Мојот кога и да го прашам за јадење секогаш вика Што мислиш тоа направи. Или ќе рече Не знам. И јас ќе направам нешто и он Ееееее.... Не ми се јаде леќа (на пример) Е па, нека си направи сам јадење Кога и да се вратиме од пазарување, он ги вади производите од торбите и ги става на маса. После тоа оди во дневна. Му викам А да ги наместеше во фрижидер? Он Не. Јас само ти помогнав И како да не се нервирам
Еее вие па, јас мојот гладен го оставам па да видиш како трча во кујна да зготви нешто Сношти правеше шпагети во сос
И јас некогаш така оставам се ,сма не му смета да стани да фати... е само ѓубре немам фрлено цела година ,со то се вади изгледа
Јас готвам за сите. Ако не му се јаде, си прави друго за јадење Чорапите уште ги остава на под. Така му стојат 3 пара чорапи.
Добро зошто мора секоја караница да е за неговите? Смачено ми е веќе. Извинете морав да пишам, немам со кој да презборам.
И ние бевме така. Искрен совет - што и да прават, колку повеќе значење им даваш тие си успеваат во целта, а ти се нервираш и немаш мир. Гледај си ја фамилијата.