Жени домаќинки

Е тоа е тоа.
Јас се борам цело време да е средено ама не успевам. До сега не знам колку пати готвев.
Јас сум привремено домаќинка, ама ме нервира тоа што толку не ја ценат домашната работа, мајчинството, као не е ништо тоа.. ја омалажуваат жената.
Дај сега да речам сте избрале да бркате кариера наместо да гледате деца, зашто е полесно кариера да гледате а детето ,баби, градинки да ви го чуваат?
Не е во ред ничија ситуација да се омаловажува.

 

Феминке, да знаеш како се замислував дека ќе бидам како мајка Бебе на 9м во градинка, јас најдотерана на работа, дома се супер, си играме цело попладне во преубава детска, навечер прошетка со маж и деца… И се супер, тргна во градинка, јас почнав да работам, тој болен нонстоп, паузираме од градинка и работам од дома една година. Да не ти кажувам кое лудило беше тоа. Забременувам по втор пат, продолжувам, не се давам, со стомак го држам тодлерот во раце, куцам на шанк и спремам ручек. Дома хаос, i don’t care, само да преживееме си викам. Додека маж ми не пукна еден ден (после месеци молење да дадам отказ зашто и онака ме одјавија кога почнав да работам од дома), прегорев буквално и си дадов отказ. Плачев со недели и не му зборев. Не ми беше крив ама јас му бев лута зошто тој не остане дома, а не беше логично зашто мојата плата тој некогаш ја заработуваше во еден ден. И така ден денеска функционираме, децата веќе не се бебиња, одат во градинка, јас работам колку можам.
Како да ти кажам, ништо не ни фали, среќни сме. Да, приоритет се, би умрела за нив и секогаш нивната среќа ќе ја изберам пред мојата. И кога ќе пораснат нема да одам туѓа фирма да билдам, нашата ќе ја набилдам макар никогаш не искочила нашминкана од дома на работа.

И да, животот се става на холд кога ќе се породиш ако сакаш целосно да се посветиш. Ќе излезеш, ќе се дружиш ама ништо никогаш нема да биде исто зашто кај и да си, децата ти се цело време во паметот.

 

Еднаш да те насмеам
Не само да те нервирам
Иначе па стварно
Треба мислење по мене за сѐ пред да се праи дете. Дали има услови, дали има кој да го чува, дали има финансии, дали се има нерви, дали ќе се издржи на почеток тоа темпо.
Не почитувам особи шо праат дете колку да имаат, и после со нервни растројства.
Кучињата гледаме ги фрлаат ко партал
Епа дете не може

А зашо толку се разболуваат у градинка? Ја не се разболував лесно као шо ми кажувале моите. Ама затоа по дома
Сум рипала од кревет на кревет, сум се криела по шкафови, ми шиеле глава

 

Нормално дека повеќе ја ценам.
Тоа е за мене успешна жена.
Труд и работа повеќе се цени отколку кога го нема.
Дека секој избор е исто важен,како да ти кажам, не е.
Тоа што ти имаш проблем со напишаното па врескаш со големи букви не е мој проблем.
@CameliaMiller
Имање пасивен прилив не е работа.
Пишав работата те прави фин.независен.
А не пасивни кирии,акции и што ти јас знам.
Ниту пак е причина како што реков некој да не работи па и милиони да има.
Не знам што очекуваш да ти одговорам.
Да

 

Мене ми е потполно јасно и смешно ми е кога ќе ми речат дека лично сфаќам, а јас кутрата уште не сум на чисто дали сакам да се нафатам на дете имање.

Ама да, имање дете е најзначајна и доживотна работа, и кога ќе имаат свои семејства родител е родител, тоа и по себе го знам и блиско мое семејство. Знам мајка ми колку ја боли секоја моја нервоза и болка, гледам стрина ми како цела е потиштена кога внучето во друга земја е болно, а ќерка и' збудалена.

Јасно ми е и никоја не треба да се чувствува лошо што во даден момент во животот, зависно колку деца има најчесто, целосно им се посветила.

И тоа како ќе имаат спомени.

Пошто е темава каква што е, пример од дечко ми, мајка му непланирано останала домаќинка, технолошки вишок. Со средно само, ова 90 и некоја година е. Нормално, драстично осиромашеле, ама знаеш тој што памти? Колку внимание и љубов на цц 4-6 години добивал, како правел лепчиња со неа, како го учела се' и сешто, како го носела со неа од маркет, до пазар, до секаде, како го земала од школо околу 12 и правеле ручек, како му читала... итн. Ни најмалку не се сеќава на фактот колку навистина биле сиромашни (сега како возрасен знае) туку се сеќава како импровизирала играчки и костуми и свашта за да не се осеќа исклучен.
И таа е денес почината, ама кога зборува за неа, му викам - љубов од уста ти тече

 

Ако се трудам во доктори без граници тоа не е труд и не сум успешна? Непрофитна е, волонтираат.
Леле бе

 

Искрено, подобро ќе бидам финансиски зависна од маж ми отколку на било кој начин зависна од свекрва, деца да ми чува, да ми готви.
Што не кажете дека така сте ги изградиле кариерите, очите си ги извадивме. Се одјавувам

 

Од што ќе живееш ако волонтираш, и немаш пасивен приход?
И која жена на крај треба да работи?.
По вас ако има деца и домаќинство , не треба.
Зошто дома ќе биде хаос, ќе им фали на децата.

Која е таа жена која теба да работи Камелија?

 

Од дете си зависи тоа срц. Ќерка не се разболува, од 9 месеци е во градинка, ретки кратки паузи имала до сега.
И иста е ко тебе мала

Затоа ми е воедно и дома хаос, повеќе гледам да не се самоутепа некаде отколку да исчистам

 

Кои кариери, студентки се или апла млади.
И јА сУ

Таа што САКА и МОРА да работи.
Ете таа е.
Јас МОРАМ, не сакам. Среќа па работам работа што не ме нервира и ми е интересна.
Ама не САКАМ.
Е јбг, од ЕВН не ги интересираат моите желби, па морам.

И ова важи и за мажи и за жени, темава е за жени и затоа за нив зборам.
Ќе повторам - да не е финансискиот фактор, јас лично, без деца, нема да сум во работен однос како што сум.
Премногу работи на светов ме интересираат и толку има што сакам да научам (а не е институционално образование) што ич не мислам дека ќе затупавам. Напротив, се' некако осеќам дека ќе се продуховам, ама не ми паднал така гравот

 

Сејм грл.
Да можам да си дозволам да волонтирам и да не се парите фактор, и тоа како и каде имам да го поминам времево. И да не затупавам. Ич.

 

Дојдовме до заклучок дека најдобро е да имаш пари, без да мора да работиш, бидејќи за социјализација треба слободно време, а не да одиш на работа.
Вас што ве исполнува кариерата продолжете
И Вас што ве исполнува мајчинството и домаќинството
И жени, ништо не е погрешно.
Нема потреба меѓу себе да се омаловажуваме.
Толку се правиме напредни со мислењата ,навлезени во 21 век, а ваму некои мислења што ја омаловажуваат жената звучат како маж пијаница , што не гледа куќа,жена,деца, ја омаловажува сопругата со познатите зборови : Што правиш ти дома,ништо не работиш" а притоа тој една раб врши, а жената 101.

 

Мора секоја жена да работи-точка.
Космиев закон изгласан 2024.
Кој не работи казна ќе плати.

 

Со пари од маж и'.

 

Контрадикторни сте, членка пиша ќерката ќе ја учела да не била со крпата во рака и со тенџерињата и да не го поминува слободното време над шпорет, ако има син и него така ќе го учи, а зборите за свекрвите што ги научиле така синовите, и потоа не фаќале ништо, епа ете и сега така мајките ги учат, ќе плаќаат жена за чистењез животот е непредвидлив, секој може да остане без пари, може поради болест цела заштеда ќе ја даваат по болници, многу добро ќе ја воспита ќерка и, се смеете како некои мажи не знаат едни јајца да спржат, а принцезите ако.

Еве и да има пари ќерката кога ќе порасне, еве ќе се образува, ќе се вработи, од каде да знаеме за каков ќе се омажи?
Полека малце, нека пораснат па нека кажат оп.
И да има пари може мажот ќе биде од патријархално семејство и да живеат во заедница, па да им чисти на сите.
Не секогаш животот оди по план.

 

Сите пробуваме да ги оправиме грешките на нашите родители, или она што како дете сме го перцепирале како грешка.
И тоа посебно е очигледно кај нас милениалс.

Фактот што денес повеќето мајки, ако имаат услови, радо ќе се откажат привремено од работа, е токму затоа што како деца мајките им работеле и им недостасувале.

Може како сакаш да воспитуваш дете, не значи дека и ќе ти успее. Нит мајка ми е каква што баба ми ја воспитувала, ниту јас како што ме воспитувале и барем од моја околина претежно е исто.

Ние мораме децата на 8-9 месеци да ги пуштиме во градинка, во Америка на 2 недели - 1 месец, ама МОРАМЕ.

Бебиња на 9 месеци не се социјализираат со други деца туку страдаат и да, сепарационата анксиозност е нешто што е нормално во развојот на секое дете, ама не е нормално на таа возраст. Нормално е на 3+ кога почнува да сфаќа рутини, правила, кога научило каде се мочка, како се јаде. Кога веќе има желба и потреба за независни од мајка му активности. А тоа не е во бебешко доба секако.

И ништо од ова не го исклучува таткото од неговата улога, затоа светов оди кон адаптирање на доста долги родителски отсуства што можат да ги делат двајцата родители, со тоа што до првата година бебето е врзано најмногу за мајка му, а тоа е биолошки факт.

Секако дека може татко му да го чува, баба му, дадилка, градинка - ама во најдобар интерес на детето е мајката да биде таа во почетокот на животот.

И можеме да млатиме слама, ама да, многубројни истражувања го покажуваат токму ова.
И затоа ни најмалку не ми паѓа на памет да судам мајки што се посветиле целосно на деца во одреден период на животот, добро за нив што можат тоа да си го дозволат, кога државата ни' е глува за потребите на бебето.