Скоро секогаш се држиме за рака. Може од време на време да се гушнеме, ама цело време гушнати залепени како сијамски близнаци не. А одење еден покрај друг никогаш.
Паа некогаш знаеме да се гушнеме, ама најчесто за рака или еден до друг (последново најчесто, едноставно се задлабочуваш во некој муабет и забораваш и на раце и на се)
Зависи, ако разговараме на сериозна тема одиме еден покрсј друг, ако разговараме за планови за во иднина, се држиме за рака, а ако ни фалело блискост, сеедно дали е емкционална или физичка, тогаш одиме гушнати и си ќутиме.....не е пи шаблон секогаш вака, али отприлика.....
Скоро секогаш се држиме за рака освен ако проаѓаме на некои места кај шо може татко ми да се појави, ако знам дека таму се движи тој ден (уште не знае дека имам дечко, па да не ја комплицираме).
Секогаш се држиме за рака и понекогаш гушнати, ама долго време така да одиме не. За рака ми е најубаво
Никогаш не се држиме за рака туку идеме еден покрај друг и се смееме ко ненормални,а понекогаш гушнати @Dream-Girl исто,и не планирам да им кажам глупо е.
Сегде кај што можам да го префатам и да се опнам на него, така. Порано многу се срамев да одиме за рака затоа што се криевме од моите дома и некако нѝ стана навика да одиме еден покрај друг, ама си се фаќаме и за рачиња и јас го префаќам на горниот дел од раката, така ми е интересно дека мнооогу пониска од него. Циркуз.
Се зачидив колку се сменило за една година.. Edit: сега одиме само еден до друг, многу ретко за рака, ако тој ме фати, не се ни дешава веќе тоа..
Како помлада гушнати, за рака одев со дечковци тогашни. Сега преферирам посериозно да делувам, еден крај друг.
На почеток на врска гушнати, сега во брак се држиме за рака само. Најнови ни е буткање бебешка количка, нема држење за рака.