Со раце в џеб. Искрено, глупо ми е малку по улица да одиме со фатени рачиња, како првоодделенци. А, гушнати имаме пробувано неколку пати, ама не бива, секогаш се буткаме со колковите како пијани.
За рака секогаш, освен кога сме лути и одиме еден крај друг. Гушнати никогаш, мене воопшто не ми е згодно така, а претпоставувам и него чим не навалува.. А, некогаш и одиме еден пред друг, тоа кога сме екстра лути. И најчесто јас сум таа што шиба напред,
Кога излегуваме некде каде што има мн народ-еден покрај друг(јас практикувам,а тој се лути ) или за рака..а по некои темници кога шетаме,е тогаш сме гушнати
Се шетаме фатени за рака,дури и во градот кој што тој живее,а е многу мал и секој со секого се знае а сепак сме другари.Само мене нешто вакво може да ми се слуци,нели?
Најчесто се држиме за рака, си правиме онака некое муабетче, па потоа некој бакнеж.. Иначе најголемо задоволство ми е кога ќе видам постар пар фатени за рака или гушнати.