Како да се задржи бракот после неверство?

@venus♡ Се работи за друг однос, нема да му објаснува за жени или да му ја расправа ситуацијата меѓу него и мајката. Истото важи и за повредената страна. А ако веќе го прави тоа и му влијае психички или на било каков друг начин на штета на детето, тогаш да, се одзема (или барем треба да се одземе) родителско право. Евентуално посети со присуство на социјален работник. Во корист на детето секако. Многу родители имаат одличен однос со децата по разводот, така и треба да биде.

Пошо токму тоа е и поентата. Што и да се случи меѓу родителите, треба да остане меѓу нив. Детето не е инструмент за добивање цели. Да го повредиш другиот пошто те повредил тебе. Со тоа му влијаеш на психа. Родител - дете е друга релација и е многу поинаква од онаа меѓу сопружници. Да се одзема родителско право за превара, огромен процент деца ќе беа само со еден родител. Татко или мајка. Но е на штета на детето, затоа и не е пракса.

 

Така е, но никој не може да ти гарантира што ќе биде и каков ќе биде за 5 - 10 години, кога ни ние сами за себе не знаеме, еден е есапот дома, друг е на пазарот или shit happens.

 

Од мала возраст нема контакти.
И не е причината дека ја повредил мајката. Причината е тоа каква личност е.

Точно е дека не може да биде исто во секој случај. Ама клучно за тоа е каква личност е таа што ќе го одгледува детето, колку ќе се посвети, на какви вредности ќе го научи, како ќе се справи со него. Значи не зависи од тоа дали си го разделил или не, туку од тоа како ти како самохран родител ќе се справиш со целата ситуација да му помогнеш на детето да не почувствува недостиг.

 

Секогаш ќе има недостиг, на секој роденден, на секои гости одење, секаде каде што другарчиња ќе го имаат до нив, а ти не.
И ако има можност за здрава врска и покрај околностите, каков и да е како човек, како родител секогаш е подобро да се има контакт отколку да го нема.

 

Улога на сопруг и улога на татко не треба да се мешаат.
И на детето не смее да му се ускратува контакт со таткото ради превара. Ускратување контакт треба само во случај на малтретирање, запоставање и сл.
Истото важи и за мајките.

 

Треба, секако дека треба.
Може ќе се погодат, ама може и нема.
Ама ептен треба да си себичен човек да влезеш во брак со некој за кој знаеш дека очекува моногамност, ако не си таков или немаш намера да бидеш. Зошто треба да делиш живот со тој човек.

Апсолутно никој ништо не може да ти гарантира, само како што реков, треба да си исклучиво егоистичен и себичен за воопшто да не размислиш како ќе влијае тоа на семејството кое си го градел. Не дека нема такви луѓе.

Ама се согласувам дека децата треба да де икслучени и што помалку вклучени во целиот процес. Секако дека и тие ќе ја почувствуваат ладната атмосфера ако се дознае за неверството, децата се секако сензитивни на атмосферата во семејството, зошто се цврсто врзани за истото, но се сложувам дека не треба да се користат како алатка во меѓусебните односи на родителите.

 

Porasnat sum vo nezdrava sredina i disfunkcionalno semejstvo, imam proziveano takvo neshto znam kako e. Da ne siram, sepak ova e moj stav i go delam mislenjeto so clenkata cresa.

 

Тој одбрал да нема контакт?
Епа тогаш е неспособен родител, исто како што бил неспособен сопруг.
Го осакатил детето за секогаш.

Во нејзините врски ќе се гледа како се справува со проблеми.
Се' што знае од тоа што ја напуштил татко и', сета болка и цело разочарување, ќе го носи со себе и тешко ќе верува на партнери.
Тоа се тие attachment disorders & abandonment disorders.
Технички не се болести, туку се начин на когниција.

 

Ете, баш тоа реков.
Биди си искрен/а и да знае партнерот во што влегува.
Ако сака - арно, ако не сака - пак арно.
А не да глумиш едно, а во суштина да си друго.

 

Тоа си ти во птвпрен брак зошто знаеш каква си и и го знаеш партнерот и сте одлучиле така. А на некој му текнало децана по 20 години му натепале, а он ебач ќе изиграва низ градот. Што правел тие години шѕо бил во брак со сопругата или магично му здосадило после толку време.

 

Па затоа викам дека им фали искреност на партнерите.
Не се искрени едни со други, се лажат.

Кажи си кој си-шо си, навистински, во душа.
Кажи си ги и најтемните желби и преференции.

Да сакаш некого кого не го познаваш, значи дека не го сакаш него, туку верзијата која ти била презентирана.
Сакаш нереален лик.
Лик кој не постои.

 

Да, постојат луѓе кои се одмаздољубиви и би постапиле така за да го повредат другиот родител. Тоа не е во ред.
Ама ако јас согледувам дека таткото на моето дете е нестабилна личност која може да го наведе на лош пат, нема да дозволам да учествува во процесот на развивање на моето дете како личност, и тоа од исклучиво само грижа за детето.

Ако таткото е некој со кој сме се развеле поради несогласување или едноставно сме одчучиле дека не можеме заедно, секако дека би дозволила контакт.

Не во секој случај. Значи ако родителот кој се грижи е способен да се справи со таквите чувства на детето верувам дека може да нема никакви недостатоци при растењето.
Викаш каков и да е како човек. Да речеме е некој насилник, зависник, криминалец или било што што не би било соодветен пример за детето. Јас не би го ставила целиот живот на моето дете во ризик. Подобро без родител, отколку со родител кој може да му наштети.

Па не би рекла дека е обострано. Повеќе мајката имала удел во тоа да биде така, ама сепак бил незаинтересиран. Да сакал можел судски да добие право да поминува денови со неа, ама човекот си започнал нова фамилија.
Па не гледам некакви потешкотии во врските, воопшто не ги поврзува тие два аспекти од животот. Не знам како да објаснам, ама предобро се справува. Едноставно се и' се одвива како да не се случило ништо, не се преоптеретува со тоа. Посветена е на доста активности, се вклучува во организации, има одличен социјален живот. Никогаш не се пожалила за нешто во врска со тоа. Ама пак ќе речам, сето тоа е бидејќи, во случајов мајката, успеала добро да се справи.

 

Ама не е твое дете, ваше дете е. Освен тоа, детето не е твоја лична сопственост. Доколку е насилник, зависник, криминалец, секако дека судот може да му забрани да го гледа детето. Ама тоа не е случај со изневерувач. Соодветен пример е толку широк и недефиниран поим. Што еден смета соодветно, друг го смета за тотално неприфатливо. А ако унифицираме соодветен пример, дали после може легално да им забраниме на сите да имаат деца ако се несоодветни?

Да му забраниш на таткото да го гледа детето, а со тоа и на детето да го гледа таткото само затоа што според лично мислење може да го наведе на лош пат е мотивирано чисто од егоистични причини. Што ако таткото реши дека преголем егоизам и одмаздољубивост не се соодветни примери за детето?

 

Како дете од ваков брак, односно развод, повеќе си го ценам родителот кој физички го изневерил сопружникот, отколку оној кој мене ме изневерувал, односно ме користел како средство за манипулација и одмазда. Не сум мала, моите се разведени повеќе од 25 години и фала Богу знам да проценам карактер на човек воопшто, како и ниво на родителска грижа. Иако одамна не живеам ни со двајцата и не зависам од нив, сѐ уште гледам какви се како луѓе. Мојата проценка дефинитивно не е погрешна.

Значи, не е правило дека ако човек изневерил сексуално во бракот, дека по дифолт е лош човек. Полош човек, според мене, е оној кој злоупотребува, особено деца, уште повеќе - сопствени деца.

 

Во ред тоа си е твое мислење.

Мојата перцепција на гледање на работите како ги гледам и сум ги доживеал е поинаква. Моите родители се разведоа после моите 18 години т.е. поточно кога имав скоро 20 години. За сите тие години беа исполнети со огорченост и нервоза од нејзина страна, заради мене и брат ми останувала дома, ама кое фајде од тоа. Само викање расправање, обвинување итн.

После се разведија, немав никаква помош од неа, студирав а никако не придонесуваше во врска со тоа, мислам на финансиски план. Освен празни зборови и продавање на магла.

Дури еднаш беше решена да се скара со вториот сопруг (инаку го познавам него стварно добра личност е и го почитувам многу) и ми вели ти да го прекиниш факултетот да почниш да работиш и да живееме заедно. Сфатив со каква личност си имам работа, но ако.


Сега бог да ја прости и лесна и земја, ја догледав како што доликува на еден син.

 

Тоа се подразбира. Нормално дека се' што е заедничко, јас можам да го сметам и во моја припадност. Не мислев буквално САМО МОЕ кога напишав мое.

Како ти можеш да гарантираш дека ако те изневерил тебе, нема да го изневери и твоето дете во одреден момент во животот? Нормално не во буквална смисла, ама ете кога ќе му биде најпотребен, да речеме го откачил зашто му се присакало секс со некоја си таму (ова е само пример, може и за најбанална работа да откачи дете). Јас не би оставила дете да биде изложено на таков човек, што може да му ги повреди чувствата само поради својата нестабилност. Лесно се примети дека членот кој бараше совет како да се смири е незрела, нестабилна, неморална личност, не само поради делото што го направил, туку и поради начинот на кој говороше (без превземајќи одговорност, вина или сл.), не го знам подетално ама со овие фактори повеќе би ми преовладувала мислата да не дозволам контакт.

Не реков дека сите можат да се водат по тоа и дека секогаш нештата би се одвивале така. Јас дадов контрапример на констатацијата на повеќе членови кои рекоа дека психата на детето ќе се наруши ако детете не контактира со едниот родител, односно доказ дека не секогаш е како што велат тие. Во науката е доволен еден контрапример за тврдењето да не биде вистинито, што има логика и практочно, зар не?

Егоистични причини би биле да не дозволива од инает и одмаздољубивост. Тоа што јас го кажав го подразбирам како грижа. Верувам дека не е лесно да се презеде одговорност врз дете, и општо за се' практикувам да не навлегувам ви ризик, најпрво за добро на детето.
Имаме различни гледишта на нештата ако тоа што за мене е грижа, за тебе е егоизам колку и да дискутираме нема да се убедиме кое е точно.

Да, но во твојот случај конкретно е заради манипулација. Некогаш едноставно е подобро да нема контакт од оправдани причини.
Ти си имала среќа што тој кој изневерил е ок личност и не те повредила. Ама не секогаш е така.

 

Ама детето си е засебна личност, засебна единка. Не е во ничија припадност. Немој да кажеш метафорички го пишуваш тоа, пошто буквално таков е и целиот став на постот. Зошто мислиш дека имаш право да одлучиш ти дали таткото ќе го гледа детето или не?

Никако, нема гаранции во животот за ништо. А тоа значи дека и да не ја изневерел со никоја, пак може да е лош татко. Може да ја изневери и да е добар татко. Буквално не се знае ништо. Дури и да е членот таков како што го опишуваш е небитно. Не е битен тој. Не е битна мајката. Битно е детето во муабетов. Детето има право да е во контакт со родителите, а мајката не може и не треба да му го ускрати тоа право.

Ама буквално од инает и одмаздољубивост би било, бидејќи нема никакви докази за нешто друго. Не е грижа. Желба за одмазда и контрола, маскирана како грижа.
Точно дека нема да се убедиме, затоа постојат судови да одлучат за тоа. Иако се сомневам дека некој суд целосно ќе му забрани на таткото да го гледа детето само затоа што изневерувал.

 

Како и врз основа на што, врз основа на превара? Пишуваш сопствено убедување, за некогаш во иднина кое никако не можеш да го докажеш, оти такви валидни и опипливи докази немаш. Старателство не се одзема врз основа на претпоставка. Таман работа да е тоа така! Да има занемарување, малтретирање, насилство, пиење, злоупотреба на наркотици и редови натака е нешто сосема друго.

Детето не ти припаѓа тебе, туку ти си му родител кој му е потребен во процесот на градење во своја самостојна индивидуа. Не може да зборуваме за припадност, оти не се предмети, туку се живи единки. Толку од сопственоста.

Ти како гарантираш дека навистина ќе го направи тоа? Апсолутно нема никакво правило. Се работи за две сосема различни улоги. Со децата си мајка, со сопругот си сопруга. Со сопругот ги решаваш проблемите без присуство на децата, за да не им влијаеш негативно. Истото е и за разводот. И како гарантираш дека нема ти ова да го направиш еден ден? Значи со истиот наратив може да иде и другиот родител. За било која причина, не мора да е прељуба. Ја гледаш логиката на претпоставки?

Кога имаш деца, животот не завршува. Нормално дека имаш и свои потреби, меѓу кои и секс. Што не значи дека ќе ги запоставиш децата, за да си ги исполниш. Во спротивен случај се работи за занемарување и тоа веќе важи за валидно.

Јас се грижам моите деца кога поминуваат улица. Дали тоа значи дека не треба да ја минуваат? Скроз така звучиш и е скроз нерелевантно.

За време на бракоразводна постапка, нормални и одговорни родители, ќе седнат и ќе се договорат како што помалку да биде детето изложено на ситуацијата. Нема да му штетат врз основа на претпоставки. А за волја на вистината, ниту еден суд не одзема старателство ради ова.

 

Зошто навлегувате во непотребни детали? Знаете на што мислам. Во првите 18 години одговорноста врз детето ми припаѓа и мене. Ако сметам дека некоја личност може да влијае лошо врз моето дете секако дека нема да дозволам да се случи тоа.

Контакт и грижа не е исто. Очигледно не си свесна какво е влијанието на родителите врз детето. Човекот не превзел никаква одговорност и грижа врз своето дете и не можеш да не разубедиш во тоа. Не бил свесен дека на мајката може да и' се случи и да дојде до состојба на спонтан. Ако во тие најзначајни моменти за неговото дете тој не се грижел за него, кога ќе се грижи? И јас да би била во улога на дете би почувствувала нелагодност при таа помисла.
Ако е свесна дека личноста може да наштети на било каков начин, според мене е оправдано.

Ок, вие можете да замислите дека човек кој изневерува е добра личност и може да помогне некако при развој на дете. Јас не. Секој со своите убедувања.

 

За среќа има закони за ако на некоја и ќефне нешто според неа. А во некои земји забрана за гледање на детето без судска одлука може да се важи и за киднапирање. Според истите закони киднапирање е кривично дело според кои може тек тогаш на тој родител да му се одземе правото да го гледа детето.