Какви очекувања има(в)те од бракот?

@Annora не знаеме ние за нас, они знаат подобро, и каде сме работеле и колку плата сме зеле и колку сме трошеле и колку ни останувало.Вака пресметки за себе да праат, ќе знаат од каде да почнат барем. Ама не, туѓ есап е најлесно да се прави.
Уште повеќе па, требало да се обратиме кај нив за совет можеби, каде да купуваме, каде да живееме, што има поента, што нема смисла итн. И тоа знаат да ни кажат.
Да знаев порано ќе се консултирав ама ете бидна работата
Финансови експерти за туѓ џеб колку сакаш.
Ама ако, ако тоа им прави да им е полесно.

 

Добро шо се расплини?
Кој дискутираше за тебе?
Не си ги кревај акциите за џабе, мене не ми е полесно за ништо поврзано со ничиј живот, не си ласкај.
Ако мене не ми е арно, другиот дали имал или немал, сеедно ми е.
Нити ќе ми даде, нити ќе му земам, ни па ќе му дадам. Секој за себе, јас така претпочитам.
Така да, рилекс.

 

Браво штом си успеала, не е иронија сериозно ти кажувам браво.
Чинам си била на брод си се намачила и доста доволно си собрала. Браво за тебе ако е така.
Ретки се таквите како тебе баш затоа 100 пати пишав браво за оние што успеале.
А тоа каде сакаш/не сакаш да купиш /живееш е твое лично право и желба нормално.
Не сме сите исти.
Поздрав и секое добро

 

Ете така, тоа убаво си го кажала, на место. Иако во претходните постови не беше за себе него за други,и тоа длабоко навлезено.
И не се расплинувам, ама кога
пишеш празни муабети, фалби напразно на форум, ќе ти реплицирам на тоа. Не си ласкам ама ми годи твоето внимание.
Peace

 

Немав време да ти одговорам како што сакам, се до сега. И дај од почеток.

Како што спомнав, некои професии можат да ги направат тие пари за тој временски период, па и повеќе. Кај нас се знае кој зима поголема плата- програмери, инженери, доктори, правници, администрација...

Истиве во странција се многу повеќе платени, значи 50 000 евра за две години многу полесно можат да се направат.
Работата е што во странција, и со физички работи можат да се направат тие пари, горе-доле за истиот времеснки период. Кои се тие физички работи, па почнувајќи од чистачка, собарка, рецепционер, келнер итн. според побарувачката на работна рака во околината.

Ако имаш и сопствен бизнис, и ако знаеш како да направиш профит со истиот... нема што да обајснувам по темава тука.

Се зависи од тоа колку посакуваш едно нешто, и до каде си спремен да одиш за истото. Ако навистина сакаш сопствен дом, ќе најдеш начин, бидејќи секогаш има начин.
Засукуваш ракави и се фаќаш на работа додека не го добиеш тоа што го сакаш.

Ама затоа секој треба да мисли однапред, веќе кога се формира фамилијата е малку покомплицирано.

Со среќа и на тебе

 

Жално е тоа шо луѓето на ваа тема наместо да дават мислења за себе шо они очекуваат да бидат инспиративни коментираат други и само критикуват самите за себе кажуваат дека уствари никакви очекувања немат.

 

Sto e zalnoto od toa da nemas ocekuvanja?
Niti sum imala niti ke imam bracniot zivot ni e dobar, a realnot ne gledame tolku holivudski filmovi da si sozdavame ocekuvanja kako bi trebalo da bide.

 

Офтопик е ама кога се запнавте дека така лесно се заштедувале 50 000 евра на брод за две години .... проста математика е. Платите на посаглам позиции се обично околу 2 000 долари. Над тоа добиваат само келнери со повекегодишно искуство, и други позиции за кои треба многу години искуство а и ретко тој човек би бил Македонец. Ако земеме 2000 долари како плата што е прилично оптимистички за почетник и не така често - за две години од 24 месеци да речеме дека 20 (максимум) месеци ке работи бидејки нема платен одмор од бродските компании а мораш да правиш пауза мегу договорите - остануваат 40 000 USD заработени. Кога од тоа ке одземеш основни потреби како на пример трошоци за вода, облека, пијалоци и слично и основни трошоци додека си на одмор дома, со максимално да не речам и нехумано штедење не би можела ни 30 000 евра да заштедиш. Сигурно има многу ретки исклучоци од ова што заработуваат повеке ама тие се толку малку што не вредат ни да се спомнат. Го пишувам ова бидејки ми е жал кога луге пишуваат дезинформации и после некој ке прочита па може и да формира одлука врз база на тоа што на некој му текнало да пише нешто на форум.

 

Па извини ама не сака секој од денеска за утре да живее некој си има очекувања и планови

 

Ако имаш преголеми очекувања од нешто, и ако не излезе како што си сакала и мислела дека треба да излезе, ќе се разочараш. Очекувањата на луѓето генерално се големи, особено од бракот и врските и сакаат да им биде како што тие си замислиле. Да, возможно е, ако сама со себеси си во врска или брак. Оти и партнерот е живо суштество со сопствени очекувања и сфаќања и ако не се сложувате и не правите компромиси, големи се шансите да претрпите разочарување.

 

Од мислењата во оваа тема уствари и се гледа зашто се испишани толку страни во темата за снаи и сверкви.
Која членка таму да искаже проблем, ја чекаат совети од типот па нели знаеше кај се мажиш, па што не си створиш нешто свое тоа е на свекрвата, па исели се, па оди под кирија итн.
Овде пак која членка и да се искаже дека сака да си се среди пред брак и да избегне заедници и понатамошни проблеми, пак е дочекана од совети дека тоа не е можно.
И што е крајното решение? Ќути и трпи?
За мене е жално ваква деградација помеѓу жени наместо поддршка.
Да се работи за маж, со изјава не се женам додека не си сторам свој кров над глава, не верувам дека ќе беа исти реакциите. За него ќе беше можно, остварливо итн.

Секој за себе, од моја страна јас секогаш ќе ги поддржам тие жени што сакаат да си бидат самостојни и независни од никој.

 

Проблемо е тоа шо тие жени се тешат со тоа а кога видат таква жена самостојна одма ја критикуваат и љубоморат така да тие шо критикуват и имаат секогаш негативно мислење за такви работи се тие истите тоа шо го сакат ама немат храброст да почнат да го праат. Во темата се жени ми се спротиставија на мислењето за жал

 

Edinstvena zelba mi beshe a i seushte mi e da ziveeme sami so soprugot i deteto. Mnogu raboti se razlicni od toa kako jas si go zamisluvav brachniot zivot. Imame sloga, ljubov, pocit megjutoa mnogu mi fali mir i privatnost. Zivotot vo zaednica e ekstremno tezok, kako da ne si vo brak samo so soprugot, tuku so celoto negovo semejstvo.Jas go promeniv drasticno mojot zivot. Od urbana se omaziv vo ruralna sredina kade eden mlad covek a osobeno mlada majka teshko funkcionira. Ne se ostvariv na profesionalno pole po zavrshen fakultet bidejki nekolku rab mesta koi mi bea ponudeni bea dakekuuu od mestoto na ziveenje. Imav razni prepreki da se vrabotam pa odlucivme da zabremenam. Za odnosot so svekor/svekrva,uzash,ne mi se ni pishuva. Ona sto mi dava nadez e ljubovta i pocitta od soprugot za koj nemam ni eden losh zbor, toj i deteto mi se dvigatel vo zivotot. Toa e i najbitno, dr se nadevam so tekot na vremeto ke se sredi.

 

50 000 за 2 години и не е некоја голема сума на пари за во странство, за сам човек.
Зависи каде се работи и што се работи. Особено ако работиш како келнер и те бива, 50ка за година ипол максимум ќе ја заштедиш. Со убав живот во меѓувреме. Еве за тоа не треба диплома.
Ако пар работат и живеат заедно, сумата во најмала рака се дуплира.

Ако си има некој цел, сигурно нема заработените пари да ги троши на глупости и нормално дека "ќе трга на страна" секој месец. Нормално е човек штедач 1000 ка да трга на месец. Кога веќе имаш цел, и работиш повеќе и штедиш повеќе, значи 2000 на месец не е некоја сон сума.

 

Немав апсолутно никакви очекувања од бракот.
Се забавував со доста постар од мене и не бевме сфатени од друштвото и околината. Им кажав на моите и добив реакции какви и очекував. Едноставно тој период од животот морав да бирам помеѓу моите и него. Заминавме во странство со заеднички 700 евра ,тој немаше ништо повеќе заштедено во текот на својот живот,цел живот шетал и трошел,немаше ни кола ни работа во тој период. Баравме работа и не успеавме да најдеме.
Се вративме во МК со 120 евра и позајмивме пари за да платиме кирија. Моите иако ми беа лути упорно им пишував пораки дека сум добро. Брзо заминавме пак во Швајцарија работно,одевме и доаѓавме и сега после неколку год брак имаме своја куќа,детенце,и две коли. Со роднините сме во солидни односи и се си дојде на свое место.
Направивме и свадба. Малку забегав опширно но сакав да кажам дека не е добро премногу да се очекува од животот. Оној што чезнее за пари и среќа никогаш ги нема како да му бегаат. Знам примери каде што мажот има и кола и куќа и пари па во текот на бракот се ќе се спичка поради х причини.
Важно е да се слушне гласот кој ви доаѓа одвнатре и постојано да се прашувате “што да направам следно за да успееме,како да заработиме,како квалитетно да си го исполниме времето со партнерот,како да го изненадам” а не постојано да се сомневате дали сте со вистинската личност и дали требал да има кола и стан пред брак.

 

Nikakva...

 

Очекување немав никакво, а и не ни размислував многу,повеќе размислувавме и двата пред да се решиме на овој чекор. За него како личност немав сомнежи дека тој е тој, ама требаше да се решат некои работи за живеачка,град,стан,сами или со неговите и така. Тој многу размислуваше и се замараше за финансиите а и двата работиме, па си направи непотребен стрес ама се се реши уште во првите месеци

 

Финансиски очекувања немав. "Бракот" ми започна кога се преселив само со облеката на мене и книгите. По скоро 12 години заеднички живот. Сватив дека очекувањата заеднички се постигнуваат. Нема јас сакам ти сакаш. Ние тоа што сме сакале и сме можеле си го исполнивме и ќе си го исполнуваме за во иднина. Само упорност. Тоа што ми остана како сеуште неостварена желба е да одвојам време, простор и финансии во будење на моето заспано креативно јас. Еден ден и тоа ќе биде. Искрено наидов на такво партнерство, подршка, разбирање и љубов што и не сум се осетила ни на миг разочарана или неисполнета. Сите велат дека да се земеш од љубов пред да обезбедиш финансиска стабилност е најголема грешка. А зашто да не го направам тоа заедно тоа со сопругот, се изградив како личност и си ги надминав детските каприци. Живот е поубав кога е предизвик и награда а не златна тацна и искалкулираност.

 

Очекував поголемо меѓусебно разбирање и размислување со ладни глави наместо караници за секоја ситница.
Очекував на прво место да сум јас и ние како пар па после сите други.
Очекував поголема внимателност при трошење пари и од негова и од моја страна.

За сега, сите очекувања ми се исполнети и сум задоволна со тоа како течат работите.

 

Никакви очекувања немав. На склучувањето брак гледав како на уште обврска што треба да ја завршиме. Дури и под притисок се осеќав кога требаше да размислувам за фустан, да закажеме матично, да одбереме ресторан за малата забава... Долг период дури и се мислевме дали воопшто да склучуваме брак или да си продолжиме со животот како и претходно.
Живеевме заедно, супер функциониравме, немавме никакви проблеми во навикнувањето на заеднички живот, па можам да кажам дека бракот започна уште тогаш. После 2 години заедничко живеење одлучивме дека сакаме бебе, среќа после 2 месеци и ни се исполни желбата да забременам. Се наканивме да се регистрираме кога влегов во 8ми месец Што знам, немам баш никакви очекувања зашто фала богу засега е се како што треба меѓу нас двајца, бебето ни создаде уште посилна врска, ептен сме тим.