оф после 4 години врска се случи да се разделиме по мое барање затоа што не можев да ги поднесам неговите забрани (излегување со другарки , дотерување...), почнав да сваќам што се пропуштам во животов, за жал се откажав од многу работи дури и од факултетот и од другарките поради него, слепо бев вљубена, за еден ден еден дечко на ФБ да ми ги отвори очите и да сватам дека тоа што го чувствувам не е љубов туку само навика . Почнав да излегувам со моите другарки (среќа што не ме откачиле) и се фатив со дечкото од ФБ после неколку месеци се омажив за него и сега имам прекрасен син. Дечкото кој мислев дека нема никогаш да го преболам сега не ми значи ништо. Затоа не губете скапоцена младост со некој кој не ве заслужува .... околку вас има толку прекрасни личности со кои вистински ќе ја почуствувате љубовта. Додека сме млади се што лета се се јади па затоа многу трагично ги сваќаме разделбите. Зарем некој вреди повеќе од нас па да се гушиме во солзи и да тагуваме за бишвиште ако биле добри немало да бидат бивши .. Поздрав
Може да се опоравиш ако навистина го сакаш тоа. Јас го сакав тоа и некако успевам во тоа. Не знам дали сум целосно опоравена. Еве викендот прави свадба и му честитав Признавам дека не ми е сеедно бидејки ми значеше многу. Бидејки секогаш беше покрај мене,ме советуваше кога и да ми беше потребно. А алкохол за машко никогаш Како се опоравувам? Со помош на пријателите и роднините. И овдешните совети. Не ме оставија да паднам. Им благодарам
последнава разделба не ја рачунам за разделба, оти не беше ни некоја блискост, онака беше работата.. А предпоследната, и првата разделба евер, идевме година и еден месец скоро, и ништо посебно, со денови траеше повуци-потегни процесот, кој да каже дека не бива, и на крај у исто време, ко договорени, уште чат пат потпрашува како сум ова она, ама јас не го барам прва, кратки ни се муабетите, одбегнувам многу да зборувам, ако ме праша нешто у кратки црти и тоа е тоа. Не ми беше нешто посебно тешко да се траумирам. Изгледа не сум била заљубена. А можеби и сум таква у карактер, некако смирено прифаќам загуби...
никако..после 3 месеци ја уште неможам да се опоравам..а коа ке видиш не ни пробувам да се опоравам..бидејки верувам дека не е крај..иако не праиме муабет мислам дека преку нок неможат да се сменат работите
Јас бев со некој околу 6 години и сеа сум во фаза 1-негирање,слушање депресарски песни. Си поставуваш прашање дали требало да се бориш повеќе,или треба да оставиш да мине. Не сум таква да си зборам за личните работи со другите,да плачам на рамо на некој или да зборам нон стоп за него и поминатите мигови заедно. Секогаш сама. Едноставно престанувам да зборам за него,тргнав се од него. Одложувам да идам да си зиам работите од таму кај што живеевме заедно,ама како и да е овие денови ке одам,и тој ке се исели од таму. Среќа не сме од ист град и гледав да не го запознавам многу со моите,за да не дојде до такви работи-да го прифатат и после да ти кукат и они за него. Си ги зиам работите од кај што седевме и не се вртам назад повеќе.
Оној кој те сака ќе се врати? Нее, драги мои оној што те сака никогаш нема да те остави,па нели те сака, зашто би оставил на времето да покаже дали ќе бидете заедно? Неее е воопшто лесно да се опоравиш од разделбата и кај мене беше тешко, ми требаше и повеќе од 1 год. да го преболам, нооо не седев дома, не плачев, не го молев да се врати, не го чекав, се решив да не го барам повеќе, тргнав се што ме потсеќаше на него, оптимистички гледав кон тоа што го имав зацртано, правев работи што ме прават среќна, бев со луѓе што ме прават среќна,само јас знаев како ми е одвнатре, ми беше тешко но не поткекнав и не се вратив кај него. Ако се сака се се може, секој следен е подобар од претходниот.
Јас идев со еден 3 години, на почетокот, како и кај сите, ни беше магично../потоа тој почна да се мафта ваму таму со други и почнавме да се расправаме, не знам како сум издржала толку работи, па и не се малку 3 години од животот да му посветиш на некој кретен велејќи „ама го сакам“. Девојки ако еднаш ве изневери знајте дека тоа ќе го прави понатаму, ако го научите на прошка секогаш ќе ја бара од вас. Само силно, и стојте си на зборот ако еднаш е крај нека биде засекогаш. За среќа за три месеци успеав да го заборавам. Имам многу другарки, позитивни личности што беа со мене и многу ми помогнаа. Солза не пуштив за него повеќе. А и немав веќе...многу плачев, патев за него. Сега сум со една прекрасна личност, не знам ни јас од каде го најдов ама многу сум задоволна. Секогаш е тука за мене, прави сѐ што е во негова можност за да ми помогне, заеднички ги решаваме сите проблеми. Дај Боже секогаш да биде така. Свесна сум дека пред нас ќе има уште многу проблеми, ама барем сум сигурна дека не е женкар, како овој другиот...со сите сакаше да се *** само касно сфаќаме, за жал..
Кој високо лета, ниско паѓа.Вчера раскинав. Се видовме околу 16:30 и бевме заедно до 18:30. Во тој период правевме муабет за нас, плачеше он,плачев и јас. Убаво го прашав,сакаш крај или сакаш пауза? Тој остави на мене,јас да одлучам. И додека јас дома мислев на него и на тоа дали е тој добро, и се спремав да одам кај братучедка ми за да не бидам сама дома, тој се договорил со една типка,јас на автобуска и го познавам од километар,мојот љубен се гушка и се бакнува со неа. Ги поздравив со едно Здраво, и го тргнав на страна. Му изнакажав се што ми падна на памет,го изнавреѓав, го ркнав во лице и му го дадов последниот подарок-четка за заби што ја понесов кај братучедка ми и му кажав, оди, живеј си го животот,кога ќе ти здосади,со четкава измиј ја нечистотијата од устата и пак ќе дојдеш кај мене, а до тогаш биди среќен,со неа со некоја друга или сам, ти посакувам се најубаво,ти простувам јас, а горнион не знам дали ќе ти прости и му подадов рака како најголеми пријатели да сме, а до вчера бевме многу повеќе. Дојдов кај братучедка ми, и раскажав се, ми олесни, не можев да заспијам и еве ме уште дремам, се прашувам што направив што го заслужив ова. Ќе го преболам,тоа сигурно. Вечер ќе одам на роденден кај добра другарка,ќе си поминам убаво. Деновите што следуваат ќе си обновам стари пријателства,бидејќи од неговите забрани оставив се, на друг не ни помислувам, не ми треба никој можам сама, и секој следен ќе биде жртва на флерт и ништо повеќе се дур не се појави некој вреден. Од септември ќе си се посветам на школото,ќе вложам повеќе труд и сета енергија ќе ја насочам во нешто корисно. Ќе си ги намалам вишокот килограми, ќе го исправам рбетот зошто сум како Квазимодо станата, ќе си посветам време на себе. Никој не е поважен од мене,ќе бидам упорна и ќе ги остварам сите цели. Затоа што јас можам и сакам. Не сум најдена на улица,па да си поигруваат со мене. Ќе успеам кога ќе седнам на кафе со него да не ја симнувам насмевката од лицето,затоа што тоа сум јас,весела и насмеана каква што бев пред него. Маските се тргнати, а завесите затворени. Ми помогна многу,беше секогаш со мене,вложуваше во мене и кога јас не сакав да се борам, за да бидам она што сум денес имаше голем удел, ги оставив цигарите и алкохолот уште на почеток на врската и за тоа сум му вечно благодарна. Во мене се раѓаат чудни мисли, помислувам и лошо да го снајде, но веднаш ги тргам, до вчера ми беше се, го сакав и не сакам ништо лошо да му се случи. Нека е среќен, јас ќе бидам уште посреќна, пред нас е целиот живот, што носи судбината никој не знае. Премногу рано се врзавме, и не стигна и крајот. Само му благодарам на Господ што дозволи да го видам со свои очи тоа што го видов, зошто да слушнев од други немаше да верувам. Откако го видов со неа ни пуштив ни солза, и нема никогаш повторно. Згрешив што воопшто покажав слабост, ама тоа ми е школо за во иднина. Ете ја мојата исповед, паднав ама ќе станам уште денес. Секогаш има следен.
Brzo se vljubuvam a uste pobrzo zboravam nekogo......imav decko raskinavme mi bese zal 2-3 dena si najdov podobar sega [mod-kirilica:mm9rsqie][/mod-kirilica:mm9rsqie]
раскинавме и што сега, штооо/ и никогаш нема да се опоравам 3 години врскаа ејјј, еј Боже поарно да си умрам...
значи прво смири се и не паничи. Што се случи? зосто раскинавте? Неможам да те сватам...пиши подетално
Раскинав врска 6 годиниии...за проблемот говорев пред 2 години на некоја од темите..тогаш се смириве, ама од тогаш се јавија други проблеми и сега повторно на моја иницијатива ставив крај..го сакам, ме сака...ама јас во таа куќа нема да можам да издржам ни 5 минути а не цел живот..ме боли, тешко ми е...ама ќе помоне..месец-два-три-година без разлика ќе истрпам подобро, отколку цел живот да ми тропаат на глава и да трпам па да се чудам..има уште многу други фини деца на кои можеш да се потпреш
Од првата љубов (иако детска,сепак силна) ми требаше добри 3 години да се оправам. Смири се,раскини,смири се,раскини - плачи,плачи,плачи,плачи. Додека одев со сегашниот сеуште го сакав тој и тоа до 6 месеци а фајнли можам да кажам - СЕГА ГО САКАМ НАЈДОБРИОТ ЧОВЕК НА СВЕТОТ И КОГА БИ ГО ВРАТИЛА ВРЕМЕТО ВООПШТО И НЕ БИ САКАЛА ДА ГО ЗАПОЗНААМ ТОЈ ГАД (првата љубов)!!!
да се опоравам?па не баш.уште не сум се опоравила.уште ме боли тоа што ме изигра но што е тука е.со сила ништо не бива.само се надевам дека со време ќе ми биде подобро.
Ја исчитав целава тема од почеток до крај. Секое трето мислење што го прочитав беше помош како ли ќе го преболам, не излегувам од соба, не се дружам, немам повеќе другарки, тагувам, во депресија сум. Премногу сум иритирана по сите коментари што ги исчитав. Многу девојки толку се посветиле на врската што ја заборавиле најважната работа во животот, СЕБЕ СИ!!! Па потоа друштвениот живот, студирање/работа, изгледот и ред други работи. Па зарем вреди некој повеќе од вас? Затоа, девојки, посветете се на себе и не се залажувајте во врски кои немаат иднина. Ако не иде - не иде. Сте ги изгубиле другарките - пронајдете нови. Сигурно има дружељубиви луѓе кои што сакаат да се дружат. Забавувајте се до бесвест, не мислете на тоа што ви се случило. Сте заостанале на факултет/работа - веднаш превземете нешто околу тоа. Најдете помош, некој близок кој што ќе ви помогне! Со помош многу полесно се пребродуваат работите Лична приказна и голема поука ми е тоа што лично не ги изгубив другарките, туку се загубив себе си. Тотално. Загубив од лепота заради премногу нервози, сјајот и еланот за живот исто така. Долго време бев во кризи, кога ќе ми текне ѕидот дома каков беше од што сум трескала работи кога сум се нервирала, моите доживуваа стресови, па полиција дури викнаа моите дома од страв за мојот живот една вечер. А тој манијакот после 3 месеци од раскинувањето НА МЕКИЦИ МЕ ВИКНА кај синчето!!! Тука мислам дека доживеав бродолом, враќање од таму мислам дека немаше. А раскинувањето патем беше трудничката госпоѓица што ја клецнал (демек еднаш) додека бил со мене!!! Денеска, по сите тие работи што ми се случија и што ги преживеав конечно сум среќна со друг човек. Но сеуште од време на време минатото ме треснува по глава. И денеска, не би била јас многу поумна и позрела, многу посилна и поразумна да не беше тој (ФАЛА!)!!!
Си најдов неколку празноглави мажиња за утешителни потрчковци, првенствено да ми стискаат лајкчиња на фб и да ми пишуваат романтики со срценца за да видат сите дека јас сум јака женска што не пати по никого и секогаш има резерви, како и да докажам дека и даље ме желе. Да трчкараат наоколу и да ме потсетуваат колку сум најубава, колку највеќе вредам, колку бившиот е за никаде што дозволил да пропушти и изгуби ваква one of a kind цура, дека го имаат сето разбирање на овој свет и дека можам и на глава да им се качам, а тие пак ќе бидат само мои, колку само тие со сета љубов и почит би ме третирале кога би била нивна и дека би отишле до крајот на светот за да ми ја исполнат секоја најмала желба што ќе ја кажам додека летам голуби од тераса ко кинеска кралица. Откако си го наполнив егото, им платив по 1000 денари, ноншалантно им завртов грб и си отидов. Самоконтрола и самосвест бе луѓе. Ако некој упорно со дела и зборови ви покажува дека веќе не ве сака во животот, како може со глава во ѕид да ударате, а да не развиете барем до одреден степен бариера и да вклучите здрав разум дека со тоа нема иднина? Been there, done that. Не дека е лесно дури да се преземе тој чекор, ама во мене се ствара одбивност бре од одредени постапки и не ми дава да си дозволам да си ја јадам душата за некој кој не ме сметал доволно вредна и достојна за него. Ако ви помага “советов“ од покојната ми баба: Кога сакаш да ти се згади од некого, само замисли си го кај што си има мака на WC шоља.
Нема ни еден ден поминато откако раскинав две годишна врска. Како ќе се опоравам тоа и баш незнам времето ќе покаже. Само знам дека во моментот не ми е сеедно и се обидувам да не го вклучувам мозокот.
Кога дознав за неверството, првин бев во шок, ги избришав сите слики на фејсбук, почнав да го оговарам на неговиот другари, му го пробив скајпот му ги избришав сите женски контакти. Искрено го заборавам на тој начин што стално се потсетувам себе си дека тој има друга и дека ја сака. Се беше убаво но се беше лажно. Не е некоја сложена проблематика обично јас после 2 дена не ми беше ништо, но овој дефинитивно ме турна во депресија, ми го сврте грбот, го допрев дното. Но некој ми подаде рака станав и се издигнав. Неговите зборови ми се вртат во глава и така полека се враќам себе си и физички и психички.
