Најчесто гушнати. Ако пешачиме подолго време обично ме заболува раката така да го држам, па се тргам и го фаќам за рака. А никогаш не одиме само така еден покрај друг, дури ни кога сме налутени .
Речиси секогаш одиме гушнати еден со друг, некогаш знае само он да ме гушне а мн ретко се држиме за рака и тоа е најчесто кога брзаме, додека пак да одиме еден до друг се случува само кога еден од нас нешо се ку*чи ама тоа е да не кажам еднаш годишно. За повозрасните парови па ок ми е, помило ми е да ги гледам гушнати или за рака фатени а не да одат само така, дури можам да кажам дека ми е помило нив да ги гледам така не младите, убава е сликата кога гледаш дека речиси цел живот го поминале заедно и сеуште има некаква топлина меѓу нив
Секако. Комбинираме. Де за рака, де ќе го гушнам, де ќе ме гушне, па после не ни е удобно да одиме така, па пак за рака, па некогаш само еден до друг.. А во лето се држиме само со едно прсте, дека претопло ни е, а двајцата не поднесуваме топло.. И така..
Најчесто за рака. А еден покрај друг фала богу дека не, па не сме другари Им се восхитувам на постарите парови кои сеуште се држат за рака, ретки се тие кои успеваат да го одржат жарот на љубовта после толку години
Па ја ко двојче од 28 хуху почнав да си го држам за рака. Понекад онакви стиснати гушнати.. некад уште на ушка да му се качам. Ма пубертет ме дрма.. важно го држам..
Па зависи кога како ... важно е дека цутиме од љубов, држењето за рака ... во овие ладни денови... топлите прегратки ... ммм.. А за постарите парови, искрено верувајте се радувам кога ги гледам , бидејки тие застанале во времето на младоста и сеуште ги има оние чуства од првиот ден кога се запознале, аааххх љубов.... се надевам и јас со мојот иден сопруг ке останам таква како што сум сега, а и тој исто
За рака обавезно, секогаш, а понекогаш и гушнати си одиме. Не знам како би изгледано тоа да си одиме еден покрај друг, па тоа не личи на дечко и девојка, не би сакала така. Мило ми е кога ќе видам воздрасни луѓе што си се држат за рака и ја се надевам дека така ќе ми биде
Најчесто кога излегуваме одиме еден покрај друг, многу ретко одиме држејќи се за рака и тоа во гужва некаде ако сме па да не му се изгубам гушнати во јавност no way. Некако глупаво ми изгледа кога ќе видам некој пар, одат пред мене, па ќе застанат, па ќе се гушкаат па ќе почнат да се бакнуваат на сред пат, па ај пак тргни застани... Во друштвото еден пар кој никогаш не се одвојува како лепенки се, гушнати стиснати , и цело време се лапаат, без разлика кај се и пред кого тоа го прават, па наместо тие да се почувствуваат непријатно ние останатите кои ги немаме тие навики се чувствуваме непријатно, па така почнавме и излегувањата со нив да ги избегнуваме. Можеби малку не фер од страна на целото наше друштво, но сепак има време и места кадешто може да се покажуваат чувства, гушкање, бакнување... My opinion.
И за рака и гушнати Зависи .. Понекогаш така одејќи знае и некој бакнеж да се случи,така спонтано Ама во секој случај чувството е прекрасно ! Аххххххх I'm in love !!!
Стално се расправаме за ова,јас сакам за рака,он стално ме гушка Повисок е од мене и некако не ми одговара гушнати,па и уште ако сум на патичиња ептен се губам крај него И така најчесто јас победувам и си шетаме за рака,а еден крај друг шетаме само ако сме се потскарани за нешто е тогаш строго никаков физички контакт
Некогаш гушнати, па за рака, битно скоро никогаш не сме се одделиле да одиме одвоено, секогаш постои физички допир Одиме одвоено само кога сум лута и не сакам да му го дадам рачето и се инатам, мада тоа брзо поминува и пак му го пружувам рачето
Секогаш се држиме некако, на ладново повеќе се гушкаме или рачето мое кај него во џепче А најсмешно ми е кога врне па се туткаме под еден чадор и тогаш одиме рака под рака, како баба и дедо, хаха
Еден покрај друг и за рака понекогаш. Не му придаваме некое значење за тоа... А, инаку наубаво ни е кога возиме велосипеди
