Неколку пати во друштво наидов на дискусија каде ќе живее новиот брачен пар после свадбата и кој е должен да го обезбеди тоа. Знам дека повеќето ќе речете живееме во модерно време, 50-50 е од двајцата, ама дечко ми и неговите другари велат дека ни најмалку не очекуваат нешто од нас девојките. Според нив, ако момчето не обезбеди стан/куќа да си живеат сами, фамилијата на невестата многу нема да се замара. Ќе мора да живеат со свекор и свекрва или под кирија. Не дека нема она ништо да добие од своите родители, туку ќе добие со наследство кога тие ќе починат после 20+ години, наместо во моментот после свадбата кога на младите најмногу им треба. Муабетот беше започнат при дискусија за тазе верен пар каде момчето живее со родителите и планира таму да живее со идната жена, а семејството на девојката има стан кој го даваат под кирија во моментов. Таа има брат од 20 и некоја година (кој нема намера во брзо време да се жени) за кого тој стан се чувал и затоа не бил на располагање за паров кој ќе се земат во текот на годинава. Како е вашето искуство? Кој ви помогна кога се земавте, или какво е мислењето на вашите родители за понатаму? Дали доколку би имале услови да ви овозможат свој стан со сопругот (во случај кога сопругот вели дека ќе треба да живеете со неговите родители), би ви ги дале тие средства за да живеете сами на страна? Или доколку имате брат, веќе е решено дека тоа му следува нему?
Моите имаат уште еден стан покрај овој во кој што живееме кој исто ко во случајот кој го наведе го издаваат.Доколку дојде тоа да јас и мојот иден сопруг не можеме сами да си обезбедиме живеалиште,моите без проблем би ми дале еден стан,само за да не седам со свекор и свекрва. Моите се категорични по тоа прашање,бидејки и ние живеевме во заедница па мајка ми не сака да и јас да се стегам со стари луге. Кај мене олеснителна околност е тоа што сум дете единче,па не би имало такви проблеми при делби кој каде да живее. Генерално кога станува збор за тоа кој треба да обезбеди живеалиште мислам дека МАЛДЕНЦИТЕ се должни да си го обезбедат ,ни мајка ни татко ни свекор ни свекрва. Често по темиве се наидува на мислења како старите нејкеле да дадат стан ,соба ,спрат од кука...Та на едниот брат дале повеке на другиот помалку. Кога веке си се решил на таков чекор треба да размислуваш и за своето живеалиште,а не како кај нас што владее тоа мислење дека по дифолт невестата треба да отиде кај мажот дома и по дифолт таа кука преку нок станува нејзина.Почитувам парична помош за учество за купување нов стан , но да биде подеднакво дадена од двете страни. Категорично не го поштувам тоа одење кај зетот дома и живеење со старите. Факт е дека денес не е лесно со нашиве плати да се заштеди за нов стан,но сметам дека за учество со помош на родителите од двете страни за скромно двособно станче може да се закрпи некако.
^ Ваков е случајот кај мене дома - и брат ми и снаа ми сметаат дека тоа е должност на моите родители. Иако добија скоро опремен спрат од куќата (кој беше среден со ствари кои моите ги купиле.... па потоа бидејќи не и се допаѓаа на снаа ми, спратот се реновираше повторно од кујна до спална се по ред - секако знаете на чиј грб падна реновирањето ) и дојде време да истата таа снаа која не работи и нема никакви примања туку е на товар на брат ми и на моите родители, да кажува кој дел од куќата кому припаѓа . За некој месец и јас ќе се мажам. Со мм ќе живееме во куќата на неговите додека не биде готова за вселување нашата куќа, која инаку ќе се гради со помош од нашите родители и парите од свадбата. А за средување на ентериерот нормално од нашите пари кои ќе си ги штедиме во меѓувреме. Навистина сум им благодарна на свекорот и свекрвата за помошта (нормално и на моите родители) и тоа никогаш нема да го заборавам, поучена од некултурата и неблагодарноста на мојата снаа . Но сепак ќе кажам се е во воспитувањето и домашната култура....... некој ја има, но повеќето не.
Дефинитивно во право си за тоа кој како е воспитан и какви му се очекувањата од животот. Мене лично моите цел живот ми збореле-Керко вади си го сама лебот,ние нема да бидеме вечно тука за да ти помагаме. Моите и двата стана сами ги имаат купено. Овој во кој што живееме мајка ми и татко ми заедно со години го одплакаа(сигурно некои 20 год го одплакаа) а другиот помалиот мајка ми сама го има купено и многу ја почитувам за тоа бидејки памтам како порано секој месец од плата тргаше пари и купуваше марки (тогаш марки беа) за да го купи. Факт е дека живеевме со баба ми и дедо ми (на татко ми родителите) и приказните во снаи и свекрви не се нималку блиску до хоророт што секојдневно баба ми и ги приредуваше на мајка ми. Можеби ради тоа искуство со баба ми ,мајка ми е категорична по тоа прашање дека никогаш не би дозволила да живеам со свекор и свекрва. Моите реално од старите скоро ништо немаат добиено. На мајка ми родителите Бог да ги прости рано се починати непосредно од кога се земала со татко ми а и не биле некое имотно семејство кое би можело на мајка ми финансиски да и помогне. Од свадба,од живеалиште жената секогаш за се сама се грижела и се финансирала. На татко ми родителите како што кажав живееа со нас. Дедо ми Бог да го прости душа човек беше многу го сакав ,праведен мирен човек што никогаш не правел проблеми за ништо( барем од тоа јас што го памтам бидејки почина мала коа бев) . Баба ми од друга страна беше случај за посматрање.Саможивец кој не сакаше никој освен самата себе и која беше опседната со тоа да биде центар пажња. Од неа како внуче никогаш ништо не сум добила,ниту внимание ниту љубов а уште помалце пари за еден сладолед. Дури памтам стално ми префрлаше зошто татко ми толку ме тинтрал и трошел на мене,па татко ми еднаш и рече-На дете ако не трошам на кого?Под перница ли ке чувам пари? Баш ради ваквото мое искуство и воспитување сум убедена дека ако веке сум решена да се мажам,треба сама да си создадам услови за живот а не да чекам од идиниот маж или од родителите. Има разлика во тоа некој да ти помогне ,двете страни вклучувајки ги малдите да вложат во некој имот па макар и да е тоа двособно станче од 40 квадрати , и дефинитивно има разлика во оние снајки кои живи срекни што се тргнале од дома си отишле под туг покрив да живеат и очекуваат дека тој стан или кука преку нок ке стане нивни со самото тоа што се омажиле. Е па колку и да звучи лошо ,тоа не е нивни стан.Без разлика што и таа свекрва е можеби дојденка ,30 години вложувала ,го одржавала ,живеела во тој дом и нормално дека има право да се праи газдарица и да паметува. Јас викам ниту еден имот,ниту еден стан,ниту една кука не се мои се додека се живи мајка ми и татко ми.Кога ке починат (Господ да си ги поживее) тогаш можам да праам поделба на имоти на кој колку му следува,дали на брат дали на сестра.Ама додека се старите живи нема никој право да им ги дели собите ,спратовите па уште и да кажува дали праведно дале повеке на едниот брат,а неправедно не дале на другиот. Али секој со својот памет. Кој како мисли дека треба да прави и да си го живее животот на него си е.
Вистина е ова, ама реалноста е друга. Ако немаат никаква помош од родителите (од двете страни) ниедни младенци немаат доволно да си дозволат свое живеалиште (со исклучок на плаќање кирија, ама и во тој случај тоа не е нивно). Дури и да имаат по 10 години работен стаж и мажот и жената, не можат да имаат тргнати пари на страна доволно ни за гарсоњера. За разлика од нив, нивните родители работеле 20-30 години, и тоа е период за кој може да се собере поголема сума пари (ако не и цел стан/куќа плус да се создаде). Јас лично сметам дека кога младите немаат каде да живеат, виновни се родителите што не мислеле на време. Зошто тоа е зачаран круг, тие млади сега 20 години ќе работат за својата куќа, па кога ќе дојде ред за нивните деца пак ќе нема. Не викам дека задолжително МОРА да им се даде на младите, ама се што може треба да им се даде. Ама темава конкретно е за тоа дали на невестата ќе и дадат... Ако немаат посебен стан, младите одат кај свекорот и свекрвата. Тие во две соби да живеат, една ќе им ослободат. А во истата ситуација, спрат цел да има слободен кај родителите на девојката (во примерот што го дадов во претходното мислење, дури и цел стан има), ретко тоа се подарува на младите. Особено ако невестата има брат Лично за себе, јас би била задоволна со било што. Моите работеле цел живот за да створат нешто, да не спиеме во дневна, да имаме посебни соби сите, и тоа треба труд. Вложиле 25 години од својот живот во тоа, и сеуште пробуваат да направат повеќе за да и нивните деца имаат убав старт во животот. И верувам дека повеќето родители на немажените феминки велат дека ќе им дадат тоа што ќе им следува, како што и мене ми рекле моите родители. Ме интересираа конкретни примери, тазе мажени, каде живеете? Ако привремено сте под кирија, или со свекрва додека не биде спремен вашиот дом, значи е само прашање на време. Ама што ако немате каде да живеете? Дали баравте од вашите родители барем финансиска помош ако ништо друго, и дали ви ја овозможија? Или дечко ми е во право што вика, плаќаат за свадбата и иш!
Спиди затоа и реков дека почитувам помош од родителите.Свесна сум дека со овие плати тешко на тој што треба да штеди за стан,но од друга страна неможам да чекам цел живот од моите и да ги осудувам ако не ми стокмиле живеалиште на страна. Доволно ми е тоа што цел живот ме чувале ме пазеле ,ми плакале школување,курсеви,одмори ...Неблагодарно е да се каже Зошто на време не сте мислеле да ми обезбедите стан или пари за да си купам стан кога ке решам да се мажам.Реално јас мојот стан кога го огласив пред 3 години го давав за 20 000 евра ,и тоа стан во Карпош 1. Не викам дека секој има 20 000 евра во џеп,но барем половина од тие може да се исплатат што со штедња што со помош на мама и тато ,што со пари од свадба у плик.Останатата половина и двајцата кредитче од банка. И да знам дека не е така едноставно во пракса ,колку што звучи едноставно кога ке напишеш. Но и младите не размислуваат,т.е повекете се со мислата дека мама и тато по дифолт треба мене нешто да ми остават и да ме обезбедат. Е па не е така.Ке стегнеш дупе..Место одмор од 500 евра ке идеш на одмор од 250 евра. Место зимување на Банско ке идеш на 5 дена во Маврово.. (мислам дека ми се сфака поентата) . Па ако работам 10 години ,на годишно ниво да тргам по 250 евра ете ги 2500 евра од едната страна ,што е 1/4 од сумата во случајот со мојот стан. Ти ја разбирам поентата,проблемот кај нас е што уште владее тоа закоравено мислење дека на синот останува имовината а керката и онака ке се мажи нека си иде кај мажот дома. Впрочем тоа е и проблемот во случајот на твоите познаници. Затоа јас велам дека додека се живи старите нема што да им се мешаме во нивниот есап. А на крај краева во таков случај боље родителитте на другарката твоја да го продадат тој стан и на пола да им поделат на двајцата ,па после нека се снаогаат ,отколку да му се води рачун на братот коа ке се жени и зошто тоа станче седи празно а сестрата се стега со свекор и свекрва кај мажот.
Лесно е да збориме, ама во пракса е друго. Еве 5 год работам и не сум трошач голем, а имам пари колку за една кола да си купам на старо. Каков стан, каква гарсоњера, каков крдит кога денеска работам , утре може ќе дремам без работа. Сите млади со завршен факс мислат дека многу ќе заработат, а потоа се соочуваат со реалноста дека работа нема да најдат неколку години. Сите сакаме, ама нема.
ние уште пред свадба живеевме под ќирија, и нормално си продолживме. во сите овие години немаме денар пари побарано. јас кога почнав да работам за 10,000 ден и не ми ги даваа тогаш побарав од дома да ми помогнат за да се запишам на вторито факултет но ме одбија и од тогаш немам еден денар побарано. и она што ми го даваа како поклон со мака го земам. од неговите ниту денар. свадбата ја платија што беше нивен дел-гости дел за музиката и за мене поклон без претерувања бовчи ланци и чуда немаше ништо. не се сложувам со оваа констатација "Јас лично сметам дека кога младите немаат каде да живеат, виновни се родителите што не мислеле на време. " не би да образложувам мојот став е произнесен на сите теми што го опфаќаат ова. и на крај само ќе кажам не сакам од никој ништо ама баш ништо. ако треба цел век ќе живеам по ќирија ама не барам од старите.
Ти се восхитувам на храброста да бидеш под кирија цел живот Јасно ми е дека ништо не се споредува со тоа да живееш сам во свој дом, ама не е лесно цел живот да имаш трошок на глава од кој на крај ништо нема ќар, зошто пак тој дом нема да е твој. И јасно ми е дека младите не сакаат тој терет да си го стават на глава, него чекаат од мама и тато (и за машко и за женско исто важи). Јас проблемот го гледам во тоа дека, откако ти цел живот ќе даваш голем дел од платата за кирија, ни ти ни понатака твоите деца нема да имаат нешто свое. И ти на мака цел живот, и твоите деца понатака. А сега ако твоите родители и родителите на маж ти ви дале барем капитал, некоја почетна сума, и вие земете кредити, пак цел живот ќе имаш некој месечен трошок, ама на крај ќе ти остане еден стан од тоа. А тоа сами никогаш нема да можете да го направите. Не ги осудувам тие фамилии кои едноставно немаат. Се мачат со таа плата што ја имаат да јадат и да ги школуваат децата. Ама ако можеш да си дозволиш барем 1000ден. да тргнеш секој месец, срамота е после години и години брак, родителите да немаат да им дадат ништо на децата (а свадба со 500 луге ќе направат ). За такви случаи зборувам. Кога родителите имаат, ама не даваат затоа што ќерката треба да се омажи (да не речам да си отиде кај и е (не)среќата), а тоа што го имаат да го дадат на синот.
Цел живот под кирија тоа не е живот. На секој му треба дом, што кога луѓето нема да земаат плата, кога ќе останат без работа, што тогаш?Родителите треба да мислат кога родиле дете да му пружат колку - толку, 2 соби ама негови да се , а не под кирија.
Spidy еве јас ќе ти го раскажам мојот пример. Со партнерот сме заедно многу години. Тој има куќа во која реално има простор, но е стара и со нерешени имотно правни односи кој не е можно да се решат во скоро време. Па да вложуваш и реновираш, а незнаеш што ќе биде твое и дали ќе биде не оди. Јас живеам во стан со родителите. Фала богу двајцата работиме во континуитет и имаме просечни плати. Во еден момент од нашата врска седнавме и направивме озбилен разговор, решивме дека тоа е наш проблем и треба јас и он да си го решиме. Одлучивме да се удриме на штедење, ама штедење драматично (значи ноќен живот прешкртав дискотеки и кафани многу пари коштаат, летни одмори или скромни или никакви, носам евтинка гардероба односно купувам на крајна распродажба исклучиво или певекс или пренди, се возиме исклучиво во градски превоз, немаме кола ни јас ни тој, во такси не сум се качила може има 7-8 години, на работа за јадење си носиме сендвичи од дома и ред други такви мерки). Е сега ние сме крајно благодарни на нашите родители што сите овие години не поддржуваат, тие немаа да ми дадат купче пари, но имаат огромно разбирање за нас, фрижидер секогаш полн, татко ми едно млеко или шампон што се вика не ми дозволил да купам. За кирија несакавме да чуеме, тоа според нас е само трошење пари, а проблемот не е решен. И сега математиката- јас секој месец 250 евра на страна и тој 250 значи 500 евра месечно, на годишно ниво тоа е 6000 евра, помножено со 7- 8 години и плус еден стамбен кредит не многу голем ете ги парите за скромен дом кој што не е во центар туку подалечку, ама е ние сме многу среќни што е наш и сами сме го спечалиле. Најголемо изненадување дојде од родителите, кое ни го очекувавме нити го баравме. Ние решивме не правиме свадба, па моите родители ми рекоа штом е така парите што ќе ги трошевме за свадба еве ви ги(и тоа подигнаа потрошувачки кредит), а неговите родители рекоа дека кога и да зашкрипи прво таму кај нив да се обратиме. Мене ми е тоа доволно. Јас не сметам дека родителот е должен да ми даде стан или да ме издржава. Секој треба да се бори да создаде. И моите родители заедничкиот живот го почнале со стамбен кредит и доста штедење, значи и во нивно време не било ништо полесно.
Тања да,должни се додека е тоа ДЕТЕ и додека е под нивни покрив да му пружат дом,покрив над глава и пристоен ручек да не гладува. На возрасен човек способен да работи и да заработува не се должни ништо да му пружаат,туку доколку ИМААТ ке му дадат. 2 соби богами не се колку-толку,туку е цел стан.
Ама знаеме какви се можностите во МКД, немаме сите шанса да заработиме за стан. Тоа се големи суми. Треба многу штедење, откажување од многу работи. А не е на одмет родителите да купат или направат куќа за децата.
Нели знаеме какви се можностите тука. По кој основ родителот ќе обезбеди куќа, ако нема доволно за да го претурка месецот (што најчесто е така)? Ако си сакаш свое катче, веќе си го даде одговорот, ќе си штедиш, ќе се откажеш од многу работи. И треба да си свесна дека години се потребни за тоа, не биднува преку ноќ. Родителот може да ти помогне, ако се финансиски моќни, не верувам дека некој би оставил родено дете без покрив над глава, ама по секоја цена да бараш е тотално себично и незрело размислување.
Да условите кај нас овде се катастрофални доколку сакаш да си обезбедиш сопствен дом и семејно гнездо а,кој не би сакал.Денес да подигнеш стамбен кредит од банка е лудило,плус и работните места се нестабилни.Никој не ти гарантира дека утре ќе се појавиш на работа и договорот ќе ти биде продолжен. Тоа порано беше така дека родителите се обврзани да им обезбедат покрив над главата за машките потомци,додека за девојките такви калкулации не се земаа во предвид, раководени од едно непишано правило дека идниот зет т.е неговите се тие кои требало да му ја мислат порано. Но,условите и времињата се изменија,многу семејства останаа без основните приходи за егзистенција па не биле од оправдани причини во можност да им го решат стамбеното прашање.Е сега друга е приказната за оние семејства кои имале можности а,и условите за подигање кредит биле и тоа како попволни ама немале акл во главата,им годел лагодниот живот,постапиле краткоумно,не мислејќи дека ќе дојдат тешки времиња и не мислеле за иднината на своите деца. Доколку некогаш би се нашла да бирам помеѓу две солуции кирија или отплаќање на кредит би го избрала ова второво,можеби е малку потешкиот пат и ќе треба повеќе да се затегни ременот ама и плодот на оваа жртва, подоцна сопствениот стан е многу посладок кога знаеш дека си го стекнала со сопствени раце. Како и да е на нас младите останува да се бориме за свое место под сонцето!Секој со својот ксмет па и ум
Taња ако знаеш какви се тешки условите за тебе да заштедиш за стан,зарем не мислиш ли и дека за родителите се тешки условите за штедење?!? Или за нив тоа не важи?Они мора по секоја цена да калкулираат и да штедат за тебе утре да ти купат стан. Ако тебе ти се клати работното место,и на многу родители пред 10 години им се клатело работното место,работеле за ниски плати и не биле во можност да тргаат на страна пари за да купуваат имовини на своите деца за во иднина. Многу од тие родители го отплакале досегашното живеалиште преку кредити , па коа ке ти скине банка 8000ден за кредит што ке тргаш на страна да штедиш кажи ми. На никој не паднал кука или стан од небо.Па и да паднал, тој стан треба ли да се одржава,треба ли од време на време покукнина да се мења,па боже мој се се расипува една машина за перење и за садови да ја купиш испод 20 000ден не е . Или треба у шупа да живеат тие луге за да тебе ти овозможат 2 собен стан. Па ние едни прозори во 2 соби што ги сменивме пред 2 лета ни летанаа 2000 евра ко од шала,а нормално не можеш да седиш со прозори од пред 20 год кои се во процес на полураспагање и зимно време фура ветер од сите страни. Треба ли тие родители да платат сметки за вода и струја поготово зимно време кога се енормни и изнесуваат колку една просечна плата(барем кај мене се дешавало зимно време сметка за струја да дојде и по 10 000 ден и тоа за еден месец).А мораш да пушташ печка,мораш да се грееш неможеш да премрзнеш бог да чува. Треба ли тие родители да платат школување,одмор ,шетање,облека?Или се тоа без пари даваат па можат да тргаат на страна за да ти купат стан.Треба ли храна на маса да стават или ке гладуваш?Па едно одење во Веро и пазарување на основни намирници по 3000-4000ден кошта. Многу површно,ограничено и без почит гледаш на старите. Крај краева ти пружиле тие тебе покрив над глава додека си живеела со нив.Верувам не си спиела под Камени Мост и не си бркала по контињери за да се прехраниш дента. А има и такви случаеви и тие се оние кои имаат право да заборат за тоа како родителите не им пружиле топол дом. Да , треба да се откажеш ама од што ке се откажеш. Од лебот на маса или неплакање сметки, па да ти дојдат дома струја и вода да ти исклучат?!?Или изфршител да ти дојде и да ти го земе компјутерот на кој што сега ги кунеш твоите?!? Откажи се и ти од некои луксузи како што се откажала една членка погоре што напиша па ке видиш како ке успееш да тргнеш некое париче на страна.Може не за цел стан да го купиш ама барем за пола ке имаш едно учество да дадеш.
Не смеам да се вмешам оти ќе рече некој ама ти не си во Македонија Сепак исто е кога доаѓа збор за стамбено прашање, оти еве и јас отплаќам кредит за куќа, не сум ја ѕидала, или збирала пари под јорган па да речеме ја купив, сме го подигнале со маж ми да го отплаќаме со години. Еден ден ќе е наше, во смисла секоја цигла е платена, макар и сега си е наше де, уште една сметка е кредитот. Затоа кога налетам на она, а ако останеме невработени од што ќе се отплаќа кредитот ќе речам па без ризик нема убавини, тоа е. Еве јас моментално не сум вработена, од свој избор оти учам, за да можам да се вработам на друго место, но сум била отпуштана и исто така момчето има сменето 4 работни места од кога е кредитот подигнат. За периоди како овие се призаштедува неколку месеци рати настрана, нема идење нa одмор некоја година на пример, врзан каиш за врнежливи денови што се вика. Е сега, и јас сакам/сум сакала може поголема куќа, на поубаво место, со поголем двор, ама сме подигнале за толку за колку сме се решиле дека реално можеме да покриеме трошок за 15 години. Ако решевме да отплаќаме 25 ќе се ширевме повеќе ама ќе ни стоеше и долгот над глава подолго. Не е убаво да имаш долг, ама крај краева ако заглавиме и нема како на друг начин, продаваме, отплаќаме целосно долг кон банка и тоа е, не е убаво ама и не е ни смак света, одиме под кирија па макар и за една соба да си дозволиме. Одговорноста е одлика на возрасна индивидуа за разлика од лутењето кај децата.
Тања да,должни се додека е тоа ДЕТЕ и додека е под нивни покрив да му пружат дом,покрив над глава и пристоен ручек да не гладува. На возрасен човек способен да работи и да заработува не се должни ништо да му пружаат,туку доколку ИМААТ ке му дадат. 2 соби богами не се колку-толку,туку е цел стан.[/quote] Ама знаеме какви се можностите во МКД, немаме сите шанса да заработиме за стан. Тоа се големи суми. Треба многу штедење, откажување од многу работи. А не е на одмет родителите да купат или направат куќа за децата.[/quote] Taња ако знаеш какви се тешки условите за тебе да заштедиш за стан,зарем не мислиш ли и дека за родителите се тешки условите за штедење?!? Или за нив тоа не важи?Они мора по секоја цена да калкулираат и да штедат за тебе утре да ти купат стан. Ако тебе ти се клати работното место,и на многу родители пред 10 години им се клатело работното место,работеле за ниски плати и не биле во можност да тргаат на страна пари за да купуваат имовини на своите деца за во иднина. Многу од тие родители го отплакале досегашното живеалиште преку кредити , па коа ке ти скине банка 8000ден за кредит што ке тргаш на страна да штедиш кажи ми. На никој не паднал кука или стан од небо.Па и да паднал, тој стан треба ли да се одржава,треба ли од време на време покукнина да се мења,па боже мој се се расипува една машина за перење и за садови да ја купиш испод 20 000ден не е . Или треба у шупа да живеат тие луге за да тебе ти овозможат 2 собен стан. Па ние едни прозори во 2 соби што ги сменивме пред 2 лета ни летанаа 2000 евра ко од шала,а нормално не можеш да седиш со прозори од пред 20 год кои се во процес на полураспагање и зимно време фура ветер од сите страни. Треба ли тие родители да платат сметки за вода и струја поготово зимно време кога се енормни и изнесуваат колку една просечна плата(барем кај мене се дешавало зимно време сметка за струја да дојде и по 10 000 ден и тоа за еден месец).А мораш да пушташ печка,мораш да се грееш неможеш да премрзнеш бог да чува. Треба ли тие родители да платат школување,одмор ,шетање,облека?Или се тоа без пари даваат па можат да тргаат на страна за да ти купат стан.Треба ли храна на маса да стават или ке гладуваш?Па едно одење во Веро и пазарување на основни намирници по 3000-4000ден кошта. Многу површно,ограничено и без почит гледаш на старите. Крај краева ти пружиле тие тебе покрив над глава додека си живеела со нив.Верувам не си спиела под Камени Мост и не си бркала по контињери за да се прехраниш дента. А има и такви случаеви и тие се оние кои имаат право да заборат за тоа како родителите не им пружиле топол дом. Да , треба да се откажеш ама од што ке се откажеш. Од лебот на маса или неплакање сметки, па да ти дојдат дома струја и вода да ти исклучат?!?Или изфршител да ти дојде и да ти го земе компјутерот на кој што сега ги кунеш твоите?!? Откажи се и ти од некои луксузи како што се откажала една членка погоре што напиша па ке видиш како ке успееш да тргнеш некое париче на страна.Може не за цел стан да го купиш ама барем за пола ке имаш едно учество да дадеш.[/quote] Јас не кажав дека јас се опуштам. Како тргнало јас на моите ќе треба куќа да им правам. Тие ништо не заштедиле, не од немање можности, туку од неработење, фрлање пари за пиење, и тогаш и сега не е исто. Во време на СФРЈ татко ми сменил еден куп фирми, дали сега може тоа некој да си го дозволи. Сега една работа не се наоѓа, не па да бираш и менуваш и на крај пак со празни џебови. Од што денеска да се тргне, од мала плата си штедам, ама дур да заштедам за мој дом, ќе остарам. За луѓе вработени во приватен сектор со мала плата тоа е невозможна мисија.
На кого јас да мислам, на моите деца кои еден ќе ги имам и убаво е нешто да им заштедам и оставам, или на моите што цел живот сметки не можат да си платат.
