Различни семејства,различни ситуации и донекаде ја разбирам твојата огорченост и разочараност од родителите кои од мрзливост и расипништво не мислеле да им ја олеснат иднината на сопствените деца и со тоа да им обезбедат поубав старт во животот.Во животот можеме да бираме се друго освен родителите. Ти треба да мислиш на твојата иднина и на твоето идно семејство кое ќе го формираш,тоа нека ти биде приоритет а,сепак колку што ти се можностите помогни им и ним,сепак ти се родители и тие во некој момент во минатото одлучиле да ти дадат шанса за живот на овој свет...иако не совршен. Ако не повеќе,барем си поучена од нивното искуство и добро ќе знаеш кои грешки да не ги повторуваш со сопствените деца.
Така и јас размислувам,ама сепак се тоа големи психички стеги, напнатост, страв од неизвесност, страв од она што животот ми го носи...
Јас не мислам па ниту очекувам дека родителите се тие кои треба да ме покриваат цел живот,да ме растат,образоваат,гледаат па на крајот и стан да ми спечалат. Мислам тоа ми е многу сурово,да постојано барам и по автоматизам чекам да некој е обврзан тип топ да ми го среди животот и да ми ги намести коцките во лавиринтот. Фала Богу што ме гледале,а и уште ме гледаат,што потрошиле огромни пари на моето студирање,кое може да се спореди и со еден стан,па сега би била крајно неблагодарна и незахвална ако уште очекувам да ми дадат стан,да ми направат свадба,па кола и работа да ми најдат. Тогаш за што би се борела јас во животот,ако уште од старт се ми е подредено на конец.Би немала инспирација за остварување на моите амбиции ако чекам се да добивам од друг. Да не се разбереме погрешно,нема родител кој не му посакува добро на своето дете,но можностите се тие какви што се,па и да се далеку подобри не би барала некој да ми подари покрив на главата. Фала Богу имам две раце,две нозе,ум и разум,доволно сум интелегентна за сама да се изборам во животот,па и да заработам за 55 квадрати.
Кај нас голем број луѓе имаат разум, ум, завршен факултет, раце, нозе, па не можат да си заработат за основни трошоци затоа што такво ни е општеството. Ова не се однесува на мене, јас сум вработена, ама гледам млади со по 23, 25 год и уште не заработуваат ни џепарац, не па куќа, стан да купат. Родителот треба максимум да даде од себе да му помогне на своето дете. Зошто да не му оставам некоја заштеда утре јас на моето дете, вишок нема да бидат тие пари сигурно. Ова е Македонија, не Америка и за жал родителот и по 18 год му треба на детето, да се најде, да му помогне, да му биде поддршка...
Баш така. Прво напишав друго беше цел реферат, ама вака ти накратко кажа скоро се. Сите се согласуваме дека најубаво е одделно да живеат младенците. Убаво е родителите на БИЛО КОЈ од сопружниците веќе да се има погрижено, па макар половично околу тоа прашање. Но проблемот е кога родителете не можеле (а не не сакале), а ниту младите со своите плати и работни места кои се несигурни би можеле- за почеток. Парите за кирија, за мене лично е работа- бунар без дно. Ако имаш пари за кирија, тогаш подобро подигни кредит отплаќај рата барем за свое ќе е. Јас така размислувам за тоа.Е како ќе плаќаш кредит, а ако немаш по неколку години исти примања.....? А ако ги немаш за неколку години тие примања, како ќе плаќаш киријата? КАде ќе одиш? Јас во моментот имам свој кров на глава, детето ми е 2 г. и уште сега мислам како и на кој начин да можам да му помогнам....покрај во се друго во животот, па и во станбеното прашање....оти годините врват Па кој како си мисли...а и како си може. И да не се судиме, различни приказни, различни мислења, различни семејства, воспитувања и карактери. Сите си имаме право на мислење и ни едно не е погрешно нели?
И ние живееме сами инаку бевме во заедница со свекорот и свекрвата,ако тие не купија стан и не се преселија ние немаше шанси да купиме стан со една плата и мало дете,значи што ако имам завршено факултет уште магистратурата ми стои си седам дома и сум си домаќинка си го чувам малиот,значи во нашата држава многу е тешко и старите ако ти остават покрив над глава пак не се излегува на крај со една плата,ќе си подмириш трошоците кон државата и дали ќе ти остане за јадење за нешто друго е знак прашање,па можам да речам дека и повеќето живеат во заедница поради таа причина зошто старите или двајцата работат или зимаат пензија што денеска е барем таа редновна и не касни ,па уживаат и други бенифити
Баш напротив, ако твоите родители имале можност да ти обезбедат се што ти е потребно за почеток на убав живот со сопруг и дете, тогаш ти ќе бидеш слободна да работиш цел живот за да истото го направиш за твоето дете. Не е дека ќе немаш за што да се бориш, туку наместо да се бориш за егзистенција или за да си обезбедиш кров над глава (што значи дека цел живот ќе бидеш под стрес), тие основни работи ќе ги имаш и ќе се трудиш да му го направиш стартот во животот на твоето дете најдобар што може да биде. Пак ќе напоменам, зборувам за услови каде родителите имале можност да тргаат пари на страна во текот на целиот нивен брак (иако сметам дека и во тешки услови може одредена сума да се собере, може не за стан ама барем за учество за стан ). И јас имам родители кои се мачеле додека сум била мала, се до моментот кога сфатиле дека потребно е да се преземат драстични мерки. Долг период татко ми бил без работа и на крај решиле да замине во странство. И благодарение на тоа што татко ми е дома 3 дена во месецот изминативе 15 години, јас завршив факултет, се преселивме во трособен стан и моментално градиме куќа. Моите родители ме научиле дека секаква жртва треба да се даде за семејството и за иднината на децата, и се надевам дека еден ден и јас ќе можам да го направам истото. Се согласувам дека можам во текот на животот со своите две раце да заработам за 55 квадрата, ама сигурно би било подобро ако можам тоа да го дадам на моите деца, отколку цел живот за себе да се борам, и понатаму пак да немам доволно...
Кога децата, кои станале возрасни, уште очекуваат помош од своите родители, дека е нивна должност да им створат кров над глава откако се полнолетни, се судени како лоши родители кои не се жртвувале доволно самите за идното поколение ако не исполниле тој услов, и прашањето зашто ги створиле на прво место ако немале услови/способност и спремни на секаква жртва само за да им понудат со се тоа во едно општество што се очекува од нив за да не се кудени и криви после, додека повеќето от истиве ќе заземат тотално друг став кој е.... која си ти модерна ма да си решила дека не сакаш да раѓаш? Да се смеам или да се смеам Море море ќе се смеам како будала пуштена од Бардовци
Не се согласувам со тебе Spidy. Зарем родителот е должен целиот свој живот максимално и макотрпно да работи за на син му или во полош случај на зетот да му купи стан? Кога веќе родителот можел да створи,истите оние кои се способни за жена,а со тоа и формирање на семејство ќе се способни да самите створат нешто,а не цел живот да чекам на мама и тато. Разбирам помош,но да ги обвинувам родителите оти не ми купиле стан и со тоа да ги правам неспособни,тоа не е во ред. Еден маж ако е способен за жена,ќе биде способен и да ми ги обезбеди сите услови за живот со него,инаку не би го нарекла маж,него дете. Повеќето се жалат во темата снаи и свекрви за мамините синови,а во случајот сите чекаат од мама помош-многу дискутабилно прашање. Според мене.
Воглавно се согласувам со постот, освен овој дел - што е "полош случај"? На крај на краиштата, не се купува за зетот, туку за ќерката - а тоа е (или би морало да биде) исто со купување за синот. Не се согласувам со ставот дека родителите задолжително треба целиот живот да се жртвуваат и стегаат за да купат стан за детето - сите ние сепак само еден живот имаме - и јас, и мм, и моите, и неговите родители. Што ако тие се стегаат па сепак детето реши да се исели во странство - имам во фамилијата два такви случаи - и две големи куќи зјаат празни,а родителите се во своите 60ти години. Се жртвувале многу, не виделе асолен одмор, не си приуштиле и некои релативно мали задоволства. И сега? Моите родители за среќа скоро целиот свој работен век имале солидни примања, а и биле штедливи, и да, заработиле за стан во кој сега живеам со мм (а имам брат, но станот ми припадна мене). Се надевам дека ќе сум во можност на моето дете исто да му обезбедам кров за во иднина, но (може сум себична) не по цена најубавите години од животот да ги поминам во оскудица ако за тоа нема потреба.
Не сакав да кажам дека родителите се должни да им створат нешто на своите деца, туку дека ако имаат услови за тоа ТРЕБА да мислат однапред и да направат се што можат. Моите родители кога се земале, живееле во куќа која дедо ми ја изградил откако се доселил во Скопје. Тој немал ништо, ама имал два сина и се фатил за работа. Татко ми тоа го добил на готово. И кога дошло ред за мене и брат ми, бидејки за себеси веќе имал, работел цел живот за нас. Муабетот ми е дека можеле и моите родители да си седат цел живот, да си живеат во куќата која ја добиле на подарок, и воопшто да не му ја мислат. Ама наместо тоа, направиле се што било во нивна можност (исто како и дедо ми што направил за нив) за да еден ден имаат нешто да остават за своите деца. За мене лично нема никакво оправдување ако сите примања се трошат во моментот. И на најголема и најмала плата треба да се штеди. Знам дека постојат случаеви каде буквално семејствата се борат за живот, ама и тоа се ретки случаеви. Па по 500 денари да тргале моите на страна, со 25 години брак ќе собереле 3-4 илјади евра. И на другиот партнер уште толку да му дале, барем младенците имаат некој старт. Затоа викам дека секој може нешто да направи.
Паметно. Кој колку сака и може треба да заштеди за децата. А не се што ќе заработат родителите да изедат, испијат,од денес за утре и после децата без кров над глава им се на таквите.
Toa e stvar na dogovor na mladite. Eve ja mojava situacija koja ne e za primer. Nie koga vlegovme vo brak on ziveese vo stanot na negovite koi tie ni go pozajmija/dadoa na koristenje duri i trajno vo slucaj da ne najdeme stan po nasa merka(inaku negovite si ziveeja vo drug grad i tamu imaat imot na selo i da si nadgleduvaat se,plus cesto sedea stranstvo kaj brat mu za da cuvaat idni vnucinja itn.). Jas resiv da rabotam prekuvremeno za da izvadam poveke pari za podignuvanje stanben kredit i nemozev da obrnam tolku vnimanie na po doma rab. ni pomagase zena ednas nedelno. Maz mi rab.poluvremeno togas po 4h i nisto ne pomagase osven sto pazarese samo i druri mu prismeta i zena sto zemavme demek nepoznata,bla bla. Se premisli za stan nas so objasnenie deka od mene ocekuval da ja rab,toa rabotata redovno 8h doma da mu bidam bukvalno sluga za se(deka neli on umoren od 4h rabota i plus aj da ne znae sam da sraboti nesto razbiram ama pred brak sam si ziveese i se sam si pravese ama koga se ozeni mu vleze ludiloto vo glava da ne mrdne so mal prst osven do market i nazad) i so tolku niska plata da otplakam kredit. Se iskompliciraa rab.si gi vikna negovite. Si se naselija so nas. Prvo mi bese milo svekrva si ja dozivuvav kako prijatelka dodusa taka taa mi se postavi za kratko vreme se sto razbra od mene vo doverba da zloupotrebi protiv mene. Plus toj period pocnavme so ispituvanja za plodnost i ispadna problemi kaj mene od koi imame problemi za dete. Se umesaa negovite da ne premisluvaat za vestacko oploduvanje. I bavno no sigurno nie samite glavno pod bockanje so svekrva mi stignavme da si razmisluvame sekoj da si bara skreka na svoj nacin podaleku eden od drug.. Taka da znaenje kade ke se zivee e edno od osnovnite za stabilen brak,iako ne e pravilo deka dobro zivealiste ke resi mnogu problemi no veruvajte ke imate stabilnost i raat zaednicka nezavisno od stari i mesanja postojani.
Сo женa ми сме oд првиoт ден пoсле веридбaтa сaми. Нaјпрвин бевме пoд киријa..пoдoцнa купивме мaл стан нoрмaлнo сo кредити зaглaвивме. Кaј и дa е ќе гo oтплaтиме и плaнирaме кредит зa нoв пoгoлем стaн. Тешкo пoминувaме гoдиниве, рoдителскaтa пoмoш oд двете стрaни е минимaлнa. Акo ние немaвме љубoв и слoгa и желбa зa дoбaр брaк никoгaш немaше дa oстaнеме зaеднo. Сaкaв дa кaжaм декa слoбoдaтa дa живееме сaми чини мнoгу пaри...нo ниедни пaри не мoжaт дa ми купaт мир и живoт без стресoви и бескoнечнa меѓусебнa пoдршкa сo женa ми и децaтa. Тoј сaмoстoен живoт не нaпрaви мнoгу пoсилни , и фaлa му нa Бoгa сметaм декa многу успеaвме и нaпреднaвме низ гoдините, a пoчнaвме oд aпсoлутнa 0.
Svekor mi i svekrva mi , mu obezbedile sprat na mm uste pred da se zapoznaeme jas i toj . E sega , koga se zedovme , se sto imase na spratot bese momceskiot krevet na mm , mal skaf za obleka , kompjuter i tv . Dnevnata soba bese celosno prazna , a toaletot seuste ne e vo normalna funkcija . Bidejki trebase da se porodam so prvoto dete , se odlucivme da slezeme na dolniot sprat , a sveki i svekorot zaedno so zolvata da se kacat gore . Ne odese . Zolvava bez prasanje ni vleguvase vo soba , pa i goli da sme . Vo megjuvreme sveki zela kredit i malku go doopremi spratot , a moite kupija spalna i plakar za obleka , i planiraat da ni pomognat za toaletot , samo cekaat zeleno svetlo od nas . Spored mene , svekor mi i svekrva mi imaat i poveke od dovolno napraveno za da imame kade da se oddelime , sekako , sega na red sme i samite nesto da si podnapravime , a i od mojata familija da pomognat kolku mozat .
