Порано , одамна , пред десетици години имав еден дечко али големо губре ... Се деси да мене тогаш да ми доцни мензисот , и јас му кажав и он ми одговори :-Попрво ке се убијам отколку да имам дете со тебе !..... За срека не бев бремена , и продолжив понатаму со животот поминаа години години , пред некое време слушнав дека бил во брак и со години немале деца .. Првото нешто што ми текна е Карма ис а бич !! Ти благодарам Кармо што постоиш (не само во овој случај )
What goes around comes around ? Meh ... not exactly. Лично, не верувам во карма бидејќи сметам дека тоа е психолошки механизам на справување измислен од страната на човекот (кој е емотивен по природа) со цел да се самоутешува. Реалноста е дека некои луѓе едноставно немаат храброст да им се спротистават или да им се одмаздат на оние кои ги повредиле. И поради фактот што повредувачот секако нема да искусува само статистичка не/веројатноста на околности кои целосно зависат или не зависат од него, а се во неговата полза, одеднаш тоа дејство е т.н. карма. Има повеќе причини поради кои не верувам во карма, бидејќи доколку таа би постоела, мислам дека би цветале рози насекаде... Прво, ако започнам да го образложувам времето, би го поставиле прашањето : "Дали целиот универзум е ограничен на причини и последици?" Мојот одговор би бил дека причината и последицата се резултат на свесноста за времето (односно, причината е проследена со ефект) и ништо од тоа не може да има смисла кога времето се отстранува од равенката. Ова може појасно да го разберете кога ќе увидите дека самото време се перцепира само од нервниот систем и нервниот систем е резултат на постоење на тело. Отсутно од телото и нервниот систем не постои способност да се согледа време. Без време нема повеќе причина и ефект и можно е да се доживее сè како единствен настан. Овде отсуствува создавањето на времето и затоа причина и ефект и концептот на Карма е целосно отсутен. Второ, прочитав дека кармата главно се базира на доброто и злото. Според тоа, како и што имам коментирано и во други теми, апсолутноста на доброто и злото што го откриваме е многу посубјективен отколку што сакаме да веруваме. Злото може да се објасни како дејства кои се анти-човечки или анти-социјални, како што се силување, измачување и убиство. Од другата страна, доброто може да се објасни како дејства кои се про-човечки или про-социјални, како што се помагањето на другите и жртвување на себеси за нечие добро. Со други зборови, ова се само две аспекти од широкиот спектар на човечкото однесување каде, во одредени ситуации и околности, зависи дали едното ќе преовладува над другото. Трето, треба да застанете и да подразмислите за потеклото на овој поим. Ако вие прочитате за кармата од некоја книга, или сте слушнале од некои личности кои се религиозни, тоа сепак не значи дека истото е и точно. Кармата преставува верување, и не е фактичко. Бидејќи верување е нешто за кое вие мислите дека е, но има можност тоа да не е точно, додека ако нешто е фактичко, тогаш истото е базирано врз факти, а не врз верувања. Потоа, дали сте се запрашале за намерата, односно зошто некој воопшто би ја измислил кармата? - Јас мислам дека зад целата оваа филозофија поврзана со кармата лежи само да се контролираат луѓето да го прават она кое се смета дека е правилно по пат на заплашување. На некој начин ова е исто и со идејата за религија и за пеколот и рајот - човекот е заплашуван од помислата дека ќе гори во пеколот за да прави добри дела. Ако одиме од аспектот на докази, што би можеле да заклучите од тоа? Зошто некои луѓе го добиваат заслуженото додека некои не? Зошто некои невини луѓе и деца страдаат, додека други луѓе се извлекуваат со убиство? Во оваа смисла дали би рекле дека лоши работи им се случуваат на добри луѓе, а лошите луѓе често просперираат. Од ова може да заклучите дека дејството на кармата се сведува само на надежта, односно да се надевате дека работите ќе завршат добро. Придобивките колку што еден поединец може да мисли дека верувањето во карма е добро, постојат причини што верувањето на спротивното е исто толку добро. Вистината во ова е дека во реалноста никој не сака да биде мотивиран од страв да ја прави"вистинската" работа
Токму затоа кармата има вистинска смисла само доколку се вклучи знаењето за реинкарнација, имено дека бесмртната душа на човекот не е ограничена само на еднократен престој на Земјата. Како што вели една поговорка „Божјите мелници мелат бавно (но сигурно)„. Или како што вели христијанскиот термин: „Што човек сее, тоа тој и ќе жнее.„ А од земјоделието знаеме дека ниту една седиба не никнува истиот миг, туку потребно е извесно време да помине за да се покажат плодовите. Но тоа воедно укажува дека лошата сеидба (кармата) може и благовремено да се разгради (преку простување, молење за прошка и поправање на стореното). Кармата никој не ја измислил туку таа е последица од нашето (многу дамнешно) напуштање на духовниот универзум и создавање на материјалниот космос. Ние гледаме дека во космосот ниту една енергија не се губи туку се претвора. Нештата се подложни на акција и реакција. Една од честите грешки кога се зборува за кармата е поистоветување на тој термин со концептот награда и казна. Казната е човечка измислица од чија примена може и да се избега, искупи, зависно од тоа според кој правен систем се водат луѓето. Кармата пак не е казна, туку последица. Ако излеземе на дожд без чадор, тогаш облеката и нашите тела ќе станат мокри. Никој при здрав разум не би рекол дека влагата е казна од дождот или облаците затоа што не зедовме чадор, ниту пак дека е тоа некаква случајност. Тоа е едноставно логична полседица на нашето излагање на дождот. Така е и со кармата. Секако, секоја инофрмација може да се злоупотреби па така и таа за кармата, особено ако се презентира во примитвна, нецелосна и извитоперена форма каква што наоѓаме во митологијата на некои источни религии.
Yes, mislam deka postoi konceptot ne samo kako koncept tuku i vo stvarnosta. Ednashka vo butik na devojche trebashe da mu platam ramno 500 denari. Devojcheto na kasa mi naplakashe dur zboruvashe na telefon. Jas izvadiv nekolku iljadarki od dzebot i najdov edna 500tka, i ja dadov 500kata a taa pomisli deka zela 1000 i pred da zaminam mi vrati 500. Jas se zbuniv, mislev deka sum i dala 1000rka. Koga dojdov doma se prebroiv i vidov deka se vrativ so istata suma so koja shto otidov. Ne mozhev da gi vratam zoshto sluchkata beshe vo drug grad nemav vreme da patuvam.Posle nekolku meseci zaginav 500 denari mi padnale od dzebot. Drug pat na edno dete od klasot mu iskrshiv chador, mnogu beshe bezobrazen i zasluzhi. Po nekolku dena mojot chador go ostaviv vo market dodeka pazarev i nastavale chadori vrz nego na izleguvanje go najdov skrshen. Dve mnogu chudni situacii i imam ushte eda ama ne mi se pisuva uste. Dvata pati zgreshiv sluchajno, tretiot se odmazdiv i sepak mi se vrati. Ne mi e jasno zoshto ne im se vraka na drugite koga ke mi zgreshat mene ili zoshto ubavoto sto go pravam ne mi se vraka Se chini deka karmata mene ne me saka
Интересни ситуации овие твоиве, мада и јас мислам дека сум така нешто. Лошо не сум направила а како цело време да ми се враќа нешто. Добро кога правам како ништо да не било. Еднаш еве така како @Justicija имав ситуација пред 10 години, идев со еден, тежок женскарош, невиден значи а многу го сакав ептен. Се гледавме еден период и случајно еднаш кондом пукнат најдов внатре во мене и му го кажав тоа (после односи беше). Типот не само што почна лошо да му паѓа, туку и се онесвести еднаш. Ајде мали бевме не викам не околу 20.. ама мајками на 20 две имала, ништо страшно и да фатеше, мада никогаш не го излажав дека сум трудна и сл глупости, си кажав како шо беше. Ете го после 10 год среќно оженет со деца, јас се мачам сеуште како урочена некоја од негова страна така се осеќам. Незнам може грешам.
Ја имаа да и верувам во Карма..се се врака се се плајка..негогаш кога знам дека некој не мисли добро си велам во себе...што ми посакуваш да те стигне..било лошо или добро..па нека ми посакува секој што си сака..колку сум само лоша
Колку и да не посакувам лошо никому, сепак сметам дека на крај секој го добива она што го заслужил. А една од најлошите облици на карма е постојаната грижа на совест и чувството на вина.
Верував дека карма постои.. Ама верував.. одамна многу во минатото. Сега разбирам. Добрите луѓе се слаби и животот ги гази... Simple as that !
Верував но не ми беше јасно што е тоа. Откако почнав да ги читам книгите на Лазарев, во врска со кармата и животот многу нешта ми се разјаснија и сум повнимателна
Верувам во карма. Во животот никој ама баш никој не останува должен. Сите го плаќаат долгот некои порано некои подоцна.
Многу добри луѓе страдаат, а многу го**а луѓе живеат предобро. Не верувам во карма. До сега на никој ништо лошо не сум направила а живеам многу тежок живот. Ако имаше карма, немаше најдобрите луѓе во фамилијата да не дочекаат старост, а најлошите да живеат 100 години. Лоши луѓе добиваат пари, здравје, среќа, а многу добри сами го поминуваат векот, осамени, несреќни. Нема правда. Мое мислење.
Хмм....ако е за верување, појќе верувам дека виши сили играат мајтап и си исполнуваат каприци, а во кармата и не баш, ама којзнае.
Многу малку знам на темава, и сум отворена на дискусија, али според мене мислам дека не постои, самите ние сме си ја креирале. Што е добро а што е лошо е скрос субјективна работа, зар не? Кој кажува што е добро, а што не? Пример тој што е бомбаш-самоубиец е растен и учен дека тоа што го прави е најдобро. И сите такви луѓе заедно со убијците итн би се согласиле, додека други луѓе би рекле дека не е во ред. Значи е субјективно. Друго, на универзумот баш му е гајле дали некој ако прави добро, добро ќе му се вратело. Таква праведност не постои, инаку сите добро знаеме луѓе кои многу добрини правеле, а лоши работи им се случувале и обратно. Ние луѓето сме интелигентни суштества кои сакаат да размислуваат. И сакаат да наоѓаат одговори на прашањата бидејќи не можеме да поднесеме нешто да нема одговор, сакаме разјаснување иако тоа за некои работи се уште не е возможно. Сакаме одговор на прашањето зошто лоши работи се случуваат? Или поконкретно зошто лоши работи на одредени луѓе? Зошто невини луѓе/деца да загинуват, да се разболуваат итн. Па сме си го смислиле поимот карма, заедно со плаќање на минати гревови од минати животи или предци итн за да си ги одговориме овие прашања. Ова се веќе ептен духовни теми и НЕ велам дека не е сето тоа вистина, може и скрос да е така али кој е тој со сигурност да каже? Пак се тоа, бар засега, само сопствени верувања. Или ќе каже некој ее тогаш вака направив и после тоа ми се врати и готово, постои кармата и верувам во неа. А тие милион пати кога ништо не ти се вратило, тие пати не ги заприметуваме нели? Па нормално дека еднаш, два пати, три пати ќе ти се деси некоја таква случајност (да, случајност) во животот. Јас верувам во некој баланс, во се. Во промена, во контрасти. После дожд доаѓа сонце, после топло доаѓа ладно. Никогаш не сме само радосни туку некогаш сме и тажни. Некогаш ќе ни се случуваат добри работи некогаш лоши. Некогаш ќе повредиме некого, некогаш нас ќе не повредат. Некогаш сме во топ здравје некогаш ќе се разболиме. Ден, ноќ. Никогаш не е само ЕДНО нешто, секогаш работите тежнеат кон некој баланс. И мислам дека сите работи се скрос РАНДОМ. Не мислам дека има конкретен одговор зошто нешто се случува, ние само си правиме самите филм и си ги поврзуваме работите. И готово, сме завршиле работа, ни олеснило пошто нели најдовме одговор на прашањето. Нема врска, светот е рандом, случувањата се рандом, и не треба многу оптеретување зошто како. Се десило нешто се десило, треба само гледање напред и борење со сите тешки ситуации кои ќе ни застанатат на патот, а тоа за сите е неминовно. Сите имаме свои тешкотии и борби. И тоа е тоа. Фразата "ако правиш добро со добро ќе ти се врати" не ја разбирам буквално, како многу луѓе што ја разбираат. Еве направив добро и сега значи добро ќе ми се врати. Не е така. Туку со правењето добро на другите луѓе, ширејќи позитива и убави емоции, ги правиме останатите во подобро расположение и поверојатно е дека и тие таа добра енергија ќе ја прошират со други луѓе, а тие со други и се создава тој ripple effect, а со тоа е и поголема веројатноста дека и нас ќе ни се врати од нечија страна со добро. Исто така правејќи добро, ние сме фокусирани на добро, а тоа значи и дека доброто повеќе и ќе го приметуваме и ќе го бараме во работите доброто, наместо негативното, а тоа е еден многу убав пристап кон животот. Прочитајте го ова https://www.verywellmind.com/what-is-the-just-world-phenomenon-2795304. и ова https://youarenotsosmart.com/2010/06/07/the-just-world-fallacy/ Се зборува за тоа како некои луѓе веруваат дека тоа што ни се случува е така бидејќи сме заслужиле. Не е така. Нормално, некои работи се точни, пример сум учела и затоа сум научила и добила најдобра оцена. Но мноогу други работи се работи на случајност и среќа (добра или лоша), а не зошто некој тоа си го заслужил. Ок малце се разборев али сакав да ве провоцирам на размислување малце, бидејќи гледам повеќето од коментарите се дека верувате и толку.
Порано верував во карма, сега не верувам. За тоа не давам никакво име како се вика, туку си велам: -Господ гледа сѐ. Пред 2 години еден мој соученик го крена во раце друг мој соученик и го испушти и падна на земја... Јас се смеев на тоа, но утредента на физичко се сопнав од фудбалската топка, паднав на сличен начин како него и се повредив лошо. Дупло полошо од него се повредив. Има една случка од годинава. Х ме клеветеше за нешто, знаеше дека не сум јас, но намерно ме клеветеше, не знам која му беше целта. Непоминаа десет минути, му се јавува некој и го нарекуваше крадец. Знам дека беше клевета тоа, Х никогаш не би крадел. Затоа никогаш нема да го правам тоа што несакам мене да ми го прават бидејќи правдата Божја сите ги стигнува.
Различни култури различно ја нарекуваат истата законитост. Она кое што го опишуваш како случки токму е карма. Дословно зборот карма на санскрит (древен индијски јазик) значи дејствување, постапка. Во поширока смисла на зборот означува постапка која вродува со одреден плод - лош или добар, зависно од тоа каква била постапката. Ние христијаните тоа го знаеме како закон на сеење и жнеење или народски кажано што си дробел, тоа ќе сркаш. Но она што дел од луѓето забораваат е дека слично како што на едно семе му е потребно време да изрти и никне, така е и со кармата. Имено последиците не секогаш се покажуваат во текот на овој сегашен живот, туку тоа може да се случи понекогаш дури во некој од следните животи на земјата. Поради тоа знаењето за кармата е нераскинлив со знаењето за реинкарнација т.е. дека човековата душа претходно веќе била повеќе пати на Земјата и дека може повторно да се врати на земјата во едно ново отелотворување (инкарнација).
