Како успеавте да се опоравите после разделбата?

еве ме и мене... чудно е бе луге не било така едноставно и лесно..ја мислев како ке поминува времето така полесно ке ми е ама сум се излажала...некако како да неможам да се одвикнам иако си викам ај бе ми го поеба животот иако мислам само на лошите работи пак боли..од нигде никаде пред очи ке ми се појави нешто преубаво со него...со дечково ми е супер абе бонбонче нема што не прави за мене амаа..пустото навикаа мии фали тоа што сум го имала тие години со бившиот некои ситници некои зборови..се трудам да ги најдам во сегашниов ама нема секој е различен.пред тоа летав као ај бе сеа ми е екстра и нема да ми фали ама еве сега се си мислам ех он да беше сеа тука со него ова да го правев.понекогаш чуствувам вина како да го изневерувам бившиот со сегашниов како лошо да праам... чудно е мислев он е тој совршениот што ке биде секогаш со мене дека он ке биде татко на моите деца ... и сега коа се збори за маженје незнаете колку ми е мака.ама ете така требало да биде ке помине се... битно сум срекна весела живеам шетам имам се што со него немав што е најбитно имам почит ! главата горе се поминува

 

Сеуште се опоравувам тешко е...Не е како на почетокот нормално полесно ми е сега но сепак секоја помисла за све боли,легнувам мислејќи на све се разбудвам со истата мисла пак и од самата навика која ја имав,но сепак е тешко со некој што си поминал толку време заедно и си го гледал скоро секој ден ниту една разделба неможе да биди лесна...Подобро сум сега правам мали чекори за напред,пробвам да си го пополнам времето со мои обврски да се дружам повеќе и искрено поведра и посилна сум од колку што замислував,мислев дека нема да можам да издржам толкава болка да се разделам од некој за кои мислев дека ми е сродна душа но машки на нозе издржав апсолутно све,се надевам дека ќе бидам уште подобро,и мило ми е што доточниот го немам видено така полесно го поминав кризниот период и само така нека продолжи...

 

Уффф...кога ја прочитав темава се сетив на тоа како ме уби со неговото оставање онака тивко ме здроби ме уништи го осетив дното за мене беше најдобриот најубавиот дечко после неколку месеци откако раскинавме типов од нигде никаде ми се појави ајде да се смириме откако се средив се но не ми беше галје веќе за него ми пишуваше се се за да ме врати...но не му се вратив!
Еден ден кога го погледнав ко се да ми се врати почнав пак ко ненормална да плачам поминаа 7 месеци откако раскинавме и уште ко да осеќам нешто за него не баш интензивно ама не ми е сеедно но ќе помине знам дека ќе помине бидејќи најлошото го поминав ова не е ништо така да не се секирај се поминало само треба време како што е она "Дај му време на времето"

 

Феминки мои најмили се надевам дека вие сте овде да ми помогнете. Мојата приказна е следнава. Пред 2 години започнавме врска. На почетокот глумеше фраер и покрај сите мои обиди дека тој никад не се залубувал и слично но дојде на моето и прв пат во животот беше во врска и ме сакаше. Потоа имав некој испадни на љубомора цела година и смируваше и све но не беа кој знае какви бидејки мн прашував и несакав да го изгубам. За нг се деси нешто па јас си заминав и тој ме врати буквално и рече доста му било од моите драми а затоа што си заминав бев во право бидејки мн непланирани гости дојдоа. следниве неколку месеци се понашав супер буквално све најдборо но тој стана ладен ен згрешив ништо секогаш бев спремна на се и покрај неговото понашање. Пред валентин 1 недела се немавме видено ја му викам ај денес неможел вика за валентин ај утре пак неможел морало за валентин,. Цимерите негови си заминале тој не ме ни покани го прашав и виак па да не те молам ако сакаш дојди. И реши дека нашава одман требало да прекине неможел да помине покрај се требало одамна да завршил дека ме сака и нема друга во неговиот живот но мора да прекинеме. иНАКУ И по моето добро понашање во последно време све јас му вртев све јас му пишував некад имав сеен и чеканје по 5 мин да ми врати . незнам што му се случ . Вике дека порано бил глуп што бил луд по мене а така сум му правела сега и 200 години да се однесувам добро тоа нема да са смени. Но сепак феминки јас моѓе бев љубоморна нио по мала расправија веднап се смирував и се само сакав да ме сака повек еод се на светот. Многу сум скршена го молев плачев викав ништо не допираше до него ... Повеке незнам што да направам и како да продолжам едноставно мн боли незнам како тогаш не се случи ова туку од кога почнав да се однесувам добро без никаква причина ...Незнам што да направам едноставно боли многу и мисалм дека не е тоа причината неможеш ти за нешто од пред 6 месеци сега да се лутиш. Инаку со него ја изгубив невиноста и мисалм дека и нему му бев прва . Најдобро би било сега да не му пишувам да не замарам па ако ме сакал ке ме побара ако не нема овде што да се прави...Го очекувам вашето мисленје . Немам за што повеке да се борам и да живеам

 

Раскинавме пред два месеци, после тоа се слушнавме уште неколку пати се каравме па се смиривме и не одеше, а последената средба ни беше пред повеќе од два месеци и не беше таков како поирано,јасно беше дека не ме сака повеќе и се беше со сила. Скрос се одалечи од мене. Не сакаше да ми се јави да дојде да се видиме а јас кога му се јавувам не беше таков каков што беше порано. И сфатив не ме сака повеќе тоа е очигледно. Пред една недела му ѕвонев во момент на слабост но не се јави и после ми пиша на фб дека не бил дома и ако требало нешто да му пишам на фб тешко му било да ми го слуша гласот. Изговори. И ми пиша мислев ти треба нешто помош. Јас му вратив ако ми треба помош имам и мајка и татко а ти кога ми требаше никаде те немаше. И го блокирав. Ги избришав и сите негови најблиски. Му го избришав и бројот. Ги фрлив сите слики и подароци. И го избришав од мојот живот. Со него бев година ипол делевме се и добро и лошо и проклето многу го сакав но сега сфатив дека тој не ме сака, дека со сила убавина не бидува И што и да сторам залудно е, не ни е судено. Затоа продолжувам со сите сили. Се обидувам да размислувам реално. Сфатив дека ова на секој му се случува, сфатив дека не сите врски успеваат и додека ја најдам љубовта на мојот живот ќе имам некоја неуспешна и пропадната врска. А и јас сум премногу млада да не речам мала, имам време и за дечко и за љубов, тој ќе биде дел од моето минато, јас продолжам напред и верувам дека мене животот тек допрва ми почнува.

 

Прв пат ми е да се соочам со љубов што ме уништи и ми изгледа дека никогаш нема да го заборавам, ама разумот ми го збори спротивното: оддалечи го од себе и дај му време на времето. Моментално си се тешам со девизата: Те сакам, ама себе си се сакам повеќе. Некако најголем ефект ми има а дефинитивно верувам дека секој може без секого, така да......

 

Јас сеуште го немам преболено

 

И јас сеуште го немам преболено.. Идевме 2 и пол години, па не е така лесно да се заборави се.. Раскинавме пред месец скоро, му се јавив да го чујам баш вчера и по самото 'Ало' што го кажа ми се разјасни дека тој веќе ме заборавил и покрај тоа што јас не сум виновна за нашата разделба.. Сепак не го прекинав веднаш муабетот по самото ало хаха, започнав да му правам муабет 'како си, што правиш, што има ново..' Ама тој веќе не беше истиот и ми се испонаша толку ужасно што се почувствував толку напорно и многу се покајав што се јавив. Се изнаплакав за последен пат, си ветив самата на себе дека веќе нема никогаш во живот да го побарам а и си размислив многу добро, можеби тој едвај чекал да прекине со мене чим толку брзо ме заборавил... Колку повеќе им покажуваш дека се грижиш. толку повеќе летаат во облаци.. Ама кој да му објасни на срцево

 

Ова може ќе звучи грубо, ама што мајка барате да им се јавувате на бившите кога веќе сте раскинале. Треба да ви биде јасно дека кога ќе се стави крај на една врска, нема веќе што правиш? како си?. Што очекуваше? Срце душо? Та нели веќе не сте во врска.
Една врска се спасува дури не завршила. На човек му покажуваш дека се грижиш за него дури си со него. Кога ќе заврши официјално се‘, нема потреба да му покажуваш дека се грижиш.
Верувам дека не ти е сеедно, ама, искрено, кога веќе сте раскинале, тој не е должен да ти искажува нежности по телефон и да го цени фактот што ти се грижиш за него.

Треба да научите еднаш-засекогаш дека треба да си продолжите со животот БЕЗ таа личност во него.

 

Ne se oporaviv seuste,zivotot go prodolziv da zacrtav planovi rabotam na niv ziveam zadrav zivot, izlegov so drug i se posvetiv na sebe,no znaete sto? Boli sekoja peda vo mojata dusa,bolat spomenite,boli toa sto mnogu godini pominavme zaedno ubavi i neubavi raboti,boli koga ke dojdat praznicite a ti ne si do nego kako sekoja godina ti gori dusata, koga ti se slucuva nesto ubavo od navika go imam svrteno brojot se imam izgubeno totalno za da mu kazam i da go slusnam vo istiot moment koga se osvestiv placev so casovi i kako knedla da mi imase zaglaveno vo grloto, boli koga ke ti se sluci nesto loso i ti fali TOJ NAJDOBAR PRIJATEL negovata raka da ti ja pusti kako porano koga ti ja pruzal i da te zadrzi malku,me bolat denovite koga mi posakuvase dobro utro i dobra nok.
Bolat denovite koj se brkavme vo stanot i igravme kako mali deca se smeevme na glas,na masa delevme eden leb, rucavme veceravme zaedno,boli koga ne e tuka bez nikakva pricina da te gusni ili ti reci deka te saka DA ME BOLAT USTE MNOGU RABOTI sto do utre sabajle mozam da gi nabrojvam me bolat i dusata mi gori no uste poveke me boli koga doznav deka toj covek koj mi bese sve i mojot najdobar drugar me predade.
Dlaboko vo mene svesna sum deka dobro postapiv i nikogas ne pobarav da mi se vrati ili da mu se vratam mi se gadese od nego a sega poke neznam ni sto custvuvam za nego nisto prazna mi e dusata,no godinite ne se brisat so guma ,@Hipica nie znaeme razumot znaj no dojdi kazimu na srceto i dusata ne e lesno...

 

Разбирам Миме, been there... И сите сме биле, верувам.
И ќе боли, кај некој подолго, кај некој пократко, кај некој повеќе, кај некој помалку. Боли.
Но мора бар да се контролираме да не посегнуваме повторно по онаа рака која не‘ изгорела. Затоа ми беше релативно остриот пост погоре.

 

Za toa si vo pravo covek koj ne ceni sve sto pominal so tebe vremeto godinite dobroto i losoto,i go izneveruva toa e covek ramno na nula i tocno e toa deka taja raka te izgorela samo jas znam kolku go imam kontrolirano razumot i znam deka pravilno postapiv kako sto kazav i treba hrabrost mnogu golema da se otkazis od nesto sto ne vredi. Ima teski denovi i noki znam gi imam ponekogas seuste i gordosta zenata treba da si ja zacuva jas prva sum za toa, ama nemozam da mu sudam na nekoj sto nekogas popustil iako toa ne go opravduvam no ednostavno nekogas covek e poslab i pokrsliv i od malo dete, ednostavno poekogas taka e...

 

Јас сум човек кој никогаш не може да прежали загуба, пошо на некој начин се уште ги сакам тие со кои сум била, и тие знаат дека секогаш сум тука за нив. Верувам дека љубовта секогаш е тука некаде. Мислам, каде може да замине?

Не ми било толку криво што ги губам како љубовници туку општо, како личности. Јас се вљубувам во човек како целина, универзум, со сите негови навики, сакања, стремежи, недостатоци.

Единствено малку така ми помага тоа што секогаш успевам да ги надраснам. Колку и да патам и плачам во себе продолжувам со животот. Глупаво е што изгледа како натпревар, ама јас успевам да ги заборавам само кога ќе ги надминам.

 

Ke bidime dobro znam treba samo poveke vreme i da prodolzime so zivotot kako tie sto prodolzija...
Si ja sakam taja osobna kaj mene sto poslem sekoj kraj i i poslem ovaj posledniot nikogas ne sum gi barala na tel.da cmizram ili ne daj boze da go molam nekoj nikogas i nema,jas 100%davam vo vrska duri sum poslem toa nema potreba,site imame svoi kvaliteti i pravo da ja najdime vistinskata ljubov i potpora nasata strodna dusa...
Imav hrabrost da svrtam nov list i da pocnam da sozdavam nov zivot i da bidam duri i so drug covek,ke imam hrabrost i ponatamu bez razlika na sve,sto e do mene nikogas ne sakav ni na ulica da go sretnam poveke ni sega ne go poznavam poke toj covek sto gi doziveav rabotite koi prethodno gi kazav ne postoi poveke...

 

И очекував дека ќе пише некој вака ама сепак обично после раскинување секогаш сме се барале, барем да се чуеме и сме се смирувале.. Едноставно не е лесно да се помириш дека е крај

 

стар пост од пред 6 години , но многу поучен и ми даде сила за понатаму , БРАВО

 

2 ipol godini pominaa uste go sakam kako na pocetokot.. ne pominuva nikako kolku mrazam koga kje se ligavam vaka u 5 sat sabajle

 

Разделба како нашата не знам дали имало бевме во врска нешто повеќе од 1 година арно ама последните 2 месеци тргна се надолу ... така полека си се оладивме ...па ,седнавме својски да помуабетиме и видовме дека повеќе среќа си посакуваме со следниот/следната.Си се присетивме на почетокот , си се посмеавме на глупости и се разделивме . КРАЈ!!!
БЕЗ солзи ,расправии и триста глупости за никогаш повеќе да не се видиме . И ден денес имаме едно Здраво без болни сеќавања

 

Mi trebase mnogu vreme.Ama najvazno od se e sto ne se brzav. Si dadov vreme, da se isplacam, da mi pomine, da si gi socuvam spomenite. Mislam deka ne treba da se forsira, tuku da se ostavi samo od sebe da pomine. So vreme se pominuva.

 

Прочитав нешто во една книга. Се чини како одлична утеха.

Еј ти, екстра рибо,
Одвај чекам да го преболиш оној тип со кој раскина. Ми изгледаше како вистински дркаџија. Се надевам дека брзо ќе го заборавиш. Премногу си привлечна за да останеш сама.
Побарај ме. Те чекам.
Поздрав, твојата иднина!