Измеѓу сакање и одмилување

Razgleduvav I vidov deka nema vakva tema a na site I te kako im e potrebna,od sekogash sum sakala cvrst karakter a toj sam si go gradis fala jasno.Mozhebi nekogas ste vo situacija posle mnogu karanici da vi se odmili ama nekade dlaboko vo srceto vi treba.Neznam shto e najpravilno da odlucam mi treba mislenje od vas dali posle odmiluvanje kje mozham da si gi vratam istite chustva I kako? Go sakam ama veruvajte posle sekoja karanica mi se odmiluva i stravot mi e da ne go odsakam a toa posle 2-3 godini tesko.Kako da si gi vratam starite chustva ili pak da prodolzam vaka?

 

Moras da sfatis deka vo zivotot nisto nee idealno i bez razlika dali si vo vrska ili utre vo brak deka ke ti cvetaat rozi i deka postojano so partnerot ke se slozuvas ..karanici postojano ke ima, nesoglasuvanja i ubavo e toa, mene ne mi e svojstveno so mm da ne se skaram, da ne si kontriram.bas bi se posomnevala ako se ni odi podmackano
I taman rabota ako pri sekoja kavga mi se odmiluva
Ako vistinski go sakas ke mu gi sakas i ubavite raboti i maanite

 

И мене мојов ми се одмилува, не само при караници, онака, некако глупо контактира, ќе му пишеш, ќе мавне сеен, па после ќе знае да пише, глупи барања, глупи размислувања, многу ги има, ама знам, кога ќе му спискам, одма се мења, се извинува и на крајот пак е по мое... Му простувам и не размислувам многу на тоа колку ми се одмилил пошто сепак, што и да прави, не е нешто големо. Така и ти, гледај дали е нешто што можеш да простиш и прескокнеш, гледај додека се карате, да си останеш на твоето, па на крајот и да биде по негово, нека знае дека е така затоа што ТИ си решила да попуштиш, не затоа што он победил (баш напротив, обично цмиздрат како мали деца, наместо да се изборат како мажи)... Исцеди му го сето тоа низ нос

 

го сакам,ама мислам и го мразам. Му пишувам еден сеен и после еден ден ќе врати или прашувам што работи го нема а друго ако сум напишала посе тоа што правиш,ми враќа. ете почна почесто со девојки да оди на кафе,посебно со оние што одат в странство. Не ми обрнува внимание,а не се гледаме секој ден,мислам се ладам кон него.. и ми напише едвај чекам да те видам и оп чекиран господинот..аха да знам колку ,,сакаш,, да ме видиш.

 

Имаше чудни моменти, кога ќе ми ѕвонеше (ова веќе при крај на врската) почнував да негодувам и да си викам во себе Досаден си, остави ме на мира. Но најмногу ми се одмили кога навалуваше да имаме секс а јас не сакав. И одма муабети Ќе откријам јас ти што правиш и со кого, како мора секогаш кога ќе се одбие секс во прашање да е неверство. Кога ќе се одмили нема враќање назад, најдобро е да се откажеш и да си го почекаш оној со кој се ќе ти биде убаво и мило.

 

А што правиш ти сеуште со типот не ми е јасно?! Го нарекуваш ова врска? Каде? Како? ..
Не ми е јасно навистина.
Не се залажувај себе си дека имаш врска и човек покрај тебе, батали го нит е прв нит последен..

 

Некoј е пaт е мислaм кaкo дa кaжеш aј немoжaм дa те трпaм и пoпуштaм,aмa кaкo прaвo дa знaм дaли ми е oдмилен или јaс сум му се oдмилилa. :/

 

Има различни левели на омилување хаха.
Едно е да ти се одмили после период на карање и некое време да те нервира и да сакаш малце простор, друго е да ти се одмили до степен да го мразиш и да не сакаш да те допри ни да те бара!

Ако е првото е нормално на сите му се случува во долги врски, тепа монотонијата тоа е! Мене така ми беше пред некое време, бевме во лоши односи неколку месеци дури само кавги викање итн. Ама помина. Сега е исто пак.
Ако е второто нема ни зошто да се размислува веќе- тоа е крај на врската! Едноставно престанала љубовта и со сила убавина не бива. Не треба да се троши скапоценото време.

Викаш после секоја караница ти се одмилува, па нели е тоа логично? Мислам кој човек на светот после караница со некој сака да го гушка и бакнува и да му е се супер? Никој. Со кој и да се скараш нормално дека односот е оладен и дури не се извините, или најдете решение или едноставно си дадете време- не може така да помине. Додуша зависи и за што е карањето...

 

Мислам дека после караница е нормално да сакаш малку време со мислите бидејќи во караници често се кажуваат работи кои не ги мислиме навистина.
@Selenaab мислам дека вистинскиот страв кај тебе е да не ти стане сеедно во врската, да не ти е гајле што се случува и мислам дека тогаш се случува вистинскиот проблем, тогаш дури и може да ти стане одбивен. Кога веќе не ти е гајле како се однесува, со кого е, што прави, што се случува во врската. Те советувам да размислиш убаво. Ако во тие многу караници што сте ги имале те навредил многу, ти кажал нешта преку кои е многу тешко или невозможно да преминеш, разговарај со него. Ако пак не престане да ти прави така, нема што да правиш, ќе ставиш крај бидејќи со сила убавина не бидува. Мислам дека не треба да чуваш се во тебе, кажи му отворено како се чувствуваш за да не ги прави истите грешки повеќе. Ако пак караниците биле за глупави и небитни работи, бидејќи по мене си знам дека некојпат сме се скарале за небитни работи, пак зборувај со него, и бидете потрпеливи еден кон друг кога станува збор за ситници. Не дозволувајте ситни и најчесто небитни работи, за кои после некое време нема ни да памтите за што сте се скарале да ви ја уништат врската.
Исто така мораш да прифатиш дека караници пак ќе си има, понекогаш, ама веќе ако почне секој ден карањето мислам дека тогаш треба стварно да се загрижиш. Со секој има караници, и мене сестра ми ме нервира понекогаш ама неизмерно ја сакам.
Јас и дечко ми имаме една тактика. Секогаш кога ќе се скараме, после тоа, кога веќе сме смирени прашуваме дали има и друго нешто што ни смета во врската, што му смета кај мене и обратно. На овој начин без карање дознаваме што ни се случува, што е причината за овие караници и да ја отстраниме таа причина. Пробајте и вие вака, оти мислам дека ако веќе еднаш ти се одмили како што ти велиш, или ти стане сеедно веќе ќе нема назад.

 

Е сегa зa мене си знaм ,aмa oд негoвa стрaнa немoжaм дa дефинирaм дaли е oдмoлувaње oд нервoзa или буквaлнo или си нaшoл другa пa декa сме дoлгo oстнaлo нештo штo му знaчaм :/

 

За мене најголемо одмилување било кога симпатијата и мувачот во кој ептен бев затрескана ми рече дека не е спремен емотивно да биде нешто повеќе со мене, не можел на сите страни да биде и такви некои глупави изговори. Во истата секунда од кога го прочитав тоа ми се одмили, ете толку лесно и толку едноставно

 

За какво карање станува збор бе ?
Јас пак, кога ќе се потскаравме, уште повеќе ми се намилуваше, сакав да го гушнам и стиснам.
Ми одмилуваат луѓето, кога престанувам да ги сакам.

 

Ако знаеш дека те сака кога ќе се потскарате повеќе и ти ќе го сакаш, ама ако не те сакал воопшто како во мојот случај наеднаш ти се менуваат чувствата, ништо освен одбивност не осеќам ццц

 

Пa рaбoтaтa е штo веке незнaм дaли ме сaкa дaли имa другa или нaвикa е.Кoгa ке гo прaшaм штo ке прaјме кaкo ке се глеaме се кaкo сaкaш и ке гo прaшaм a ти кaкo сaкaш oн ке ми кaже aј кaкo сaкaш шo сaкaш прaј.Нa мoменти ке кaже нештo кo дa си е стaриoт oн нo муaбет немoжaм дa нaпрaaм ке гo прaшaм нештo зa нaс кути aкo сум ипoрнa ке кaже не зaмaрaј прaј штo сaкaш.Дaли нaмернo или сo причинa ме oдбивa.Уствaри ние се скaрaвме и сегa е вaкoв,a и предхoднo кoa ке сме се скaрaле вaкoв бил ден дo двa aмa сеa пoдoлгo и пooштрo е.Незнaм штo дa прaвaм a и 6гoд сме зaеднo веке и зa пoнaтaкa имaвме плaнoви.

 

Ми се одмилиле само кога караниците станале премногу навредливи, лични, преголем товар. Кога сум почнала да се чувствувам сеедно другата личност ме прегазува со тенк, повторно и повторно. Кога, станале тип на караници и за работи како, како јадам, како гледам, како дишам, како се движам..
Постепено растело. Станале одбивни бидејќи направиле да се чувствувам недоволно. Ме тероризирале заради сé што сум, каква сум.. дури и за музиката или филмот што го гледам. Биле караници за банални работи..како кога некој ама баш не бира зашто се кара со вас, се кара само да се искара, само да ве разлути, само да си отидете и да не комуницирате некое време...само да остане без вас некое време. Има нешто многу битно во тој тип на караници... пошто кажува до каде стигнала вашата врска...или, каде и е крајот и каде е почетокот на некоја друга врска во која вие сте само вишок
Се чувствувал презир и одбивност во самите нив. Не било повеќе шала, не било повеќе скарај се - смири се, страсти потоа... него било чист презир, студенило, омраза, одбивност од другата страна кон вас. Човек во такви ситуации добива чувство ко да не му е местото таму со тој човек. Нормално, логички е да почнеш да мислиш: што мајка бара тој човек тука и ти со него. Откако ќе го надмине човек тоа... чувство на приврзаност кон таа личност, ќе се откаже од сеќавањата, спомените од минатото - колку убаво ни било..и ќе почне да размислува сериозно на тоа, колку не ни е убаво сега и колку долго не ни било убаво и колку нема шанси да ни биде убаво... тогаш веќе е крај. И, не е битно дали утре ќе ве побара, ќе го сретнете некаде на улица со друга личност.. нема да ви каже здраво или што год. Или бар кај мене било така.
Имав една личност сега скоро која ми стана одбивна уште во самиот процес на додворување. Заборавив колку многу ми се свиѓаше и дека воопшто ми се свиѓаше. Имав само моменти на:

 

Исто и мене, колку повеќе го нервирам, толку повеќе помил ми станува кога е така разлутенко, со тоа погледче аии ќе го изедамм.
Ама од друга страна се си е и до карактерот, некои не можат да трпат лигавење и такви работи, да е некој толку незаинтересиран и стварно на глава да му се имаш веќе качено ни два ни три веднаш ќе те фрли во кантата со спомени.. Внимавај што пишав.. 'Во кантата со спомени' значи може и во албумот со сеќавања да бидеш, да се потсеќа на тебе и да си подразмисли што имал, што изгубил и што веќе не поседува. се зависи од тебе и твоето однесување ..

 

За мене најголемо одмилување е кога почнеме да се караме и кажува некои зборови кои ме повредуваат и несака ни да го допрам, се трга од мене, не ми се јавува. И кога ја преминува границата за лутење, кога се лути за се и сешто. Тогаш се чуствувам како безвредна личност.

 

Здраво девојки. Имам една двоумица. Неможам да заклучам дали навистина ме сака или сакаа само да добие од мене за задоволство. Секогаш превише ги анализирам луѓето бидејќи се плашам да имам доверба во нив.

 

И јас така кога е луто ми иди да го испапам.. а ако секогаш се чувствуваш лошо после секоја караница тогаш немаш шо да бараш кај него веќе и многу зависи ако секоаш непростиво те вреѓа исто ќе си заминиш. Секако во лутина збораме се и сешто јас успевам да се контролирам, секогаш однапред мислам како ќе му биди него отпосле како ќе се извинам после тежок збор..а тешко е да го оставиш знам ништо во животот не е лесно