Отворен и искрен разговор. Понекогаш е жестоко оти и двата сме темпераментни и избувливи ама се трудиме многу да функционираме како зрели луѓе во тие моменти.
Па проблемите ги решавам јас со тоа што МЖ по природа си е плачка плаче и на турски серии редовно а камоли кога има некој проблем или кога ке гомповишам тонот... Така да јас ги решавам со тоа што секогаш попуштам
Мојот дечко е ептен горделив и тврдоглав и никогаш не прифаќа дека не е во право, има огромно его и малце е и себичен и порано се колевме кога ќе имаше проблеми затоа што јас безуспешно се обидував да му објаснам некои работи за кои сега ми е јасно дека никогаш нема да му се разјаснат. Едноставно го прифатив таков каков што е и избегавам кавги со него а ако веќе дојде неодложно до тоа тогаш ептен пазам што зборам, толерирам, попуштам, преќутувам, оставам да се изнакаже без да го прекинам и си ќутам после 20 мин и сам ќе ми прозбори нешто смирено и така иначе порано ако се карав и јас уште повеќе инает го фаќаше и викај тој викам јас и со денови не сме збореле. А вака пошто звучи како да не заслужува да бидам со него, тоа му е единствена маана за друго се сум задоволна и затоа и го толерирам тоа, се навикнувам и се прилагодувам.
Значи ти го испрал мозокот да може веќе што сака да извлече од тебе. Доволно е само да ти се налути и ти ќе преќутиш. Не, не заслужува да бидеш со него. Сигурна ли си дека цел живот можеш за сѐ да му ќутиш?
Не ми е испран мозокот него си ќутам за мир у кучи да не се нервирам јас на прво место. Има далеку многу побитни работи на кои се темели една врска од вакви ситни глупости ко ова дали сум ќутела кога се лутел. Ти така лесно се откажуваш од нештата и си се убедуваш себеси дека не е достојно нештото за тебе ако е комплицирано?
Напротив, да не се откажувам значи да бараш партнер со кој ќе имаш мир и слога во куќата, а не да не се откажувам од врска иако јас сум онаа што мора да ја носи цела врска на грб затоа што "мажето мое не смее да дозволи да а не биде нешто по негово".
Не е до толку де, освен тие моменти кога се караме, преостанатото време е се по мое, јас стриктно кажував за времето кога имаме проблем, далеку од тоа дека ќе трпам да бидам угнетувана, понижувана и запоставена ко што ме замисли ти во врската : ))
Па добро, не реков дека си угнетувани, понижувања и запоставена, само дека за да извади дечко ти нешто по негово доволно е да ти се налути и ќе попуштиш. Слушај паталец, а не гаталец. Запрашај се 5 пари дали тоа е животот што сакаш да го живееш. Утре ќе сакаш нешто и ќе ти се налути. И или ќе се откажеш од тоа што го сакаш, или ќе се испокарате. Ни едно од двете не е добра опција.
Можеби ако си ти паталецот и ти се случило такво нешто сега дуваш и во јогуртот што се вика и секаде ја препознаваш твојата ситуација, што во мојот случај не е толку трагично како што можеби изгледа по тоа што пишав. И имам доволно доверба во себеси дека нема да дозволам нешто и некој да ми застане на патот до работите што ги сакам, доволно можам да препознаам што е добро а што лошо за мене, знам и срцето на страна да го оставам и да пресудам со разум и така да ок сум и ок ми е во врската и пак ќе ти кажам не е така лошо како што ти доживеа, тоа се ретки моменти и единствен ако можам да кажам мал проблем во врската. Сигурно дека јас имам па маани и недостатоци за кои друг би рекол дека јас не го заслужувам него. И така..
Нема да дозволиш ама ќе се испокарате. Не дувам јас на јогурт, едноставно најдов личност што ќе го седнам и ќе му кажам "сакам да разговараме, така и така е ситуацијата, што мислиш, го сакам твоето мислење". Ако е нешто за мене ќе ми каже дека тој не може да ми каже што да правам, ако е за двајцата ќе ми даде мислење за ситуацијата ама нема да ми се меша во одлуката. Над 3 години функционираме на овој начин, една единствена кавга и расправија не сме имале. Ако погреши ќе се извини, ако погрешам ќе се извинам, ако сум лута ќе кажам "јас сум лута". Јас не би можела да си дозволам да знам дека секогаш кога нешто не му е погодено тој ќе се налути, а јас ако сакам мир можам само да премолчам. Здрава врска не функционира со еднонасочен компромис, па колку сакаш викај дека "може и јас правам работи за кои ни требало да ми раскине". Супер, ако правиш би требало да ти раскине, а не да ќутиме и премолчуваме сѐ, а после други да ни се криви.
Никој мене не ми е крив за ништо, сум прифатила некој онаков каков што е без да се трудам да го променам или да заминам, има многу други огромни прекрасни работи што ја засенуваат таа негова маана и толку, ок сум јас со тоа.
