други бракови излегоа од таму,едноставно немаш кога да излегуваш. Слободен ден за чистење перење итд. Кога станав мајка реков дека ќе бидам тотална спротивност од мојата,која никогаш не беше дома,јас како најстара ги чував помалите сестра и брат и мн помагав околу дом обврски.
Е сега по извесен период почна да ме мава психа дека сум дома, чистев и чистам секојдневно како за слава спремање,чистам и тоа што е чисто. Сите во мојата околина работат. НО,затоа јас сум дежурна мајка на сите деца во местото .Кај мене е секојдневна детска градинка , нормално бесплатна. Ги слушам децата за нивните слатки маки им помагам околу учењето им удоволувам и често слушам"Сакам и мојата мајка да е како тебе,никогаш не е дома".
Далеку од тоа дека сакам некого да навредам но жените што работат во моете опкружување, само тоа прават-одат на раб. Другото по дома е се благодарност на свекрви золви итд.
Јас ја немам таа среќа,свеки не сака да си зема одг и не ја кривам,никој не е должен да чува дете што ти си го родила. Моето секојдневние е турбо и секогаш имам нешто работа,до толку што некогаш немам време за себе. Ми фали работа,но од социјален аспект, да сум меѓу возрасни. Пак ќе кажам не по моја волја седам дома,но далеку од тоа дека уживам. Мн жени ќе речат одам на работа да одморам од дома и така е. Работев на неколку места со скратено раб време и тоа најмногу одг барем во мојата ситуација.
А далеку од тоа дека сум затуцана,бидејќи читам се едуцирам башка имам високо образование кое за жал без непотизам во оваа држава не вреди ништо

 

Значи ти тоа што переш готвиш бесплатно може на друго место ќе ти е платено а дома работиш баш за без пари. И не романтизирај домаќинки, токсични е

И не работат сите жени обична работа да се кичмат 8 часа, излезете од дома видите какви бизниси денес имаат жените

 

Јас не романтизирм не знам од каде извлече поука нити па конкретно тебе те наведов да ме цитираш. Збор ми е дека за било која сит од страна гледано се е лесно

 

Испаѓа индиректно ги напаѓаш жените кои имаат кариера друг им ги чувал децата

 

Феминизмот е за тие што можат да си го дозволат изгледа.
Ти збориш за со елан одење на работа, за враќање на работа со речиси полнолетни деца. Ти збориш за избор, кој можеш да го имаш. Реално, 98% од жениве што коментираат имаат деца бебиња и немаат луксуз да подработуваат и да си го следат сонот. Животни ситуации разни, ама реално општеството е далеку од некое кое поддржува реализирани жени на секое поле.
А работа треба, реално особено подоцна во животот. Од ко ќе пркнат децата до крајот на животот останува многу. Мајка ми на пример, и во пензија си измислува работа, и супер е тоа, повеќе нејзина исполнетост, помалку мешање во туѓи животи. Ама не оди да шие во конфекција, јер не е дефиницијата за исполнетост еднаква на работам за газда. И твојата дефиниција не е таа, само што за повеќето кога зависат од пари веднаш, работата е дај шта даш.
И не е вистина дека за ништо не те бива по 10 години пауза, пак е тоа некое општествено наметнато дисквалифицирање. Жена на пријател беше безмалку 10 години на родителско, едно дете, второ, трето. Па се врати на пазар на труд, од осигурување, преку банка, за последно во некоја трговска фирма да работи. Ама ова општество кајшто живеам јас не е исто со македонското и тоа ваљда кажува доволно.
Богом лајн - не е до мажењето лошо, до општеството е.

 

Исто како што испаѓа дека ние што не по своја волја седиме дома зашто нема кој да ги чува но пак од градинка да ги земе ни е лесно и сме затуцани.

Токму така

 

На сето ова горе...
Не ти е незгодно да го пишеш ова: