Живот во самотија

Точно.

Еве јас на пример верувам во Бог, читам Библија, ама пак сум осамена. Како што реков погоре не ми фали Бог ми фалат пријатели, луѓе кои ќе ме разберат.
И знам дека последна надеж што ми останува е психолог, прашање на време е само кога ќе се одлучам за тоа.

 

АбЕ кој к ако немаш, барај занимации и ќе видиш дали ќе имаш време да пишуваш тука.

 

Treba prvo da rascistis koi se tvoite licni celi, po postot deluva kako da se sporeduvas so drugite.

Isto nemam voopsto ubavi spomeni od detstvo mada ja ne so vrsnici tuku vo domot, ne bilo ocigledno nasilstvo tuku tipicno nevidlivo narcisoidno kaj sto deteto sto e empaticno gi cuvstvuva nivnite loshi emocii koi uopste ne bile prijatni i se mnogu teshki na toa se sekjavam na tie emocii koi bea teski kako olovo (cuvstvo na vina, sram, taga) fakticki sum gi prezemala nivnite i toj emotional absence sum go cuvstvuvala iako ne bil ocigleden naizgled, ogromen gaslighting,obvinuvanja i sl.
pr. ne mi bilo ni glas poviseno a vinata na mene pagjala i toa na nacin da se uveram deka ja sum kriva i deka problemot e vo mene..

Mozam da kazam i ja deka sum introverten tip duri i ja pominuvam granicata na introvertnost asocijalnоst poveke, no imam kontakti koi gi odrzuvam a se kvalitetni, ne idam na kvantitet i ne me zanimaat socijalni normi i ocekuvanja, veruvam vo Bog i mnogu mi ima pomognato duhovno, ako kazam deka ne pijam nikakov antidepresiv a cuvstvuvam mir i spokoj verojatno e evidenten dokaz deka Bog mi pomognal.
Sega postojat licnosti sto dostignale nivo na duhovnost da mozat skroz sami da se i da se skroz vo mir so toj fakt, sto e mnogu retko..