Зошто жените секогаш добиваат старателство над децата?

Концептот на доделување на децата на само еден родител после развод е погрешен. Во услови кога има и друг родител што си ги сака децата и е спремен да продолжи да учествува во грижата и воспитувањето, тоа мора да му биде овозможено. Сегашниот систем кајшто децата одат кај едниот родител, а другиот родител добива гледање макс. 5-6 дена во месецот (вообичаено секој втор викенд) е штетен пред се за децата.

Време е државата да престане да биде алатка во рацете на несовесните родители кои сакаат да ги тргнат децата од поранешниот партнер. Затоа, како и во сите цивилизирани и социјални држави, време е да се воведе заедничко старателство после развод и во Македонија.

Тоа значи, во Законот за Семејство треба да се предвиди дека и по развод одговорноста за децата останува на двата родитела кои заедно треба да ги донесуваат сите битни одлуки за детето, наместо како до сега едниот родител да биде тргнат на страна, а другиот да одлучува сам, сметајќи го детето за своја приватна сопственост. Во однос на гледањето, за секој подобен родител (кој не е насилник, не ги злоупотребува децата, не е алкохоличар, наркоман итн.) мора да се предвиди право на минимум време за гледање со детето, кое во другите држави каде фунционира заедничкото родителство и по развод е вообичаено 30-35% од времето. А во ситуации кога двајцата родители можат, сакаат, се подобни и живеат на исто место, тогаш треба да се овозможи еднакво време на децата со двата родители.

Погледнете ја групава и пишете ако ви требаат дополнителни објаснувања за тоа што го предлагаме:

https://www.facebook.com/groups/960887667257361/

 

@Mudrec Обајсни ми зошто неои од родителите се борат за поголемо старателство?

Или овој пример. Зошто овие родители да имаат исто право и да делат 50/50 старателство?

А што ако таткото и додека биле во брак, не менувај пелени, не го погледнуал детето, не го хранел и оп поради тоа доаѓа до развод и тој со сите сили се бори за датето ( кое што се вели не знае кога е родено) и да добие големо старателство.

За тоа јас сум против закон 50/50 како во поразвиените земји.
На некои родители треба да им се забрани да си ги гледаат децата, бидејки од нив само лошо може да научат, а не пола старателство да добиваат. НИКАКО!
Мислам дека соц. служби треба повеке да се заангажираат и да се вкучат и психолози во текот на сослушувањето, за подобр проценка на неспособните.

Искрено до некаде ги разбирам мајките кои ги оддалечуваат децата од татковците после разводот, зошто додека биле во брак не ги погледнале, а после глумат “супер деди“

Сум пишувала пример за мојот прв братучед и снајката. Е тој е вработен со добра плата, со негово живеалиште ( оставено од тато). Таа сиротата две деца изгледа САМА, нема своја плата ( зошто тато никад не помогнал за ништо) бидејки таа ги одгледа децата и е сирак без мајка со татко акохоличар. Ако утре сака да се разведе од мојот екстра забеган балканец братучед, тој ке се тепа за старателството ( се слчи веке еднаш да стигнат до суд) а пак тој нема да ги гледа, туку ке ги “ гледа“ мојата вујна-нивната баба, која е позабегана од синот. Е не ЈАС сум на страната на снајка ми и кога соц. работници би ме викнале за сведок, ке ја кажам вистината. А тој после нека брка млади девојчиња и пак нека се прави фаер. Се ке си кажам, па макар никад со фамилијата да не прозборам.

 

Како да ти објаснам зошто се борат родителите за своите деца? Ако имаш дете знаеш, за кого ќе се бориш ако не за децата. Страшно е чувството да не можеш да си го гледаш детето, а уште пострашно е за детето да не може да си го гледа родителот.

Генерално, постојат секакви родители. Не е во ред добрите родители да бидат жртва бидејќи постои по некој незаинтересиран родител. На тие што сакаат и можат, мора да им биде овозможено да си ги гледаат децата редовно. Со сегашниот систем, сите разведени татковци се прогласуваат за неспособни, освен ако мајката сама себе не се прогласи за неспособна или ако не е некој екстра влијателен татко.

Тоа дека ги разбираш мајките што ги оддалечуваат децата од таткото после развод е исто како јас да кажам дека ги оправдувам мажите што си ги тепаат жените. Оправдуваш психолошко насилство врз децата.

А за ангажманот на таткото во брак, ти текнува дека некогаш не може да дојде до израз бидејќи постои доминантна мајка која сака све сама да прави оти само она знае како треба? Едно е да не си заинтересиран, а друго е да треба да се објаснуваш со лудача дали детето треба да се избања до 20.30 или може и некоја минута покасно. Од толку твои искуства, не си сретнала ли татко кој е подобар родител кога мајката не е присутна?

За крај, ова не е борба на татковци против мајки. Треба да се направи тоа што е најдобро за децата. Децата си ги сакаат двата родитела и освен ако нема објективни причини, не смее да се дозволи децата неприродно да се доделуваат на само еден родител после развод.

 

Jas sum odgledana od tatko. Srekna zdrava uspesna zena od moj 9 godini samo tatko mi se grizese za nas. Taka da smetam deka ete i te kako tatko to moze da se grizi za decata samo so malku poveke trud nego li sto moze istoto da go pravi majkata

 

Точно. Не е во ред вистинските родители, да бидат жртва, но кажи ми како вистинските родители ќе покажат дека се такви? Еве јас за моето дете витален орган давам, живот давам, но како да ги селектиране заинтересираните од незаинтересираните.
Сегашниот систем е таков поради добра причина, а тоа е дека голем број од татковците се изјаснувале “бившата жена“ и “бившото дете“. Го имам тоа во фамилијата.

Во постот мој јасно пишува дека до некаде ги разбирам ( болдиран е баш тој дел) тие мајки, кои имаат незаинтересирани мажи, кои пред соц, работници глумат супер татковци. И да, не реков дека ги оправдувам- болдот е јасен

Не ги оправдувам тие жени и не ги разбирам. Но мажот треба јасно да каже дека тоа е и негово дете и дека ТОЈ ке биде вклучен во се: менување пелени, бањање, хранење, шетање. А таков број ма татковци е многу мал и поголемиот дел едвај чекаат да жената превземе се, за тие да може да си гледаат утакмици на раат. Татко ми е таков и таков бил секогаш.

Да сум сретнала, ама само еден, за разлика од другите кои се премногу.

За крај, во право си. Ова не е борба помеѓу мајки и татковци ( ги има секакви и едни и други), ова е борба за децата и она што е најдобро за нив.

Не замерувај на обоеното, ама морав така, за да полесно се разбереме кој пост цитирам.
Е сега, јас верувам дека ти си совесен родител и дека сакаш да си бидеш со своето дете. Верувај и јас сум, а и мојот сопруг е. Кога јас би се развела некогаш, секако дека детето би го земала со себе, зошто мм има теренска, непредвидлива и опасна работа. Детето е навикнато со мене. Детето може мене да не ме гледа 8 часа и во тоа време да е во градинка, додека тато знае и по 7 дена да не е дома. Со мене секоја вечер заспива, јас го бањам, менувам пелени итн. Не дека тато не сака ( освен пелени), туку не може. За нишкање и успивање сиротиот ненаспан ама го успива и ако треба цела нок во раце ке го држи. Ако јас се разведам од мојот сопруг поради различни карактери, проблеми од страна, тогаш никогаш не би му забранила да го гледа детето и сум за тоа да го гледа кога и ке да посака. Но, ако јас се разведам поради неверство, поради непочит и поради тоа што тој не го погледнува семејството, е тогаш ке се борам да не го види детето.
Се разбираме нели?
Јас те разбирам, бидејки и јас сум за тоа да детето си ги гледа двата родитела, но ако тие се совесни и одговорни и потребите на детето ги ставаат на прво место. Но, кажи ми како да направиме да несовесните родители тераат инат и ги земааат децата од инат, додека најчесто бабата ги гледа, а овие мува не ги лази зошто се зафатени со спорт или со средување нокти? Јас сум за да се смени законот, но прво да има добар преглед на работите поврзани со родителството.

 

Во контекст на темава

Спојлер: 10 заповеди за родители од педагогот Јануш Корчак кој одби да се спаси и умре со децата за кои се грижеше

Нкој не би можел да остане рамнодушен на животната приказна на Јануш Корчак, Полјакот кој неколкупати одби да се спаси од смрт во концентрационите логори и загина заедно со децата од домот за деца во кој бил директор.



Јануш Корчак е познат полски педагог, педијатар и детски писател, кој 30 години раководел со дом за деца без родители што сам го основал. Едуцираниот Евреин е познат по својата работа во областа на детскиот развој и психологијата.

Јануш умрел во 1942 година откако претходно трипати одбил да си го спаси животот и останал докрај покрај децата за кои се грижел.

Во август 1942 година, германските војници дошле во домот за да ги пренесат сирачињата во логорот Треблинка. На Корчак му била дадена шанса да ги остави децата и да се спаси.

Според непотврдена сторија, вака течел разговорот на војник со Корчак:

– Вие ја напишавте „Кралот Матиуш“? Ја читав таа книга кога бев дете. Добра книга. Слободен сте.

– А децата?

– Децата заминуваат. Но вие можете да го напуштите вагонот.

– Грешите. Не можам. Не се сите луѓе гадови.

Според други извори, на војникот му било наредено да му понуди на Корчак да се спаси. Едно е сигурно – Корчак без размислување ја отфрлил можноста да ги напушти децата и продолжил со нив кон смртта.

Трогателен е и фактот што Корчак им рекол на децата дека ќе одат на излет на село. Речиси 200 радосни сирачиња биле облечени во најубавата облека и ја носеле во рацете омилената играчка или книга кога биле транспортирани до логорот во кој згаснале нивните животи.

Еве 10 правила од почитуваниот педагог Јануш Корчак, кои секој родител треба да ги знае:

1. Не очекувајте вашето дете да биде како вас или онакво какво што вие сакате да биде. Помогнете му да стане не како вас, туку како себеси.
2. Не барајте од детето да ви се оддолжи за сè што сте направиле за него. Вие сте му дале живот, како би можело да ви се оддолжи за тоа? Детето ќе му даде живот на друга личност, таа на трета… тоа е неповратниот закон на благодарноста.
3. Не ја излевајте лутината врз вашето дете за да не јадете горчлив леб на стари години. Она што ќе го посеете, тоа и ќе никне.
4. Не ги потценувајте проблемите на вашето дете. Секому е даден живот според неговите сили и бидете сигурни дека на вашето дете му е тешко, можеби и потешко одошто ви е вам, затоа што тоа нема животно искуство.
5. Не го понижувајте вашето дете!
6. Не заборавајте дека најважните средби во животот на човекот се средбите со децата. Посветувајте им повеќе внимание на вашите деца, бидејќи не можете да знаете кого среќавате во вашето дете.
7. Не се измачувајте себеси доколку не можете да направите нешто за вашето дете. Само запомнете, она што сте го направиле е недоволно доколку не сте направиле сè што сте можеле да направите.
8. Детето не е тиранин кој ќе завладее со вашиот живот. Тоа не е само ваша крв и месо, туку е скапоцена чаша, која животот ви ја дава за во неа да развивате креативен оган. Детето е ослободена љубов од мајката и таткото кои ќе растат душа која им е дадена за да се грижат за неа.
9. Научете како да ги сакате туѓите деца. Никогаш не им го правете на туѓите деца она што не сакате да му биде направено на вашето.
10. Сакајте го вашето дете без разлика какво е тоа – неталентирано, неуспешно или возрасно. Радувајте се кога комуницирате со него, бидејќи детето е празник додека е со вас.

 

Да дадам уште некое мислење во врска со темава
Читам на нет
ПРОФЕСОРИТЕ ПРЕДЛАГААТ КОРЕНИТИ РЕФОРМИ ВО СЕМЕЈНОТО ЗАКОНОДАВСТВО: Родителска одговорност за најдобар интерес за детето
http://www.akademik.mk/profesorite-...ka-odgovornost-za-najdobar-interes-za-deteto/

Ке извадам само некои делови

Спојлер: 1

1. Според професорот, измените и реформите во семејното законодавство првично треба да започнат со заменана терминот „родителско право“ со терминот „родителска одговорност“, но не само како обично терминолошко уредување, туку како нагласување на одговорностите што ги има родителот во вршењето на родителското право и по разводот на бракот.

Потполно се сложувам. Така поголем број родители ке разберат дека детето е одговорност.

Спојлер: 2

2.Брачниот конфликт да не се пренесе на вршењето на родителското право
„Ова е најголемиот и најзначајниот проблем со кој се соочува не само македонскиот законодавец туку и законодавецот во европските држави. Тоа е така затоа што брачните партнери во текот на разводот се спротивставени страни. Најчесто постои сериозен конфликт. Овој конфликт понатаму се пренесува во вршењето на нивните права и обврски. Што значи тоа? Брачниот конфликт престанува по разводот, но тие се родители и нивниот конфликт се пренесува во вршењето на родителското право, а тоа најдобро го покажува и судската пракса“, вели Мицковиќ, додавајќи дека таквата ситуација воопшто не е во интерес на детето.

Се сложувам и со ова, но да бидеме реални ретко е многу ретко да некој брак заврши на културен и фин начин, а тие се оние бракови каде немало деца. Во останатите случаи, невозможно е да нема некој конфликт, па макар се работело за сет чинии. На тоа треба многу да се работи, а и треба време да помине горчината, посебно ако се работи за неверство, насилство и во случај ( кој е најчест кај нас) поради мешање од страна, а најчесто поради заедница- тоа се свекрвите. Статистиките велат дека во Македонија 90 % разводите се поради мешање од страна и заедница.

Спојлер: 3

3.Воведување на брачната медијација и зајакнување на улогата на брачните советувалишта
„Треба да им се укаже на родителите како треба да се однесуваат како одговорни родители на кои на преден план им се децата и затоа советувалиштата треба да има суштинска улога“, истакнува професорот, кој смета дека и медијацијата е поволна бидејќи не го инспирира чувството на триумфализам на едниот родител дека го добил детето.

Се сложувам целосно, но само доколку се работи за совесни и одговорни двајца родители, а не кога само едниот е таков.

Спојлер: 4

4.Судот да носи одлука, судијата задолжително да го слушне мислењето на детето
Професорот додава дека, во согласност со членот 12 од Конвенцијата, мора да се слушне и да се почитувамислењето на детето, односно дека детето треба да го изрази своето мислење пред судијата, нешто што мора да биде задолжително за судијата при носењето на одлуката. Судијата, додава професорот, не може да се придржува само до она што е „напишано на хартија“, туку треба да го слушне и мислењето бидејќи се работи за животна одлука, за иднината на детето.

Не се согласувам, доколку детето не поразговара со стручно лице. Ке се навратам на мојот пример. Снајка ми цел живот е 24 часа со двете деца. Таа ги кара, таа ги воспитува, таа се прави и на крај таа им се “качува на глава“. Братучед ми ке дојде со играчки, сладолед или нов тел за децата и тие од срека врсикаат тато мама ме караше тебе те сакаме повеке, мама ништо не ни купува итн, а сирота мама 5 ден нема во џеб, сирота мама има стар тел, сирота мама нема време за себе
Доколку судијата би ги прашал децата со кого сакаат да живеат, тие секако ке изберат со тато, зошто тато никад не ги кара ( никад не е дома), тато не пишува домашни со нив ( нека си бидат неписмени), тато не ги тера да се бањаат и мијат заби ( нека смрдат), тато им пушта цртани ( за тој да седи на пц и да брка девојчиња), тато им купува играчки ( зошто не знае да ги прошета), тато им купува чоколади ( зошто не знае што е здрава храна). Мама пак се прави што е во заградите и нормално дека е најлоша.

Спојлер: 5

5. Експлицитна одредба за концептот на одговорно родителство и интензивна комуникација со двата родитела
родителите мора да продолжат да го вршат родителското право спогодбено и по разводот на бракот и затоа е потребна „експлицитна одредба“ во Законот за семејство со која ќе се утврди концептот на заедничко и одговорно родителство и по разводот.

„Ваква одредба постои во сите европски законодавства. Заедничкото вршење на родителското право и по разводот значи носење на сите клучни одлуки кои се поврзани со правото и со интересите на детето. Сите истражувања покажуваат дека во животот на дететое потребно интензивно присуство на двата родители“, истакнува Мицковиќ.

Скоро невозможно за нашето општество и да не најбројувам примери, сите знаеме зошто.

 

Спојлер: 6

6.Законодавецот да се разбуди
„Ако се децата нашето најголемо богатство, а тие се тоа, тогаш е потребно да се направат законски измени кои ќе бидат во нивни интерес. Во таа насока, ние уште во 2014 година предложивме измени на семејното законодавство, односно за концептот на вршење на родителското право, со нагласување на родителската одговорност“, истакнува Ристов.

Се согласувам

Спојлер: 7

7.Центарот се претвори во монструм од надлежности
„Таквата нефункционалност може да се забележи секој ден. Едно пишува во законите, друго се случува во реалноста. Центарот од толку многу надлежности се претвори во монструм од надлежности. Во таква ситуација, тој не може да одговори на надлежностите, па затоа е потребно и делот на родителските права, особено доверувањето на детето на еден од родителите, во иднина да биде надлежност на судот “, истакнува професорот Ристов.

До некаде се согласувам.

Спојлер: 8

8. Ако останал без работа и ако немал пари да плати, да се казни ли?
Тој упатува и критика за практиката и за нормативата со која родителите што не биле во можност да платат издршка за детето, билеказнувани дополнително со тоа што не им било дозволено да го гледаат своето дете. Бројни се такви примери во практиката, вели професорот.

„Сиромаштија и економска криза е. Можеби некој родител останал без работа и немал да плати. И што да се направисега? Да се казни така што нема да си го види детето? Дали е тоа решението? Па, има меѓународни примери кога во такви случаи тоа може да премине на буџетот, на фондовите.Постои решение за тоа.Најмалку е решение таквата казна“, истакнува Ристов

Не не се согласувам во ниеден случај. Како жена ке го земам пример таткото. Сите знаеме дека сме сиромашни а скоро сите работат, а ретко кој е пријавен. Ако таткото работи и заработува да речеме 30000 ден, според судот треба да оддели 1/3 за детето а тоа се 10000 ден. Но ако не е пријавен и заработува исто толкава сума, тој пред судот ке каже дека е невработен и нема да плака алиментација. Тогаш зошто да го гледа детето? Зошто овој покварен човек ке ја клевети мајката дека е поквраерна и не му го дава детето да го види. Сум слушнала и читала од мажи цитирам “ јас не плакам алиментација за да таа оди по фризери и се дотерува“, а не размислува дека таа со тие пари го прехранува детето, го облекува... додека тој го гледа еднаш на две недели.

Спојлер: 9

9.Се соочуваме со општествени аномалии предизвикани од лоши закони и од лоша пракса
„Се соочуваме со страшни, нелогични и дискриминаторски работи. Буквално со ваквата практика на непостоење регулатива за заедничко родителство и по разводот се оди на директна штета на детето. Едниот родител го отстранува другиот родител од животот на детето. Ако веќе имало развод на бракот, тоа не значи и престанување на родителската одговорност. Ние не можеме да гигледаме децата, а секој друг може. И ние сакаме да ги пренесеме нашите животни искуства на децата, да растат до нас.Тие што се родители, знаат за што зборувам. Затоа се потребни промени во семејното законодавствово врска со вршењето на родителското право. Ако имало конфликт во бракот, а бракот завршил со развод, конфликтот да не продолжи во вршењето на родителското право. Во такви случаи во најдобар интерес на детето е токму одговорното родителство на двајцата родители“, вели Рибароски.

Пофторно се согласувам, но ако се работи за два одговорни родители, во друг случај не.

Спојлер: 10

10.Да се направи баланс помеѓу јавниот интерес, интересот на родителите и интересите на детето
„Во ова насока, секако, фокусот треба да се стави на најдобриот интерес на детето. Оттука, од најголемо значење е законските решенија да бидат усогласени со меѓународната регулатива, а потоа, што е мошне значаен сегмент, да се работи на подигнување на свеста, и тоа на пошироката општествена свест, но и на свеста на родителите. Свеста кај самите родители е од суштинско значење“, нагласува Јовевски.

Потполно се согласувам.

 

кога зборот мајка губи секаква смисла...

 

Не го разбирам тој примитивизам да еден од родителите преку детето покажува надмоќ.
Не е до законот, до поранешните партнери е.
Не сум слушнала досега детето да е виновно за нечиј развод.
Се развеле, ок.
Нема потреба да детето страда и да пати по еден од родителите.
Свеста ни е дно дна.
Ако жената не го сака повеќе за маж, не значи дека детето не го сака за татко.
Чиста глупост се тие тајминзи и мерени времиња. Два пати по 3 саати. Абе ајде.
Детето има и татко и мајка.
Ако се нормални луѓе суд не им треба. Ни штоперица.

 

Еве сум пак. Читам што си напишала и не се разбираме.

Или оправдуваш психолошко насилство врз децата преку отстранување на другиот родител или не оправдуваш. Причината за развод апсолутно нема врска. На пример, ако маж ти те изневери со друга, што му направил лошо на детето? Зарем целата негова грижа за децата тогаш паѓа во вода? Ако сакаш во таков случај да му се одмаздиш, најди начин кој не го вклучува детето.

И еве да речеме се разведуваш, одите во ЦСР и ти ќе почнеш да збориш како он по цела недела не е дома. Нема да кажеш еден збор дека и кога е уморен, го нишка детето. Тој исто така ќе најде нешто лошо да збори за тебе и на ништо нема да личите. Тоа е проблемот со сегашниот систем - родителите се ставени во арена како гладијатори и се борат демек за доброто на детето (а детето кога ќе порасне, да може да ги слушне тие разговори, ќе му се повраќа од двајцата). Затоа, потребна е промена со која ќе се релаксираат тензиите. Родителството е пред се природен нагон и повеќето родители се подобни да си ги гледаат децата.

Не е возможно некој социјален работник да процени кој колку се грижел за децата додека траел бракот. Утопија е да го мислиш тоа, особено што пред ЦСР и двете страни лажат за да ја оцрнат другата страна. Како што има татковци кои се прават good daddy, има и мајки кои се прават goоd mummy.

Исто така, улогата на родителот не се определува според менување пелени, нишкање итн. Тоа се критериуми според која мајките го мерат придонесот на таткото, но тоа не се релевантни критериуми за децата. На крај, децата гледаат кој на што ги научил и кој колку внимание им посветувал, не кој им менувал пелени.

Со ова што го предлагаме, се што социјалниот работник треба да направи е да види дали двајцата родители се нормални луѓе (ненасилни, да не се наркомани, алкохоличари итн.) и да им помогне да се договорат околу видувањата со децата ако не можат самите. Ако не можат да се договорат, ќе го гледаат детето еднакво, освен во исклучителни ситуации (ако едниот не може или не сака, ако е детето помало од 2 год, ако живеат во различни градови, погоре наведените исклучоци итн.).

И така у ствари ќе почнат договорите. Кога сме во рамноправна положба, нема препукувања преку детето, детето нема да боде трофеј, ќе можеме да размислиме трезвено што е најдобриот интерес на детето. Сега има многу малку договорни разводи оти едниот гладијатор (жена) знае дека како и да тече борбата, на крај императорот (ЦСР) ќе нареди да се отсече главата (присуството) на другиот гладијатор (мажот).

Такашто, муабетот ти држи ако застапуваш феминистички ставови. Ако збориме за интересот на детето, други се муабетите. На секое дете му требаат двата родитела еднакво, независно дали живеат заедно или не.

 

Абе како не. Што сме ние, дивјаци? Што сме различни од на пример една Романија? Со менување на законот, ќе се смени и свеста. Сегашниот систем е ист од пред години и одразува заостанатост. Се гледа дека не чини од проблемите што ги предизвикува.

 

Не знам од каде ти е мотивот за вакво размислување, ама потполно се согласувам со тебе оти сум била дел од ваква ситуација.

 

Во сегашниот систем, морам да истакнам, ако си жена која сака да си го задржи детето по развод ЌЕ СЕ РАЗВЕДИ САМО КОГА ЌЕ ИМА СТАБИЛНА РАБОТА! Ете само тогаш ќе биде сигурна дека ќе и го дадат сопственото дете да ги го гледа. И сега веќе не е битна возраста на детето - може да е детето и 1 година - и да и го одземат. Ова е типично шовинистичко гледање на работите. И порано беше така, дека сите татковци мораа да се борат за децата дури по 6 годишна возраст. Сега тоа е избришано. Јас не можам законски да се разведам заради тоа што се влечкам од една работичка на друга, и се вртам во круг. Можеби јас ќе бидам законски врзана со бившиот додека не наполни детето 18 години. А во врска со доминантна мајка, не знам што да ти кажам, кога се жените со доминантни жени во секој аспект - со здравје да си ги носите. тие и во поглед на децата ќе се такви и децата ќе станат исти. Ама тоа е веќе друга тема, да не навлегувам таму.

Таткото ако е прав човек, сам ќе трча по детето и ќе сака и надвор од термините да си го види. Ќе направи напор и со бившата да се договори да се гледа надвор од термин, и да го носи на фудбал или на претстава. Не мораш да си постојано со детето да му бидиш добар татко. Некои татковци децата ги земаат за викенди и таквите деца немаат дупка наречена - јас немам татко! Да се разбериме, има и неспособни мајки, и тоа ехееее.

Ама од друга страна, има и една убава и права вистина - која жена ќе се разведи од маж кој трча по своите деца и ги обожава? Ги носи во парк, на тост, на лимонада или на езеро кога е топло? Која ќе се разведи од маж кој ги скокотка се дури не спискаат од смеење и им раскажва приказни пред заспивање? Јас не би. Тука лежи вистината. Мажите кои си ги сакаат своите деца до последно ќе се борат да останат во брак со својата жена.

 

Не е така ко што збориш. Кога умира љубовта помеѓу мажот и жената, љубовта кон децата останува. Кога гледаш дека бракот се претворил во секојдневен конфликт, подобро е да се разделат родителите за да децата не се изложени на секојдневни кавги.

А плус тоа што го збориш апсолутно не важи за мажите на кои им се набиени рогови. Во такви ситуации, не можеш да ја гледаш жената, не па да останеш со неа. А сето тоа нема врска со децата, чувствата деца - родител во сите овие ситуации остануваат исти.

Викаш која жена би се развела од маж што си ги гледа децата? Еве на пример - мојата бивша. Проблемот не беше дека не се грижам за децата, туку што не сум ги враќал децата секоја вечер во 20.30 (иако ретко се прибирам од работа пред 19.00). Да нема забуна, децата ги враќав до кај 21.00 (или 21.30 на лето) и после ги бањав, заспивав итн До ден денес бившата го користи тој аргумент дека не сум добар родител - редот што она им го наметнува на децата јас не сум го почитувал. Да не збориме за патувањата - неодговорен сум оти сакав цела фамилија да одиме на летување во Турција со авион, ќе било напорно за децата. Затоа, секоја година одевме во Грција на првиот крак, се друго беше далеку. Според чудното толкување на мојата бивша, јас бев и сеуште сум неодговорен родител поради овие работи, како и поради тоа што многу сум седел на работа (иако поради мојата работа живееше ко кралица,а денес лапа алиментација од цели 40 илјади денари за две мали деца). Секакви работи поминуваат во социјално кога жена сака да се одмазди на мажот што ја напушта.

Тоа што го збориш со работата, исто не е така. Како мајка според сегашниот систем имаш апсолутна предност за децата. Дури ако немаш работа (а таткото има) и ќе добиеш поголема алиментација. Ако собереш храброст да се разведеш побрзај дури системот е на твоја страна оти наскоро следуваат промени

 

Mene izricito mi bese receno i toa vo centar za socijalni grizi deka ako nemam rabota ke mi go zemat deteto. Znaci mozebi porano mozese da se zadrzi deteto na mn lesen nacin, sega ne e taka. A i ako ima reformi neka ima. Oti togas ke mozam da go istegnam maz mi za usi da mora da go gleda deteto - sakal ili nejkel. Ako nametnat deka toj mora da ima kontakt so deteto - ili ke ima kazni i slicno, ete togas sakam da go vidam. Ama za nego nema problem, toj sam ke placi i ke pisti i ke se otkazi i od mene i od deteto za sekunda i toa zakonski. Kamo da bidi postrogo za dvata roditela, ke mozam da go obvinam za nebreznost i odma pam razvod. Samo neka ima promeni i ke go vidime nego togas, jas sekoj den sum nad deteto denje noke, komsijata da ne mi go izrasna??

 

Mnogu zeni mislat deka mazot bi se otkazal od decata, no toa retko se slucuva. Pocesto sakaat da se otkazat samo od zenata . Odnosite dur ste vo brak nikoj ne moze da vi gi sredi osven vie samite. A I promenite sto gi zagovarame, ne se odnesuvaat na roditeli sto ne sakaat da si gi gledaat decata. Ljubov I odgovornost kon decata ne mozes na nikogo da mu vsadis, osobeno ne so zakon. Promenite ke se odnesuvaat na tie roditeli sto sakaat, a so segasniot system ne mozat normalno da si gi gledaat decata.

 

На децата подеднакво им требаат и двата, само кој како сфаќа.
Познавам и мажи што не се замараат околу грижата на децата, па и ги оставиле, ама познавам и „мајки“ кои буквално преку ноќ се отселиле од дома и децата ги оставиле на таткото.

Него, кај нас важи она старото, мајката со детето, а таткото не мора, па затоа и судските спорови најчесто така ги решаваат (освен нели, мајка зависничка, криминалец).
Во странство имаш нешто како joint custody, па ти доаѓа некако 50/50.

Меѓу мајката и таткото се може да се случи, кавги, недоразбирања, неверства, ама тоа НИКАКО не смее да се одрази врз грижата за децата.
Најстрашно ми е кога ќе слушнам дека родители се скарале меѓу себе па децата ги користат како левериџ, се уценуваат еден со друг. Страшно.