Дали знаете да се завземете за себе? Знаете ли да кажете НЕ кога некој или било кој ќе има побарување од вас? Знаете ли да кажете НЕ без да се двоумите, преломувате, срамите, без да чувстувате вина на душа дека сте одбиле на некој да му помогнете?? Знаете ли лесно кажете Не, бидејќи знаете однапред дека потврдниот одговор ќе ви биде терет, одземање време, не исплатливо или едноставно не е заслужено?? Многу пати се имам покајано во животот што не сум рекла НЕ од причина да не го навредам и да не го налутам тој што ми побарал нешто, свесно знаев дека танталови маки ке имам додека го исполнам ветеното...но сега сум како пушка, гласно и самоуверено кажувам НЕ...и не осеќам никаква грижа на совест.
Zborot NE e dokaz za vasata zrelost, emocionalen balans i samopocit, a nikako za vasata sebicnost. Povekjeto od moite klienti ( jas sum psiholog) naprosto se "preporoduvaat" otkako ke naucat da go koristat. Samo napred so NE za se i site sto ve pritiskaat da storite nesto sto ne go sakate!
Јас инаку, се мачам на ова поле. Имам грижа на совест ама во последно време ми е многу полесно да одбивам.
Odlicno stom ste sfatile sto sum, znaci celta mi e postignata. Vo vrska so odbivanjeto, rutinata koja ke ja sozdadete ke ja neutralizira grizata na sovest koja so godini "se bildala" da ve spreci da bidete na svoja strana. Pozdrav i ubav den.
О само колку исто мислам До скоро ми беше навистина тешко да одбијам некого,иако знам дека заслужил целосно да не добие ни ронка од моето внимание.Знаев,ама сепак не можев да останам цврста,и секогаш омекнував ... После низа настани,и случки што ми ги ,,отвориле'' очите,сфаќам дека мора да научам да кажам НЕ и тоа да е последен збор. Тешко ми оди,ама се навикнувам некако.Резултатот од тоа е што само се запоставувам јас,а другите(што ни на крај памет не би ме ставиле мене),јас ги ставам пред моите потреби и желби.
Не знам да кажам не. Знаев пред неколку години, имав свое јас, немаше посамоуверена личност од мене, но тоа се смени и ни самата не знам зошто се смени. Едноставно, еден ден се будиш од трансот во кој си бил, трансот на послушноста и сфаќаш дека со години или месеци правиш нешто што не сакаш бидејќи кога си викал не, некој упорно ти наметнувал вина и грижа на совест.
Ни малку не се чувствувам виновно кога ке кажам не. Повеќе би ме мачело да сум неискрена. Знам што сакам, што заслужувам, знам и што заслужува тој што ми бара нешто.
Научив да кажувам не, кога сфатив дека луѓето понекогаш едноставно немаат осет. Порано не знаев да одбијам некого, или можеби не сакав. Ми беше криво, па се преиспитував да не навредам некого, па грижа на совест, па не знам што...премногу оптеретување за нешто што не е мој проблем. Колку и да звучи себично, понекогаш навистина треба да се пресече таквиот однос со некои луѓе кои и самите гледаме дека ја злоупотребуваат нашата добра намера или волја за помош.
Не секогаш. Повеќето заради грижа на совест. Порано воопшто не знаев да кажам не, и се доведував во ситуации да вршам услуги на некој кој воопшто не го почитува тоа. Донекаде научив да се ставам себеси на прво место, не секогаш да трчам по другите. Може ќе ми биде грдо на почеток ама потоа чувствувам олеснување. Како и да е, во некои ситуации сепак не кажувам не, особено заради тоа што можам да се најдам во ситуација и јас да барам помош.
Mnogu normalno razmisluvanje, zasto vo zelbata da bideme SVOI ne treba da zaboravime i deka nekogas nepromislenoto NE ke ne stavi vo limitirana situacija da nemame "usta" da pobarame pomos od nekogo koj ne ja dobil nasata. Zborot NE treba da pretstavuva logicen odraz na nasiot integritet, a ne alatka so koja ke se zatvorame sebesi vo izoliran ego-prostor.
Навистина е дефект кога не знаеме, не можеме да кажеме НЕ во одредени ситуации. Мислам дека сега се справувам подобро со овој "дефект", отколку порано. Лошото однесување на одредени луѓе е совршениот начин за усовршување на НЕ.
Знам да кажам не на личности коишто претходно ја имаат изневерено мојата доверба. Често приметувам дека луѓе коишто ми се антипатични и одбивни на прв поглед знам од општа култура да им возвратам на муабет, но од тие постапки знаат и често да се родат добри пријателства.
Некогаш не знаев за НЕ. Низ времето и годините научив дека негативниот одговор постои како опција за да се користи. Полесно и поедноставно е отворен и искрен разговор за да се поштедам од непотребен товар и притисок. На тој начин луѓето создаваат поинаква перцепција, а и можностите за почит се поголеми. Од друга страна пак, не секогаш треба да се биде дециден и да се одговори негативно. Во такви ситуации знам да тактизирам зашто може да се најдам од другата страна. Не сакам да изгубам нешто од што прерано сум се откажала. Тоа е еден вид лекција. Ако правилно се научи употребата на НЕ, поголеми се можностите за полесно справување со луѓето. Ако тие немаат граница до каде да одат, другите треба со голема леснотија да ја постават.
Како и со самодовербата и отвореноста, така и за ова се трудам да учам и имам напреднато низ годините. Сепак, сè уште ми е лесно само со оние кои од почеток си покажале пред мене не толку добро лице - користољубивост, безобѕирност; но со личности кои до некаква мера ми значат и сум во добри односи, ми преовладуваат чувствата, внимателноста и премислувањето да не ги навредам...
Ех колку е битен зборот,, НЕ,, во опшеството, поготово од онаму каде што не сме го употребиле за да не сториме пад на туѓата емоција.Водејки се по себе се додека не го употребиш зборот не ти си најдобрта личност која си штети себеси Јас научив да го изговарам,, Не,,
