За тие што се плашат т.е не ги сакаат кловновите сакав да споделам со вас еден текст(го препишав од учебник затоа е на англиски) This story is about a middle-aged man who was feeling very down. Everything had been going wrong for him. He had had problems at work and his wife had left him to go off with a lion timer. So, when he had been depressed for over a month, he decided to go to the doctor. He had to wait for what seemed ages in the doctor's surgery. The man next to him was looking at his watch nervously, a woman was coughing badly and a baby was screaming. Finally, after he had been waiting for about half a hour, he was called in. The doctor was writing a note at her desk when he came in. 'Just a moment, I'm just finishing something. I'm afraid we've been very busy this morning'. She then turned to the man. 'So what's the problem?' asked the doctor. 'Well,I've been having a bit of a crisis. You know, lots of problems,' replied the man. 'The manager hasn't been paying me.' 'Mmm, you're looking very pale.' The doctor started ti examine him. Well, everything is working OK,' she announced afterwards. 'You have slightly high blood pressure and you are breathing quite heavily, but otherwise everything is fine'. 'So what can I do?' asked the man. 'I am going on a trip soon. I am working in the States for three months. This time next week, I'll be arriving in New York. The doctor thought in a while. 'I think what you need is a good laugh. That would do you a lot of good. A circus is performing in town. Why don't you go along it? I hear there's an amazing CLOWN in town, who'll make you really laugh. His name's Grock'. 'I am Grock,' replied the man sadly. Сеуште се плашите? Спојлер зад маската се крие обичен човек со емоции како вашите
Немам баш некакво мислење за нив, не ме плашат, исто мислам што и Лукс, да не се повторувам (репризирам ) нити ги сакам, а нити не ги сакам, така некако ,смешни ми се
Па никогаш не сум се плашела од кловнови нит па ми биле смешни... Што знам, едноствано сум индиферентна во врска со нив..
Спојлер Фино е ова со текстов, убав е и тажен. Луѓето зад маските можеби се нормални луѓе, како и сите останати, но нема да го промени моето мислење, сеуште имам огромен страв од кловнови. Деј ар апсофакинглутли крипи.
Мојата прва играчка бил кловн по име Бозо Толку многу сум го сакала, што сум го влечкала секаде со мене и не сум можела без него да заспијам. Сеуште го чувам и целиот е испартален, ама ми е многу убав спомен. Никогаш не сум се плашела од кловнови, баш напротив - ми биле интересни. А зошто многу деца, па и возрасни луѓе се плашат од нив - не знам. Мене ме асоцираат на нешто весело
Јас дури од американските филмови дознав дека некои деца се плашеле од кловнови. На јутјуб налетав на еден филм: Clownhouse - Куќа на кловновите http://www.youtube.com/watch?v=tCniXCkEZy4
Знам дека многу луѓе се плашат од кловнови, ама јас ги обожавам, од секогаш ми биле смешни и интересни. Сакам некој да ми направи изненадување со кловн за роденден
Не знам зошто но првата помисла на кловн одма на што ми текнува е Џокер од Бедмен. Не се плашам од кловнови, но не знам има нешто морничаво кај нив.
Имам другарка која се плаши од кловнови, од мала стекнала некој страв и сега на 20години се плаши, интересно ми е навистина, бидејки ми се интересни орасположуваат, а таас епак... просто се плаши
Искрено не ми се симпатични, но не се плашам. Има многу мали деца кои буквално се креваат во воздух кога ќе видат кловнови. Но ете никогаш не сум ни размислувала од каде потекнуваат,како настанале...
И јас се плашам од кловнови поради серија од ’90-тите години која се викаше „Се плашите ли од темнината.“ Знам дека моите деца никогаш нема да си играат со кловнови.
Како мала многу се плашев, еднаш мајка ми на мојот 6-ти роденден викнала кловн со намера да ме изненади, и да ви кажам по малку се сеќавам на случката. Беше во една игротека,и јас си играв, и наедаш сите заќутеа и само го гледам кловнов искача од еден како плакар и се дере како ненормален “изненадувањеее ’’ и јас само сум вреснала и џонка да ме нема надвор.Мислам дека тоа ми беше најлошиот дел од роденденот, неможев да смислам кловн,после шекер и вода ми даваа ,плачев,можеби некој се секава дека во мекдоналдсот во аеродром кај бисер имаше кловн.Ми беше страв да влезам, еднаш ме седнаа на него и почнав да вриштам.Имав една играчка кловн, и знам дека ја исеков со ножици, ја искасапив Од 10-тата година па натака не се плашев ама ми беа и сеуште ми се језиви и антипатични, едноставно неможам да ги смислам Aj нека не те уплаши ова суштество како мало дете, и не сваќаш дека е човек Сеа го видов овој и искрено се штрецнав
Јас не се плашам од кловнови, интересни ми се и забавни, само понекогаш ми изгледаат тажни. Ама дефинитивно најинтересно мислење за кловновитеима дечко ми. Пред неколку денови се гледам во огледало и викам:"Леле како кловн сум" и тој ми вика: "Да" и ме гушка целиот насмеан. Го гледам зачудено и ми вика: "Па како кловн си, убава, слатка, насмеана". Вика таков впечаток му оставале женските кловнови Дури му беше чудно кога му реков дека сум рекла дека личам на кловн затоа што мислев дека изгледам смешно и глупаво
Не се плашам воопшто од кловнови,мене ми се интересни,мили и симпатични,будат чувство на среќа во мене и возбуда,а оние кои што се тажни кловнови ме прават и мене тажна,но не ги гледам како некои страшила туку како кловнови зад кои што се кријат обични луѓе чија што професија е да ги занимаваат,забавуваат останатите луѓе и да ги насмеат.Кога бев мала се чудев што се тие така нацртани во лицето,па и со црвена или портокалова коса што наликува на човек.Има некои деца кои што се плашат од кловнови и кога ќе видат плачат и бегаат ко попарени,но нема ништо језиво и страшно во нив.
као мала имав уплав од кловнови .... Со мајка ми коа сум била на некој роденден имало кловн и ја буквално сум го уништила роденденот .... врисканје , и да неможе мајка ми да ме смири ....... Сеа , секако знам дека сум била исклучително смотана што сум се исплашила , ама ете - дете. Сега денје *до пладне , додека има сонце * не ми е страв од кловнови , во луна парк исто не би ми било страв, но на родендени , забави , на зајдисонце иам чувство дека ке умрам од страв....
На прв поглед многу се плашам. Ама после тоа подразмислувам и сфаќам дека зад маските се кријат обични луѓе чија работа им е да бидат кловнови, и престанува да ми лупа срцето.
Никогаш не сум се плашела од кловнови, но малку ми стои лудост. Мислам се прават толку глупи или што и да е да не насмеат! Не ми се смешни, но сепак кловновите се за мали деца, инаку ми се многу саркастични! Но, сепак интересен е фактот дека всушност се интересни, зар не?
