Зошто не можам да бидам среќна?

јас нешто слично се осеќам. Нема некоја голема среќа што ќе ме натера да почувствувам дека треперам. Некако одамна се приземјив ми некогаш ми фалои малку возбуда, среќа. А убави се тие моменти, кога чекаш нешто и на крајк желбата ќе ти се исполни и тие 5 минути леташ. Ама јас така не се осеќам.

 

Неможеме да почувствуваме среќа затоа што сме преоптоварени со секојдневните проблеми. Убави нешта се случуваат насекаде, но затоа што мислиме како ќе се сврзе крај со крај и како ќе ги платиме сметките за струја не сфаќаме всушност што се се случува околу нас. Еве на пример некого го мачи љубовта, некого парите, или можеби учењето, некого здравјето, но се додека не си решиме ние самите во нас дека колку и да се грижиме ПРОБЛЕМИТЕ нема да се решат сами од себе, тие нема да се сожалат врз нас и да си отидат. Ќе мора да се БОРИМЕ да ги отстраниме, или пак барем на момент да дозволиме среќата да не допре. Јас успевам да добијам моменти на радост со тоа што читам книги, слушам музика која релаксира и се трудам да не се вљубам иако тоа најслабо ми оди. Најважното од се е тоа што се му се молам на Бога постојано, и не јас не сум некој чудак, нешто такво, водам најнормален живот, многу можеби ќе си помислат така или не ширам мои верувања. Само ја кажувам мојата формула за среќа. И да, на крајот јас сум среќна. Секако дека имам проблеми, но се се решава, за се има решение, за СЕ. И затоа сум среќна, затоа мојата душа е спокојна и уживам, колку што можам, колку што дозволува и самиот живот, јас уживам и среќна сум и девојки бидете и вие. Никогаш не дозволувајте да завладее злото со вас, затоа што тогаш се ќе отиде по ѓаволите и секој труд ќе биде залуден. БИДЕТЕ СРЕЌНИ, БЕЗ РАЗЛИКА НА СЕ ♥

 

Знаете...оваа прашање си го поставувам секогаш кога се наоѓам во некоја тешка ситуација! Јас сум слаба личност,знам имам низ многу поминато но сепак сум слаба личност. Немам цврст карактер а најмалку самодоверба. Самодовербата ми се некогаш дигне на 100 некогаш спуште на 0. Кога сум во некои неизбежни моменти секогаш се прашувам кај е Господ сега? Зошто на мене тоа ми се случува. Но,со тек на време созреав и сватив дека наставникот молчи на тестот...епа тоа доаѓа исто!
Многу пати се наоѓам во оваа ситуација:
Me:I'm finally happy
Lifeh,wait...what?
Life: *throw something bad*
Me:

 

па ова моето е рамнодушност. Некако се плашам дека убавите работи кратко траат и се е минливо. Порано бев многу цврст карактер, зборувам за пред 3 - 4 год и сега си завидувам каква бев. Кога ќе наумев нешто не отстапував. Имав самодисциплина голема. Сега сфаќам дека ѕабе човек планира на крај ништо не испаѓа по наше. Животот си има тек што ние не го знаеме. Затоа не можам да биде среќна како дете, затоа што знам дека додека решавам еден проблем друг се отвара.

 

Прво треба да знаете што ве прави среќни?Ако мислите на пари и крупни работи никогаш нема да бидете среќни,јас се радувам на ситници,може нема да верувате ама така е.пример денес видив една девојка која ми се насмевна и исто и јас и возвратив и бев среќен,самото тоа што сум жив сум среќен.кога ова ќе го научите тогаш ке бидете среќни.

 

Ние си кажуваме дека и некој поголем успех не предизвикува среќа. Можеби е во право формуџиката што кажа, сигурно сме навикнале на проблеми па сега убавите работи не не веселат.

 

Како ќе се програмираш така ке тераш,значи до нас е ако не сме среќни,околностите неможат толку многу да влијаат.

 

како и да е..потруди се да не мислиш што другите мислат и зборуваат за тебе,,ти биди ти,,,животот е прекраток за да мислиме на тоа што другите мислат,,биди своја.

 

Среќата е релативна работа и пред се зависи колкави се вашите очекувања за да се почувствувате среќни. Некој е среќен што утрото се разбудил здрав и што најблиските се со него и ќе поминат уште еден убав ден. Некој се радува на многу пари, некој очекува нешто големо, кое обично никогаш не доага и целиот живот го поминува не срекен, а сушност покрај себе има нешто за што ни самиот не е свесен колкава среќа носи. Овој пат ќе зборувам само за позитивните работи нема да ги карактризирам и да се бавам со оние луге кои не се срекни со ништо и што ги радува повеќе тугата не среќа отколку нивната среќа.
Значи не постои мерило за среќа тоа зависи од вас колку ќе знаете да ги препознаете вистинските работи и да бидете среќни. Според мене најголема среќата се децата, нема поголема среќа од децката насмевка или кога ќе те гушнат со оние мали слатки рачиња. Јас мислам дека колку и да си тажна и не среќна кога ќе видиш како милно те гледаат со нивните слатки очиња без ни малку злоба во нив и се што прават прават искрено без лицемерие, без суета....
Ако ме прашате дали јас сум среќна ќе ви одговорам и да и не. Среќна сум за се што имам но не среќна сум затоа што се плашам од губиток на најблиските и од стареење. Благодарна сум за секој изминат ден и се радувам на секој нов ден, но свесна сум дека со секој изминат ден сум поблиску до крајот колку и да е тој далеку. А, ако помислиш на крајот бесмислено е да се радуваш на се затоа што еден ден сепак ќе дојде крајот, и која е смислата на се што се трудиш и лакомиш ако заминеш онака како што си дола на овој свет, гола. Единствена работа која ме депримира и плаши е смртта. .

 

Со една другарка дојдовме до заклучок "Глупите луѓе среќа ги прати"
Шала на страна и јаа се мачам мн пати за да успеам ама сметам така мора. Има периоди ама се наопачки иде , има периоди од рака си тече. Здравје и мир , па друго си доаѓа само.
Сфатив дека цел живот е искушение и борба , со труд и верба во Бог , се доаѓа до среќа.

 

@Petra777 Изреката е најјаката. Глупите луѓе среќа ги прати.....А за работите во животот сами си ги прајме. Ако сами се бориме за нешто, можеби нема да успееме - ама барем сме се бореле. А ако само крениме раце - сигурно губиме. Барем јас така мислам. А среќата е релативна перцептивна работа. Кога имав ``повеќе услови`` - јас бев депресивна. а сега кога сум самохрана мајка и само проблеми ме следат - јас сум среќна и немам повеќе ни д од депресија. чудна работа е човекот

 

srekjata e najnevidlivata dimenzija vo zivotot.ponekogash, ako nesakame,duri I ne ja primetuvame,zatoa sto obicno doadja nenajavena,kratko trae I eskriena najcesto vo mali nesta,nevidlivi za oko,nedostapni za setila.
samo so dusa,i toa za zal najcesto ako sakame I ako se trudime moze da ja pocuvstvuvame.
za zal se pomalku ludje ja baraat a kamoli da ja naodjaat vo sitnite nesta,vo zaednickite nesta so drugite okolu sebe,za zal I dusata sepoveke e necuvstvitelna za da ja primeti.
zatoa,anlizirajte gi malite nesta,obicnite(naizgled) sluchki,sitnite gestovi, I najvazno odse,povikuvajte ja cesto,iskreno I uporno.
I ke dojde,sekako
imajte ubav den site

 

И поуката е точна - има анксиозни или депресивни глупи луѓе? нема

 

Понекогаш сфаќаш дека си била среќна кога не си била свесна за тоа, кога ќе ти се случи нешто лошо ти се отвораат очите колку среќна си била пред тоа

 

Среќа не е она што ни се случува туку нашето гледиште на нештата. Некој е среќен со малку, друг не е среќен ни со многу.

 

Zaradi traumite koi gi doziveav i nevozvratenata ljubov.i zaradi podalecen rodnina koj zivotot pekol mi go stori

 

Vo pravo si,ako ne naucime malite nesta da ne usrekuvaat,..togas i so najgolemite ke se osekame siromasno i nesrekno

 

Среќата ја поврзувам со личниот успех и со тој што го сакам.
Во првиот случај мојата среќа зависи од самата јас, а во вториот од некој друг.
Никогаш не можеме да бидеме сто проценти среќни.
Моментално не сум среќна,не знам дали ќе бидам на љубовно поле.
Поради тоа сакам да сум задоволна од сопствениот постигнат успех.
Ќе има некогаш баланс меѓу двете среќи ?

 

Ако го работиш она за кое си сонувала и ако вистински го сакаш партнерот, да.

 

Верувам дека се е до наш став околу работите во животот. Дека ако сме несреќни тоа е затоа што така веруваме. Не можам да кажам дека јас сум среќна или несреќна или дека господ така решил за мене.
Доста често знам на тест да си го ставам моменталното чуство и веднаш се осеќа разлика.
Кога мислам дека сум несреќна помислувам за момент на некои раб што ми создаваат насмевка, пр брат ми или факултетов, и одма се чуствува разлика во расположението.

Така да се е до перцепција како ги гледаме работите, секогаш можеме да смениме начин на кој се чуствуваме. Треба само волја и работа малку на себе.